venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
27-12-13
15:27
Από την Lifo
Πενήντα αποχρώσεις του γκρι: o σαδομαζοχισμός του νεροχύτη
Λίγα λόγια για το βιβλίο που η μισή Αθήνα διαβάζει και η άλλη μισή λατρεύει να κατακρίνει.
Τελικά...μήπως οι γυναικες δεν ειναι και τοσο απελευθερωμενες ή θελουν να ειναι πιο "kinky" από ότι τους προσταζει ο χαρακτηρας και ο καθωσπρεπισμός τους που οδηγούνται σε ενα μεταμοντερνο αρλεκιν για να φαντασιωθούν;
'Η περιμενουν να εμπνευστούν απο τους πρωταγωνιστες της ταινίας αφου χορτάσαν πλέον την τριλογία;
Πενήντα αποχρώσεις του γκρι: o σαδομαζοχισμός του νεροχύτη
Λίγα λόγια για το βιβλίο που η μισή Αθήνα διαβάζει και η άλλη μισή λατρεύει να κατακρίνει.
ΠηγήO Χάρι Πότερ μεγάλωσε, ο Νταν Μπράουν συμβιβάστηκε με τους δαίμονές του και το Κορίτσι με το τατουάζ απολαμβάνει το χολιγουντιανό μεγαλείο του. Σειρά έχει ένα νέο εκδοτικό φαινόμενο που εισάγει το υβριδικό είδος «πορνό της μαμάς» ή, ακόμη καλύτερα, «πορνό για πουριτανούς». Στο εξώφυλλο του μοσχοπουλημένου βιβλίου Πενήντα αποχρώσεις του γκρι που έγραψε με ψευδώνυμο μια τροφαντή Βρετανίδα υπάλληλος δεσπόζει μια δεμένη αυστηρή γραβάτα, αποδεικνύοντας πόσο καλά «δεμένα» είναι τα ήθη των νοικοκυραίων – που μπορούν πια να κουβαλούν ανερυθρίαστα το δικό τους πορνό στις οικογενειακές συνάξεις. Στο εσωτερικό όμως, όπως πάντα συμβαίνει στον μικροαστικό βίο, γίνεται το έλα να δεις: μια παρθένα (!) φοιτήτρια με το όνομα Αναστάζια Στιλ ερωτεύεται έναν ζάπλουτο πολυεκατομμυριούχο (το πολύ έχει σημασία), τον Κρίστιαν Γκρέι, που τη λατρεύει, της κάνει άφθονα δώρα και όποτε αμφότεροι βαριούνται τη λακωνικότητα της σχέσης τους -γιατί κανείς μεταξύ τους διάλογος δεν υπερβαίνει τις τριάντα λέξεις - καταφεύγουν στα ερωτικά εξαρτήματα. Όπου δεν πίπτει δηλαδή λόγος, πίπτει ράβδος. Απανωτά κλισέ στοιχειοθετούν ένα απόλυτα προβλέψιμο ερωτικό σύμπαν, όπου το φετίχ αποκτά μόνο ξεκάθαρες αποχρώσεις: γίνεται χρυσαφί, όπως τα Louboutin παπούτσια που κάνει δώρο ο «πρίγκιπας» στην υποτακτική του, κατάλευκο, όπως το ελικόπτερό του (!) -αντίστοιχο με το άσπρο άλογο- και κυρίως ροζουλί, όπως είναι το πραγματικό υπόστρωμα του μικροαστικού αυτού άρλεκιν. Σε καμιά περίπτωση, πάντως, κόκκινο, αφού το χρώμα του πάθους απουσιάζει παντελώς από τις σελίδες ενός βιβλίου που εξαντλείται σε μερικά ραπίσματα και στην ολβιόδωρη παράθεση υλικών αγαθών.
Όσο για τον αναχρονισμό των περιγραφών -ο «πρίγκιπας» και η «παρθένα»-, αναγκαστικά φέρνουν στον νου τις αρχετυπικές ηρωίδες των αδελφών Μπροντέ ή το Περηφάνια και Προκατάληψη, με τα οποία μεγαλώνουν, χρόνια τώρα, γενιές κοριτσιών. Ακόμη και ο φερόμενος σαδισμός του ήρωα είναι εφάμιλλος του κυρίου Ντάρσι, καθώς δεν αναφέρεται τόσο στα σεξουαλικά παιχνίδια όσο στην άρνηση του πρωταγωνιστή να υποκύψει αυθόρμητα στα θέλγητρα της πολύφερνης αγαπητικιάς του (πριν από λίγα χρόνια το ίδιο φαινόμενο είχε εκφραστεί με την εκδοχή της χαριτωμένα, έστω, κυνικής Μπρίτζετ Τζόουνς). Αν, λοιπόν, ο παλιός διεστραμμένος του Ντε Σαντ δεν ήταν παρά περιπετειώδης «περιπατητής με παράξενες παρορμήσεις», ο σαδιστής Κρίστιαν Γκρέι είναι πληγωμένος νεόπλουτος με παράξενες συνήθειες.
Ο ελευθεριάζων παραβάτης του Ντε Σαντ είχε στον νου του την ανατροπή και όχι την εξασφάλιση. Κάθε ρ ά π ι σ μ α στα πισινά ισοδυναμούσε με ισχυρότατο κόλαφο στο προσωπείο της κυρίαρχης τάξης. Ενώ εδώ συμβαίνει το αντίθετο: τα ραπίσματα του κάθε άλλο παρά «βρόμικου» κύριου Γκρέι ισοδυναμούν με ελκυστικά κελεύσματα σε μια γυναικεία φουρνιά που ονειρεύεται ακόμη τις ντουλάπες του «Sex and the City» και πάμπλουτους επιβήτορες. Στον γκρι παραμυθόκοσμο της μικροαστής αναγνώστριας ή του νεόπλουτου Γκρέι τίποτα δεν ξεφτίζει, ούτε λερώνεται, ούτε καν τα χρώματα. Ο επιβήτορας κάνει μπάνιο μετά από κάθε επαφή, χρησιμοποιεί πάντα προφυλακτικό και φροντίζει να μη μείνει λεκές στο πάτωμα - όπου θα περπατήσουν τα μελλοντικά τέκνα.
Γι’ αυτό και το βιβλίο είναι εκ του ασφαλούς απολαυστικό και διασκεδαστικό για τις απανταχού κοπέλες, οι οποίες απενοχοποιημένα πλέον, χωρίς δηλαδή τις δύστροπες λογοτεχνικές διαμεσολαβήσεις, μπορούν και απολαμβάνουν τις φαντασιώσεις τους χωρίς να τις εκφράζουν μέσα από δύσκολες (σκέψεις και) λέξεις. Οι Πενήντα αποχρώσεις του γκρι έφτασαν να πουλάνε 4 εκατομμύρια αντίτυπα και να διαβάζονται από ανήλικες κόρες μέχρι νοικοκυρές γιατί εκφράζουν χωρίς αναστολές το γυναικείο φαντασιακό που δεν έχει πια ανάγκη τον Μπατάιγ για να δηλώσει τα γενετήσια ένστικτά του.
Και υποτάσσεται αυτοβούλως επειδή ακριβώς δεν έχει τίποτε πια να διεκδικήσει. Όσο φεμινίστριες, όπως η Κλερ Φίλιπσον, θα ωρύονται στην «Guardian» ότι το βιβλίο «ευνοεί την ενδοοικογενειακή βία», τόσο δημοσιογράφοι, όπως η Τζούλιαν Σμολίνσκι από το «New York», θα επιμένουν ότι η συγγραφέας έχει «τόση σχέση με τον σαδομαζοχισμό όση εγώ με τη θρησκεία».
Τα πάντα έχουν ακουστεί για το βιβλίο, αλλά κατά παράδοξο τρόπο οι κήνσορές του δεν προέρχονται από τον εκδοτικό χώρο. Για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, ένα βιβλίο ανάγκασε μερίδα γυναικών να μπουν σε βιβλιοπωλείο, αύξησε τις εισπράξεις και έκανε τα δύστροπα πρόσωπα των πολλαπλά βαλλόμενων εκδοτών να χαμογελούν. Πολλοί είναι αυτοί που σπεύδουν να μιμηθούν το παράδειγμά του, με αποτέλεσμα συναφή αναγνώσματα να γράφουν στο εξώφυλλο «θα το λατρέψετε, όπως τις Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», αλλά κανείς δεν αρνήθηκε ότι δεν θα συμπεριλάβει ένα τέτοιο βιβλίο στο πρόγραμμά του, αν είναι να σώσει ή να ευλογήσει τον οίκο του.
Τελικά...μήπως οι γυναικες δεν ειναι και τοσο απελευθερωμενες ή θελουν να ειναι πιο "kinky" από ότι τους προσταζει ο χαρακτηρας και ο καθωσπρεπισμός τους που οδηγούνται σε ενα μεταμοντερνο αρλεκιν για να φαντασιωθούν;
'Η περιμενουν να εμπνευστούν απο τους πρωταγωνιστες της ταινίας αφου χορτάσαν πλέον την τριλογία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
18-10-12
12:23
Αφορμή για το νέο θέμα όπως καταλάβατε ή όπως δεν καταλάβατε... είναι το βιβλίο "50 αποχρώσεις του γκρι"...
Πως προέκυψε αυτή η αφορμή..;;;;;
Σχεδόν συμπτωματικά ή καθαρά συμπτωματικά....
Αγοράζοντας "Το Βήμα" και διαβάζοντας πριν μέρες το παρακάτω άρθρο:
......Θυμήθηκα ότι μερικές μέρες πριν σε μια φιλική συγκέντρωση είχε ανάψει η συζήτηση για αυτό το βιβλίο και ήμουν η μόνη άσχετη.... και αμέσως μετά την αγορά της εφημερίδας και του ξεφυλλίσματος νεαρή φίλη μου με την όποια πήγαμε για καφέ μου εμπιστευόταν λες και μου έλεγε κάποιο προσωπικό μυστικό της, το πόσο καταπληκτικό είναι αυτό το βιβλίο και θα περιμένει με αγωνία να το δει στο κινηματογράφο αλλά να αγοράσει και τα αλλά δυο βιβλία που έπονται....
Και ναι συνέβη κι αυτό.... τα βιβλία ήρθαν και προχτές ενώ ήμουν σε κάποιο μεγάλο εκδοτικό οίκο και βιβλιοπωλείο χαζεύοντας τα βιβλία ...η συνέχεια είχε γίνει ανάρπαστη....10-12 άτομα μέτρησα ότι αγόρασαν τη συνέχεια στην μία ώρα που ήμουν παρούσα στον ίδιο χώρο....
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε 38 γλώσσες και έχει πουληθεί σε πάνω από 40.000.000 αντίτυπα σε έξι μήνες....
Έχει ξεπεράσει σε ρεκόρ πωλήσεων και τον Harry Potter και τον Κώδικα Da Vinci.... πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για φαινόμενο....
Και μάλιστα καταλήξαμε και σε τριλογία όπως προέγραψα...
Τελικά είναι γκρι όλο αυτό το φαινόμενο;;;;
Δεν θα ήθελα να συζητήσουμε αν σας αρεσε ή όχι το βιβλίο....αυτό θα ήταν το εύκολο.....
Αν βεβαια θέλετε να κάνετε μόνο τούτο κι αυτό ευπρόσδεκτο...
θα προτιμούσα να συζητήσουμε γύρω από το φαινόμενο και κατά πόσο είναι γκρι....
Κοινωνιολογικά... ηθικά.... καλλιτεχνικά....
Τι είναι αυτό που κάνει άντρες και γυναίκες να συγκινούνται από ένα χιλιογραμμένο Αρλεκιν ή soft πορνογράφημα....ή ένα απλό ερωτικό μυθιστόρημα που συγκίνησε χιλιάδες κόσμο;;;;
Τι είναι αυτό που δεν έχουμε ξεπεράσει και μας κάνουν ακόμη εντύπωση light ιστορίες τύπου Μαρκήσιου Ντε Σαντ... και μας διεγείρουν οπτικο-φαντασιακά;;;;;;;
Φαινόμενο μιας κοινωνίας που στα ιλουστρασιόν χαρτιά των περιοδικών και των εφημερίδων φαίνεται σεξουαλικά απελευθερωμένη.. ή προσπαθούν να την απελευθερώσουν αλλά παραμένει κλεισμένη πίσω από ταμπού και προκαταλήψεις;;;;
Η συγγραφέας
E.L.James
«Καλέ μου κύριε ή καλή μου κυρία, το “Πενήντα αποχρώσεις του γκρι” μάς τελείωσε»
Βιβλιοπωλείο Ατλαντίς στην Οία της Σαντορίνης...
Πως προέκυψε αυτή η αφορμή..;;;;;
Σχεδόν συμπτωματικά ή καθαρά συμπτωματικά....
Αγοράζοντας "Το Βήμα" και διαβάζοντας πριν μέρες το παρακάτω άρθρο:
πηγήΜια νεαρή Αγγλίδα κρατά βιβλίο και διαβάζει δυνατά στις φίλες που συνωστίζονται κάτω από την ομπρέλα της σε παραλία της Κω. Το ειδυλλιακό στιγμιότυπο δημόσιας ανάγνωσης θυμίζει πίνακες του 19ου αιώνα, με τη διαφορά ότι οι κόρες εκείνης της εποχής θα ερυθριούσαν ως τις ρίζες των σεμνών πλεξίδων τους ακούγοντας το «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» της πρωτοεμφανιζόμενης βρετανίδας συγγραφέως Ε. Λ. Τζέιμς.
Τη σκηνή μάς περιέγραψε 36χρονη Αθηναία που παραθέριζε στην Κω, παρατηρώντας ότι έβλεπε παντού στο νησί το αναγνωρίσιμο σκούρο εξώφυλλο του βιβλίου, με την ασημόγκριζη γραβάτα. «Αλλαζε μόνο η γλώσσα του τίτλου. Το διάβαζαν Αγγλίδες, Ισπανίδες, Ιταλίδες». Το διάβαζε βεβαίως και η ίδια. «Αισθανόμουν μέλος ενός κλαμπ γυναικών που διαβάζουν το βιβλίο μυστικά από τους άνδρες και τους σχολιάζουν κρυφά. Κοιτούσα τους άνδρες στην παραλία και αναρωτιόμουν ποιος θα μπορούσε να είναι ο κ. Γκρέι».
«Ω μαμά, αν ήξερες. Γνώρισα έναν πάμπλουτο τύπο ο οποίος θέλει κάποιου είδους κίνκι σεξουαλική σχέση, όπου δεν θα περνάει ο λόγος μου». Σε αυτή τη σκέψη της 22χρονης Αναστάζια για τον κ. Γκρέι, έναν 27χρονο γοητευτικό μεγαλοεπιχειρηματία με σκοτεινό παρελθόν και βάναυσα γούστα, συνοψίζεται όλη η υπόθεση μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται σε 700 σελίδες και ακολουθείται από δύο εξίσου χορταστικές συνέχειες.
Η άβγαλτη νεαρή ερωτεύεται το κελεπούρι και υποτάσσεται, εν πρώτοις, στις επιταγές του, με απώτερο σκοπό να γιατρέψει τη συναισθηματική αναπηρία του και να τον κάνει να την αγαπήσει. Πρωτοτυπία μηδέν σε αυτόν τον συγκερασμό παραμυθιού της Σταχτοπούτας, σαπουνόπερας α λα «Τόλμη και γοητεία», Αρλεκιν και σεξουαλικών αναφορών ύφους «Cosmopolitan». Γιατί πούλησε παγκοσμίως 40 εκατ. αντίτυπα, σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, και μεταφράζεται σε 37 γλώσσες;
Προτού ακόμη κυκλοφορήσει το βιβλίο, γυναίκες, ως επί το πλείστον, από 25 ως 50 ετών στην Αθήνα, κατά μία πενταετία νεότερες στη Θεσσαλονίκη, ζητούσαν στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο, μας πληροφόρησαν ο Στέφανος Τζίφος από την «Πολιτεία» στην Αθήνα και ο Κυριάκος Γιαλένιος από τον «Ιανό» στη Θεσσαλονίκη. Στους δυο μήνες κυκλοφορίας του πρώτου τόμου στην Ελλάδα, οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 35.000 αντίτυπα και τα 230 e-books, μας ενημερώνει η Αννα Πατάκη, η οποία έσπευσε τον περασμένο Μάρτιο να αγοράσει τα δικαιώματα για την ελληνική έκδοση της τριλογίας. Το βιβλίο κυριάρχησε στα μπεστ σέλερ του καλοκαιριού, λένε οι βιβλιοπώλες, και έστειλε τις αναγνώστριες πίσω στα καταστήματα για τον δεύτερο και τον τρίτο τόμο της τριλογίας, που θα κυκλοφορήσουν στα ελληνικά τον Οκτώβριο και τον Δεκέμβριο αντίστοιχα.
......Θυμήθηκα ότι μερικές μέρες πριν σε μια φιλική συγκέντρωση είχε ανάψει η συζήτηση για αυτό το βιβλίο και ήμουν η μόνη άσχετη.... και αμέσως μετά την αγορά της εφημερίδας και του ξεφυλλίσματος νεαρή φίλη μου με την όποια πήγαμε για καφέ μου εμπιστευόταν λες και μου έλεγε κάποιο προσωπικό μυστικό της, το πόσο καταπληκτικό είναι αυτό το βιβλίο και θα περιμένει με αγωνία να το δει στο κινηματογράφο αλλά να αγοράσει και τα αλλά δυο βιβλία που έπονται....
Και ναι συνέβη κι αυτό.... τα βιβλία ήρθαν και προχτές ενώ ήμουν σε κάποιο μεγάλο εκδοτικό οίκο και βιβλιοπωλείο χαζεύοντας τα βιβλία ...η συνέχεια είχε γίνει ανάρπαστη....10-12 άτομα μέτρησα ότι αγόρασαν τη συνέχεια στην μία ώρα που ήμουν παρούσα στον ίδιο χώρο....
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε 38 γλώσσες και έχει πουληθεί σε πάνω από 40.000.000 αντίτυπα σε έξι μήνες....
Έχει ξεπεράσει σε ρεκόρ πωλήσεων και τον Harry Potter και τον Κώδικα Da Vinci.... πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για φαινόμενο....
Και μάλιστα καταλήξαμε και σε τριλογία όπως προέγραψα...
Τελικά είναι γκρι όλο αυτό το φαινόμενο;;;;
Δεν θα ήθελα να συζητήσουμε αν σας αρεσε ή όχι το βιβλίο....αυτό θα ήταν το εύκολο.....
Αν βεβαια θέλετε να κάνετε μόνο τούτο κι αυτό ευπρόσδεκτο...
θα προτιμούσα να συζητήσουμε γύρω από το φαινόμενο και κατά πόσο είναι γκρι....
Κοινωνιολογικά... ηθικά.... καλλιτεχνικά....
Τι είναι αυτό που κάνει άντρες και γυναίκες να συγκινούνται από ένα χιλιογραμμένο Αρλεκιν ή soft πορνογράφημα....ή ένα απλό ερωτικό μυθιστόρημα που συγκίνησε χιλιάδες κόσμο;;;;
Τι είναι αυτό που δεν έχουμε ξεπεράσει και μας κάνουν ακόμη εντύπωση light ιστορίες τύπου Μαρκήσιου Ντε Σαντ... και μας διεγείρουν οπτικο-φαντασιακά;;;;;;;
Φαινόμενο μιας κοινωνίας που στα ιλουστρασιόν χαρτιά των περιοδικών και των εφημερίδων φαίνεται σεξουαλικά απελευθερωμένη.. ή προσπαθούν να την απελευθερώσουν αλλά παραμένει κλεισμένη πίσω από ταμπού και προκαταλήψεις;;;;
Η συγγραφέας
E.L.James
«Καλέ μου κύριε ή καλή μου κυρία, το “Πενήντα αποχρώσεις του γκρι” μάς τελείωσε»
Βιβλιοπωλείο Ατλαντίς στην Οία της Σαντορίνης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.