DreamStealer
Δραστήριο μέλος
Ο DreamStealer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 745 μηνύματα.
13-02-12
15:42
εσεις το εχετε ονομασει καλα το ειπες.
Η ερωτηση ειναι αν ολο αυτο το πακετο αυτη την στιγμη σε καλυπτει με οτι προβληματα εχει.
Η ερωτηση ειναι αν ολο αυτο το πακετο αυτη την στιγμη σε καλυπτει με οτι προβληματα εχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamStealer
Δραστήριο μέλος
Ο DreamStealer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 745 μηνύματα.
09-02-12
13:46
Ξέρεις υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν επιλογή και παντιέρα να ΜΗΝ ισοσκελίζουν την λογική με το συναίσθημα,
όχι μόνο στον έρωτα (πολύ περισσότερο βέβαια σε αυτόν), αλλά και γενικότερα στη ζωή τους... γιατί, απλά, το βλέπουν σαν ¨στένεμα¨...
εγω ειμαι κατα σε καθε στενεμα,
αρκει να νιωθεις καλα και να μην κανεις ασχημες αυτοκριτικες στην συνεχεια.
Γιατι σαν αποτελεσμα παραγει ενοχικες καταστασεις αυτο και τιποτα αλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamStealer
Δραστήριο μέλος
Ο DreamStealer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 745 μηνύματα.
09-02-12
12:30
Ενώ σε όλα τα υπόλοιπα που λες συμφωνώ, σε αυτό το τελευταίο κρατάω μια επιφύλαξη. Δε θεωρώ καμία σχέση μου άσκοπη περιπέτεια, παρ' όλο που τώρα εκ των υστέρων βλέπω οτι έχασα πράγματα σε αυτές. Κι αυτό γιατί τελικά αυτό που είμαι σήμερα με έχουν κάνει οι σχέσεις αυτές. Οι εμπειρίες που είχα κυρίως μέσα από τον εαυτό μου, αυτά που έμαθα για μένα και για το χαρακτήρα μου μέσα από τις άτυχες ας το πούμε σχέσεις, με έκαναν τον ολοκληρωμένο άνθρωπο που είμαι τώρα πια. Γι' αυτό ποτέ δε θα συμβούλευα κάποιον να μην κάνει μια σχέση που βλέπει οτι δεν πάει πουθενά. Θα του έλεγα, ευχαριστήσου το όσο πάει, βάλε όμως όρια στο πόσο χρόνο θέλεις να ξοδέψεις, και φύγε όταν το νιώσεις.
Η σχέση με μεγαλύτερο είναι μια σχέση που σου προσφέρει εμπειρίες. Δυστυχώς όμως δεν είναι μια σχέση η οποία μπορεί να κρατήσει επ' αόριστον (στις περισσότερες των περιπτώσεων).
σου εβαλα με bold ενα κρισιμο σημειο....
μακαρι εκεινος που αρχιζει μια ιστορια τετοια να ηξερε ποτε να φυγει.
Αυτο ηθελα στην ουσια να πω.
Δεν ειναι κακο να αρχισεις μια ιστορια με οτι διαφορα κανεις κεφι, παντα κατι θα κερδισεις.
Και 20 χρονων να εισαι και ο αλλος 60, και το κανεις κεφι, καντο.
Αλλα να ξερεις οτι αυτο καποια στιγμη ΠΡΕΠΕΙ να τελειωσει.
Γιατι αν το τραβας παραπανω απο οσο πρεπει (το πρεπει θα το βρεις μονη σου)
μετα αρχιζει η αρνητικη πορεια της σχεσης....
Η δικη μου εμπειρια λεει οτι εχω αργησει να διαλυσω κατι γιατι δεν μπορουσε (ευτυχως)
να δουλεψει οχι γιατι υπηρχαν τετοιες διαφορες.
Θελω να πω οτι το να πουμε και να εκφρασουμε θελω να κανω αυτο και αυτο και αυτο,
ειναι μια παρα πολυ δυσκολη υποθεση.
Ακομα πιο δυσκολη να την συμφωνησεις κιολας απο κοινου.
Γιατι αλλα θελει το μυαλο, αλλα θελει το σωμα αλλα θελει ο δεν ξερω εγω ποιος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamStealer
Δραστήριο μέλος
Ο DreamStealer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 745 μηνύματα.
08-02-12
20:00
Κοινοί στόχοι σίγουρα δεν υπάρχουν όταν σε χωρίζουν 20 χρόνια αλλά όταν ερωτεύεσαι τόσο δυνατά μόνο λογικά δεν μπορείς να σκεφτείς...Και ίσως αν όλο αυτό είναι τόσο δυνατό να μπορέσετε να τα βρήτε κάπου στη μέση.Άλλωστε σε όλες στις σχέσεις κάνουμε συμβιβασμούς.
αν δεν μπορεις να ισοσκελισεις την λογικη με το συναισθημα, τοτε ετοιμασου για προβληματα....
Θυμαμαι τον εαυτο μου στα 20-22 ξενυχτουσα για πλακα ολη νυχτα αφου ειχα πιει τον μαραθωνα ολο το βραδυ και χωρις υπνο την αλλη μερα ημουν μια χαρα.
Σημερα αν το κανω αυτο την αλλη μερα δεν θα κουνιεμαι..... Φυσικα ξενυχταω αλλα μεχρι ενος σημειου και πινω παλι συγκρατημενα.
Θυμαμαι ακομα οτι τιποτα δεν μπορουσε να με κρατησει σπιτι, ασφυκτιουσα, ακομα και να βγω εξω να περπαταω για ωρες ηταν μια χαρα....
Σημερα προτιμω να μεινω σπιτι να πιω ενα ποτακι, η να ειμαι με την συντροφο μου αραχτοι...
Και αυτα ειναι δικα μου παραδειγματα, τα δικα σου θα τα βρεις μονη σου.
Εκει που επικεντρωνω παντως ειναι οτι καθε ηλικια, καθε δεκαετια μας, εχουμε αλλες αναγκες στα 20-30 αλλες στα 30-40 και αλλες παλι στα 40-50. Οσο μεγαλωνει το ενα ακρο με το αλλο, τοσο απομακρυνεται η μια πλευρα απο την αλλη.
Παλιοτερα αυτο δεν ηταν εντονο γιατι τα ενδιαφεροντα των ανθρωπων ηταν λιγα και τετριμενα.
Αναγκαστικα ο κοσμος καθοταν σπιτι (αλλα μας βλεπω να ξαναγυρναμε εκει.... )
σημερα ομως εχεις χιλιες επιλογες χωρις πολυ κοστος απαραιτητα.
Ετσι το να εισαι 20 η 40 δεν ειχες εντονες διαφορες.
Παιδια θα εκανες, θα μαγειρευες και την κυριακη βολτα στο παρκο....
Το ζουμι ειναι οτι αν σου βγουν αναγκες, παρολο που θα κοιταξεις να τις συμβιβασεις ενθεν και ενθεν, στην ουσια θα καταπιεσεις ασκοπα την αναγκη της ηλικιας σου να εκφραστει.
Σαφως και κανουμε υποχωρησεις,πλην ομως να ξερεις τι κανεις για να μην μπαινει κανεις σε ασκοπες περιπετειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.