DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
18-01-10
23:19
Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο προβληματισμός μου.
Αν υποθέσουμε ότι το σπίτι είναι μια αναγκαία αγγαρεία, σε μια τέτοια σύγκριση, αυτός που έχει την πιο ξεκούραστη δουλειά θα βρεθεί να την επωμίζεται σχεδόν σαν τιμωρία...
Δεν ξέρω, τώρα μου γεννήθηκε αυτός ο προβληματισμός...
Ή,
Αυτός που έχει την πιο ξεκούραστη δουλειά, αναγνωρίζει το γεγονός αυτό και προσφέρει λίγη παραπάνω ανάπαυλα στον όχι και τόσο τυχερό σύντροφό του...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
04-05-09
16:23
Χμμμ....
Προσπάθησα...πραγματικά προσπάθησα να τα διαβάσω όλα
Αλλά δεν
Και όχι μόνο εσύ φιλενάδα...
μέρες τώρα διαβάζω κι εγώ, θέλω να μπω στην κουβέντα (μετά από μια αναρτησούλα προ κάτι αιώνων...) αλλά κάτι τυχαίνει και δεν προλαβαίνω
θα ήθελα όμως να κάνω μια ερώτηση μονάχα σε όλους όσους αναλύουν φυλετικές διαφορές, γονιδιακές προδιαθέσεις, κοινωνικά πρότυπα, αναπαραγώμενους ρόλους, κλπ, κλπ, κλπ.
Υπάρχει κάποιο πρόβλημα να παραδεχθούμε ότι:
Ένα σπίτι έχει ένα συγκεκριμένο αριθμό εργασιών που πρέπει να γίνονται και κάποια συγκεκριμένη (λόγω υγιεινής και μόνο) συχνότητα επανάληψης? Άντε και μερικές ακόμα που έχουν να κάνουν με την εμφάνιση του ιδρύματος, βλ. καλτσούλες στο πάτωμα του μπάνιου γιατί δεν βρήκε το καλάθι των άπλυτων στα ριμπάουντ.
Και ότι όσοι μένουν σε αυτό οφείλουν να φροντίζουν να εναλλάσσονται στις δουλειές αυτές γιατί κανείς δε γεννήθηκε υπηρέτης του άλλου? Ασχέτως των κοινωνικών ρόλων στους οποίους εκπαιδεύτηκαν οι συγκατοικούντες από τις αντίστοιχες οικογένειες, γιατί ή είμαστε έλλογα όντα και προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες ή παραδεχόμαστε ότι ό,τι μας προγραμμάτισαν αυτό είναι και το επαναλαμβάνουμε εφ' όρου ζωής.
Και ακόμα ότι όταν κάποιος φέρνει περισσότερα χρήματα στο σπίτι, μπορεία να δαπανά κάποια από αυτά για να υπάρξει αμοιβόμενη βοήθεια στο σπίτι, δεν κάθεται στα λεφτά του και να περιμένει από τον άλλο να σκοτώνεται στο σίδερο π.χ. επειδή και καλά αυτός είναι που δουλεύει και "τα φέρνει"
Και ότι ακόμα και αν "τα φέρνει" δεν είναι λόγος να μη μαζεύει π.χ. τα ψίχουλα από τον πάγκο της κουζίνας, πρώτον γιατί κάποια πράγματα ανήκουν στη σφαίρα της στοιχειώδους ευγένειας και δεύτερον γιατί στις συνθήκες που ζούμε το βλέπω εξίσου εύκολο να χάσει ο άνδρας τη δουλειά του μια μέρα και να μείνουν με το μισθό της γυναίκας, και τότε?
"τις δουλειές του σπιτιού ποιός θα τις κάνει???"
Καλό απόγευμα σε όλους!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
01-05-09
19:14
(...)Οπως και να εχει οι δουλειες του σπιτιου οπως καθε τετριμενη εργασια ειναι βαρετες, μονοτονες, επαναλαμβανομενες και το 99% των αντρων (μαζι και εγω) θα προτιμουσε να του βαλουν τα @@ σε μεγκενη αντι να πλυνει πιατα.
Μα κι εμείς το ίδιο νιώθουμε όταν κάθε λίγο και λιγάκι σφουγγαρίζουμε την κουζίνα ξέροντας ότι θα γίνει το ίδιο και χειρότερα...
Γιατί όμως οι άντρες αντιμετωπίζετε, ή τουλάχιστον πολλοί από εσάς, ως αναγκαίο κακό (και τέλος πάντων την καταπίνετε) την εξίσου θανατερή επανάληψη εργασιών στη δουλειά σας, όπου δεν θα σας πουν ούτε ευχαριστώ ή έστω ένα μπράβο, και δεν αναγνωρίζετε ότι ναι, είναι για ισοβίτες το πλύσιμο των πιάτων, αλλά ή αυτό θα γίνει ή θα αγοράσετε την ΙΩΝΙΑ στην καλή σας για να'χει να αλλάζει?
Προσοχη δεν δικαιολογω ερμηνευω.
Παρενθεση: γιατι εχουμε τοσο εντονο κολημα με τις διαφορες των φυλων? Ειμαστε διαφορετικοι πως να γινει τωρα? Δηλαδη ακομα και το πιο προφανες οι αντρες εχουν μεγαλυτερη μυικη μαζα και πιο παρορμιτικη συμπεριφορα. Επισις ειμαστε τραγικα χειροτεροι στις κοινωνικες ικανοτητες (ο αντρικος εγγεφαλος ειναι οριακα αυτιστικος).
Γιατι ολα αυτα ειναι κακα?
Τίποτα δεν είναι κακό, είναι διαφορετικά τα δύο φύλα γιατί αν δεν ήταν θα ήταν ένα φύλο ή κάτι άλλο τέλος πάντων. Η διαφορά και η σύνθεση είναι που δίνουν το αποτέλεσμα.
Το ζήτημα δεν είναι να είμαστε ίδιοι, αλλά να αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα στα οποία πρέπει να προσαρμοστούμε, να κάνουμε μια προσπάθεια (λέω εγώ τώρα...) και ότι υπάρχουν κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να είναι κοινές και απλά ανάλογα με τις συνθήκες να μοιράζονται και μάλιστα να υπάρχει και εναλλαγή.
Τί λετε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
15-08-08
18:31
"Ίσως να υπερβάλλω αλλά επειδή η Μαίρη Παναγιωταρά είναι μια εικόνα που συναντώ καθημερινά γύρω μου δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι διαιωνίζεται και από γυναίκες." lugar - 15-07
Μη δυσκολεύεσαι καθόλου αγαπητή Lugar.
Αυτό που μάλιστα είναι έως εξοργιστικό είναι ότι καυχιούνται για το πόσες δουλειές μπορούν να κάνουν κάθε βράδυ (μάλιστα βράδυ) που γυρίζουν στο σπίτι από ένα 10ωρο - 12ωρο στο γραφείο και με τα τρεξίματα των παιδιών και όλα τα υπόλοιπα.
Και αν κάποιος άλλος (εγώ π.χ.) δηλώσει ανοιχτά ότι μερικές φορές το ένστικτο της αυτοσυντήρησης υπερισχύει και τέλος πάντων ας φαμε αυγά τηγανητά για βράδυ (και κάποιος να τα φτιάξει παρακαλώ!) επειδή εγώ τουλάχιστον έχω δουλέψει, έχω κουραστεί και δεν πρόκειται να κάνω κι άλλα με το που μπήκα στο σπίτι, με κοιτάζουν έως υποτιμητικά!
Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα!
Μη δυσκολεύεσαι καθόλου αγαπητή Lugar.
Αυτό που μάλιστα είναι έως εξοργιστικό είναι ότι καυχιούνται για το πόσες δουλειές μπορούν να κάνουν κάθε βράδυ (μάλιστα βράδυ) που γυρίζουν στο σπίτι από ένα 10ωρο - 12ωρο στο γραφείο και με τα τρεξίματα των παιδιών και όλα τα υπόλοιπα.
Και αν κάποιος άλλος (εγώ π.χ.) δηλώσει ανοιχτά ότι μερικές φορές το ένστικτο της αυτοσυντήρησης υπερισχύει και τέλος πάντων ας φαμε αυγά τηγανητά για βράδυ (και κάποιος να τα φτιάξει παρακαλώ!) επειδή εγώ τουλάχιστον έχω δουλέψει, έχω κουραστεί και δεν πρόκειται να κάνω κι άλλα με το που μπήκα στο σπίτι, με κοιτάζουν έως υποτιμητικά!
Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.