10-08-12
12:53
Τα οικόσιτα ζώα, κότες,κατσίκες κ.τ.λ. εάν δεν είναι ελεγμένα και πιστοποιημένα είναι παράνομα και δεν μπορούν να εκτρέφονται.
Επίσης δεν μπορείς να έχεις πλέον μπαχτσέ καθώς το πότισμά του είναι και αυτό παράνομο. Το τελευταίο μέτρο πέρασε από τη βουλή όλων των κρατών στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα πέρασε στα κρυφά με υπουργικό διάταγμα...
Στόχος αυτών των μέτρων είναι να μην μπορούμε να έχουμε ούτε τη στοιχειώδη αυτάρκεια. Αυτά όμως δεν τα λένε τα κολοκάναλα, μόνο επιστροφή στην επαρχεία ξέρουν να λένε, άσχετα αν πρέπει να έχει 200.000ευρώ κεφάλαιο για να ξεκινήσεις μια αξιοπρεπή ζωή στην επαρχία.
Το είχα ακούσει ότι έτσι είναι στην Αμερική, δεν ήξερα ότι έφτασε και στην Ελλάδα.
Ωραία μια χαρά. Σαν τα μούτρα τους τα κάνουν όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-07-12
15:47
O καθένας όπως μάθει. Εγώ που μεγάλωσα και μένω σε χωριό, δε θέλω με τίποτα να ζήσω σε πόλη μεγαλύτερη από τα Γιάννενα ή το Βόλο πχ.
Βέβαια, αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, ο καθένας όπως μάθει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-07-12
15:43
Εγώ παιδιά το αντίθετο. Ακομα και στη Θεσσαλονίκη δεν θα μπορούσα να ζήσω, γιατί δεν έχει αρεκτά πράγματα να κάνεις. Μου αρέσει για διακοπές, αλλά μετά πίσω στην Αθήνα. Και γενικά όποτε πάμε διακοπές, μέσα σε 4 μέρες έχω κάνει τα πάντα που έχει το μέρος των διακοπών, και μετά αρχίζω και πνίγομαι που πρέπει να κάνω πάλι τα ίδια.
Μου αρέσει που όταν θέλω να πάω θερινό σινεμά έχει πάνω από 20 επιλογές, μου αρέσει που τη μια μέρα κάνω πιλάτες, την άλλη αεροβική και την άλλη ότι μου ρθει, που μπορώ να δω 30 παραστάσεις τον χρόνο. Και όποτε θέλω φύση, πάω διακοπούλες.
Άλλωστε, όπως έχω ξαναπεί, υπάρχουν και περιοχές στην Αττική που είναι μέσα στο πράσινο..
Μου αρέσει που όταν θέλω να πάω θερινό σινεμά έχει πάνω από 20 επιλογές, μου αρέσει που τη μια μέρα κάνω πιλάτες, την άλλη αεροβική και την άλλη ότι μου ρθει, που μπορώ να δω 30 παραστάσεις τον χρόνο. Και όποτε θέλω φύση, πάω διακοπούλες.
Άλλωστε, όπως έχω ξαναπεί, υπάρχουν και περιοχές στην Αττική που είναι μέσα στο πράσινο..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-07-12
15:28
αχχχχχ!!!!!!!!!!!
κατι το μικρο σπιτι στο λιβαδι που εβλεπα μικρη,κατι ο πειραιας που αρχισε να βρωμαει,κατι που οι φιλοι μου ηταν μαυρα πουλια,κι εφυγαν νωρις ειπα να παω επαρχεια,και πηγα,18 χρονια πλεον σε νησι με 3000 κατοικους,κι εχω φρικαρει,με δυο παιδια πλεον,με 4 και βαλε γατονια,με 41 χρονια στην πλατη.και παρολα αυτα,αναπολω τον πειραια.με τα θερινα του σινεμαδακια(εδω δεν εχει σινεμα),με τις βολτιτσες στο πασαλιμανι,στην πειραικη και στην καστελα,με την αγορα του,με τις φωνες του,με τη βρωμα του.
με εψησε η επαρχεια,με κουρασε,κι ομως παρολο που λεω να φυγω φοβαμαι,μηπως ειναι ολα ενα ονειρο,μια ανμνηση,και παω επανω και παθω σοκ.και καλα εγω,εχω μεγαλωσει εκει,τα παιδια ουτε ποδηλατο δε θα μπορουν να κανουν εξω,ουτε να παιξουν ελευθερα οπως εδω.απλα σκεφτομαι να παμε για χειμωνα και τα καλοκαιρια να ρχομαστε εδω στο νησι.
ομως και παλι φοβαμαι η μικρη μπαινει στην εφηβεια,εδω ειναι σκατα να ζεις εφηβεια,ολα τα σχολιαζουν,ολα τα ξερουν,για ολα εχουν γνωμη.εκει παλι θα ανησυχω εγω,που θα μπλεξει το παιδι,που θα ειναι κλπ.
ο αντρας μου θα εμενε εδω,να δουλευει και θα ρχονταν να μας βλεπει πειραια,νοεμβρη-μαρτη που δεν εχει εδω δουλεια,απ την αλλη τον φοβαμαι κι αυτον,να μεινει μονος,,η 40αρα θεωρηται πουρο,ο 40αρης αντιθετως το αντιθετο,θα μου πεις αν ειναι να μου την κανει,θα την κανει,δε θα περιμενει να φυγω,απλα αν την κανει θα χει τη δικαιολογια οτι''κυρια μου εσυ εφυγες πρωτη,ανθρωπος ειμαι κι εγω''κι αλλες τετοιες ιστοριες.
ομως οταν ολοι κοιμουνται,εγω βλεπω τα καραβια να φευγουν και πνιγομαι εδω,18 χρονια και νιωθω ξενη αναμεσα τους.
Νομίζω πως αυτό είναι το πιο "ειλικρινές" μήνυμα που έχω διαβάσει.
Και με ωραία γραφή, αν το έβρισκα σε βιβλίο, θα το χα αγοράσει.
Σου εύχομαι όπου κι αν μείνεις τελικά, αν είσαι ευτυχισμένη.
Κι εγώ στον Πειραιά μεγάλωσα και όποτε είμαι στενονωχρημένη, περπατάω στα σοκάκια του και μου περνάνε όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.