prinCess.
Επιφανές μέλος
Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
22-03-15
20:49
Πολύ άσχημο τοπικ... Αν ήμουν γονιός δε θα' θελα να περάσει καν από το μυαλό του παιδιού μου αυτή η σκέψη.
Οι γονείς είναι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε όσο δε μπορεί να σ'αγαπήσει κανένας άλλος στο κόσμο. Είναι καθαρά pure love, όσα λάθη και να κάνουν, όσα λάθη και να κάνουμε εμείς ως παιδιά, η αγάπη τους για μας δεν αλλάζει ποτέ. Θα είναι πάντα δίπλα μας, όπως και να είμαστε.
Σίγουρα υπάρχουν και γονείς που απλά δεν έπρεπε να γίνουν ποτέ γονείς, μπορώ να σκεφτώ μερικούς στα γρήγορα, αλλά shit happens, δυστυχώς και τη πληρώνουν τα παιδιά.
Οι γονείς είναι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε όσο δε μπορεί να σ'αγαπήσει κανένας άλλος στο κόσμο. Είναι καθαρά pure love, όσα λάθη και να κάνουν, όσα λάθη και να κάνουμε εμείς ως παιδιά, η αγάπη τους για μας δεν αλλάζει ποτέ. Θα είναι πάντα δίπλα μας, όπως και να είμαστε.
Σίγουρα υπάρχουν και γονείς που απλά δεν έπρεπε να γίνουν ποτέ γονείς, μπορώ να σκεφτώ μερικούς στα γρήγορα, αλλά shit happens, δυστυχώς και τη πληρώνουν τα παιδιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
30-07-12
17:25
Ντάξει παιδιά, επειδή έτυχε μια φορά να μαλώσουν οι δικοί σου μπροστά σου δεν έγινε τίποτα ας πούμε, μικρό το κακό, αλλά πριν μίλησαν περί άγριων καυγάδων με σπάσιμο πραγμάτων κτλ.
Αυτό αναγκάστηκες να το ζήσεις , δλδ έγινε και το έζησες και σου δίδαξε πολλά και όλα εντάξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεται για να παίρνουν τα παιδιά μαθήματα. Γιατί μιλάω για παιδιά κυρίως. Είναι κρίμα πχ. στα 10 να μην είσαι ξέγνοιαστος στο σχολείο και να παίζεις με τους φίλους σου, επειδή νιώθεις άσχημα που οι γονείς σου χτες το βράδυ σκοτώνονταν. Δηλαδή παιδικότητα ρε παιδίμ. Γιατί να ωριμάσουν πριν την ώρα τους και να τους δημιουργείς τέτοια συναισθήματα;
Κάποια στιγμή όλοι θα ωριμάσουμε και θα μάθουμε, δε χρειάζεται να γίνει με αυτό το τρόπο.
+ Όσον αφορά αυτά που είπε η Νάνσυ, τα ξέρω και τα έχω διαβάσει κι εγώ και νομίζουν έχουν μια βάση. [κι αν δείτε παρέθεσε το ποστ, στο οποίο στάθηκα κι εγώ και ίσως έχει στο μυαλό της και πιο *ακραίες* καταστάσεις που αρχίζουν από κάτι τέτοια.]
Αυτό αναγκάστηκες να το ζήσεις , δλδ έγινε και το έζησες και σου δίδαξε πολλά και όλα εντάξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεται για να παίρνουν τα παιδιά μαθήματα. Γιατί μιλάω για παιδιά κυρίως. Είναι κρίμα πχ. στα 10 να μην είσαι ξέγνοιαστος στο σχολείο και να παίζεις με τους φίλους σου, επειδή νιώθεις άσχημα που οι γονείς σου χτες το βράδυ σκοτώνονταν. Δηλαδή παιδικότητα ρε παιδίμ. Γιατί να ωριμάσουν πριν την ώρα τους και να τους δημιουργείς τέτοια συναισθήματα;
Κάποια στιγμή όλοι θα ωριμάσουμε και θα μάθουμε, δε χρειάζεται να γίνει με αυτό το τρόπο.
+ Όσον αφορά αυτά που είπε η Νάνσυ, τα ξέρω και τα έχω διαβάσει κι εγώ και νομίζουν έχουν μια βάση. [κι αν δείτε παρέθεσε το ποστ, στο οποίο στάθηκα κι εγώ και ίσως έχει στο μυαλό της και πιο *ακραίες* καταστάσεις που αρχίζουν από κάτι τέτοια.]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
30-07-12
16:59
Εγώ πιστεύω πως αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα πλαίσιο αγάπης, τότε μαθαίνει πολλά και από τα καλά ερεθίσματα, και από τα κακά. Κι εμένα οι δικοί μου τσακωνόντουσαν μερικές φορές δημόσια, και όμως εγώ, όντως τηρώ τα πράγματα ιδιωτικά. Δεν σημαίνει δηλαδη πως ότι βλέπουμε, το μιμούμαστε. Θεωρώ πως οι καυγάδες μπροστά στα παιδιά μερικές φορές κάτι προσφέρουν, και το να μην τσακώνεται κανείς μπροστά στα παιδιά πάλι κάτι προσφέρει. Και να σου πω και κάτι, χαίρομαι που οι γονείς μου είχε τύχει να τσακωθούν μπροστά μου.
Βρε ναι, δεν είπα ότι επειδή τα κάνανε οι γονείς σου, θα τα κάνεις κι εσύ. Μιλάω για το συναισθηματικό θέμα. Δηλαδή εκείνη την ώρα πώς νιώθει το παιδί, και τι του προσφέρει αυτό.
Ρε συ, δε ξέρω, εγώ το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό να μην ξέρω γιατί μάλωσαν οι γονείς μου, όσο φυσιολογικό θεωρώ να μη ξέρω γιατί μάλωσες εσύ με τον φίλο σου πχ.Δεν θα μπορούσα να μπαίνω σε ένα σπίτι και να τους βλέπω μαγκωμένους χωρίς να ξέρω ακριβώς τι έχει συμβεί. Δεν ξέρω, θα ένιωθα ξένη στο ίδιο μου το σπίτι.
Δηδαλή είναι ζευγάρι, οκ, γιατί να ξέρεις τι έχει γίνει; Μπορεί να μάλωσαν επειδή κάνουν ζήλιες, ή επειδή δεν έχει κάποιος από τους 2 διάθεση για σεξ (λέω λίγο άκυρα παραδείγματα για να δεις ότι δε σου πέφτει λόγος, ούτε θα γίνει τίποτα αν μάθεις γιατί) εγώ γιατί να το ξέρω; Αυτά είναι δικά τους θέματα.
Ντάξει, από μια ηλικία και μετά ρωτούσα τι έγινε και πώς και γιατί, αλλά αυτό επειδή έβλεπα ότι τραβούσε πολύ και ένιωθα ότι είναι κάτι σοβαρό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
30-07-12
16:43
Αυτό ακριβώς που λες...! Ώρες-ώρες λέω πάλι καλά που έζησα και αυτά και έτσι ξέρω πως δεν είναι όλα σε ροζ σύννεφα
λολ
Είναι σα να λες ότι καλά έκαναν και ότι σε βοήθησαν κιόλας.
Νομίζω καταλαβαίνεις ότι δεν είναι όλα τέλεια κάποια στιγμή από μόνος σου, χωρίς να χρειάζεσαι τέτοιες *άσχημες* παιδικές αναμνήσεις.
Εγώ θα' χα παιδικά τραύματα ρε.
είμαι ρε, μη βλέπεις τι έλεγα στα 11, δεν είχα ιδέα ότι όλα τα κάνανε για το καλό μου και το τόσο το έκανα ΤΟΣΟ.Τότε πρέπει να είσαι πολύ περήφανη για τους γονείς που έχεις
Εμένα το φροντιστήριό μου απ' όλο αυτό, ήταν η "ιδιωτικότητα". Δλδ έμαθα να μη μπλέκω 3ους στα προσωπικά μου και να μη δίνω δικαιώματα και να αντιμετωπίζω όσο το δυνατόν πιο "ψύχραιμα" κάποια πράγματα. Δλδ νομίζω αυτό μου' χει περάσει. Νομίζω. Δεν έχω κάτσει να το σκεφτώ, αλλά είμαι περήφανη για τους γονείς μου και για το πώς με μεγάλωσαν, δε μου έλειψε ποτέ κάτι [δε μιλάω για υλικά αγαθά], ούτε ήμουν το μικρό που δεν ήξερε τι θα πει "καυγάς", απλά δεν το έβλεπα στους γονείς μου.Πραγματικά πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα αν έβλεπες και έναν καυγά.
Για μένα, είναι και αυτό φροντιστήριο.
Να ξέρει κανείς πως να καυγαδίζει, δηλαδή ότι πρέπει να απαντάμε με σεβασμό ακόμα κι αν διαφωνούμε.
Ακόμα όμως και το αντίθετο να γίνεται στο σπιτι κάποιου, πιστεύω πως το παιδί θα το φιλτράρει ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Θέλω να πω πως για μένα δεν είναι καλό να μεγαλώνει ένα παιδί πιστεύοντας πως οι μεγάλοι δεν τσακώνονται.
Το να μάθεις να απαντάς με σεβασμό σε τυχόν διαφωνίες που έχεις, προφανώς δε θα στο δείξει ο "καυγάς". Εξάλλου άλλο διαφωνώ, άλλο μαλώνω , νομίζω καταλαβαίνεις τη διαφορά.
Ίσως ναι, το δει και ως παράδειγμα προς αποφυγήν, αλλά αυτό δε παύει να είναι άσχημο, ούτε θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα αυτό που βλέπει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
30-07-12
16:22
Κι εμένα οι δικοί μου σκοτωνόντουσαν που και που, μιλάμε τρελούς καυγάδες, έσπαγαν πράγματα και έκλειναν τουλάχιστον 8ωρη βάρδια μέχρι να ηρεμήσουν (μερικές φορές έφευγα από το σπίτι και το βράδυ που γύρναγα ακόμα τσακωνόντουσαν!)
Τότε με ενοχλούσε, τώρα το βρίσκω και λίγο αστείο. Είναι φυσικό δύο άτομα που μένουν μαζί πολύ καιρό και έχουν παιδιά να μην συμφωνούν και κάποια στιγμή να ξεσπάνε και όποιον πάρει ο χάρος.
Εγώ πάλι δε το θεωρώ αστείο.
Ναι μεν είναι φυσιολογικό να μαλώνεις, αλλά όχι μπροστά στο παιδί σου.
Είμαι 19 ετών και δε θυμάμαι ούτε μια φορά τους γονείς μου να φωνάζουν και να μαλώνουν μπροστά μου. Γενικά δεν έπαιρνα ποτέ χαμπάρι ότι μάλωσαν, μόνο αν έβλεπα τη μάνα μου στεναχωρημένη και τον μπαμπά μου με νεύρα υπέθετα ότι κάτι έγινε. Αλλά πάνω σε σκηνή, ποτέ, και ευτυχώς δλδ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
30-07-12
16:02
Παιδιάάά τι θυμήθηκααααααα;
6η δημοτικού με 1η γυμνασίου η μάνα μου είχε διαβάσει το ημερολόγιό μου, στο οποίο έγραφα μέσα πόσο μισώ τους γονείς μου, πόσο κακοί είναι, και μακάρι να ήμουν υιοθετημένη και να έχω άλλους γονείς και κάτι τέτοια.
Πολύ μίσος, κι αυτό επειδή δε με άφηναν έξω μέχρι την ώρα που ήθελα. [λολ]
Η μάνα μου κομμάτια είχε γίνει τότε, έκλαιγε πολύ και με ρώταγε τι κάνει λάθος και τι θέλω και βασικά δε θυμάμαι τι μου' λεγε.
Ρε πόσες τύψεις νιώθω τώρα που το θυμήθηκα.
Τι χαζή που ήμουν.
6η δημοτικού με 1η γυμνασίου η μάνα μου είχε διαβάσει το ημερολόγιό μου, στο οποίο έγραφα μέσα πόσο μισώ τους γονείς μου, πόσο κακοί είναι, και μακάρι να ήμουν υιοθετημένη και να έχω άλλους γονείς και κάτι τέτοια.
Πολύ μίσος, κι αυτό επειδή δε με άφηναν έξω μέχρι την ώρα που ήθελα. [λολ]
Η μάνα μου κομμάτια είχε γίνει τότε, έκλαιγε πολύ και με ρώταγε τι κάνει λάθος και τι θέλω και βασικά δε θυμάμαι τι μου' λεγε.
Ρε πόσες τύψεις νιώθω τώρα που το θυμήθηκα.
Τι χαζή που ήμουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.