19-01-09
03:00
Το Grès της Cabotine μού θυμίζει τη γιαγιά μου... και την αρχή της "ενήλικης ζωής" μου, αν κι ήμουν 16 μόνο...
Ήταν οι τελευταίες μέρες που χαιρόμουν πραγματικά τη γιαγιά μου...
Μου λείπει.
Ήταν οι τελευταίες μέρες που χαιρόμουν πραγματικά τη γιαγιά μου...
Μου λείπει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-10-08
20:27
Προσθέτω κι άλλα:
1. Το Play του Moby μου θυμίζει την πενταήμερη αλλά και όλο το τέλος της τρίτης Λυκείου... και την αποτελειωτική εκδομή στην Άνδρο, μες στο αμάξι του αδερφού της τότε κολλητής...!
2. Αντίστοιχα το The screen behind the Mirror των Enigma, που αγόρασα στο Ηράκλειο στην πενταήμερη.
3. Αντίθετα, το Hymn of the big wheel των Massive Attack (και λιγότερο τo Karmacoma) μου έφτιαχνε το κέφι όταν είχα σαλτάρει από τις Πανελλαδικές 14 μαθημάτων (!!!) στη δευτέρα λυκείου. Α ρε Αρσένη.
4. Όταν τελειώναμε το σχολείο και μελαγχολούσα στο σχολικό, άκουγα πολύ το Heat Miser των Massive Attack, το Dance with you των Live (ίσως θυμάστε το Dolphin's cry) και το Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ, Πυξ Λαξ...
1. Το Play του Moby μου θυμίζει την πενταήμερη αλλά και όλο το τέλος της τρίτης Λυκείου... και την αποτελειωτική εκδομή στην Άνδρο, μες στο αμάξι του αδερφού της τότε κολλητής...!
2. Αντίστοιχα το The screen behind the Mirror των Enigma, που αγόρασα στο Ηράκλειο στην πενταήμερη.
3. Αντίθετα, το Hymn of the big wheel των Massive Attack (και λιγότερο τo Karmacoma) μου έφτιαχνε το κέφι όταν είχα σαλτάρει από τις Πανελλαδικές 14 μαθημάτων (!!!) στη δευτέρα λυκείου. Α ρε Αρσένη.
4. Όταν τελειώναμε το σχολείο και μελαγχολούσα στο σχολικό, άκουγα πολύ το Heat Miser των Massive Attack, το Dance with you των Live (ίσως θυμάστε το Dolphin's cry) και το Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ, Πυξ Λαξ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
18-01-08
00:44
Το άρωμα του Givenchy, "Π", μου θυμίζει ... όχι τόσο τον πρώτο μου έρωτα, που το φορούσε, αλλά και μία ολόκληρη περίοδο... Ξένοιαστα χρόνια, χρυσό ηλιοβασίλεμα, εγώ πρωτοετής κι αυτός ακόμα μαθητής... Μία μόνιμη αίσθηση ασφάλειας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.