16-05-12
02:10
Να σε διορθωσω στη λεξη "οικτος".Κατ'εμε,ειναι καθαρα αλληλεγγυη.
Συμπαραστεκομαι οπως μπορω.Δεν οικτιρω.
Και το θυμα...ηταν λιγο ειρωνικο
Συμπαραστεκομαι οπως μπορω.Δεν οικτιρω.
Και το θυμα...ηταν λιγο ειρωνικο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-05-12
01:48
Εγω ειμαι απο αυτους που δινουν 5ευρα και μετα δεν εχουν ψιλα για να παρουν μπας...
Ειδατε πως καταφερνω να μην παιρνω εισητηριο και μετα να με κραζει η ρεσιντεντ;
Παντως εχω στορυ που καθομαι σε μια εκκλησια,περνα απο διπλα μ μια κυρια αστεγη με 200 σακουλες,τσαντες κλπ και σταματα κοιτωντας με μες τα ματια.Δεν παρακαλεσε για λεφτα.Οχι εμενα τουλαχιστον.Κατι αλλο μου ελεγαν τα ματια της.
Σηκωθηκα,τη βοηθησα να μεταφερει τα πραγματα στο σημειο που ηθελε.Την καλεσα στην παρεα μου.
Αργοτερα ηρθε και ο συζυγος,επαιτης νο2,με το "μισθο" της μερας - 13 ευρω.
Συζητουσαμε για κοινωνικοπολιτικα θεματα και μου εκανε εντυπωση ποσο μορφωμενοι ηταν.Οι επαιτες.Οι ζητιανοι.
Τους κερασα απο ενα ποτο και η κουβεντα μπηκε στα προσωπικα.Ο τυπακος ειχε μια μικροεπιχειρηση,τιναχτηκε στον αερα και εμεινε στο δρομο μαζι με τη γυναικα του.Ο γιος τους ειναι Αγγλια σπουδαζει-δουλευει,και δεν εχει ιδεα για την κατασταση των γονιων του.
Αφου περασαν 3 ωρες βαθειας κουβεντας και λυπης (γιου σι,αμ φακιν σενσιτιβββββ) σηκωθηκα,τους ευχαριστησα για την παρεα,τους εδωσα οτι ειχα μες το πορτοφολι μου,την τσαντα μου [ενα ημιακριβο δωρακι απο τη νονουλα μου] και εφυγα με τα προσωπικα μου αντικειμενα στο χερι.Κλαιγοντας.
Αφφφφφ...πηρα την ευχη τους και πηγα στο καλο.
Ειμαι ο ανθρωπος που θρεφει τα πρεζακια,τους τζαμοκαθαριστες,τα γυφτακια γιατι πολυ απλα δεν μπορω να ξερω την περιπτωση της πραγματικης αναγκης
Νταξ καλα ολα αυτα για τη διογκωση του προβληματος κλπ κλπ αλλα δε μπορω οταν κοιτω μες τα ματια τους και βλεπω την απελπισια.
Φακιν θυμα ε;
Ειδατε πως καταφερνω να μην παιρνω εισητηριο και μετα να με κραζει η ρεσιντεντ;
Παντως εχω στορυ που καθομαι σε μια εκκλησια,περνα απο διπλα μ μια κυρια αστεγη με 200 σακουλες,τσαντες κλπ και σταματα κοιτωντας με μες τα ματια.Δεν παρακαλεσε για λεφτα.Οχι εμενα τουλαχιστον.Κατι αλλο μου ελεγαν τα ματια της.
Σηκωθηκα,τη βοηθησα να μεταφερει τα πραγματα στο σημειο που ηθελε.Την καλεσα στην παρεα μου.
Αργοτερα ηρθε και ο συζυγος,επαιτης νο2,με το "μισθο" της μερας - 13 ευρω.
Συζητουσαμε για κοινωνικοπολιτικα θεματα και μου εκανε εντυπωση ποσο μορφωμενοι ηταν.Οι επαιτες.Οι ζητιανοι.
Τους κερασα απο ενα ποτο και η κουβεντα μπηκε στα προσωπικα.Ο τυπακος ειχε μια μικροεπιχειρηση,τιναχτηκε στον αερα και εμεινε στο δρομο μαζι με τη γυναικα του.Ο γιος τους ειναι Αγγλια σπουδαζει-δουλευει,και δεν εχει ιδεα για την κατασταση των γονιων του.
Αφου περασαν 3 ωρες βαθειας κουβεντας και λυπης (γιου σι,αμ φακιν σενσιτιβββββ) σηκωθηκα,τους ευχαριστησα για την παρεα,τους εδωσα οτι ειχα μες το πορτοφολι μου,την τσαντα μου [ενα ημιακριβο δωρακι απο τη νονουλα μου] και εφυγα με τα προσωπικα μου αντικειμενα στο χερι.Κλαιγοντας.
Αφφφφφ...πηρα την ευχη τους και πηγα στο καλο.
Ειμαι ο ανθρωπος που θρεφει τα πρεζακια,τους τζαμοκαθαριστες,τα γυφτακια γιατι πολυ απλα δεν μπορω να ξερω την περιπτωση της πραγματικης αναγκης
Νταξ καλα ολα αυτα για τη διογκωση του προβληματος κλπ κλπ αλλα δε μπορω οταν κοιτω μες τα ματια τους και βλεπω την απελπισια.
Φακιν θυμα ε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.