akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
22-04-12
21:31
Οι ελευθεριακοί τύπου Νόζικ αλλά και οι νεοδεξιοί/νεοσυντηρητικοί αρνούνται κάθε κρατική παρέμβαση πέραν της ελάχιστης για λόγους ασφάλειας. Γι’αυτό είναι αναφανδόν εχθρικοί προς το κοινωνικό κράτος, το οποίο θεωρούν ως ένα καταπιεστικό θεσμό, που πνίγει την ελευθερία και τον ατομικισμό και ενθαρρύνει τη σπατάλη και την αναποτελεσματικότητα, με το να επιδιώκει τον κίβδηλο και επικίνδυνο στόχο της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Οι νεοφιλελεύθεροι, όπως οι Χάγιεκ και Φρήντμαν, είναι εχθρικοί μόνο απέναντι σ’ένα εκτεταταμένο κοινωνικό κράτος που πραγματοποιεί ευρεία αναδιανομή του εισοδήματος. Αναγνωρίζουν ότι μία ελεύθερη κοινωνία που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και τις ανταγωνιστικές αγορές είναι πιθανόν να διανέμει το εισόδημα άνισα και γι’αυτό είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν ένα λιτό κοινωνικό κράτος του οποίου πρωταρχικός στόχος είναι η ανακούφιση από την ένδεια.
Οι νεοκεϊνσιανοί(συντηρητικοί και φιλελεύθεροι) και οι σοσιαλδημοκράτες υποστηρίζουν το κοινωνικό κράτος ως βασικό εργαλείο καταπολέμησης των ανισοτήτων. Οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι το υπερασπίζονται ανεπιφύλακτα, ενώ οι συντηρητικοί μόνο όταν συμβάλλει περισσότερο από άλλες εναλλακτικές ρυθμίσεις στην επίτευξη των κοινωνικών στόχων.
Οι μαρξιστές μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70, ήσαν από εχθρικοί έως συγκαταβατικοί προς το κοινωνικό κράτος. Κάποιοι το θεωρούσαν επιβλαβή για την εργατική τάξη θεσμό, που απλώς αποτελεί εργαλείο κοινωνικού ελέγχου και χρησιμεύει στη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι αποτελεί γνήσια βελτίωση των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα το τίμημα που πληρώνει για τη μείωση της επαναστατικότητάς της η αστική τάξη. Από τη δεκαετία του 80 και ύστερα, οι απόπειρες συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες, έστρεψαν το σύνολο των μαρξιστών στην υπεράσπισή του. Το κοινωνικό κράτος θεωρήθηκε ως αποκρυστάλλωση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης τις προηγούμενες δεκαετίες.
βιβλιογραφία:
-Μ. Ψαλιδόπουλος, Οικονομικέςθεωρίεςκαικοινωνικήπολιτική,
-N. Barr, The Economics of the Welfare State,
-Heywood, Political Ideologies, 4th ed.
Σημείωση:
Το παρόν μήνυμα προέρχεται από το συγχωνευμένο θέμα "Η στάση των ιδεολογικών ρευμάτων για το «κοινωνικό κράτος»"
Οι νεοφιλελεύθεροι, όπως οι Χάγιεκ και Φρήντμαν, είναι εχθρικοί μόνο απέναντι σ’ένα εκτεταταμένο κοινωνικό κράτος που πραγματοποιεί ευρεία αναδιανομή του εισοδήματος. Αναγνωρίζουν ότι μία ελεύθερη κοινωνία που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και τις ανταγωνιστικές αγορές είναι πιθανόν να διανέμει το εισόδημα άνισα και γι’αυτό είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν ένα λιτό κοινωνικό κράτος του οποίου πρωταρχικός στόχος είναι η ανακούφιση από την ένδεια.
Οι νεοκεϊνσιανοί(συντηρητικοί και φιλελεύθεροι) και οι σοσιαλδημοκράτες υποστηρίζουν το κοινωνικό κράτος ως βασικό εργαλείο καταπολέμησης των ανισοτήτων. Οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι το υπερασπίζονται ανεπιφύλακτα, ενώ οι συντηρητικοί μόνο όταν συμβάλλει περισσότερο από άλλες εναλλακτικές ρυθμίσεις στην επίτευξη των κοινωνικών στόχων.
Οι μαρξιστές μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70, ήσαν από εχθρικοί έως συγκαταβατικοί προς το κοινωνικό κράτος. Κάποιοι το θεωρούσαν επιβλαβή για την εργατική τάξη θεσμό, που απλώς αποτελεί εργαλείο κοινωνικού ελέγχου και χρησιμεύει στη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι αποτελεί γνήσια βελτίωση των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα το τίμημα που πληρώνει για τη μείωση της επαναστατικότητάς της η αστική τάξη. Από τη δεκαετία του 80 και ύστερα, οι απόπειρες συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες, έστρεψαν το σύνολο των μαρξιστών στην υπεράσπισή του. Το κοινωνικό κράτος θεωρήθηκε ως αποκρυστάλλωση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης τις προηγούμενες δεκαετίες.
βιβλιογραφία:
-Μ. Ψαλιδόπουλος, Οικονομικέςθεωρίεςκαικοινωνικήπολιτική,
-N. Barr, The Economics of the Welfare State,
-Heywood, Political Ideologies, 4th ed.
Σημείωση:
Το παρόν μήνυμα προέρχεται από το συγχωνευμένο θέμα "Η στάση των ιδεολογικών ρευμάτων για το «κοινωνικό κράτος»"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.