christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
30-07-12
16:57
Νανσύ, όλα αυτά τα "κακά" που λες τα είχα στα 14-15 μου, όπως και το 99% των παιδιών αυτής της ηλικίας, ανεξαρτήτως οικογενειακού περιβάλλοντος. Δεν σημαίνει ότι μένουν έτσι μια ζωή...όλος ο πληθυσμός θα ήταν μανιακοί δολοφόνοι αν γινόταν αυτό. Μια φάση είναι που περνάει και ίσως είναι και καλό γιατί κάτι μαθαίνουμε κι από εκεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
30-07-12
16:42
Ολοι τα λέγαμε αυτά, είμαι σίγουρη ότι και η μαμά τα έλεγε στην δική της μαμά όταν ήταν μικρή. Κάποια στιγμή όλα τα παιδιά νιώθουν ότι μισούν τους γονείς τους, είναι φυσιολογικό. Βέβαια δεν ξέρω τι θα λέω οταν τα δικά μου παιδιά φωνάζουν ότι με μισούν αλλά τέλος πάντων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
30-07-12
16:16
Κι εμένα οι δικοί μου σκοτωνόντουσαν που και που, μιλάμε τρελούς καυγάδες, έσπαγαν πράγματα και έκλειναν τουλάχιστον 8ωρη βάρδια μέχρι να ηρεμήσουν (μερικές φορές έφευγα από το σπίτι και το βράδυ που γύρναγα ακόμα τσακωνόντουσαν!)
Τότε με ενοχλούσε, τώρα το βρίσκω και λίγο αστείο. Είναι φυσικό δύο άτομα που μένουν μαζί πολύ καιρό και έχουν παιδιά να μην συμφωνούν και κάποια στιγμή να ξεσπάνε και όποιον πάρει ο χάρος.
Και ξύλο παίζαμε...εγώ με τη μάνα μου δηλαδή, ήμουν πολύ "δύσκολο" παιδί. Ακολουθούσε κι αυτή ψυχολογικές μεθόδους που δεν έπιαναν σε μένα και με νευρίαζαν περισσότερο οπότε γινόταν χαμός!
Δεν θα τα άλλαζα όμως. Αν με ντάντευαν συνέχεια και αν ήταν όλα μονίμως ήρεμα θα είχα μεγαλώσει με την εντύπωση ότι η ζωή είναι όλο πεταλούδες και λουλουδάκια.
Τότε με ενοχλούσε, τώρα το βρίσκω και λίγο αστείο. Είναι φυσικό δύο άτομα που μένουν μαζί πολύ καιρό και έχουν παιδιά να μην συμφωνούν και κάποια στιγμή να ξεσπάνε και όποιον πάρει ο χάρος.
Και ξύλο παίζαμε...εγώ με τη μάνα μου δηλαδή, ήμουν πολύ "δύσκολο" παιδί. Ακολουθούσε κι αυτή ψυχολογικές μεθόδους που δεν έπιαναν σε μένα και με νευρίαζαν περισσότερο οπότε γινόταν χαμός!
Δεν θα τα άλλαζα όμως. Αν με ντάντευαν συνέχεια και αν ήταν όλα μονίμως ήρεμα θα είχα μεγαλώσει με την εντύπωση ότι η ζωή είναι όλο πεταλούδες και λουλουδάκια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.