pop corn
Πολύ δραστήριο μέλος
Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
24-04-12
21:42
Πόσταρα μία μικρού μήκους ταινία σχετικά με αυτά που συζητούσαμε περί εγκαταλειψης των ηλικιωμένων ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pop corn
Πολύ δραστήριο μέλος
Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
18-03-12
01:52
ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ
Όπως έγινε γνωστό η ηλικιωμένη κατοικούσε στην περιοχή Βαρές. Το πρωί της Παρασκευής βγήκε στην αυλή του σπιτιού της, κάθησε σε μία καρέκλα και, αφού περιέλουσε το σώμα της με εύφλεκτο υγρό, αυτοπυρπολήθηκε...
Την ηλικιωμένη βρήκε ο γιος της και σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, η μητέρα είχε σχεδιάσει την πράξη της. Ο γιος ειδοποίησε το Πυροσβεστικό Σώμα, αλλα ήταν ήδη αργά. Η γυναίκα είχε απανθρακωθεί...
Πληροφορίες αναφέρουν ότι άφησε σημείωμα, στο οποίο ανέφερε ότι αυτοπυρπολήθηκε διότι δεν μπορεί να είναι βάρος στα παιδιά της...
Πηγή
Ηλικιωμένη αυτοπυρπολήθηκε
για να μην είναι βάρος στα παιδιά της
«Ράγισαν» καρδιές στη Ζάκυνθο, από την αποκάλυψη ότι μία γυναίκα ηλικίας 81 ετών αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά της...για να μην είναι βάρος στα παιδιά της
Όπως έγινε γνωστό η ηλικιωμένη κατοικούσε στην περιοχή Βαρές. Το πρωί της Παρασκευής βγήκε στην αυλή του σπιτιού της, κάθησε σε μία καρέκλα και, αφού περιέλουσε το σώμα της με εύφλεκτο υγρό, αυτοπυρπολήθηκε...
Την ηλικιωμένη βρήκε ο γιος της και σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, η μητέρα είχε σχεδιάσει την πράξη της. Ο γιος ειδοποίησε το Πυροσβεστικό Σώμα, αλλα ήταν ήδη αργά. Η γυναίκα είχε απανθρακωθεί...
Πληροφορίες αναφέρουν ότι άφησε σημείωμα, στο οποίο ανέφερε ότι αυτοπυρπολήθηκε διότι δεν μπορεί να είναι βάρος στα παιδιά της...
Πηγή
--------------------------------------------------
Με αφορμή το παραπάνω καλά θα κάνει ο καθένας να σκεφτεί τον χρόνο που αφιερώνει στους ηλικιωμένους συγγενείς του.
Είναι κοινό μυστικό ότι παππούληδες και γιαγιάδες πεθαίνουν ολομόναχοι στα γηροκομεία, με τα παιδιά τους να τους επισκέπτονται μια στο τόσο ή να τους παρατάνε εντελώς. Ή να τους φέρονται λες και είναι σκουπίδια ή ενοχλητικοί ξένοι.
Λες και δεν μας μεγάλωσαν στα γόνατά τους.
Λες και δεν είναι οι γονείς μας, οι παππούδες μας, οι θείοι μας, οι συγγενείς μας.
Λες και δεν μας δίνουν ό,τι παίρνουν από τις πενιχρές συντάξεις τους για να μας στηρίξουν στις οικονομικές δυσκολίες.
Λες και δεν προσέχουν τα εγγόνια τους όσο οι εργαζόμενες μαμάδες δουλεύουν όλη μέρα για το ξεροκόματο.
Λες και δεν έχουν πάντα ένα καλό λόγο στο στόμα και μια ανοιχτή αγκαλιά όταν έχουμε πρόβλημα.
Λες και ξεχάσαμε τελείως τα παραμύθια της γιαγιάς, το παιχνίδι με τα εργαλεία του παππού, τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί τους στο χωριό.
Ποιος μας ξεσκάτιζε ρε όταν είμασταν μωρά;;;;;;;
είναι τόσο δύσκολο να το κάνουμε κι εμείς στα γεράματά τους;
είναι τόσο δύσκολο ένα χαμόγελο και μια καλή συζήτηση κάθε τόσο;
τελικά η ανθρώπινη μνήμη είναι πιο βραχυπρόθεσμη απ' όσο νόμιζα ή η αδιαφορία έχει ποτίσει την κενονία ως τον πυρήνα της
-κρίμα γιατί νόμιζα ότι ακόμα έκαιγε η σπίθα-
αλλά αν η αναισθησία σας έχει βαρέσει κόκκινο, πάρτε το αλλιώς κι ίσως έτσι αναθεωρήσετε:
"Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις" ...
καληνύχτες.
Είναι κοινό μυστικό ότι παππούληδες και γιαγιάδες πεθαίνουν ολομόναχοι στα γηροκομεία, με τα παιδιά τους να τους επισκέπτονται μια στο τόσο ή να τους παρατάνε εντελώς. Ή να τους φέρονται λες και είναι σκουπίδια ή ενοχλητικοί ξένοι.
Λες και δεν μας μεγάλωσαν στα γόνατά τους.
Λες και δεν είναι οι γονείς μας, οι παππούδες μας, οι θείοι μας, οι συγγενείς μας.
Λες και δεν μας δίνουν ό,τι παίρνουν από τις πενιχρές συντάξεις τους για να μας στηρίξουν στις οικονομικές δυσκολίες.
Λες και δεν προσέχουν τα εγγόνια τους όσο οι εργαζόμενες μαμάδες δουλεύουν όλη μέρα για το ξεροκόματο.
Λες και δεν έχουν πάντα ένα καλό λόγο στο στόμα και μια ανοιχτή αγκαλιά όταν έχουμε πρόβλημα.
Λες και ξεχάσαμε τελείως τα παραμύθια της γιαγιάς, το παιχνίδι με τα εργαλεία του παππού, τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί τους στο χωριό.
Ποιος μας ξεσκάτιζε ρε όταν είμασταν μωρά;;;;;;;
είναι τόσο δύσκολο να το κάνουμε κι εμείς στα γεράματά τους;
είναι τόσο δύσκολο ένα χαμόγελο και μια καλή συζήτηση κάθε τόσο;
τελικά η ανθρώπινη μνήμη είναι πιο βραχυπρόθεσμη απ' όσο νόμιζα ή η αδιαφορία έχει ποτίσει την κενονία ως τον πυρήνα της
-κρίμα γιατί νόμιζα ότι ακόμα έκαιγε η σπίθα-
αλλά αν η αναισθησία σας έχει βαρέσει κόκκινο, πάρτε το αλλιώς κι ίσως έτσι αναθεωρήσετε:
"Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις" ...
καληνύχτες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.