crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
18-07-07
15:20
Νομίζω το σημαντικό είναι να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας. Θα 'ναι ψυχολόγος; Έστω. Ψυχίατρος; Έστω. Ένα ταξίδι; Έστω... Σημασία έχει να ανοίγει ένα παραθυράκι με φως...
Συμφωνώ. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που πρέπει να σε σπρώξει και λίγο το περιβάλλον σου, διότι εσύ αρνείσαι να κάνεις το παραμικρό για να βοηθηθείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
18-07-07
15:13
Ευτυχώς @Zanin μου,γιατί αυτό πού ένοιωθες δεν ήταν κατάθλιψη. Πίστεψέ με...,άν πέρναγες κάποιο καταθλιπτικό επεισόδιο δεν θα μπορούσες,καν να πας στην δουλειά!
Ίσως αισθανόσουν μοναξιά χωρίς τους δικούς σου,ίσως κάποιες στιγμές να ήσουν μελαγχολική,όμως άλλο πράγμα η κατάθλιψη,κι εύχομαι ποτέ να "μην σού χτυπήσει την πόρτα" ...ποτέ και σε κανέναν...
Διαβάζοντας και το προηγούμενο post σου, θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο για το κουράγιο και τη δύναμή σου.
Έχω περάσει από τον γολγοθά που περιγράφεις και έχω ευχηθεί και εγώ να μην τύχει τέτοιο πράγμα ούτε στον εχθρό μου. Επί σχεδόν τρία χρόνια ακολουθούσα θεραπεία με χάπια για να μπορέσω να καταπολεμήσω την αγοράφοβία μου, η οποία (αν δεν κάνω λάθος) είναι μορφή κατάθλιψης.
Θυμάμαι ότι υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι, κάποιες άλλες φορές και κατά τη διάρκεια κρίσεων πανικού ένιωθα ότι δεν υπάρχει οξυγόνο να αναπνεύσω πουθενά και έψαχνα απεγνωσμένα λίγο αέρα να μου φυσήξει το πρόσωπο, δεν μπορούσα να φάω τίποτα, είχα τάση για εμετό όχι απλά μυρίζοντας φαγητό, αλλά και βλέποντας διαφημίσεις στην τηλεόραση με φαγητά και φυσικά 24ωρη ταχυπαλμία σε βαθμό τρέλας.
Σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια μετά, έχω σταματήσει τα χάπια και μπορώ να πω ότι είμαι καλά. Το βασικότερο όμως απ'όλα είναι ότι έχω μάθει τον εαυτό μου να κοντρολλάρει αυτή τη κατάσταση. Μόλις νιώσω δυσάρεστα (αν βρεθώ μέσα σε πολύ κόσμο, στριμωγμένη κ.λ.π.) προσπαθώ να κατευθύνω τη σκέψη μου σε κάτι άλλο, πιο ευχάριστο και εννοείται πως προσπαθώ να βγω στον αέρα για να νιώσω καλύτερα. Για τυχόν τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις, αποφεύγω τον συνωστισμό και προσπαθώ να μην αγχώνομαι υπερβολικά.
Νομίζω πως όποιος νιώσει τόσο έντονα συμπτώματα, θα πρέπει να καταφεύγει άμεσα στον γιατρό και να του χορηγείται φαρμακευτική αγωγή. Δεν σημαδευόμαστε όσοι έχουμε πάρει αντικαταθλιπτικά χάπια στη ζωή μας. Το αντίθετο θα λεγα....Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συνεχίσουμε τη ζωή μας με υγεία. Και πιστέψτε με....Η ψυχική υγεία είναι το ίδιο σημαντική!
PYLH μου, αν θες μπορούμε να συζητήσουμε το θέμα στέλνοντας pm.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.