kostasza
Νεοφερμένος
Ο kostasza αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 16 μηνύματα.
08-11-12
12:04
Δε βγάζω κακία, πλάκα κάνω...Μη λες κακίες…
Οπότε όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, του μεταφέρεις κατά κάποιο περίεργο τρόπο μέρος της αγάπης σου, της συνείδησης, της υπόστασής σου. Και κάπως έτσι συντονίζεστε. Τι γίνεται όμως με αυτούς που αρνούνται να δεχτούν την αγάπη, που αρνούνται να συντονιστούν μαζί σου. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας με αυτούς;Η αγάπη χρειάζεται πριν από όλα, να την κατανοήσουμε. Τι σημαίνει αγάπη; Με ποιόν τρόπο ενεργεί; Γιατι όταν ενεργούμε, τότε δημιουργούμε αμφίδρομες επιδράσεις. Και όταν αγαπάμε πραγματικά, επιδρούμε και σε αυτό που αγαπάμε και σε εμάς. Θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω την λέξη συντονισμός, για να καλύψω την έννοια. Όπως πάλλονται τα στοιχεία που αποτελείται ένα ποτήρι από κρύσταλλο όταν τρίβουμε στο χείλος του ένα δάχτυλο, κάπως έτσι γίνεται και με την υπόσταση μας.
Για να καταλάβεις τι κάνεις, αρκεί μόνο ένα. Ασκηση. Ασκηση σε ότι επιθυμείς εσύ. Δεν είναι σίγουρο ότι αυτό που θα διαλέξεις θα είναι για το καλό σου.
Παράλληλα με την άσκηση, χρειάζεσαι και κάποιον που έχει ασκηθεί, άρα γνωρίζει, άρα αφού θα είσαι σε θέση να ανατρέξεις σε επεξηγήσεις που θα χρειάζεσαι, θα είναι σε θέση να σου τις δώσει.
Ετσι με πολύ κόπο, θα μπορείς ή να περηφανεύεσαι ότι θα έχεις γίνει μέγας Μύστης ή ένας ταπεινός άνθρωπος του Θεού. Πάντα η επιλογή είναι δική σου.
Για παράδειγμα, με το βιαστή της Πάρου το καλοκαίρι, αν είμασταν στη θέση της μητέρας, ποια θα έπρεπε να ήταν η σωστή αντίδρασή μας; Απέναντι σε κάποιον τον οποίο δε θα γνωρίσουμε ποτέ, δε θα μπορέσουμε ποτέ να του μεταδώσουμε την αγάπη μας, αν είναι αυτό το ζητούμενο βέβαια. Γιατί στην περίπτωση που αυτός μετανιώσει πικρά, υπάρχει μια ελπίδα να τον αγαπήσουμε. Ενδέχεται βέβαια, και κατά πάσα πιθανότητα, όχι μόνο δε θα μετανιώσει, αλλά θα το ξανακάνει. Πώς μπορεί λοιπόν κανείς να αγαπήσει έναν τέτοιο άνθρωπο; Που έχει κάνει κάτι τόσο το αποτρόπαιο. Αλλά ΑΣΧΕΤΑ με το αν μπορεί ή όχι, αν είναι στις δυνατότητές του, αξίζει, πρέπει να προσπαθήσει, να ΑΣΚΗΘΕΙ για κάτι τέτοιο; Ή να μην προσπαθήσει ΚΑΝ;;
Ο Νώευς λέει ότι ΜΟΝΟ η αγάπη θα σώσει τον κόσμο. Ας τη δοκιμάσουμε λοιπόν να δούμε πού θα μας βγάλει. Γιατί εγώ πιστεύω ότι μια θεωρία, μια ιδεολογία για να εξετάσουμε αν είναι σωστή, θα πρέπει να την πάμε στα άκρα. Εκεί θα φανεί η ισχύ της. Όπως γίνεται και στη φυσική άλλωστε. Όσο μεγαλύτερη ακρίβεια επιθυμείς, τόσο πιο ακραίες καταστάσεις δοκιμάζεις. Δεν αξίζει μία διαφορετικά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kostasza
Νεοφερμένος
Ο kostasza αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 16 μηνύματα.
04-11-12
03:51
Θεία φώτιση να υποθέσω ;
Ίσως
Γνωρίζεις μια σκωπτική παροιμία του θυμόσοφου λαού μας, που λέει...'είπαν του λωλού να χέσει κι αυτός...ξεκωλώθηκε';
Εγώ αρχικά είπα να αλληλοκρινόμαστε γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε από ανία, δεν είπα να καταντήσουμε ...πτυχιακή εργασία για μελλοντικούς ψυχίατρους!
Ε, εντάξει, το πήγα λίγο παραπάνω, μου άρεσει να πηγαίνω στα άκρα.
Βρε χριστιανέ μου, μπορώ να έχω το δικαίωμα να ενδιαφέρομαι ειδικά γι αυτά που έγραψε ο Νώε, και μάλιστα στο συγκεκριμένο...εδάφιο;
Εγώ χριστιανός!!! αααααα, γιατί με προσβάλεις; αληγορικά μιλάω.
Κάνε ο,τι θες, ο καθένας μας μπορεί να κάνει ο,τι θέλει άλλωστε.
Nα, πιάσε τον/την diotima, μια χαρά θα συνεννοηθείτε, στο υπογράφω
Μπα, πετάει γρεενγλιση, δε μ'αρέσει..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kostasza
Νεοφερμένος
Ο kostasza αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 16 μηνύματα.
03-11-12
12:32
Λαγέ, σε ποιο βιβλίο αναφέρεσαι, δεν έχω ιδέα για τι μιλάς. Γενικά δεν είμαι πολύ fan των βιβλίων, έχω διαβάσει ελάχιστα.
Όπως και να έχει εσύ έμεινες στο πρώτο κομμάτι των γραφόμενών μου, μου επιτέθηκες θα έλεγα προσωπικά με ειρωνεία, έβγαλες το συμπέρασμα ότι αυτά που έγραψα τα διάβασα και τα αντέγραψα από κάπου, αρνήθηκες κατηγορηματικά ότι είναι έτσι όπως τα λέω, χωρίς να εξηγήσεις το γιατί, δε σχολίασες περί "Βασιλείας" που έγραψα, και στο τέλος με χαιρέτησες φιλικά λέγοντας μου να προσπαθήσω περισσότερο (σε τι???).
Και όλα αυτά μου φαίνεται γιατί χρησιμοποίησα αυτά που είχες γράψει για να τοποθετηθώ, γιατί τους έκανα κριτική. Γιατί το πήρες προσωπικά. Αναρωτιέμαι αν θα είχες την ίδια αντίδραση αν δεν είχα αναφερθεί σε σένα καθόλου...Σε εξώθησα κάτα κάποιο τρόπο να δώσεις την απάντηση που έδωσες, και με την αντίδρασή σου μου ενισχύεις τις απόψεις μου.
Άλλα ας τα αφήσουμε όλα αυτά, και πες μου, τι πιστεύεις για αυτά που έγραψα για τη βασιλεία;
Λες πιο πάνω:
"Μεγάλη κουβέντα αυτή που λες, δεν θα την έλεγα για κανένα (ότι ο Νωέας κάνει καλοπροαίρετη και ειλικρινή συζήτηση)
Πάντως ομολογώ πως είναι συγκρατημένος και όταν δεν του θίγεις (πολύ) τα πιστεύω του, μπορεί να κάνει κουβέντα με υπευθυνότητα."
Πιστεύεις λοιπόν όταν θα μπορέσουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο που να "κάνουμε καλοπροαίρετη και ειλικρινή συζήτηση", να είμαστε συγκρατημένοι όταν μας θίγονται τα πιστεύω μας, να μπορούμε να κάνουμε κουβέντα με υπευθυνότητα, ότι τότε θα έχουμε κατακτήσει τη Βασιλεία του Θεού, ότι θα έχουμε φτιάξει έναν παράδεισο στη Γη; Αν κάποιος φτάσει σε αυτό το σημείο προσωπικά, τι θα σημαίνει αυτό για τον ίδιο;
Όπως και να έχει εσύ έμεινες στο πρώτο κομμάτι των γραφόμενών μου, μου επιτέθηκες θα έλεγα προσωπικά με ειρωνεία, έβγαλες το συμπέρασμα ότι αυτά που έγραψα τα διάβασα και τα αντέγραψα από κάπου, αρνήθηκες κατηγορηματικά ότι είναι έτσι όπως τα λέω, χωρίς να εξηγήσεις το γιατί, δε σχολίασες περί "Βασιλείας" που έγραψα, και στο τέλος με χαιρέτησες φιλικά λέγοντας μου να προσπαθήσω περισσότερο (σε τι???).
Και όλα αυτά μου φαίνεται γιατί χρησιμοποίησα αυτά που είχες γράψει για να τοποθετηθώ, γιατί τους έκανα κριτική. Γιατί το πήρες προσωπικά. Αναρωτιέμαι αν θα είχες την ίδια αντίδραση αν δεν είχα αναφερθεί σε σένα καθόλου...Σε εξώθησα κάτα κάποιο τρόπο να δώσεις την απάντηση που έδωσες, και με την αντίδρασή σου μου ενισχύεις τις απόψεις μου.
Άλλα ας τα αφήσουμε όλα αυτά, και πες μου, τι πιστεύεις για αυτά που έγραψα για τη βασιλεία;
Λες πιο πάνω:
"Μεγάλη κουβέντα αυτή που λες, δεν θα την έλεγα για κανένα (ότι ο Νωέας κάνει καλοπροαίρετη και ειλικρινή συζήτηση)
Πάντως ομολογώ πως είναι συγκρατημένος και όταν δεν του θίγεις (πολύ) τα πιστεύω του, μπορεί να κάνει κουβέντα με υπευθυνότητα."
Πιστεύεις λοιπόν όταν θα μπορέσουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο που να "κάνουμε καλοπροαίρετη και ειλικρινή συζήτηση", να είμαστε συγκρατημένοι όταν μας θίγονται τα πιστεύω μας, να μπορούμε να κάνουμε κουβέντα με υπευθυνότητα, ότι τότε θα έχουμε κατακτήσει τη Βασιλεία του Θεού, ότι θα έχουμε φτιάξει έναν παράδεισο στη Γη; Αν κάποιος φτάσει σε αυτό το σημείο προσωπικά, τι θα σημαίνει αυτό για τον ίδιο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kostasza
Νεοφερμένος
Ο kostasza αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 16 μηνύματα.
03-11-12
09:45
Μου φαίνεται ότι πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ κρίσης και κριτικής. Το να κρίνεις κάποιον και να του ασκείς κριτική είναι για μένα δύο διαφορετικά πράγματα.
Το κρίνω κάποιον σημαίνει ότι βγάζω ένα συμπέρασμα για αυτόν με βάση αυτά που είπε ή έκανε, π.χ. κρίθηκε ηλίθιος, κακός, καλός, ανίκανος κλπ. Είναι η εικόνα που έχουμε μέσα μας για κάποιον ή ακόμα για κάτι, για κάποια ιδέα (π.χ. κομμουνισμός, δημοκρατία, φασισμός κλπ). Η κρίση γίνεται ερήμην του άλλου, χωρίς αυτός να ξέρει καν ότι την κάνουμε. Τις περισσότερες φορές δε, είναι και τελική. Για παράδειγμα, αν μας έχει κολλήσει ότι ο τάδε είναι βλάκας, εχθρός μας ή ότι δεν ταιριάζουμε ή οτιδήποτε άλλο, αυτήν την κρίση μας θα την πάρουμε μαζί μας μέχρι να πεθάνουμε. Πιστεύω όμως ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι σωστή και οφείλουμε να προσπαθούμε να επανεξετάσουμε πρόσωπα και πράγματα, να τους δώσουμε και άλλες ευκαιρίες, όσες χρειαστεί. Και για να περάσω στο Χριστό, κάτι τέτοιο πιστεύω ότι εννοούσε με το "Μην κρίνετε, ίνα μη κριθείτε!". "Μην κρίνετε", μη βιάζεστε δηλαδή να βγάλετε συμπέρασμα για τους άλλους. Για το να "ίνα μη κριθείτε!" τώρα, δε ξέρω αν το είπε για να μας φοβίσει ή για να μας δείξει ότι όπως κρίνουμε εμείς τους άλλους, το ίδιο κάνουν και αυτοί για εμάς. Για να προτείνει λοιπόν διαλλακτικότητα. Γιατί, ο καθένας μας έχει μια εικόνα για τον εαυτό του. Κανείς άλλος έξω από εμάς δεν έχει την ίδια εικόνα. Συνεπώς θα είναι λάθος να καταλήγουμε σε μία τελική κρίση για κάποιον, από τη στιγμή που δεν τον γνωρίζουμε πραγματικά και σε απόλυτο βαθμό. Τα ίδια ισχύουν, όπως και είπα και προηγουμένως, εκτός από πρόσωπα, και για πράγματα, υλικά ή άυλα, ιδέες και έννοιες.
Όταν βγάζουμε αυτή την κρίση προς τα έξω, ασκούμε κριτική. Η κριτική πιστεύω ότι είναι επιβεβλημένη και αναγκαία, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πολυαντέχουν την κριτική, τους αναστατώνει. Τους βγαίνει ο εγωισμός τους και η ματαιοδοξία τους, και αυτό γιατί θέλουν να έχουν δίκιο, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το τι πραγματικά συμβαίνει. Ίσως και να μπερδεύουν την κρίση με την κριτική, δηλαδή αν αποδεχτούν ότι αυτά που λένε είναι βλακείες, τότε αναγκαστικά, είναι, κρίνονται και βλάκες, γι' αυτό και δε μπορούν να το αποδεχτούν και εκνευρίζονται. Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική.
Εν κατακλείδι.
κρίση: ναι, αναγκαστικά, δε μπορούμε να κάνουμε και διαφορετικά. Μπορούμε όμως να επανεξετάζουμε διαρκώς την κρίση μας, και να μη μένουμε σε αρχικές εντυπώσεις.
κριτική: όπως είπε και ο "ελλόγιμος λαγός", μπορούμε να μην ασκούμε κριτική, να μην ακούμε τι λένε οι άλλοι για εμάς, και εμείς να μη λέμε τίποτα στους άλλους. πιστεύω ότι αυτό είναι λάθος και μόνο λάθος, μας πάει πίσω, δε μας εξελίσσει, ούτε σε ατομικό επίπεδο, ούτε σε συλλογικό. Το θέμα για μένα είναι να βρει κανείς τι θα πει, σε ποιον θα το πει και σε ποια χρονική στιγμή. Γιατί άλλωστε, πόση κριτική μπορεί άραγε να αντέξει κανείς;
Ξαναδιαβάζοντας αυτά που έγραψα, αντιλήφθηκα ότι μπορεί να βγήκα off-topic. Άλλωστε το αρχικό ερώτημα ήταν «-Πως αντιλαμβάνεστε τη «Βασιλεία του Θεού», επί της Γης; -Μπορεί ή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και γιατί;» Βασικά, σχολίασα το "Μην κρίνετε, ίνα μη κριθείτε!" του Ιάσωνα, καθώς και την απάντηση του λαγού, ο οποίος σύγχυσε (για μένα τουλάχιστον) την κρίση με την κριτική. Αλλά καθώς έγραψα αυτά, συνειδητοποίησα το εξής. Ότι δε θα μπορούσα να είμαι πιο on-topic από ποτέ. Και εξηγώ.
Ο λαγός γράφει: «Σε μια κοινωνία όπου κανείς δεν κατακρίνει κανένα, θα πεθαίναμε από ανία πριν αγιοποιηθούμε». Ακριβώς το αντίθετο. Η Βασιλεία του Θεού επί της Γης θα έρθει, όταν ο καθένας μας θα μπορεί να ασκήσει τη δριμύτερη, σκληρότερη και πιο βάναυση κριτική που έχει ποτέ υπάρξει στο συνάνθρωπό του, χωρίς αυτός να αναστατωθεί, χωρίς να «τρελαθεί», και αυτός που δέχεται την κριτική άλλα και αυτός που την κάνει. Γιατί χρειάζεται πολύ μεγάλη δύναμη και από τις δύο πλευρές. Η κριτική που κάνουμε στους άλλους, τις περισσότερες, να μην πω όλες, τις φορές είναι κριτική στους ίδιους μας τους εαυτούς., άσχετα αν δεν το καταλαβαίνουμε.
Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, «Μπορεί ή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και γιατί», η απάντηση μου είναι, δε γνωρίζω, από εμάς εξαρτάται.
Περιμένω την κριτική σας
Το κρίνω κάποιον σημαίνει ότι βγάζω ένα συμπέρασμα για αυτόν με βάση αυτά που είπε ή έκανε, π.χ. κρίθηκε ηλίθιος, κακός, καλός, ανίκανος κλπ. Είναι η εικόνα που έχουμε μέσα μας για κάποιον ή ακόμα για κάτι, για κάποια ιδέα (π.χ. κομμουνισμός, δημοκρατία, φασισμός κλπ). Η κρίση γίνεται ερήμην του άλλου, χωρίς αυτός να ξέρει καν ότι την κάνουμε. Τις περισσότερες φορές δε, είναι και τελική. Για παράδειγμα, αν μας έχει κολλήσει ότι ο τάδε είναι βλάκας, εχθρός μας ή ότι δεν ταιριάζουμε ή οτιδήποτε άλλο, αυτήν την κρίση μας θα την πάρουμε μαζί μας μέχρι να πεθάνουμε. Πιστεύω όμως ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι σωστή και οφείλουμε να προσπαθούμε να επανεξετάσουμε πρόσωπα και πράγματα, να τους δώσουμε και άλλες ευκαιρίες, όσες χρειαστεί. Και για να περάσω στο Χριστό, κάτι τέτοιο πιστεύω ότι εννοούσε με το "Μην κρίνετε, ίνα μη κριθείτε!". "Μην κρίνετε", μη βιάζεστε δηλαδή να βγάλετε συμπέρασμα για τους άλλους. Για το να "ίνα μη κριθείτε!" τώρα, δε ξέρω αν το είπε για να μας φοβίσει ή για να μας δείξει ότι όπως κρίνουμε εμείς τους άλλους, το ίδιο κάνουν και αυτοί για εμάς. Για να προτείνει λοιπόν διαλλακτικότητα. Γιατί, ο καθένας μας έχει μια εικόνα για τον εαυτό του. Κανείς άλλος έξω από εμάς δεν έχει την ίδια εικόνα. Συνεπώς θα είναι λάθος να καταλήγουμε σε μία τελική κρίση για κάποιον, από τη στιγμή που δεν τον γνωρίζουμε πραγματικά και σε απόλυτο βαθμό. Τα ίδια ισχύουν, όπως και είπα και προηγουμένως, εκτός από πρόσωπα, και για πράγματα, υλικά ή άυλα, ιδέες και έννοιες.
Όταν βγάζουμε αυτή την κρίση προς τα έξω, ασκούμε κριτική. Η κριτική πιστεύω ότι είναι επιβεβλημένη και αναγκαία, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πολυαντέχουν την κριτική, τους αναστατώνει. Τους βγαίνει ο εγωισμός τους και η ματαιοδοξία τους, και αυτό γιατί θέλουν να έχουν δίκιο, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το τι πραγματικά συμβαίνει. Ίσως και να μπερδεύουν την κρίση με την κριτική, δηλαδή αν αποδεχτούν ότι αυτά που λένε είναι βλακείες, τότε αναγκαστικά, είναι, κρίνονται και βλάκες, γι' αυτό και δε μπορούν να το αποδεχτούν και εκνευρίζονται. Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική.
Εν κατακλείδι.
κρίση: ναι, αναγκαστικά, δε μπορούμε να κάνουμε και διαφορετικά. Μπορούμε όμως να επανεξετάζουμε διαρκώς την κρίση μας, και να μη μένουμε σε αρχικές εντυπώσεις.
κριτική: όπως είπε και ο "ελλόγιμος λαγός", μπορούμε να μην ασκούμε κριτική, να μην ακούμε τι λένε οι άλλοι για εμάς, και εμείς να μη λέμε τίποτα στους άλλους. πιστεύω ότι αυτό είναι λάθος και μόνο λάθος, μας πάει πίσω, δε μας εξελίσσει, ούτε σε ατομικό επίπεδο, ούτε σε συλλογικό. Το θέμα για μένα είναι να βρει κανείς τι θα πει, σε ποιον θα το πει και σε ποια χρονική στιγμή. Γιατί άλλωστε, πόση κριτική μπορεί άραγε να αντέξει κανείς;
Ξαναδιαβάζοντας αυτά που έγραψα, αντιλήφθηκα ότι μπορεί να βγήκα off-topic. Άλλωστε το αρχικό ερώτημα ήταν «-Πως αντιλαμβάνεστε τη «Βασιλεία του Θεού», επί της Γης; -Μπορεί ή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και γιατί;» Βασικά, σχολίασα το "Μην κρίνετε, ίνα μη κριθείτε!" του Ιάσωνα, καθώς και την απάντηση του λαγού, ο οποίος σύγχυσε (για μένα τουλάχιστον) την κρίση με την κριτική. Αλλά καθώς έγραψα αυτά, συνειδητοποίησα το εξής. Ότι δε θα μπορούσα να είμαι πιο on-topic από ποτέ. Και εξηγώ.
Ο λαγός γράφει: «Σε μια κοινωνία όπου κανείς δεν κατακρίνει κανένα, θα πεθαίναμε από ανία πριν αγιοποιηθούμε». Ακριβώς το αντίθετο. Η Βασιλεία του Θεού επί της Γης θα έρθει, όταν ο καθένας μας θα μπορεί να ασκήσει τη δριμύτερη, σκληρότερη και πιο βάναυση κριτική που έχει ποτέ υπάρξει στο συνάνθρωπό του, χωρίς αυτός να αναστατωθεί, χωρίς να «τρελαθεί», και αυτός που δέχεται την κριτική άλλα και αυτός που την κάνει. Γιατί χρειάζεται πολύ μεγάλη δύναμη και από τις δύο πλευρές. Η κριτική που κάνουμε στους άλλους, τις περισσότερες, να μην πω όλες, τις φορές είναι κριτική στους ίδιους μας τους εαυτούς., άσχετα αν δεν το καταλαβαίνουμε.
Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, «Μπορεί ή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και γιατί», η απάντηση μου είναι, δε γνωρίζω, από εμάς εξαρτάται.
Περιμένω την κριτική σας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.