dimitraKaran
Νεοφερμένος
Η dimitraKaran αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
18-09-12
18:44
το βασικό ερώτημα είναι το: "Τι δεν μας κάνει καχύποπτους όμως;"
Τώρα όσον αφορά την απάντηση, θα μπορούσα να γράφω μια ζωή μα δε μου φτάνει και λέω να κάνω και τίποτα άλλο λίγο πιο χρήσιμο
Αρχικά και κυριότερα θα έλεγα τα εξής: ερεθίσματα (τηλεόραση κ λοιπά μμε, περιβάλλον etc.) - προσωπικά βιώματα
Λέγοντας τηλεόραση θα μπορούσα να αναφέρομαι σε μια ταινία κοινωνική, ένα θρίλερ, ένα σήριαλ, ένα ... τούρκικο, σε ειδήσεις , (ψευτο)ενημερώσεις κλπ. Δηλαδή, αν και πάει λίγο στη ψυχολογία το θέμα, με τα... "ύπουλα" ερεθίσματα του περιβάλλοντος έχει να κάνει ολόκληρος ο χαρακτήρας ενός ατόμου(+τα προσωπικά βιώματα). Από θεωρίες μάθησης του ατόμου και συγκεκριμένα τον συμπεριφορισμό έχουμε το εξής απλό: ερέθισμα -> αντίδραση. Εδώ πέρα λοιπόν αναφέρεται με πολύ απλά λόγια πως όσο πχ πιο φιλικό είναι το περιβάλλον σου, τόσο πιο φιλικός θα γίνεις κι ο ίδιος. Αν εσύ βλέπεις καθημερινά ειδήσεις(πχ ληστείες, αυτοκτονίες, βιασμούς κλπ) ή και ταινίες τέτοιου περιεχομένου προφανώς θα δεις μια πλευρά η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα σε τρομοκρατήσει. Λογικά σκεπτόμενη λοιπόν, θα αμυνθείς με διάφορους μηχανισμούς. Αρχικά όμως φροντίζεις για την πρόληψη, πράγμα που οδηγεί πολλές φορές στη καχυποψία. Αν ακόμα αυτά που βλέπεις "εκ του ασφαλούς" ας πούμε, τύχει να τα ζήσεις και... live για κάποιο λόγο, τα συναισθήματά σου θα γίνουν πιο έντονα(βλέπε φόβος-καχυποψία) όπως είναι φυσικό.
Καταλήγοντας, προσωπικά θα έλεγα πως θα ήταν το λιγότερο αφελής ένας άνθρωπος μη υποψιασμένος και κάπου εδώ θα ταίριαζε και η λέξη "εκμετάλλευση". Ζεις σε μια εποχή -κοινωνία - που πράγματα ή και συναισθήματα τα οποία δεν έχεις σκεφτεί καν σου επιβάλλονται και που στη τελική η ζωή σου μόνο δικιά σου δεν είναι. Πως να μην είσαι υποψιασμένος; Το θεωρώ δεδομένο και στοιχείο επιβίωσης πλέον. Λυπάμαι μα τα ροζ συννεφάκια είναι πια old fashioned.
υγ. Ίσως η καχυποψία να ξεφεύγει σαν έννοια και εκεί μιλάμε για ψυχοπαθολογικές καταστάσεις όπου χρειάζεται ειδικός οπότε εδώ αναφέρομαι σε πιο "φυσιολογικές" συμπεριφορές αν θες.
ασχετο, ψυχολογος εισαι?
αρα με λιγα λογια ειναι καλο να εισαι υποψιασμενος,για να χρησιμοποιησω τα λογια σου.. αλλα αν ολοι ειμαστε υποψιασμενοι πως να υπαρξουν αληθινες σχεσεις?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dimitraKaran
Νεοφερμένος
Η dimitraKaran αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
18-09-12
16:28
ακαδημαικος ο τιτλος αλλα ισως ισχυει.. δεν ξερω θελω να ακουσω τις γνωμες σας... οσο μεγαλωνω και γνωριζω ανθρωπους και δημιουργω σχεσεις τοσο περισσοτερο καχυποπτη γινομαι νομιζω. πχ σημερα γραφτηκα στη σχολη. δεν μου μιλησαν για παραταξεις, ισα ισα με την κοπεα που γνωρισα μιλουσαμε για μια κοινη μας γνωστη. φρασεις του τυπου θα σε δικτυωσουμε εμεις με την ταδε γνωστη, θα σε βοηθησουμε εμεις με την ταδε γνωστη σ΄ αυτο το μαθημα δεν μπορουσα να τις ακουσω σαν αληθινες. η κοπελα μια χαρα ηταν ευγενεστατη (λογικα η πλυση εγκεφαλου θα ερθει λαου λαου). και οταν γνωριζα το αγορι μου ημουν παλι εξαιρετικα καχυποπτη (οντας καμμενη βεβαια).. δεν ξερω .. με στεναχωρει το γεγονος οτι οσο μεγαλωνεις τα αληθινα λιγοστευουν, αλλα λιγοστευυν γιατι ειμαστε ολοι μασ λιγο πολυ καχυποπτοι και αληθινοι οταν γυρναμε στα γνωριμα και δοκιμασμενα ή υπαρχει κ άλλος λογος??
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.