Mercury
Επιφανές μέλος
Ο Doctor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,611 μηνύματα.
18-03-12
03:10
"Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος."
"Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή."
Θα ξεκινήσω με αυτές τις δύο μεγάλες φράσεις του Μαρξ και του Νίτσε αντιστοιχα.
Και θα σκεφτώ,πόσο σωστό είναι να συνεχίσεις να ζείς όταν δεν μπορείς πλέον να υποστηρίστεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πως μπορείς να ζητήσεις απο το παιδί σου η κάποιο συγγενή να σε προσέχει αφιλοκερδός.Και δεν εννόω απλώς να έχει μία συντροφιά,αλλά κανονική φροντίδα ηλικιωμένου που δεν μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες μόνος του. Γιατί δεν είναι το ίδιο με το να μεγαλώνεις ένα παιδί,είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο. Πώς μπορείς να του ζητήσεις να σε ξεσκατώνει κάθε μέρα για χρόνια μέχρι να πεθάνεις.
Και για να το πάμε και στο ηθικό του θέματος,για το κατα πόσο οφείλει το παιδί να φροντίζει τον γονιό,επειδή ο γονιός το φρόντισε όταν ήταν μωρό,να πω πως το μωρό το φέρνεις στον κόσμο με δική σου επίγνωση.Ενώ το παιδί αντίθετα δεν το ρωτάει κανένας.
Οπότε ΔΕΝ υπάρχει καμία ηθική υποχρέωση απο το παιδί να προσέχει τον γονιό του στα γεράματα.
Για απλή συντροφιά ΝΑΙ,για φροντίδα ΟΧΙ.
Καταρχάς δεν μπορεί κάποιος που δεν είναι του χώρου να έχει την σχετική εκπαίδευση φροντίδας ενός ηλικιωμένου.
Το να ξεσκατώνεις και να κάνεις μπάνιο είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Και πόσο ψυχοφθόρο θα είναι για το παιδί να βλέπει τον άνθρωπο που τον μεγάλωσε ανύμπορο να κάνει το παραμικρό,που τον θυμόταν και τον θαύμαζε με καμάρι.
Και για να απαντήσω στο "ωραία μας τα λες,αλλά αν εσύ ήσουν ο ηλικιωμένος,τι θα έκανες;;"
Αν ήμουν σε μία κατάσταση που ΔΕΝ μπορω να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες ΚΑΙ δεν μπορώ να πληρώσω νοσοκόμα ή ένα γηροκομείο με τα δικά μου έσοδα,θα έκανα ότι και η κυρία στην είδηση.Όχι βέβαια με τον ίδιο τρόπο,θα έπέλεγα κάτι άλλο.
Δεν θα γινόμουν ποτέ βαρος στα παιδιά μου,για να κερδίσω μερικά χρόνια μίζερης ζωής ακόμα.
"Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή."
Θα ξεκινήσω με αυτές τις δύο μεγάλες φράσεις του Μαρξ και του Νίτσε αντιστοιχα.
Και θα σκεφτώ,πόσο σωστό είναι να συνεχίσεις να ζείς όταν δεν μπορείς πλέον να υποστηρίστεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πως μπορείς να ζητήσεις απο το παιδί σου η κάποιο συγγενή να σε προσέχει αφιλοκερδός.Και δεν εννόω απλώς να έχει μία συντροφιά,αλλά κανονική φροντίδα ηλικιωμένου που δεν μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες μόνος του. Γιατί δεν είναι το ίδιο με το να μεγαλώνεις ένα παιδί,είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο. Πώς μπορείς να του ζητήσεις να σε ξεσκατώνει κάθε μέρα για χρόνια μέχρι να πεθάνεις.
Και για να το πάμε και στο ηθικό του θέματος,για το κατα πόσο οφείλει το παιδί να φροντίζει τον γονιό,επειδή ο γονιός το φρόντισε όταν ήταν μωρό,να πω πως το μωρό το φέρνεις στον κόσμο με δική σου επίγνωση.Ενώ το παιδί αντίθετα δεν το ρωτάει κανένας.
Οπότε ΔΕΝ υπάρχει καμία ηθική υποχρέωση απο το παιδί να προσέχει τον γονιό του στα γεράματα.
Για απλή συντροφιά ΝΑΙ,για φροντίδα ΟΧΙ.
Καταρχάς δεν μπορεί κάποιος που δεν είναι του χώρου να έχει την σχετική εκπαίδευση φροντίδας ενός ηλικιωμένου.
Το να ξεσκατώνεις και να κάνεις μπάνιο είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Και πόσο ψυχοφθόρο θα είναι για το παιδί να βλέπει τον άνθρωπο που τον μεγάλωσε ανύμπορο να κάνει το παραμικρό,που τον θυμόταν και τον θαύμαζε με καμάρι.
Και για να απαντήσω στο "ωραία μας τα λες,αλλά αν εσύ ήσουν ο ηλικιωμένος,τι θα έκανες;;"
Αν ήμουν σε μία κατάσταση που ΔΕΝ μπορω να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες ΚΑΙ δεν μπορώ να πληρώσω νοσοκόμα ή ένα γηροκομείο με τα δικά μου έσοδα,θα έκανα ότι και η κυρία στην είδηση.Όχι βέβαια με τον ίδιο τρόπο,θα έπέλεγα κάτι άλλο.
Δεν θα γινόμουν ποτέ βαρος στα παιδιά μου,για να κερδίσω μερικά χρόνια μίζερης ζωής ακόμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mercury
Επιφανές μέλος
Ο Doctor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,611 μηνύματα.
26-01-12
01:00
Ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή και το μυαλό πως σκέφτεται .. "γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα".
Ευκολα λέμε "θα αυτοπυρποληθώ", πόσο εύκολα έχεις το κουράγιο.
Στην οικογένεια μου έχω ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά κατά πλειοψηφία βλέπω το αντίθετο...κανείς δεν θέλει να πεθάνει...
[....]
Καληνύχτα σας
Προσωπικα δεν φοβαμαι τον θανατο.Τον εχω σχεδον συναντησει δυο φορες.
Αν ποτε φτασω σε σημειο να μην ζω οπως θελω εγω(σε επιπεδο ψυχικο και σωματικο) δεν θα διστασω να αφαιρεσω την ζωη μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mercury
Επιφανές μέλος
Ο Doctor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,611 μηνύματα.
25-01-12
02:21
For the record...
Εαν χρειαστει καποτε να με ξεσκατισουν και το μυαλο μου ειναι ηδη πουρες πατατας...
Please shoot me in the head...With a shotgun!!!
Σοβαρα το λεω.
Εαν χρειαστει καποτε να με ξεσκατισουν και το μυαλο μου ειναι ηδη πουρες πατατας...
Please shoot me in the head...With a shotgun!!!
Σοβαρα το λεω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mercury
Επιφανές μέλος
Ο Doctor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,611 μηνύματα.
24-01-12
22:58
Εγω παντως δεν θα μπορουσα να υποβαλω τα παιδια μου(εαν κανω ποτε) σε μια τετοια δοκιμασια.Θα τα αγαπαω παρα πολυ για να το κανω.
Δεν θα αντεχα να βλεπουν τον ανθρωπο που ειχαν σαν προτυπο,τους μεγαλωσε να αργοπεθαινει σε ενα κρεβατι ανυμπορος. Θα προτιμουσα να με θυμουνται οπως ημουν οταν ημουν ακμαιος και γερος.
Θα επερνα μονος μου την ζωη μου.Δεν φοβαμαι τον θανατο...αργα η γρηγορα σε ολους ερχεται.Τουλαχιστον ας ειναι με αυτοεκτιμηση και αυτοσεβασμο.
Δεν θα αντεχα να βλεπουν τον ανθρωπο που ειχαν σαν προτυπο,τους μεγαλωσε να αργοπεθαινει σε ενα κρεβατι ανυμπορος. Θα προτιμουσα να με θυμουνται οπως ημουν οταν ημουν ακμαιος και γερος.
Θα επερνα μονος μου την ζωη μου.Δεν φοβαμαι τον θανατο...αργα η γρηγορα σε ολους ερχεται.Τουλαχιστον ας ειναι με αυτοεκτιμηση και αυτοσεβασμο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.