Άλλα μηνύματα του μέλους dgk σε αυτό το thread

Αρχική Δημοσίευση από maryT.G.1
"καθημερινή παρουσία και φροντίδα,στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια

Όποιες αποφάσεις παίρνουμε, που αφορούν το παιδί, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού και με τη σύμφωνη γνώμη και των δυο γονιών. Είτε κατα την διάρκεια του γάμου είτε μετά απο ενα τυχόν διαζύγιο είναι, απαραίτητο να υπαρχει ανάμεσα στους γονείς, πάντα σε σχέση με το παιδί, ειλικρίνεια,τρόποι επικοινωνίας, κατανόηση. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει διαρκώς ότι έχει την αμέριστη προσοχή, την αγάπη και το ενδιαφέρον και των δυο γονιών. Φροντίζοντας να το βεβαιώνουμε διαρκώς για την αγάπη που νιώθουμε για εκείνο. Ολα αυτά έχουν σαν προυπόθεση την καθημερινή παρουσία και φροντίδα στην ζωή του παιδιού μας. Στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια. Tο παιδί είναι πάνω απο όλα."


Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο, καθώς πιστεύω ότι η ουσιαστική επικοινωνία με ποιοτικά χαρακτιριστικά είναι αναγκαία για το παιδί.Επίσης ότι και οι δύο γονείς είναι ίσης αξίας.Η "Ελληνική Δικαιοσύνη" όμως δίνει το καταχρηστικό δικαίωμα σε όποιον παίρνει την επιμέλεια να "παίρνει το παιδί και να το πηγαίνει όπου θέλει".Ετσι μια ευαισθησία του νομοθέτη γίνεται συχνά μέσον/μοχλός εκβιασμού και ικανοποίησης των επιθυμιών του "επιμελούντος" την καθημερινότητα του παιδιού.Δυστυχώς πολλά παιδιά βρισκονται μακριά απο το άλλο γονιό τους ακόμα και σε άλλο κράτος.Χωρίς αυτό να είναι ανάγκη του παιδιού ή επιθυμία και των δύο. Στα 600 χιλ. μακριά πως θα αγκαλιάσω το παιδί; Πώς θα δώ το χαμόγελό του; Είναι ηθικό αν και "νόμιμο"?

Tι είναι ηθικό στην περίπτωση ενός παιδιού?
Η "οικεία συμπεριφορά" δεν αποτελεί δικαιολογία.Δεν είναι ηθικό,όταν ο επιμελών αποφασίζει μονόπλευρα και"παίρνει το παιδί και το πάει όπου θέλει".Όταν η επιθυμία του έχων την αποκλειστική επιμέλεια αποτελεί χωρίς κρίση ή δυνατότητα παρέμβασης από τον άλλο γονέα,υποχρεωτική απόφαση για τον δικαστή.

Ηθικό είναι,όταν κάθε παιδί έχει δύο γονείς,ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση τους,άσχετα από τις προσωπικές επιθυμίες εκάστου.Είναι,όταν το παιδί δεν μεγαλώνει με την απώλεια του ενός γονέα, προκειμένου να ικανοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες.Όταν,αυτό γίνει προτεραιότητα στην νομική πρακτική,τότε το νόμιμο θα είναι και ηθικό

Συχνό φαινόμενο . Ποτέ ένα διαζύγιο δεν είναι καλό , Ίσως να είναι απαραίτητο. Τι κάνουμε όμως για τα παιδιά μας ?

Οι γονείς αρκετές φορές είναι αποδιοργανωμένοι, όντας σε ένταση μπλεγμένοι σε καυγάδες και στις διαδικασίες του διαζυγίου.Ξεχνάνε να είναι γονείς. Τί κάνουμε όταν ο ένας γονέας ή και οι δύο αποφασίσουν να χωρίσουν?

Το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει και με τους δύο. Στην δυστυχώς συχνή πια περίπτωση διαζυγίου όμως τι γίνεται ?

Σήμερα στην περίπτωση διάσπασης της κοινής οικογενειακής ζωής και οι δύο γονείς (μετά την βρεφική ηλικία) είναι εξ’ ορισμού απαραίτητοι και κατάλληλοι για την ανατροφή του παιδιού.

Το διαζύγιο είναι μια επώδυνη διαδικασία και για το παιδί. Στη διάσταση ή στο διαζύγιο, οφείλουν και οι δύο γονείς πρωταρχικά και πάνω από κάθε δικό τους συμφέρον, να εξασφαλίσουν το συμφέρον του παιδιού τους, που αγαπάει και τους δύο γονείς του. H εφαρμογή της συνεπιμέλειας (κοινή επιμέλεια και από τους δύο γονείς) είναι η καλύτερη λύση για την ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού.

Για τον λόγο αυτό ο Σύλλογος ΓΟΝ.ΙΣ. έχει καταρτίσει το «Σύμφωνο κοινής επιμέλειας», ένα πρότυπο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γονείς, προκειμένου να ρυθμίσουν και να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά τους σε σχέση με το παιδί, μετά το διαζύγιο.

Η κοινή φροντίδα των παιδιών και από τους δύο γονείς είναι η μόνη επιλογή όταν βάλουμε προτεραιότητα μας το συμφέρον του παιδιού. Ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση θα πρέπει είτε πριν το διαζύγιο είτε μετά τα παιδιά να προστατευτούν από διαμάχες , καυγάδες κλπ.

Επομένως και οι δύο γονείς έχουν υποχρέωση να φροντίζουν από κοινού το παιδί τους είτε στο ίδιο είτε σε διαφορετικό σπίτι. Έτσι ένα παιδί όταν προέρχεται από το προστατευτικό περιβάλλον της οικογένειας είτε είναι παιδί χωρισμένων γονιών θα απολαμβάνει τη φροντίδα δύο γονέων με ισότιμο και ισορροπημένο τρόπο, ώστε να αναπτυχθεί συναισθηματικά και ψυχικά χωρίς να αισθανθεί την απώλεια του ενός γονέα.

Κάθε παιδί έχει ανάγκη και τους δύο γονείς του, ώστε να αναπτυχθεί ισορροπημένα σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Είναι απαραίτητο στο περιβάλλον του παιδιού να υπάρχει αγάπη, αποδοχή, κατανόηση μεταξύ των γονέων. Δυστυχώς όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα διαζύγια αυξάνονται. Πολλά παιδιά βιώνουν - παρά τον νόμο - την εν ζωή απώλεια του ενός γονέα μετά από ένα διαζύγιο. Αυτό είναι σε βάρος του παιδιού και πολλές φορές χωρίς την θέληση του άλλου γονέα. Απο την άλλη υπάρχουν πολλοί γονείς που βάζοντας προτεραιότητα το παιδί φροντίζουν από κοινού, ότι το αφορά προσπαθώντας να επηρεαστεί όσο γίνεται λιγότερο απο την απόφαση τους να χωρίσουν συναισθανόμενοι ότι παραμένουν γονείς ακόμα και μετά απο ένα διαζύγιο.

Η από κοινού φροντίδα εξυπηρετεί τελικά το καλύτερο συμφέρον (best interest) του παιδιού που είναι να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς κοντά του, στο ίδιο σπίτι σε περιβάλλον αγάπης. Σε περίπτωση διαζυγίου η κάλυψη της συναισθηματικής ανάγκης του παιδιού να νιώθει και τους δύο γονείς κοντά του, έστω και σε διαφορετικά σπίτια, οδηγεί σίγουρα στην αμέσως καλύτερη επιλογή.

Μέριμνα των γονέων αλλά και της πολιτείας πρέπει να αποτελεί η προστασία των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του παιδιού για ανατροφή και από τους δυο γονείς, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψιν στις αποφάσεις τους την αρχή ότι για την ορθή, ομαλή και ισόρροπη ψυχοσωματική ανάπτυξη, τη συναισθηματική τους πληρότητα και τη θετική διαμόρφωση της προσωπικότητας τους είναι απαραίτητη η ενεργός συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή των παιδιών.

[]GONIS_TVspot.avi - YouTube[GONIS_TVspot.avi - YouTube[/YOUTUBE]

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ?