elena
Πολύ δραστήριο μέλος
Η elena αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 888 μηνύματα.
31-10-12
18:04
Αργοπεθαίνει
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elena
Πολύ δραστήριο μέλος
Η elena αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 888 μηνύματα.
30-05-12
13:58
Απλοί στίχοι
Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για να ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις...
Τ.Λειβαδίτης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elena
Πολύ δραστήριο μέλος
Η elena αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 888 μηνύματα.
27-03-12
01:02
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ [/FONT][/FONT]
Ανδρείκελα
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη, [/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία. [/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή. [/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία. [/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή. [/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]Ανθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.[/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό, [/FONT][/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond][FONT=Garamond,Garamond]ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια, [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό, [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια.[/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό, [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια.[/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά, [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη. [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]Αλλος δεν ξέρει οτι βρισκόμαστε, παρά [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.[/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη. [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]Αλλος δεν ξέρει οτι βρισκόμαστε, παρά [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.[/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός. [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα, [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα..[/FONT]
[/FONT][FONT=Garamond,Garamond]Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα, [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός [/FONT]
[FONT=Garamond,Garamond]πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα..[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elena
Πολύ δραστήριο μέλος
Η elena αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 888 μηνύματα.
25-01-12
10:51
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elena
Πολύ δραστήριο μέλος
Η elena αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 888 μηνύματα.
08-03-11
23:08
Ναζὶμ Χικμέτ
Γιὰ τὴ ζωή
Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά,
Ὅπως, νὰ ποῦμε, κάνει ὁ σκίουρος,
Δίχως ἀπ᾿ ὄξω ἢ ἀπὸ πέρα νὰ προσμένεις τίποτα.
Δὲ θά ῾χεις ἄλλο πάρεξ μονάχα νὰ ζεῖς.
Τὶς πιὸ ὄμορφες μέρες μας δὲν τὶς ζήσαμε ἀκόμα
Κι ἂχ ὅ,τι πιὸ ὄμορφο θά ῾θελα νὰ σοῦ πῶ
Δὲ στό ῾πα ἀκόμα.
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά,
Ὅπως, νὰ ποῦμε, κάνει ὁ σκίουρος,
Δίχως ἀπ᾿ ὄξω ἢ ἀπὸ πέρα νὰ προσμένεις τίποτα.
Δὲ θά ῾χεις ἄλλο πάρεξ μονάχα νὰ ζεῖς.
Τὶς πιὸ ὄμορφες μέρες μας δὲν τὶς ζήσαμε ἀκόμα
Κι ἂχ ὅ,τι πιὸ ὄμορφο θά ῾θελα νὰ σοῦ πῶ
Δὲ στό ῾πα ἀκόμα.
Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρὰ
Τόσο μὰ τόσο σοβαρὰ
Ποὺ ἔτσι, νὰ ποῦμε, ἀκουμπισμένος σ᾿ ἕναν τοῖχο
μὲ τὰ χέρια σου δεμένα
Ἢ μέσα στ᾿ ἀργαστήρι
Μὲ λευκὴ μπλούζα καὶ μεγάλα ματογυάλια
Θὲ νὰ πεθάνεις, γιὰ νὰ ζήσουνε οἱ ἄνθρωποι,
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ποτὲ δὲ θά ῾χεις δεῖ τὸ πρόσωπό τους
καὶ θὰ πεθάνεις ξέροντας καλὰ
Πὼς τίποτα πιὸ ὡραῖο, πὼς τίποτα πιὸ ἀληθινὸ
ἀπ᾿ τὴ ζωὴ δὲν εἶναι.
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρὰ
Τόσο μὰ τόσο σοβαρὰ
Ποὺ ἔτσι, νὰ ποῦμε, ἀκουμπισμένος σ᾿ ἕναν τοῖχο
μὲ τὰ χέρια σου δεμένα
Ἢ μέσα στ᾿ ἀργαστήρι
Μὲ λευκὴ μπλούζα καὶ μεγάλα ματογυάλια
Θὲ νὰ πεθάνεις, γιὰ νὰ ζήσουνε οἱ ἄνθρωποι,
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ποτὲ δὲ θά ῾χεις δεῖ τὸ πρόσωπό τους
καὶ θὰ πεθάνεις ξέροντας καλὰ
Πὼς τίποτα πιὸ ὡραῖο, πὼς τίποτα πιὸ ἀληθινὸ
ἀπ᾿ τὴ ζωὴ δὲν εἶναι.
Πρέπει νὰ τηνε πάρεις σοβαρὰ
Τόσο μὰ τόσο σοβαρὰ
Ποὺ θὰ φυτέυεις, σὰ νὰ ποῦμε,
ἐλιὲς ἀκόμα στὰ ἑβδομῆντα σου
Ὄχι καθόλου γιὰ νὰ μείνουν στὰ παιδιά σου
Μὰ ἔτσι γιατὶ τὸ θάνατο δὲ θὰ τόνε πιστεύεις
Ὅσο κι ἂν τὸν φοβᾶσαι
Μὰ ἔτσι γιατί ἡ ζωὴ θὲ νὰ βαραίνει
πιότερο στὴ ζυγαριά.
Τόσο μὰ τόσο σοβαρὰ
Ποὺ θὰ φυτέυεις, σὰ νὰ ποῦμε,
ἐλιὲς ἀκόμα στὰ ἑβδομῆντα σου
Ὄχι καθόλου γιὰ νὰ μείνουν στὰ παιδιά σου
Μὰ ἔτσι γιατὶ τὸ θάνατο δὲ θὰ τόνε πιστεύεις
Ὅσο κι ἂν τὸν φοβᾶσαι
Μὰ ἔτσι γιατί ἡ ζωὴ θὲ νὰ βαραίνει
πιότερο στὴ ζυγαριά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.