Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
03-09-12
16:48
Όχι ευτυχώς ΔΕν ειναι κρισεις πανικου......μπορώ να στο υπογράψω αυτό...
γιατι ένας φίλος μου έχει και ξέρω τι παθαινουν αλλά εγώ όχι τέτοια πραγματα.....
άλλωστε αυτα τα συμπτώματα δεν τα εχω όλα μαζι......πάντα όμως έχω ζαλαδα και ταχυπαλμία....
Ευτυχως τοτε γιατι οι κρισεις πανικου δεν παλευονται.
Απλα...σβηνεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
03-09-12
16:39
Λοιπον να σας πω και εγώ τι μου έχει προκαλέσει το άγχος......
νομίζω αυτά....αλλά αυτο που με νευριάζει ειναι οτι ειμαι μόλις 18 χρονών που δεν έχω τις ιδιες υποχρεωσεις με κάποιον που ειναι για παραδειγμα 30 και αυτό το άγχος είναι πάρα πολύ ψυχοφθόρο......
- ζαλάδα
- ξηροστομία
- ταχυπαλμιες
- σπασμοι των μυών μου
- νιώθω δύσπνοια
- μουδιαζουν τα ποδια μου και κρυωνω
- πονοκέφαλο που μπορει να γίνει και καταραμμένη ημικρανία(πάντως χωρις να θελω να κανω διαφήμιση το καλυτερο φαρμακο για την ημικρανια ειναι το panadol extra...)
- πόνο στο στομάχι και αρκετες φορές σπασμους εντέρου
- πόνος στο στήθος που οφείλεται στο σφύξιμο των μυών του στέρνου...
- συχνοουρία
Γενικά ειμαι ένας τύπος που αγχώνομαι πάρα πολύ εύκολα με το παραμικρό.....δεν μπορώ τις απότομες αλλαγές γιατι δεν μπορω τις αγνωστες καταστάσεις...για παραδειγμα ειμαι άρρωστος και πρεπει να παω στον γιατρο....θα αγχωθω γιατι δεν ξέρω τι θα μου κανει ακριβώς.....ή σκεφτόμαστε να πάμε διακοπές και αγχώνομαι για το πως θα ειναι το ξενοδοχείο, που θα ειναι, κτλπ....χωρις ωστόσο να ειμαι και εκεινος ο τυπάς ..."ο ψείρας"....που τα ψάχνει όλα.....εντάξει είμαι λίγο τελειομανής αλλα προσπαθω να το μειώσω γιατι σήμερα στην κοινωνια δεν μορεις να επιβιώσεις ετσι...
Φέτος όμως αν και περιμενα οτι λογω των πανελλαδικών θα αγχωνόμουν υπερβολικά...δεν αγχώθηκα καθόλου...
Πάντως έμενα με βοήθησε παρα πολύ η καλή παρέα....στο να μην τα υπολογίζω όλα τοσο πολύ....και κυριως η μουσική.....
Εμενα για κριση πανικου μου κανουν τα συμπτωματα σου.
Καποτες δουλευα σε ενα νησι του αιγαιου.
Πανω απο την Αφρικη για την ακριβεια.
Χειμωνας....
Οι ιδιοι και οι ιδιοι στα ιδια και στα ιδια.
Καθομαστε σε ενα καφε.
Εγω αντιλαμβανομουν οτι μου ρχεται η κριση.
Κρυος ιδρωτας, ζαλαδες, δυσπνοια, τρεμουλο.
Ενταξει πεθαινω.
Ξαφνικα σηκωνομαι με οση δυναμη ειχα και φευγω χωρις να πω τιποτα σε κανεναν.
Δεν ειχα χρονο για εξηγησεις.
Αισθανομουν οτι θα πεθαινα.
Με οσα κουραγιο ειχα προσπαθησα να φτασω στο ιατρειο του νησιου.
Στην πραγματικοτητα ηταν τοσο κοντα , αλλα τοσο μακρια για μενα.
Εκανα συνεχως στασεις, γιατι νομιζα οτι θα πεσω κατω.
Ωσπου τελικα ναι.
Εφτασα.
Ηταν ενας γιατρος μεσα.
Μου εκανε μια ηρεμιστικη ενεση στον γκωλο και ηρεμησα.
Σε καποια φαση χτυπησε το κινητο μου.
Οι φιλοι μου ανησυχησαν.
Ειδαν οτι αργουσα και με πηραν τηλεφωνο.
"Ελα ρε πού εισαι;"
"Στο νοσοκομειο"
Ηρθαν και με μαζεψαν.
Μετα πλακωθηκαν μεταξυ τους γιατι με αφησαν να φυγω ετσι και αρχισαν να αλληλοκατηγορουνται.
"Εσυ δεν την ειδες;" ελεγε ο ενας.
"Οχι, δεν καταλαβα τι εγινε. Νομιζα πηγε τουαλετα" ελεγε ο αλλος.
"Γιατι την αφησατε να φυγει μονη της"
και τα σχετικα.
Ωραιες εμπειριες!!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.