Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
28-06-12
18:07
"Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες,
και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές."
και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
19-08-11
07:56
Ότι λέει η υπογραφή μου...
Ο έρωτας είναι αίμα.
κι ο δράκουλας?
εκείνος εκείνη ή ο ψυχαναλυτής?
Την ψυχοπαθολογία του αίματος την ξέρεις ε?
κάποιοι το πίνουν σα νεράκι και κάποιοι άλλοι βλέπουν πουμαρό
ανακατεμένο με κέτσαπ στα σπλατερ της τιβι κι έχουν λιποθυμική τάση.
αν σου μεταγγίζουν αίμα δηλ, πήρες και λίγο έρωτα?
Κι αν αιμορραγείς, σου φεύγει σαν ψάρι που ξέφυγε απ' το δίχτυ του ψαρά?
Δηλ εγώ που έχω γάτα και κάθε μέρα μετράω γρατζουνιές από τα παιχνίδια μας,
ολοένα και αποερωτεύομαι ?
ο έρωτας στη μακρόχρονη ιστορία είναι το ύψος και το βάθος.
Η που θα εξασθενίσει ένα λαμπρό πνεύμα ή που θα αρπάξει με το ράμφος του αετού
έναν ανεμοδείκτη και θα το ακουμπήσει πλέον πάνω σε στέρεο σύννεφο.
Μέχρι ο ήλιος κι ο αγέρης να αποφασίσουν για τα υπόλοιπα.
σίγουρα η παραγωγή χάλυβα διαφέρει σε πρώτο μάτι με την παραγωγή έρωτα,
αλλά μου μοιάζει λες και με το καιρό, το τρυφερό πούπουλο που βλέπαμε
μέσα από πέπλο έγινε ένα στιλπνό κρύο ματζαφλάρι που η πλάκα είναι
ότι αρνούμαστε θορυβωδώς.
η σύγχυση βασιλεύει.
Δυσπιστώ αφάνταστα για τον έρωτα όπως και για το χαρακτηριστικό
μιας μόνιμης γλύκας.
...διότι φανταζόμαστε εύκολα έναν άνθρωπο από που έρχεται,
ωστόσο ελάχιστια που πηγαίνει και τι καλά που θα ήταν να ματαιωθεί
ολόκληρο αυτό το σύστημα αναφορών, να φθάσει αυτός ο άνθρωπος
σ' άλλο στόχο που κανείς δεν φανταζόταν!
Κι αν μπορούσε να γίνει αυτό, εκείνος ο άνθρωπος που θα είχαμε κρατήσει
στην αξιαγάπητη κατάσταση χρυσαλλίδας μόνο και μόνο για να πετάξει με τα φτερά
του έρωτα δεν θα έπρεπε τώρα να βγει από τον βόμβυκα αυτού του έρωτα?
ο άνθρωπος είναι αυτό που ερωτεύεται? μακάρι όχι.
Η πραγματικότητα είναι ότι τα ταπεινά αισθήματα (πολύ πιο ταπεινά του έρωτα)
και κυρίως η σύνθεση τους φαίνεται να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στις βίαιες
αλλαγές στάσης στην αρχή, μέση και το τέλος του έρωτα.
Και νομίζω ότι πρέπει να αναζητήσουμε το μυστικό της αλλαγής αυτής
στη μεγάλη κινητικότητα των περισσότερων ανθρώπων κι ακόμη περισσότερο
σε μια προοδευτική απώλεια του έρωτα παρά στην αιφνίδια έκρηξη και απώλεια
του αίματός μας.
(και σίγουρα είναι μια παρανοϊκή λογική η εξίσωση μη έρωτας = αποτεφρωτήριο)
υγ. ερωτευτείτε άφοβα. Έτσι θα έχουμε πολύ αιμάτινο κρασί να πίνουμε.
Α ρε διοτίμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
20-10-10
02:23
Ξέχασα να συμπληρώσω, οτι έρωτας=θάνατος. Δεν γίνεται να αγαπάς και να μην πονάς. Αλλά κάπου διάβασα οτι κανείς δεν μπορεί να αντέξει τη ζωή χωρις μικρές δόσεις θανάτου. Οπότε...ας είναι τέτοιος ο "θάνατος"....
Όσο για το τι μας κάνει να ερωτευόμαστε;; Το γεγονός οτι η μοναξιά είναι σαν την πείνα. Δεν αντέχεται για πολύ. Και επίσης η αναζήτηση για "το άλλο μας μισό" όπως αναφέρω και πιο πάνω Δεν μπορώ να πω αν είναι αλήθεια ή όχι, αλλά θέλω να πιστεύω οτι είναι Θέλω να πιστεύω οτι υπάρχει το άλλο μου μισό και με ψάχνει όπως το ψάχνω και εγώ!
Χιχιχι Ανθουλα,
τι γλυκο μωρε,
τι απαστραπτον,
τι δυσκολο και βαρυ πραγμα οι ταυτισεις.
Παρα τη δυσκολια και το βαρος ομως, το'χεις!
Μοιαζει σαν πουπουλο στους ωμους σου η συνδεση ερωτα και θανατου
και αισθανομαι οτι αν και κορτσούδι, κινεις καλα τα γραναζια
μιας λογικης επεξηγησης του ερωτα με στηριγμα το "δεν υπαρχω πια".
Φυσικα φτασμενοι ερωτικοι ινστρουκτορες θα σου πουν
οτι το ζευγαρακι (της χρονιας) ερωτας κ@@υλα θανατος
δεν ειναι τιποτε αλλο απο μια προσφιλη διαστρεβλωση
των γεγονοτων με ταυτιση ακροτητων, οταν πια τιποτα δεν απομενει
από την ηρεμη ενατενιση της διαδοχης συμβαντων.
Γιατι ξαφνικα ο πηχυς ειναι πανω απο τα συννεφα,
γιατι εδω κατω επικρατει συνηθεια να μην συμβαινει τιποτα
απο οσα μπορει να διδαξει η προσμονη,
ετσι που το γελιο να καταντα γκριματσα, λεει...
Παντως, υπαρχει αφορητη μονοτονια στον ερωτα οταν δεν ειμαστε ερωτευμενοι.
Κι αυτη η μονοτονια ως αντιπραξη στη διδακτικη προσμονη ειναι κατι χειροτερο.
Ενας θανατος κατ'εξακολουθησιν.
Θα'ρθει ο καιρος να το νιωσει κι ο ανθος (σου),
no hurries
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
29-09-10
03:19
απο το πολυ σεκλετι να το ριξεις στον αργιλε, αυτο ειναι, ξερω γω;τι ειναι ο ερωτας;
Ο Σεφερης, νομιζω στις Μέρες Α, αναφερει ενα πρόσφυγα
που δεν του εδιναν νερο και ειπε:
"Τι να κανω, εφτυσα στο στομα της γυναικας π'αγαπω
να τη ξεδιψάσω"...
Δυσκολα μπορω να σκεφτω ενα εξισου αντιφατικο συναισθημα,
αν δηλ. θες να πιαστεις κι απο τα δυο ακρα του νηματος,
καταματα να δεις και τον Μινωταυρο και τον Θησεα ακομη ζωντανο
ΚΑΙ την εισοδο του λαβυρινθου.
Προσμονη, φαντασιωση, ραβασακια, εκδικηση, διαγνωση πληγων,
ξεβολεμα σωματικο αλλα και ψυχικο, ρευστοτητα,
"δωσε μου πισω την ψυχη μου" εκεινη,
"να ερθει να παρει την ψυχη της οποτε θελει" εκεινος,
σβησιμο ονοματος απο το προσωπικο μας χαρτη (αλλα) με ιδρωμενη γομολαστιχα,
βιογραφια της αληθειας των σπερματων,
το "δε φτανουν οι λεξεις",
βγαινω με αλλον καταμουτρα σου για σπασιμο η αλλιως τσουρουφλισμα,
η τυφλοτητα ενω λειτουργει η οραση μας,
το να πασχιζεις να μη χανεις στιγμες απο κοντα του,
...αυτα ειναι ερωτας ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.