christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
25-05-12
07:31
Για μένα υπάρχουν πολλές κατηγορίες, που η μια δεν αποκλείει την άλλη. Υπάρχουν όμως και ποτέ δεν ένιωσα να με οδηγεί στην μοναξιά αυτό, ήταν απλά θέμα συζήτησης σε παρέες και από ιστορίες του καθενός και τις ελάχιστες γνώσεις εμπειρικής ψυχολογίας () που έχουμε, συμφωνήσαμε σε κάποιες.
Βέβαια τώρα δεν μου έρχονται όλες, αλλά θυμάμαι αυτές:
Ο καταπιεστικός: η καταπίεση μπορεί να έχει πολλές μορφές, όπως να σου γκρινιάζει για το τι τρως που ειπώθηκε πιό πάνω, να σου λέει πως να ντύνεσαι, να σε παίρνει 100 τηλέφωνα τη μέρα και να γκρινιάζει αν δουλεύεις και δεν απαντάς, να επιμένει υπερβολικά στην γνώμη του και να προσπαθεί να στην επιβάλλει, κλπ.
Ο νευρικός εγωιστής: πάνε μαζί αυτά συνήθως. Είναι αυτός που έχει ακλόνητη γνώμη για τα πάντα και αλίμονο σου αν διαφωνείς. Θα υπάρχουν πολλά νευρικά ξεσπάσματα για τα πάντα, από το αν έχασε η ομάδα του μέχρι το ότι του έπεσε παραπάνω αλάτι στο φαγητό. Γενικά, το σύμπαν είναι εναντίον του και αυτός έχει εγωισμό σαν μέσο άμυνας.
Ο ζηλιάρης: αυτός που σε ρωτάει 100 φορές που ήσουν και τι έκανες με κάθε λεπτομέρεια και στο τέλος δεν σε πιστεύει, που δεν θέλει να έχεις άντρες φίλους, που θα γκρινιάξει αν φορέσεις κοντό φόρεμα ή αν σε κοιτάξει κάποιος (άσχετα αν εσύ δεν το πήρες χαμπάρι), κλπ.
Ο μαμάκιας: αυτός που όχι μόνο είναι υπερβολικά προσκολλημένος με τη μαμά του σε ηλικία που δεν θα έπρεπε, αλλά έχει κι άλλα χαρακτηριστικά μικρού παιδιού. Χαρακτηρίζεται από ανωριμότητα και σε άλλους τομείς (πχ σε συζητήσεις offline λέει συχνά "LOL, epic fail, troll, pwned!") και κατά πάσα πιθανότητα ψάχνει μια σαν τη μαμά του, να τρέχει από πίσω του και να τον νταντευει.
Ο κάγκουρας: είναι αυτός που έχει κωλοφτιαγμένο αυτοκίνητο και στιλ "αλήτη". Η αγαπημένη του ταινία είναι το "Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα" και είχε πάντα αυτό για πρότυπο. Το κακό με αυτόν είναι ότι είναι πολύ γκομενιάρης γιατί θεωρεί πως έτσι κατακτά ένα ανώτερο social status και ψηλότερη θέση στην τροφική αλυσίδα. Επίσης συχνά κακοποιεί την γλώσσα, οπότε δεν σας κάνει αν είστε grammar nazis. Οπως επίσης δεν σας κάνει αν αντιπαθείτε τα νάιλον μπλουζάκια από την Αγία Βαρβάρα.
*έχω αργήσει, θα το συνεχίσω το απόγευμα*
*έφτασε το απόγευμα, το συνεχίζω*
Ο "κατά φαντασίαν ρομαντικός": όχι, δεν είναι ρομαντικός. Απλά έχει δει πολλές ρομαντικές κομεντί και νομίζει πως ξέρει τι θέλουν οι γυναίκες. Θα σου πει ότι σε αγαπάει την πρώτη εβδομάδα, θα σου πάρει τριαντάφυλλο από τους γύφτους που πάνε στις καφετέριες και θα σε αποκαλεί αστεράκι, ηλιαχτίδα, χαραυγή και διάφορα άλλα ουράνια φαινόμενα. Είναι καλό παιδί, αλλά όλο αυτό φαίνεται πολύ ψεύτικο και στημένο.
Ο "pick-up artist": αυτός έχει δει διάφορους τύπους στο ιντερνετ που δεν σταύρωναν γκόμενα επειδή ήταν παλιοχαρακτήρες και αποφασίζει να μυηθεί στις πρακτικές τους και να γίνει το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Είναι η χειρότερη κατηγορία. Δεν θα είναι ποτέ ειλικρινής ή αυθόρμητος και θα συμπεριφέρεται πάντα με προμελετημένο και ύπουλο τρόπο. Ξεχειλίζει από μίσος για το γυναικείο φύλο και έχει στόχο απλά να εκμεταλλευτεί όποια ανυποψίαστη χάψει τις μπούρδες του. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα, αν δεν ξέρετε τι είναι δείτε στο google "pick up artists".
Το "κελεπούρι": δεν έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, με άλλα λόγια είναι ο άντρας των ονείρων σας που φανταζόσασταν από μικρές. Εχει σχεδόν ο,τι θέλατε πάντα, αλλά έχει και μερικά ελαττώματα. Προσοχή μην κολλήσετε στα ελάχιστα κακά και παραβλέψετε τα καλά, γιατί αργότερα θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο που τον αφήσατε να φύγει.
Η ψωνάρα: είναι ο τύπος που πουλάει μούρη παντού και πάντα για τα πάντα. Διαλαλεί μέχρι και στον περιπτερά το πόσο πετυχημένος επαγγελματίας είναι, το που θα πάει διακοπές, που έφαγε, τι μάρκα είναι τα ρούχα του και πόσο κάνουν (πάντα τριψήφια νούμερα) και γενικά σου σπάει τα νεύρα με τον ναρκισσισμό και την ωραιοπάθειά του. Στην πραγματικότητα μπορεί να μην ισχύει και τίποτα από αυτά, αλλά η ψωνάρα ζει για αυτή τη φούσκα που έχει δημιουργήσει. Δεν είναι καλή επιλογή γιατί πάντα θα ψάχνει το καλύτερο και κατά πάσα πιθανότητα θα ξενοκοιτάει συνέχεια και δεν θα του είναι τίποτα αρκετό.
Πείτε κι εσείς τίποτα...
Βέβαια τώρα δεν μου έρχονται όλες, αλλά θυμάμαι αυτές:
Ο καταπιεστικός: η καταπίεση μπορεί να έχει πολλές μορφές, όπως να σου γκρινιάζει για το τι τρως που ειπώθηκε πιό πάνω, να σου λέει πως να ντύνεσαι, να σε παίρνει 100 τηλέφωνα τη μέρα και να γκρινιάζει αν δουλεύεις και δεν απαντάς, να επιμένει υπερβολικά στην γνώμη του και να προσπαθεί να στην επιβάλλει, κλπ.
Ο νευρικός εγωιστής: πάνε μαζί αυτά συνήθως. Είναι αυτός που έχει ακλόνητη γνώμη για τα πάντα και αλίμονο σου αν διαφωνείς. Θα υπάρχουν πολλά νευρικά ξεσπάσματα για τα πάντα, από το αν έχασε η ομάδα του μέχρι το ότι του έπεσε παραπάνω αλάτι στο φαγητό. Γενικά, το σύμπαν είναι εναντίον του και αυτός έχει εγωισμό σαν μέσο άμυνας.
Ο ζηλιάρης: αυτός που σε ρωτάει 100 φορές που ήσουν και τι έκανες με κάθε λεπτομέρεια και στο τέλος δεν σε πιστεύει, που δεν θέλει να έχεις άντρες φίλους, που θα γκρινιάξει αν φορέσεις κοντό φόρεμα ή αν σε κοιτάξει κάποιος (άσχετα αν εσύ δεν το πήρες χαμπάρι), κλπ.
Ο μαμάκιας: αυτός που όχι μόνο είναι υπερβολικά προσκολλημένος με τη μαμά του σε ηλικία που δεν θα έπρεπε, αλλά έχει κι άλλα χαρακτηριστικά μικρού παιδιού. Χαρακτηρίζεται από ανωριμότητα και σε άλλους τομείς (πχ σε συζητήσεις offline λέει συχνά "LOL, epic fail, troll, pwned!") και κατά πάσα πιθανότητα ψάχνει μια σαν τη μαμά του, να τρέχει από πίσω του και να τον νταντευει.
Ο κάγκουρας: είναι αυτός που έχει κωλοφτιαγμένο αυτοκίνητο και στιλ "αλήτη". Η αγαπημένη του ταινία είναι το "Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα" και είχε πάντα αυτό για πρότυπο. Το κακό με αυτόν είναι ότι είναι πολύ γκομενιάρης γιατί θεωρεί πως έτσι κατακτά ένα ανώτερο social status και ψηλότερη θέση στην τροφική αλυσίδα. Επίσης συχνά κακοποιεί την γλώσσα, οπότε δεν σας κάνει αν είστε grammar nazis. Οπως επίσης δεν σας κάνει αν αντιπαθείτε τα νάιλον μπλουζάκια από την Αγία Βαρβάρα.
*έχω αργήσει, θα το συνεχίσω το απόγευμα*
*έφτασε το απόγευμα, το συνεχίζω*
Ο "κατά φαντασίαν ρομαντικός": όχι, δεν είναι ρομαντικός. Απλά έχει δει πολλές ρομαντικές κομεντί και νομίζει πως ξέρει τι θέλουν οι γυναίκες. Θα σου πει ότι σε αγαπάει την πρώτη εβδομάδα, θα σου πάρει τριαντάφυλλο από τους γύφτους που πάνε στις καφετέριες και θα σε αποκαλεί αστεράκι, ηλιαχτίδα, χαραυγή και διάφορα άλλα ουράνια φαινόμενα. Είναι καλό παιδί, αλλά όλο αυτό φαίνεται πολύ ψεύτικο και στημένο.
Ο "pick-up artist": αυτός έχει δει διάφορους τύπους στο ιντερνετ που δεν σταύρωναν γκόμενα επειδή ήταν παλιοχαρακτήρες και αποφασίζει να μυηθεί στις πρακτικές τους και να γίνει το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Είναι η χειρότερη κατηγορία. Δεν θα είναι ποτέ ειλικρινής ή αυθόρμητος και θα συμπεριφέρεται πάντα με προμελετημένο και ύπουλο τρόπο. Ξεχειλίζει από μίσος για το γυναικείο φύλο και έχει στόχο απλά να εκμεταλλευτεί όποια ανυποψίαστη χάψει τις μπούρδες του. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα, αν δεν ξέρετε τι είναι δείτε στο google "pick up artists".
Το "κελεπούρι": δεν έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, με άλλα λόγια είναι ο άντρας των ονείρων σας που φανταζόσασταν από μικρές. Εχει σχεδόν ο,τι θέλατε πάντα, αλλά έχει και μερικά ελαττώματα. Προσοχή μην κολλήσετε στα ελάχιστα κακά και παραβλέψετε τα καλά, γιατί αργότερα θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο που τον αφήσατε να φύγει.
Η ψωνάρα: είναι ο τύπος που πουλάει μούρη παντού και πάντα για τα πάντα. Διαλαλεί μέχρι και στον περιπτερά το πόσο πετυχημένος επαγγελματίας είναι, το που θα πάει διακοπές, που έφαγε, τι μάρκα είναι τα ρούχα του και πόσο κάνουν (πάντα τριψήφια νούμερα) και γενικά σου σπάει τα νεύρα με τον ναρκισσισμό και την ωραιοπάθειά του. Στην πραγματικότητα μπορεί να μην ισχύει και τίποτα από αυτά, αλλά η ψωνάρα ζει για αυτή τη φούσκα που έχει δημιουργήσει. Δεν είναι καλή επιλογή γιατί πάντα θα ψάχνει το καλύτερο και κατά πάσα πιθανότητα θα ξενοκοιτάει συνέχεια και δεν θα του είναι τίποτα αρκετό.
Πείτε κι εσείς τίποτα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.