Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-07-12
10:14
Η γενική αίσθηση και χρώμα που μου αφήνει το ποστ σου δαλαλα,
είναι των πεντακοσίων λάικ και βάλε.
Αμα όμως τα διαβάσουμε με διακεκομμένες ανάσες
μοιάζουν λίγο με ξέφραγο αμπελάκι
εμποτισμένα από εσάνς που είναι κατά το 1/3 "ανοιχτότητα",
τόση που χωράνε χίλιες παραπομπές σε μια ματαιόδοξη γραφή
που δε θέλω καθόλου να κουράσω με αυτή,
1/3 ρομαντισμού σαν να είσαι ένα είδος ιδεολόγου με μεταξωτό μαντήλι
στα μαλλιά, κι 1/3 γλύκας της αποδοχής που μοιάζει με αλογάκι
που χλιμιντράει μέσα σου γιατί ψοφάει για κολακεία, ας είναι και ψεύτικη.
Κολακεία για τον καζατζάκη, τον καζαντιπή και τον Blanca Kαζαμπλάνka
κι έτσι ποτίζει λίγο και το δικό σου φορεματάκι.
Αν νομίζεις πως έτσι παίρνεις εκδίκηση για το πόσο ασήμαντη γκόμενα υπήρξες
σε άλλες ηλικίες, έχεις πέσει κι όλας στη λούμπα.
Και δεν έγραφες κατευθείαν επιστολή σε κανα ποιητή, πρώτο χέρι?
Έχω να σου συστήσω τα μέηλ καμιάς δεκαριάς για αρχή.
Μερικοί ψοφάνε για θαυμάστριες της μιας νύχτας.
Τους παίρνεις πιπ@ και αν έχουν ρέντα σου απαγγέλουν
και ένα στίχο κλεμμένο κι έτσι η εκσπερμάτωση γίνεται πιο απασιονάτα.
Μη μου ξυπνάς από το όνειρο μόνο περί του ότι ο Σω ή το όνειρο του Σω
περί πνευματικής δικτατορίας είναι ένας τέλειος Σω-κόσμος.
Προτιμώ χαλασμένη ΣΩς των χιλίων θαλασσών.
(υπάρχει και sauce μπερνάρ ξέρεις μπαχαχαχαχα)
Ούτε περι του ότι η ελευθερία είναι μια ιδέα που ο καζατζάκης την κατέχει
επειδή είναι ο καζατζάκης γιατί αν υποθέσουμε ότι η θεωρία του Κωστάκη είναι ορθή,
συνυπολογίζοντας το μποι του, Ε ΤΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Μίκαελ Έντε. Ομιτζι και λολ1 λολ2 λολ3.
Οπότε συνέχισε τον ύπνο σου γιατί προσωπικά τον καζατζάκη δε θα εμπιστευόμουν
να μου αναλύσει ούτε το πως τρώνε οι Κρητικοί τα Ντάκος.
Αν ο καζατζάκης τα λέει μια χαρά στο βιδεο,
τότε συμφωνείς και στο ότι ο τρωικός έγινε όχι για την Ελένη
αλλά για τον ίσκιο της.
Μάλιστα.
Το ξέρεις όμως ότι άμα τον ρωτούσες ποιας Ελένης, θα σου πει της Ράντου.
Εγώ ευθαρσώς θα πω οτι ο τρωικός δεν έγινε για την Ελένη αλλά για το λαγόνιο μυ
του Πατρόκλου πριν τα φτιάξει με τον Αχιλλέα.
Και επίσης γιατί ο Μενέλαος έβλεπε πολλές ώρες την ημέρα
το στρατό του να παραφέρεται με τα άλογα.
Και του την έδωσε και κήρυξε πόλεμο για να ξυπνήσει λίγο τα πνεύματα
γιατί είχε βγει μια φήμη ότι οι Αχαιοί ήταν αλογομαζώχτρες.
Ποιος χέστηκε και μετά σκουπίστηκε με φύλλα κληματαριάς για τον
ίσκιο της Ελένης και τον κοκκινογένη Δία, son of ZEUS, SPIRIT OF madredeus
and the holy mother fucking πουσι of helen.
Χωρίς φωνή λες τηλεπαθητικά "Ελένη εκει που πας θελω να εισαι ευτυχισμένη"
και χύνεις ένα καυτό δάκρυ. Μόνο ένα. Γιατί να ματώσουν τα παλικάρια?
Επίσης, μια ασαφής ενόχληση κ μια ακαθοριστία,
καταπραύνοντας τη φευγάτη μπερναρντική μου ενατένιση,
με έπιασε διαβάζοντας το περιεκτικό σου τίποτε περί του
τι έκανε ο Σω, τι ήλπιζε, τι μάλαζε τον Σω, τι αλάθευτα που
τα έλεγε ο Σ-ω!.
Και συν τοις άλλοις, τι μπουνταλάς ήταν ο Σω, τι χορευταράς,
τι πηδηχτ@ρ@ς -είχε βλέπεις και τις πλάτες του Κωστάκη μας
ο οποίος είχε και στο CV του το τέλειο άλλοθι του αφορισμού
του από της εκκλησιάς την πόρτα. Όλα καλομελετημένα?
(γουλιά φραπεδούμπας)
Όλα αυτά δε σου μοιάζουν λίγο με παρομοιώσεις του στοματικού?
Αλήθεια, τώρα!
Δεν είναι της ζάχαρης λόγια ούτε του εμπαιγμού,
είναι του σκέτου καφέ (αν και γενικά τον πίνω με 4 κ.γ. ζαχ.)
φαρμάκι αν με εννοείς.
Δεν είμαι ο γιος της διασποράς κακιούλας ούτε ο ξάδερφος
της σπατάλης των επιθέτων αλλά ούτε και της εικόνας της κακοφορεμένης
σου ζαρτιέρας καθώς αναλύεις ΣΩ και ΚΑΖΑΝΤ-ΣΩ.
ΌΧΙ ανάμεσα σε χριστό και ΣΩ προτιμώ να διαβάσω μια διατριβή
περι σαλιγκαριών και την επίτευξη αναριχητικών κατορθωμάτων τους
που κάνουν τα λόγια του Καζαντζάκη να μοιάζουν με μια κλανιά
γεμάτη σάλιο και μια μούτζα από τις κεραίες τους!
Δε μπορούμε να κάνουμε τη ζωή να μας περιέχει περισσότερο από
όσο μας περιείχε μόνο και μόνο φυσώντας φούσκες με σαπούνι.
Και με μπερξόν ασχολήθηκε ο κυρ καζατζάκης και έμοιαζε
σαν τον τρελό που έψαχνε στα σύννεφα το χαμένο του καρπούζι
που θα έλεγε κι ο Αποστολίδης, αμα ζούσε. (θα πεφτε γέλιο )
ΌΤΑΝ το μόνο που θέλεις είναι δόξα γραφής,
εδώ και τώρα, και νομίζεις ότι μπορείς να την εκβιάσεις
στις μέρες μας αυτό το λένε ¨ψωνισμα".
(ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΛΑΚΩΔΗ ΤΡΟΠΟ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ
ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ καμια ημερησια διαταγη σε πρωινη αναφορα ΤΑΓΜΑΤΟΣ
καταλαβαινεις πολλα)
Και κοίτα, μην το παίρνεις προσωπικά. Το μόνο
που έχεις για υπεράσπιση είναι ότι αν και διαφέρεις
στη γραφή και είσαι μέτρια, είσαι ίδια όμως
στον τρόπο που πολιτεύονται οι πανικόβλητοι
της φήμης κι από αυτούς που θεωρούνται φτασμένοι.
(γιρλάντες, ύμνοι κι ελεγείες και τα συναφή συμπαραμαρτούντα του κωλάκου)
Μη φαντάζεσαι ότι όλοι αυτοί στις εταιρίες και τα
περιοδικά, έχουν υψηλότερο επίπεδο από σένα
τα ίδια σκατά είστε, απλά εκείνοι ξέρουν να φυλάγονται.
Οπότε αντι να εξυψώνεις τον μπήξε και δείξε,
πούλα τα δικά σου eggs στο μάρκετ της γραφής.
Α και μία ερώτηση:
Κατά τη γνώμη σου, ο Σω κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει περισσότερα -ας το πούμε-
ποσοστά ελευθερίας στον αγγλικανικό λαό με το σύστημα
ρουφάω τη σκόνη του αναλφαβητισμού ακι βαθμωτά επιλύω από πάνω
προς τα κάτω?
η τεχνική του να πιστεύεις πως η απελευθέρωση συνδέεται με την εκπαίδευση
είναι σφήνα μονόπρακτου κωμωδίας σε δραματικό έργο γιατί είναι μια
μονοεπίπεδη προσέγγιση.
Και φυσικά οι άνθρωποι που έχουν μια πολύ καλή παιδεία,
ένα εξαιρετικό μορφωτικό επίπεδο παραμένουν σκλάβοι των όρων
που καθορίζονται από τις τοπικές εξουσίες. So, γκουντ μπατ νοτ ιναφ.
Το ζω τι να μας πει κι ο ΣΩ, yo (τριπλή ρίμα) το ζεις το ζουμε.
Μην πάμε στον Τάμεση.
χέστα.
Αν συγκρίνουμε το καλύτερο μέτρο φυλακισμένου, με το χειρότερο
ενός ψυχικά εξαθλιωμένου εκτός φυλακής, τότε σαφώς και ναι,
αυτοί οι δύο είναι τρανσφορμερ μιας ζωής που άλλο είναι κι άλλο δείχνει.
Aν παίζανε σε παράσταση κι ήσουν director, θα τους άλλαζες σκηνικό κ θα τρωγες
χαλαρόπιτα.
Άρα είτε υπάρχουν ιδέες που μας οδηγούν πέρα και πάνω από το μπόι μας(thalalla),
είτε δεν υπάρχουν κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει(kaza)
Choose.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ελευθερία δεν είναι σύμβαση αορίστου χρόνου με το μαύρο
δεν είναι να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί ωσπου να λαχανιάζει η ψυχή σου
δεν είναι να ορκίζεσαι για τα συμφέροντα του λαού σταυρώνοντας δυο δάχτυλα πίσω
από το καλοσιδερωμένο κοστουμάκι
δεν είναι να σε κλωτσάνε και να σ'αρέσει
ελευθερία δεν είναι η φυλακή των ενόχων
ελευθερία δεν είναι να χρωστάς και να σου χρωστάνε
ελευθερία είναι να σου φιλώ τα μάτια γιατί πάει καιρός που δεν τα είδα, μάτια μου.
(κι άρα ήμουν σκλάβος της ανάμνησης)
πι.ες. Παρντόν για τη σεντονάρα.
με τέτοιο ποστ δε μπαίνω ούτε στην καταλογάρα.
είναι των πεντακοσίων λάικ και βάλε.
Αμα όμως τα διαβάσουμε με διακεκομμένες ανάσες
μοιάζουν λίγο με ξέφραγο αμπελάκι
εμποτισμένα από εσάνς που είναι κατά το 1/3 "ανοιχτότητα",
τόση που χωράνε χίλιες παραπομπές σε μια ματαιόδοξη γραφή
που δε θέλω καθόλου να κουράσω με αυτή,
1/3 ρομαντισμού σαν να είσαι ένα είδος ιδεολόγου με μεταξωτό μαντήλι
στα μαλλιά, κι 1/3 γλύκας της αποδοχής που μοιάζει με αλογάκι
που χλιμιντράει μέσα σου γιατί ψοφάει για κολακεία, ας είναι και ψεύτικη.
Κολακεία για τον καζατζάκη, τον καζαντιπή και τον Blanca Kαζαμπλάνka
κι έτσι ποτίζει λίγο και το δικό σου φορεματάκι.
Αν νομίζεις πως έτσι παίρνεις εκδίκηση για το πόσο ασήμαντη γκόμενα υπήρξες
σε άλλες ηλικίες, έχεις πέσει κι όλας στη λούμπα.
Και δεν έγραφες κατευθείαν επιστολή σε κανα ποιητή, πρώτο χέρι?
Έχω να σου συστήσω τα μέηλ καμιάς δεκαριάς για αρχή.
Μερικοί ψοφάνε για θαυμάστριες της μιας νύχτας.
Τους παίρνεις πιπ@ και αν έχουν ρέντα σου απαγγέλουν
και ένα στίχο κλεμμένο κι έτσι η εκσπερμάτωση γίνεται πιο απασιονάτα.
Μη μου ξυπνάς από το όνειρο μόνο περί του ότι ο Σω ή το όνειρο του Σω
περί πνευματικής δικτατορίας είναι ένας τέλειος Σω-κόσμος.
Προτιμώ χαλασμένη ΣΩς των χιλίων θαλασσών.
(υπάρχει και sauce μπερνάρ ξέρεις μπαχαχαχαχα)
Ούτε περι του ότι η ελευθερία είναι μια ιδέα που ο καζατζάκης την κατέχει
επειδή είναι ο καζατζάκης γιατί αν υποθέσουμε ότι η θεωρία του Κωστάκη είναι ορθή,
συνυπολογίζοντας το μποι του, Ε ΤΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Μίκαελ Έντε. Ομιτζι και λολ1 λολ2 λολ3.
Οπότε συνέχισε τον ύπνο σου γιατί προσωπικά τον καζατζάκη δε θα εμπιστευόμουν
να μου αναλύσει ούτε το πως τρώνε οι Κρητικοί τα Ντάκος.
Αν ο καζατζάκης τα λέει μια χαρά στο βιδεο,
τότε συμφωνείς και στο ότι ο τρωικός έγινε όχι για την Ελένη
αλλά για τον ίσκιο της.
Μάλιστα.
Το ξέρεις όμως ότι άμα τον ρωτούσες ποιας Ελένης, θα σου πει της Ράντου.
Εγώ ευθαρσώς θα πω οτι ο τρωικός δεν έγινε για την Ελένη αλλά για το λαγόνιο μυ
του Πατρόκλου πριν τα φτιάξει με τον Αχιλλέα.
Και επίσης γιατί ο Μενέλαος έβλεπε πολλές ώρες την ημέρα
το στρατό του να παραφέρεται με τα άλογα.
Και του την έδωσε και κήρυξε πόλεμο για να ξυπνήσει λίγο τα πνεύματα
γιατί είχε βγει μια φήμη ότι οι Αχαιοί ήταν αλογομαζώχτρες.
Ποιος χέστηκε και μετά σκουπίστηκε με φύλλα κληματαριάς για τον
ίσκιο της Ελένης και τον κοκκινογένη Δία, son of ZEUS, SPIRIT OF madredeus
and the holy mother fucking πουσι of helen.
Χωρίς φωνή λες τηλεπαθητικά "Ελένη εκει που πας θελω να εισαι ευτυχισμένη"
και χύνεις ένα καυτό δάκρυ. Μόνο ένα. Γιατί να ματώσουν τα παλικάρια?
Επίσης, μια ασαφής ενόχληση κ μια ακαθοριστία,
καταπραύνοντας τη φευγάτη μπερναρντική μου ενατένιση,
με έπιασε διαβάζοντας το περιεκτικό σου τίποτε περί του
τι έκανε ο Σω, τι ήλπιζε, τι μάλαζε τον Σω, τι αλάθευτα που
τα έλεγε ο Σ-ω!.
Και συν τοις άλλοις, τι μπουνταλάς ήταν ο Σω, τι χορευταράς,
τι πηδηχτ@ρ@ς -είχε βλέπεις και τις πλάτες του Κωστάκη μας
ο οποίος είχε και στο CV του το τέλειο άλλοθι του αφορισμού
του από της εκκλησιάς την πόρτα. Όλα καλομελετημένα?
(γουλιά φραπεδούμπας)
Όλα αυτά δε σου μοιάζουν λίγο με παρομοιώσεις του στοματικού?
Αλήθεια, τώρα!
Δεν είναι της ζάχαρης λόγια ούτε του εμπαιγμού,
είναι του σκέτου καφέ (αν και γενικά τον πίνω με 4 κ.γ. ζαχ.)
φαρμάκι αν με εννοείς.
Δεν είμαι ο γιος της διασποράς κακιούλας ούτε ο ξάδερφος
της σπατάλης των επιθέτων αλλά ούτε και της εικόνας της κακοφορεμένης
σου ζαρτιέρας καθώς αναλύεις ΣΩ και ΚΑΖΑΝΤ-ΣΩ.
ΌΧΙ ανάμεσα σε χριστό και ΣΩ προτιμώ να διαβάσω μια διατριβή
περι σαλιγκαριών και την επίτευξη αναριχητικών κατορθωμάτων τους
που κάνουν τα λόγια του Καζαντζάκη να μοιάζουν με μια κλανιά
γεμάτη σάλιο και μια μούτζα από τις κεραίες τους!
Δε μπορούμε να κάνουμε τη ζωή να μας περιέχει περισσότερο από
όσο μας περιείχε μόνο και μόνο φυσώντας φούσκες με σαπούνι.
Και με μπερξόν ασχολήθηκε ο κυρ καζατζάκης και έμοιαζε
σαν τον τρελό που έψαχνε στα σύννεφα το χαμένο του καρπούζι
που θα έλεγε κι ο Αποστολίδης, αμα ζούσε. (θα πεφτε γέλιο )
ΌΤΑΝ το μόνο που θέλεις είναι δόξα γραφής,
εδώ και τώρα, και νομίζεις ότι μπορείς να την εκβιάσεις
στις μέρες μας αυτό το λένε ¨ψωνισμα".
(ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΛΑΚΩΔΗ ΤΡΟΠΟ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ
ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ καμια ημερησια διαταγη σε πρωινη αναφορα ΤΑΓΜΑΤΟΣ
καταλαβαινεις πολλα)
Και κοίτα, μην το παίρνεις προσωπικά. Το μόνο
που έχεις για υπεράσπιση είναι ότι αν και διαφέρεις
στη γραφή και είσαι μέτρια, είσαι ίδια όμως
στον τρόπο που πολιτεύονται οι πανικόβλητοι
της φήμης κι από αυτούς που θεωρούνται φτασμένοι.
(γιρλάντες, ύμνοι κι ελεγείες και τα συναφή συμπαραμαρτούντα του κωλάκου)
Μη φαντάζεσαι ότι όλοι αυτοί στις εταιρίες και τα
περιοδικά, έχουν υψηλότερο επίπεδο από σένα
τα ίδια σκατά είστε, απλά εκείνοι ξέρουν να φυλάγονται.
Οπότε αντι να εξυψώνεις τον μπήξε και δείξε,
πούλα τα δικά σου eggs στο μάρκετ της γραφής.
Α και μία ερώτηση:
Κατά τη γνώμη σου, ο Σω κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει περισσότερα -ας το πούμε-
ποσοστά ελευθερίας στον αγγλικανικό λαό με το σύστημα
ρουφάω τη σκόνη του αναλφαβητισμού ακι βαθμωτά επιλύω από πάνω
προς τα κάτω?
η τεχνική του να πιστεύεις πως η απελευθέρωση συνδέεται με την εκπαίδευση
είναι σφήνα μονόπρακτου κωμωδίας σε δραματικό έργο γιατί είναι μια
μονοεπίπεδη προσέγγιση.
Και φυσικά οι άνθρωποι που έχουν μια πολύ καλή παιδεία,
ένα εξαιρετικό μορφωτικό επίπεδο παραμένουν σκλάβοι των όρων
που καθορίζονται από τις τοπικές εξουσίες. So, γκουντ μπατ νοτ ιναφ.
Το ζω τι να μας πει κι ο ΣΩ, yo (τριπλή ρίμα) το ζεις το ζουμε.
Μην πάμε στον Τάμεση.
Αν οι βασικές σου ανάγκες καθορίζονται από φύλακες,Χωρίς το φόβο του κελιού και της τιμωρίας μπορείς να νιώθεις λεύτερος και μέσα στο κελί σου.
χέστα.
Αν συγκρίνουμε το καλύτερο μέτρο φυλακισμένου, με το χειρότερο
ενός ψυχικά εξαθλιωμένου εκτός φυλακής, τότε σαφώς και ναι,
αυτοί οι δύο είναι τρανσφορμερ μιας ζωής που άλλο είναι κι άλλο δείχνει.
Aν παίζανε σε παράσταση κι ήσουν director, θα τους άλλαζες σκηνικό κ θα τρωγες
χαλαρόπιτα.
Χωρίς τους περιορισμούς του εαυτού πέρα και πάνω απο το μποί μας.
Άρα είτε υπάρχουν ιδέες που μας οδηγούν πέρα και πάνω από το μπόι μας(thalalla),
είτε δεν υπάρχουν κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει(kaza)
Choose.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ελευθερία δεν είναι σύμβαση αορίστου χρόνου με το μαύρο
δεν είναι να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί ωσπου να λαχανιάζει η ψυχή σου
δεν είναι να ορκίζεσαι για τα συμφέροντα του λαού σταυρώνοντας δυο δάχτυλα πίσω
από το καλοσιδερωμένο κοστουμάκι
δεν είναι να σε κλωτσάνε και να σ'αρέσει
ελευθερία δεν είναι η φυλακή των ενόχων
ελευθερία δεν είναι να χρωστάς και να σου χρωστάνε
ελευθερία είναι να σου φιλώ τα μάτια γιατί πάει καιρός που δεν τα είδα, μάτια μου.
(κι άρα ήμουν σκλάβος της ανάμνησης)
πι.ες. Παρντόν για τη σεντονάρα.
με τέτοιο ποστ δε μπαίνω ούτε στην καταλογάρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
11-01-09
15:26
Μήπως είναι δυνατόν (λογικά αλλά και πραγματικά δυνατόν) να είναι κανείς ελεύθερος και μέσα στην υποτέλειά του, ή δούλος και μέσα στην αυτοτέλειά του;
Κι αν είναι, τι νόημα θα δώσουμε στις έννοιες υποτέλεια και ελευθερία από το ένα μέρος (του δούλου), αυτοτέλεια και δουλεία από το άλλο (του "κύρη του σπιτιού" κατά "ημί" ), για να τις παντρέψουμε;
Οφείουμε να δεχτούμε ότι απόλυτη αυτοτέλεια όπως και απόλυτη υποτέλεια στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει κι επομένως ούτε πλήρως να ελευθερωθεί ούτε πλήρως να δουλωθεί γίνεται ο άνθρωπος.
Όλοι ανεξαιρέτως (τουλάχιστον "δυνάμει") είμαστε λίγο ως πολύ ελεύθεροι μέσα στη δουλεία μας και δούλοι μέσα στην ελευθερία μας.
Ο χώρος της "νομικής" ελευθερίας ορίζει τι δικαιούται να απαιτήσει και να πράξει ο κάθε πολίτης άμα το "θελήσει", εως ποιό σημείο μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και σε ποιοό φραγμό υποχρεώνεται να σταματήσει.
Η δυσκολία όμως αυτής της οπτικής της ελευθερίας (από τα τζιμάνια της νομικής) βρίσκεται σ'εκείνες τις δύο ιδιότροπες λέξεις, στο "δικαιούται" και στο "μπορεί"...
Μου παραχωρείς εσύ ο καλόγνωμος νομοθέτης το άλφα δικαίωμα, έχω όμως και τη δύναμη, μπορώ να το ασκήσω;
Ή (αντίστροφα) εγώ μπορώ, έχω τις ικανότητες, το θάρρος, την αποφασιστικότητα για τη βήτα συμφέρουσα πράξη (ωφέλιμη και στον εαυτό μου και στο κοινωνικό σύνολο), αλλά δικαιούμαι να την εκτελέσω;
Η διάσταση είναι ανάμεσα στη νομική και κοινωνική ελευθερία, κοντολογής.
Είμαστε νομικά speaking, αλλά είμαστε και κοινωνικά ελεύθεροι στις αποφάσεις και στις πράξεις μας, έστω και στον περιορισμένο βαθμό που μας παρέχεται από το Δίκαιο ο αυτοκαθορισμός;
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ένα μόνο στοιχείο: το χρήμα, γενικότερα την οικονομική δύναμη, και το ρόλο που αυτή παίζει στη διεκδίκηση, πολύ περισσότερο στην έμπρακτη εξασφάλιση των νόμιμων δικαιωμάτων μας για να μπλεχτεί σε πολλές και σοβαρές αμφιβολίες.
Είναι ο άπορος πολίτης της πιο ευνομούμενης στον κόσμο δημοκρατίας εξίσου ελεύθερος με τον "εύπορο"; Ό,τι μπορεί, και με το νόμο, ο εύπορος το μπορεί ο φτωχός;
Κι αν είναι, τι νόημα θα δώσουμε στις έννοιες υποτέλεια και ελευθερία από το ένα μέρος (του δούλου), αυτοτέλεια και δουλεία από το άλλο (του "κύρη του σπιτιού" κατά "ημί" ), για να τις παντρέψουμε;
Οφείουμε να δεχτούμε ότι απόλυτη αυτοτέλεια όπως και απόλυτη υποτέλεια στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει κι επομένως ούτε πλήρως να ελευθερωθεί ούτε πλήρως να δουλωθεί γίνεται ο άνθρωπος.
Όλοι ανεξαιρέτως (τουλάχιστον "δυνάμει") είμαστε λίγο ως πολύ ελεύθεροι μέσα στη δουλεία μας και δούλοι μέσα στην ελευθερία μας.
Ο χώρος της "νομικής" ελευθερίας ορίζει τι δικαιούται να απαιτήσει και να πράξει ο κάθε πολίτης άμα το "θελήσει", εως ποιό σημείο μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και σε ποιοό φραγμό υποχρεώνεται να σταματήσει.
Η δυσκολία όμως αυτής της οπτικής της ελευθερίας (από τα τζιμάνια της νομικής) βρίσκεται σ'εκείνες τις δύο ιδιότροπες λέξεις, στο "δικαιούται" και στο "μπορεί"...
Μου παραχωρείς εσύ ο καλόγνωμος νομοθέτης το άλφα δικαίωμα, έχω όμως και τη δύναμη, μπορώ να το ασκήσω;
Ή (αντίστροφα) εγώ μπορώ, έχω τις ικανότητες, το θάρρος, την αποφασιστικότητα για τη βήτα συμφέρουσα πράξη (ωφέλιμη και στον εαυτό μου και στο κοινωνικό σύνολο), αλλά δικαιούμαι να την εκτελέσω;
Η διάσταση είναι ανάμεσα στη νομική και κοινωνική ελευθερία, κοντολογής.
Είμαστε νομικά speaking, αλλά είμαστε και κοινωνικά ελεύθεροι στις αποφάσεις και στις πράξεις μας, έστω και στον περιορισμένο βαθμό που μας παρέχεται από το Δίκαιο ο αυτοκαθορισμός;
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ένα μόνο στοιχείο: το χρήμα, γενικότερα την οικονομική δύναμη, και το ρόλο που αυτή παίζει στη διεκδίκηση, πολύ περισσότερο στην έμπρακτη εξασφάλιση των νόμιμων δικαιωμάτων μας για να μπλεχτεί σε πολλές και σοβαρές αμφιβολίες.
Είναι ο άπορος πολίτης της πιο ευνομούμενης στον κόσμο δημοκρατίας εξίσου ελεύθερος με τον "εύπορο"; Ό,τι μπορεί, και με το νόμο, ο εύπορος το μπορεί ο φτωχός;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.