fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
31-10-11
00:15
Το λεπόν δεν πολυγουστάρω την λογοτεχνία της μόδας μιας και ποτέ δεν διαβάζω βιβλία που διαβάζουν οι πολλοί. Προτιμώ βιβλία που διάβαζαν οι πολλοί πριν εκατό χρόνια και τώρα δεν είναι κανείς ζωντανός από αυτούς. Δυστυχώς για τον αναγνώστη θα αναφερθώ στο βιβλίο που διάβασα την τελευταία εβδομάδα.
Το βιβλίο που θέλω να σχολιάσω είναι το "Κοιμητήριο της Πράγας" ενός ανερμάτιστου, του Ουμπέρτο Έκο. Αυτός ο κύριος που λέτε ένω οι conspiracy theories έγιναν κόκκινο πανί για όλους τους εχθρούς του Νταν Μπράουν, κατάφερε να φτιάξει ένα αριστούργημα όπου το βασικό του θέμα είναι το κλασικό θέμα κάθε κακομοίρη συγγραφέα που θέλει να κάνει πάταγο. Οι Ναΐτες Ιππότες, η Μασονία και οι Εβραίοι... Ο τρόπος που καταφέρνει να αφηγηθεί το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέσω της ζωής του λογαχού Σιμονίνι είναι η επιτομή του ιστορικού μυθιστορήματος όπου η Ιταλική ενοποίηση, τα πρωτόκολλα της Σιων, ο Ντρέιφους και η παρισινή κομμούνα ανασυντίθενται με έξοχο τρόπο για να κατασκευάσουν ένα κόσμο όπου υπήρξε ο πατέρας του αιματοβαμμένου 20ου αιώνα.
Το μυθιστόρημα σε κάνει να ανατρέξεις σε πηγές για να μάθεις αν οι ήρωες που ισχυρίζεται ο συγγραφέας ότι είναι πραγματικά πρόσωπα (με εξαίρεση τον πρωταγωνιστή) έκαναν αυτά που έκαναν τόσο στο μυθιστόρημα όσο και στη πραγματικότητα και να αναγνώσεις με ενδιαφέρον τα οποία μοιάζουν να είναι διαχρονικά (όπως ο ανεκδιήγητος Ταξίλ που πουλούσε βιβλία με φανταστικές αποκρυφιστικές οργανώσεις και ιστορίες για να βγάζει τα προς το ζήν, σαν το καλό κύριο Λιακόπουλο) σε κάνουν να γουστάρεις περισσότερο το διάβασμα.
Το τόπικ το άνοιξα για τους θαυμαστές του Carnivale (ξέρουν αυτοί ποιοι είναι ). Αν κάποιος θεωρεί τα βιβλία του Νταν Μπράουν πιο ενδιαφέροντα από τα έργα του Ντοστογιέφσκι τότε να διαγράψει από το κεφάλι του τα παραπάνω και να πάει να δει σάουθπαρκ
Το βιβλίο που θέλω να σχολιάσω είναι το "Κοιμητήριο της Πράγας" ενός ανερμάτιστου, του Ουμπέρτο Έκο. Αυτός ο κύριος που λέτε ένω οι conspiracy theories έγιναν κόκκινο πανί για όλους τους εχθρούς του Νταν Μπράουν, κατάφερε να φτιάξει ένα αριστούργημα όπου το βασικό του θέμα είναι το κλασικό θέμα κάθε κακομοίρη συγγραφέα που θέλει να κάνει πάταγο. Οι Ναΐτες Ιππότες, η Μασονία και οι Εβραίοι... Ο τρόπος που καταφέρνει να αφηγηθεί το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέσω της ζωής του λογαχού Σιμονίνι είναι η επιτομή του ιστορικού μυθιστορήματος όπου η Ιταλική ενοποίηση, τα πρωτόκολλα της Σιων, ο Ντρέιφους και η παρισινή κομμούνα ανασυντίθενται με έξοχο τρόπο για να κατασκευάσουν ένα κόσμο όπου υπήρξε ο πατέρας του αιματοβαμμένου 20ου αιώνα.
Το μυθιστόρημα σε κάνει να ανατρέξεις σε πηγές για να μάθεις αν οι ήρωες που ισχυρίζεται ο συγγραφέας ότι είναι πραγματικά πρόσωπα (με εξαίρεση τον πρωταγωνιστή) έκαναν αυτά που έκαναν τόσο στο μυθιστόρημα όσο και στη πραγματικότητα και να αναγνώσεις με ενδιαφέρον τα οποία μοιάζουν να είναι διαχρονικά (όπως ο ανεκδιήγητος Ταξίλ που πουλούσε βιβλία με φανταστικές αποκρυφιστικές οργανώσεις και ιστορίες για να βγάζει τα προς το ζήν, σαν το καλό κύριο Λιακόπουλο) σε κάνουν να γουστάρεις περισσότερο το διάβασμα.
Το τόπικ το άνοιξα για τους θαυμαστές του Carnivale (ξέρουν αυτοί ποιοι είναι ). Αν κάποιος θεωρεί τα βιβλία του Νταν Μπράουν πιο ενδιαφέροντα από τα έργα του Ντοστογιέφσκι τότε να διαγράψει από το κεφάλι του τα παραπάνω και να πάει να δει σάουθπαρκ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.