Sofaki Loony
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Sofaki Loony αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Ιταλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 158 μηνύματα.
11-11-11
21:11
Κομμένα λουλούδια-Νικόλ-Άννα Μανιάτη
Από το οπισθόφυλλο:
Με τι θα μπορούσε ο ανθρώπινος νους να μετρήσει τη μητρική αγάπη; Με τι να τη συγκρίνει; Και πώς να αξιολογήσει τη θυσία που μπορεί να κάνει μια μάνα για χάρη των παιδιών της; Η Ευδοκία έκανε αυτό που την πρόσταξε η καρδιά της, καμιά υποψία θυσίας δεν της το υπαγόρευσε.
Ο Χρήστος ήταν μικρό παιδί ακόμη όταν οδηγήθηκε στο ορφανοτροφείο μαζί με τις τρεις αδελφές του, την Αναστασία, τη Στυλιανή και το μωρό, τη Σοφία. Ήταν αυτός που ανέλαβε να τις φροντίζει στις δύσκολες συνθήκες, αδελφός και γονιός μαζί, αποφασισμένος και σκληρός. Όσο σκληρό μπορεί να κάνει η ζωή ένα οχτάχρονο αγόρι. Και όταν τα τρία κορίτσια υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες και έφυγαν μακριά, ο Χρήστος ήταν και πάλι αυτός που ορκίστηκε ότι κάποτε θα έβρισκε και πάλι τις αδελφές του, θα αντάμωνε τη μάνα του, όσα χρόνια κι αν περνούσαν, όσα χρόνια κι αν χρειαζόταν να περιμένει.
Μια ιστορία για τέσσερα παιδιά, τέσσερα κομμένα λουλούδια, που αποδεικνύει ότι η ανιδιοτελής αγάπη έχει το πιο μεθυστικό άρωμα.
Και τώρα που όλοι περιμένατε.... η δικιά μου γνώμη
Λοιπόοοοον, πρωτα απόλα είναι από τα λίγα βιβλία που με έκαναν να κλάψω...
Η συγγραφεας μας μεταδίδει με εξαιρετικό τρόπο τα συναισθήματα κάθε προσώπου...
Το μόνο κακό του είναι το τέλος. Αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα και είναι πολύ απότομο... Η τελευταια σελίδα όμως είναι υπέροχη, πολύ συγκινητική και με έκανε να χύσω κουβάδες
Διαβάστε το παιδιά...
Από το οπισθόφυλλο:
Με τι θα μπορούσε ο ανθρώπινος νους να μετρήσει τη μητρική αγάπη; Με τι να τη συγκρίνει; Και πώς να αξιολογήσει τη θυσία που μπορεί να κάνει μια μάνα για χάρη των παιδιών της; Η Ευδοκία έκανε αυτό που την πρόσταξε η καρδιά της, καμιά υποψία θυσίας δεν της το υπαγόρευσε.
Ο Χρήστος ήταν μικρό παιδί ακόμη όταν οδηγήθηκε στο ορφανοτροφείο μαζί με τις τρεις αδελφές του, την Αναστασία, τη Στυλιανή και το μωρό, τη Σοφία. Ήταν αυτός που ανέλαβε να τις φροντίζει στις δύσκολες συνθήκες, αδελφός και γονιός μαζί, αποφασισμένος και σκληρός. Όσο σκληρό μπορεί να κάνει η ζωή ένα οχτάχρονο αγόρι. Και όταν τα τρία κορίτσια υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες και έφυγαν μακριά, ο Χρήστος ήταν και πάλι αυτός που ορκίστηκε ότι κάποτε θα έβρισκε και πάλι τις αδελφές του, θα αντάμωνε τη μάνα του, όσα χρόνια κι αν περνούσαν, όσα χρόνια κι αν χρειαζόταν να περιμένει.
Μια ιστορία για τέσσερα παιδιά, τέσσερα κομμένα λουλούδια, που αποδεικνύει ότι η ανιδιοτελής αγάπη έχει το πιο μεθυστικό άρωμα.
Και τώρα που όλοι περιμένατε.... η δικιά μου γνώμη
Λοιπόοοοον, πρωτα απόλα είναι από τα λίγα βιβλία που με έκαναν να κλάψω...
Η συγγραφεας μας μεταδίδει με εξαιρετικό τρόπο τα συναισθήματα κάθε προσώπου...
Το μόνο κακό του είναι το τέλος. Αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα και είναι πολύ απότομο... Η τελευταια σελίδα όμως είναι υπέροχη, πολύ συγκινητική και με έκανε να χύσω κουβάδες
Διαβάστε το παιδιά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.