Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
21-01-12
22:40
"Η προσωπική σπουδαιότητα, το να παίρνουμε δηλαδή τα πράγματα προσωπικά, είναι η μέγιστη εκδήλωση εγωισμού, επειδή υποθέτουμε ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από εμάς. Μαθαίνουμε να τα παίρνουμε όλα προσωπικά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας ή της εξημέρωσής μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα πάντα. Το εγώ μας κυριαρχεί.
Όμως, οι άλλοι δεν κάνουν τίποτε εξαιτίας σας. Το κάνουν για δικούς τους λόγους. Όλοι οι άνθρωποι ζουν στο δικό τους όνειρο, εγκλωβισμένοι στο δικό τους νου: βρίσκονται σ' έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο απ' αυτόν που ζούμε εμείς. Όταν παίρ#νουμε κάτι προσωπικά, είναι σαν να υποθέτουμε ότι οι άλλοι γνωρίζουν από τι αποτελείται ο κόσμος μας και προσπαθούμε να επιβάλουμε αυτό τον κόσμο στον δικό τους"
Πρόκειται για μία από τις τέσσερις συμφωνίες του Don Miguel Ruiz - η πρόθεση του συγγραφέα Don Miguel Ruiz, όταν έγραψε τις τέσσερις συμφωνίες, που είναι βασισμένες στην σοφία & την γνώση των Τολτέκων (μύστες από το Μεξικό), ήταν να πλάσει έναν Αγγελιοφόρο, που θα μπορούσε να αλλάξει το οπτικό μας πεδίο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, αλλά το θέμα μας δεν είναι το βιβλίο, αλλά ακριβώς αυτή η φράση. Όταν την πρωτοδιάβασα, η αλήθεια είναι πως δεν την κατάλαβα σε όλο της το μέγεθος - προσπαθώντας εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον να την εφαρμόσω σε κάθε περίπτωση, νομίζω έχω βελτιώσει κατά πολύ το πως νιώθω, αφού μπορώ εύκολα να αποφύγω κάθε προσπάθεια θυματοποιήσης ή εκμετάλλευσης μου. Επίσης μπορώ πιο εύκολα να δικαιολογήσω ανθρώπους και καταστάσεις και να καταλάβω πως ο άλλος δεν θέλει το κακό μου, αλλά απλώς δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Βέβαια από την θεωρία ως την πράξη μπορεί να υπάρχει μεγάλη απόσταση και δεν θεωρώ πως έχω ακόμα καταφέρει να επιτύχω στο μέγιστο όσα θα μπορούσα.
Άνοιξα το θέμα αυτό για να ακούσω απόψεις και εμπειρίες σχετικά με αυτήν την θεώρηση των πραγμάτων. Αν κάποιος θέλει να διαβάσει πως αναλύει ο ίδιος ο συγγραφέας την συμφωνία αυτή: κλικ.
Όμως, οι άλλοι δεν κάνουν τίποτε εξαιτίας σας. Το κάνουν για δικούς τους λόγους. Όλοι οι άνθρωποι ζουν στο δικό τους όνειρο, εγκλωβισμένοι στο δικό τους νου: βρίσκονται σ' έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο απ' αυτόν που ζούμε εμείς. Όταν παίρ#νουμε κάτι προσωπικά, είναι σαν να υποθέτουμε ότι οι άλλοι γνωρίζουν από τι αποτελείται ο κόσμος μας και προσπαθούμε να επιβάλουμε αυτό τον κόσμο στον δικό τους"
Πρόκειται για μία από τις τέσσερις συμφωνίες του Don Miguel Ruiz - η πρόθεση του συγγραφέα Don Miguel Ruiz, όταν έγραψε τις τέσσερις συμφωνίες, που είναι βασισμένες στην σοφία & την γνώση των Τολτέκων (μύστες από το Μεξικό), ήταν να πλάσει έναν Αγγελιοφόρο, που θα μπορούσε να αλλάξει το οπτικό μας πεδίο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, αλλά το θέμα μας δεν είναι το βιβλίο, αλλά ακριβώς αυτή η φράση. Όταν την πρωτοδιάβασα, η αλήθεια είναι πως δεν την κατάλαβα σε όλο της το μέγεθος - προσπαθώντας εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον να την εφαρμόσω σε κάθε περίπτωση, νομίζω έχω βελτιώσει κατά πολύ το πως νιώθω, αφού μπορώ εύκολα να αποφύγω κάθε προσπάθεια θυματοποιήσης ή εκμετάλλευσης μου. Επίσης μπορώ πιο εύκολα να δικαιολογήσω ανθρώπους και καταστάσεις και να καταλάβω πως ο άλλος δεν θέλει το κακό μου, αλλά απλώς δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Βέβαια από την θεωρία ως την πράξη μπορεί να υπάρχει μεγάλη απόσταση και δεν θεωρώ πως έχω ακόμα καταφέρει να επιτύχω στο μέγιστο όσα θα μπορούσα.
Άνοιξα το θέμα αυτό για να ακούσω απόψεις και εμπειρίες σχετικά με αυτήν την θεώρηση των πραγμάτων. Αν κάποιος θέλει να διαβάσει πως αναλύει ο ίδιος ο συγγραφέας την συμφωνία αυτή: κλικ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.