20-05-20
22:53
Θα τείνω να συμφωνήσω και να διαφωνήσω παράλληλα και με τις δυο πλευρές. Κατά τη γνώμη μου το φλερτ είναι ένα κομμάτι της κοινωνικότητας ενός ατόμου. Το να μην είναι κάποιος κοινωνικός δε συνεπάγεται αυτόματα οτι έχει ψυχολογικά προβλήματα. Μπορεί να είναι ντροπαλός, να ανοίγεται δύσκολα ή και απλά να είναι εσωστρεφής χαρακτήρας και να επιλέγει λίγους ανθρώπους γύρω του, να μην ευχαριστιέται δηλαδή τις γνωριμίες. Αυτό από την άλλη δε σημαίνει οτι, σε περίπτωση που κάποιος θέλει να είναι πιο κοινωνικός και ζητήσει από κάποιον να τού δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές προς αυτό, δε θα τα καταφέρει. Πιστεύω οτι θα τα καταφέρει δηλαδή αλλά δε νομίζω οτι θα το μάθει βαθιά, απλά θα αντιγράψει μια συμπεριφορά που του έχει υποδειχθεί. Είναι σαν να μη γνωρίζεις μια ξένη γλώσσα, ακόμα κι αν μάθεις και λες μερικές φράσεις, θα συνεννοηθείς, αλλά με τίποτα δεν γνωρίζεις ούτε τη γλώσσα ούτε πώς να τη χειριστείς στην ολότητά της. Οπότε αν κάποιος δεν είναι από τη φύση του κοινωνικός, μπορεί μεν να αντιγράψει συμπεριφορές κοινωνικών ανθρώπων, αλλά εκ βάθους κοινωνικός δε θα γίνει ποτέ.
16-04-13
12:05
Προσωπικά δεν μπορώ πια να πάω σε club. Είτε οι νέες ηλικίες των 18-25 χρόνων είτε οι μεγαλύτερες των 30+ με θλίβουν. Στην πρώτη κατηγορία παρατηρώ κορίτσια και αγόρια, πανομοιότυπα μεταξύ τους, να μιλούν και να φέρονται με τρόπο που θεωρούν οτι αρέσει. Ο μάγκας, η άνετη, ο φιλοσοφημένος, η κοινωνική, όλα αυτά μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι και χορεύουν στο ρυθμό της αποδοχής από τους άλλους. "Θέλω να αρέσω" και θυσιάζω τα πάντα, την προσωπικότητά μου, τα ενδιαφέροντά μου, σε αυτό το βωμό. Δεν είμαι εγώ, είμαι κάποιος που οι άλλοι περιμένουν να είμαι. Θλίβομαι. Τουλάχιστον σε αυτήν την κατηγορία δίνω κάποια ελπίδα οτι κάποιος θα ξυπνήσει, κάποτε, θα καταλάβει οτι δεν αξίζει να γίνεις αυτός που θέλουν οι άλλοι γιατί θα καταλήξεις δυστυχής όταν καταπιέζεσαι.
Όσο για την κατηγορία 30+; Τα περιέγραψε ο italian πιο πάνω πολύ πετυχημένα, με χιούμορ, κι όσο κι αν γέλασα, το γέλιο ήταν πικρό. Γιατί ο κόσμος δεν προσπαθεί απλά να είναι ο εαυτός του; Γιατί όλη αυτή η ταλαιπωρία; Οι συνταγές επιτυχίας, τα σχέδια, η υποκρισία, να του ζητήσω να βγούμε ή θα με περάσει για λυσσάρα; να της ζητήσω το τηλέφωνό της ή θα με περάσει για λιγούρη; Φόβος, σε αυτό συνοψίζονται τα πάντα, φόβος για τι πράγμα όμως; Για απόρριψη; Για μοναξιά; Για γελοιοποίηση; Δε θέλω οι άνθρωποι να φοβούνται. Λυπάμαι όταν βλέπω κάποιον να φοβάται. Είναι κρίμα. Ο μόνος φόβος μας θα έπρεπε να είναι μην περάσει η ζωή μας και δεν έχουμε κάνει αυτά που νιώσαμε, και δεν έχουμε φερθεί όπως γουστάραμε την κάθε στιγμή, και δεν έχουμε δείξει τον πραγματικό εαυτό μας, φόβος μήπως το άλλο μας μισό δει πώς φερόμαστε και μας απορρίψει γιατί δε γουστάρει την υποκρισία....
Ναι ξύπνησα με φιλοσοφική διάθεση, μη μου δίνετε πολλή σημασία. Ελπίζω να μη γίνει αφορμή αυτό το ποστ για να φτιάξετε και "ημερολόγιο της χιμέλας".
Όσο για την κατηγορία 30+; Τα περιέγραψε ο italian πιο πάνω πολύ πετυχημένα, με χιούμορ, κι όσο κι αν γέλασα, το γέλιο ήταν πικρό. Γιατί ο κόσμος δεν προσπαθεί απλά να είναι ο εαυτός του; Γιατί όλη αυτή η ταλαιπωρία; Οι συνταγές επιτυχίας, τα σχέδια, η υποκρισία, να του ζητήσω να βγούμε ή θα με περάσει για λυσσάρα; να της ζητήσω το τηλέφωνό της ή θα με περάσει για λιγούρη; Φόβος, σε αυτό συνοψίζονται τα πάντα, φόβος για τι πράγμα όμως; Για απόρριψη; Για μοναξιά; Για γελοιοποίηση; Δε θέλω οι άνθρωποι να φοβούνται. Λυπάμαι όταν βλέπω κάποιον να φοβάται. Είναι κρίμα. Ο μόνος φόβος μας θα έπρεπε να είναι μην περάσει η ζωή μας και δεν έχουμε κάνει αυτά που νιώσαμε, και δεν έχουμε φερθεί όπως γουστάραμε την κάθε στιγμή, και δεν έχουμε δείξει τον πραγματικό εαυτό μας, φόβος μήπως το άλλο μας μισό δει πώς φερόμαστε και μας απορρίψει γιατί δε γουστάρει την υποκρισία....
Ναι ξύπνησα με φιλοσοφική διάθεση, μη μου δίνετε πολλή σημασία. Ελπίζω να μη γίνει αφορμή αυτό το ποστ για να φτιάξετε και "ημερολόγιο της χιμέλας".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-02-13
23:35
Αυτό μου θύμισε ένα ανέκδοτο και θα το πω, αν και οφ τόπικ (άλλωστε τα οφ τόπικ είναι πιο πετυχημένα από τα ον τόπικ τις περισσότερες φορές)
"Το τεράστιο πετρελαιοφόρο διασχίζει τον ωκεανό. Το ταξίδι είναι πολυήμερο και στο τυπικά ανδρικό πλήρωμα υπάρχει αυτή τη φορά και μια γυναίκα. Η παρουσία της δεσποινίδας ασυνήθιστη καθώς είναι, έχει δημιουργήσει περίεργες καταστάσεις... Τις πρώτες μέρες όλα κυλάνε ήρεμα, ο αντρικός πληθυσμός ήρεμος κι ευγενικός. Τις επόμενες μέρες κάποιοι μικρό εκνευρισμοί. Έχει μπει η τρίτη εβδομάδα και τα πρώτα ξεσπάσματα προμηνύουν θύελλα... Την κατάσταση προσπαθεί να προλάβει ο πλοίαρχος. Μαζεύει τα αρσενικά μέλη του πληρώματος και τους λέει:
- Κύριοι, μετά από τόσες μέρες η κυρία αισθάνεται ανία και για να σας φύγει ο πειρασμός που είναι μόνη της αποφάσισα να τη φλερτάρω εγώ σαν πλοίαρχος.
- Τι είπες; πετάγεται ο θερμόαιμος Ιταλός, υπάρχει Ιταλός επάνω στο πλοίο και θα δοκιμάσει άλλος να φλερτάρει; Δεν είστε καλά!
- Κύριοι, σας παρακαλώ, πετάγεται ο Γάλλος, το φλερτ, ως γνωστόν, είναι ειδικότητα των Γάλλων.
Ο καβγάς δεν αργεί να ανάψει. Κάθε ένας, για τους δικούς του λόγους, υποστηρίζει ότι το φλερτάρισμα είναι προσωπική του υπόθεση. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Έλληνας, αδιάφορος, μασουλάει πασατέμπο και αγναντεύει το πέλαγος. Εκνευρισμένος ο πλοίαρχος του φωνάζει:
- Εσύ δεν ενδιαφέρεσαι να φλερτάρεις την κυρία;
- Τι να σας πω, κύριε πλοίαρχε, τρεις εβδομάδες τώρα την πηδάω. Αν θέλετε όμως, τη φλερτάρω κιόλας..."
Έτσι είναι. Άσε, δεν τα έμαθες; Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν!
"Το τεράστιο πετρελαιοφόρο διασχίζει τον ωκεανό. Το ταξίδι είναι πολυήμερο και στο τυπικά ανδρικό πλήρωμα υπάρχει αυτή τη φορά και μια γυναίκα. Η παρουσία της δεσποινίδας ασυνήθιστη καθώς είναι, έχει δημιουργήσει περίεργες καταστάσεις... Τις πρώτες μέρες όλα κυλάνε ήρεμα, ο αντρικός πληθυσμός ήρεμος κι ευγενικός. Τις επόμενες μέρες κάποιοι μικρό εκνευρισμοί. Έχει μπει η τρίτη εβδομάδα και τα πρώτα ξεσπάσματα προμηνύουν θύελλα... Την κατάσταση προσπαθεί να προλάβει ο πλοίαρχος. Μαζεύει τα αρσενικά μέλη του πληρώματος και τους λέει:
- Κύριοι, μετά από τόσες μέρες η κυρία αισθάνεται ανία και για να σας φύγει ο πειρασμός που είναι μόνη της αποφάσισα να τη φλερτάρω εγώ σαν πλοίαρχος.
- Τι είπες; πετάγεται ο θερμόαιμος Ιταλός, υπάρχει Ιταλός επάνω στο πλοίο και θα δοκιμάσει άλλος να φλερτάρει; Δεν είστε καλά!
- Κύριοι, σας παρακαλώ, πετάγεται ο Γάλλος, το φλερτ, ως γνωστόν, είναι ειδικότητα των Γάλλων.
Ο καβγάς δεν αργεί να ανάψει. Κάθε ένας, για τους δικούς του λόγους, υποστηρίζει ότι το φλερτάρισμα είναι προσωπική του υπόθεση. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Έλληνας, αδιάφορος, μασουλάει πασατέμπο και αγναντεύει το πέλαγος. Εκνευρισμένος ο πλοίαρχος του φωνάζει:
- Εσύ δεν ενδιαφέρεσαι να φλερτάρεις την κυρία;
- Τι να σας πω, κύριε πλοίαρχε, τρεις εβδομάδες τώρα την πηδάω. Αν θέλετε όμως, τη φλερτάρω κιόλας..."
Έτσι είναι. Άσε, δεν τα έμαθες; Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
30-01-13
18:45
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-01-13
18:54
Τα πράγματα είναι απλά: αν θες γκόμενα για πήδημα, θα τη βρεις στα μπαρ και σε αυτά τα μέρη. Αν θες σοβαρή κοπέλα για σχέση....ας πούμε οτι για αρχή δε θα κοιτάς αυτά τα θρεντ που σου δίνουν συμβουλές για το πώς θα πλησιάσεις μία σε μπαρ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-01-13
22:54
Λέτε ότι θέλετε τα καλά παιδιά αλλά ούτε σημασία δεν τα δίνετε...γιατί?
Γιατί για να μάθεις να εκτιμάς τα καλά παιδιά πρέπει να έχεις φάει σκατά πρώτα. Κι αυτό θέλει κάποια χρόνια και κάποια εμπειρία. Οπότε μην περιμένεις να το δεις σε 20άρες ας πούμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.