parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,900 μηνύματα.
01-01-12
13:06
Aυτο που κανεις λεγεται επικλιση στην αυθεντια, αν ειχες τελειωσει λυκειο θα ηξερες οτι ειναι απο τα πρωτα λογικα σφαλματα (η εκβιαστικες μεθοδοι πειθου) που υπαρχουν. Το γεγονος οτι ο αινσταιν δεν ειχε παρει θεση δεν λεει τιποτα. Εχουν υπαρξει αναλογου μεγεθους και εφυιας επιστημονες εκ τοτε αθεοι. Και για να λεμε τα πραγματα οπως πρεπει ο αινσταιν ειχε παρει θεση, ηταν αθεος, ο "θεος" στον οποιο αναφεροταν ηταν η ιδια η ομορφια και η αρμονια του συμπαντος οχι καποιος δημιουργος θεος, η ιδια η θεωρια του απαγορευει σχεδον τελειοτικα την παρεκλιση απο τους νομους της φυσης - και ο ιδιος το ηξερε).
Για να καταλάβεις πόσο βλάκας γίνεσαι! (είσαι πανέξυπνος, αλλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται! )
Ξεκινάω επίτηδες με το "απευθύνομαι στην αυθεντία" (επίκληση το λες εσύ) και λέω, ρε δε βάζω και το epote να ψαρώσει το μελανούρι; Το αποτέλεσμα είναι να μου κάνεις τον Αϊνστάιν ένα "ειδικό στυλ" άθεου, που τυχαίνει να είναι ακριβώς το δικό μου στυλ. 8) Γράφω ότι ο θεός είναι η φύση, ή δεν το γράφω;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,900 μηνύματα.
30-12-11
19:37
Έχετε μπλέξει αυτό το θρεντ με το "Πιστεύετε στο Θεό ΙΙ".
Απευθύνομαι στην αυθεντία (του epote): Το πρόβλημα δεν είναι ο Θεός, γιατί αν ήταν, ο Αινστάιν δεν θα ήταν αγνωστικιστής. Θα είχε πάρει θέση. 8)
Το πρόβλημα δημιουργείται στην φαντασιακή σημασία του Θεού, στον τρόπο που ερμηνεύουμε το εξωτικό, υπερβατικό, το "πάνω από μας", ο οποίος εκ των πραγμάτων, διά αποκαλύψεως της ιστορίας, είναι αντιφατικός και στερείται αντικειμενικών στοιχείων σε τόσο μεγάλο βαθμό, που δεν μπορεί απ' το να είναι άλλη μια επινόηση του ανθρώπου. Η κοινωνία δεν χρειάζεται τέτοιες σημασίες για να ρυθμίσει τους θεσμούς της και οτιδήποτε δέχεται ως "έξωθεν μαρτυρία" προκαλεί λογικές στρεβλώσεις. (π.χ. κάτω τα χέρια σας άπιστοι απ' τα ράσα του παπά, κι ας ηγήθηκε ένα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης!)
Ποιο θα ήταν το νόημα της πίστεως χωρίς φαντασιακές σημασίες; Θα έμοιαζε πάρα πολύ με την επιστημονική υπόθεση. Θα ήταν μια συλλογικότερη ερμηνεία του κόσμου που θα την προσεγγίζαμε λογικά αλλά θα την υιοθετούσαμε (μέχρι αποδείξεως) κυρίως αισθητικά. Έτσι το καταλαβαίνω καλύτερα, το νιώθω έτσι, το αισθάνομαι έτσι, έτσι μου αρέσει, έτσι το πιστεύω! Αυτή η πίστη είναι δημιουργική, χρήσιμη, ίσως και ενορατική θα έλεγα εγώ, που ανοίγει νέες διαστάσεις στο ανθρώπινο μυαλό χωρίς να το εγκλωβίζει σε φανατισμούς. Είναι σαν να βάζεις τα μικρομόρια του εγκεφάλου σου να δονίζονται (άραγε έχει καμιά σχέση με το "ηδονίζονται"; ) σε άλλες συχνότητες, ελεύθερα, χωρίς λογικούς περιορισμούς.
Τίποτα κακό δεν βλέπω σ' αυτό.
Απευθύνομαι στην αυθεντία (του epote): Το πρόβλημα δεν είναι ο Θεός, γιατί αν ήταν, ο Αινστάιν δεν θα ήταν αγνωστικιστής. Θα είχε πάρει θέση. 8)
Το πρόβλημα δημιουργείται στην φαντασιακή σημασία του Θεού, στον τρόπο που ερμηνεύουμε το εξωτικό, υπερβατικό, το "πάνω από μας", ο οποίος εκ των πραγμάτων, διά αποκαλύψεως της ιστορίας, είναι αντιφατικός και στερείται αντικειμενικών στοιχείων σε τόσο μεγάλο βαθμό, που δεν μπορεί απ' το να είναι άλλη μια επινόηση του ανθρώπου. Η κοινωνία δεν χρειάζεται τέτοιες σημασίες για να ρυθμίσει τους θεσμούς της και οτιδήποτε δέχεται ως "έξωθεν μαρτυρία" προκαλεί λογικές στρεβλώσεις. (π.χ. κάτω τα χέρια σας άπιστοι απ' τα ράσα του παπά, κι ας ηγήθηκε ένα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης!)
Ποιο θα ήταν το νόημα της πίστεως χωρίς φαντασιακές σημασίες; Θα έμοιαζε πάρα πολύ με την επιστημονική υπόθεση. Θα ήταν μια συλλογικότερη ερμηνεία του κόσμου που θα την προσεγγίζαμε λογικά αλλά θα την υιοθετούσαμε (μέχρι αποδείξεως) κυρίως αισθητικά. Έτσι το καταλαβαίνω καλύτερα, το νιώθω έτσι, το αισθάνομαι έτσι, έτσι μου αρέσει, έτσι το πιστεύω! Αυτή η πίστη είναι δημιουργική, χρήσιμη, ίσως και ενορατική θα έλεγα εγώ, που ανοίγει νέες διαστάσεις στο ανθρώπινο μυαλό χωρίς να το εγκλωβίζει σε φανατισμούς. Είναι σαν να βάζεις τα μικρομόρια του εγκεφάλου σου να δονίζονται (άραγε έχει καμιά σχέση με το "ηδονίζονται"; ) σε άλλες συχνότητες, ελεύθερα, χωρίς λογικούς περιορισμούς.
Τίποτα κακό δεν βλέπω σ' αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.