Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
22-01-10
11:30
Καλημέρα.
Αφορμή για τον προβληματισμό αποτελούν δύο παράλληλες ιστορίες που συμβαίνουν σε δύο φίλες μου αλλά δεν αναζητώ λύσεις σε αυτές (κάθεμία από τις δύο είναι αρκετά μεγάλη για να αποφασίσει μόνη της).
Απλώς αναρωτιέμαι ..τι είναι καλύτερο και τι όχι στην πράξη και όχι στη θεωρία [γιατί--στο δικό μου μυαλό αυτή τη στιγμή η πράξη και η θεωρία διαφέρουν].
Οι δύο φίλες λοιπόν έχουν την ίδια ηλικία με μένα και βρίσκονται σε ευτυχισμένες σχέσεις και οι 2. Και οι δύο ...επιθυμούν να παντρευτούν τον άνθρωπο με τον οποίο είναι μαζί.
Η πρώτη... θα τον παντρευτεί. Όταν τον γνώρισε [πριν κανά χρόνο περίπου] βρισκόταν σε άλλη σχέση. Και για το πρώτο δίμηνο της σχέσης τους χώριζε [τέσπα δεν είχε χωρίσει, αλλά δεν ήταν και μαζί, αλλά βρισκόντουσαν κτλ] με τον πρώην. Έκτοτε, βέβαια, εκτός από κανά χρόνια πολλά στις γιορτές δεν έχουν καμία επαφή.
Εμείς (οι φίλες) γνωρίσαμε το..."γαμπρό" αφού ξεκαθάρισε όλη αυτή η κατάσταση. Και το πρώτο που μας είπε ήταν "Μην διανοηθείτε να σας ξεφύγει κάτι για την ύπαρξη του πρώην. Ο νυν ξέρει μόνο ότι τα είχα με τον προ-πρώην και ότι εδώ και ένα χρόνο (όσο κράτησε η προηγούμενη σχέση) ήμουν ελεύθερη".
Και φυσικά εμείς (καθότι δικές της φίλες και όχι του "γαμπρού") κάναμε τουμπεκί και δεν είπαμε κουβέντα.
Το "αποτέλεσμα" είναι τόσο η φίλη μας όσο και ο "γαμπρός" ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι να μας ανακοινώσουν πριν λίγο καιρό ότι παντρεύονται και πόσο ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι είναι. Ο γαμπρός δεν έμαθε ποτέ για την "μπλεγμένη" κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί στην αρχή και φίλη μας είναι μέσα στην τρελή ευτυχία που είναι με αυτό τον άνθρωπο.
Η άλλη φίλη μας πάλι πριν κανά δίχρονο έζησε μια αντίστοιχη κατάσταση. Μόνο που αυτή μισό-"πιάστηκε". Και λέω ΜΙΣΟ-"πιάστηκε" γιατί όταν ο δικός της "γαμπρός" (όπως και ο "γαμπρός" της πρώτης ιστορίας) κάτι ψυλλιάστηκε ανάμεσα στο να πει ενα μπαλωμα-ψέμα (όπως έκανε η πρώτη) επέλεξε ότι αυτός είναι ένας άνθρωπος που την ενδιαφέρει και θέλει να είναι ειλικρινής μαζί του. Και του είπε την κατάσταση. Η οποία ήταν λίγο διαφορετική βέβαια (είχαν χωρίσει, αυτός την κυνηγούσε, αυτή είχε πληγωθεί από τη συμπεριφορά του και έψαχνε τις απαντήσεις στο γιατί της είχε φερθεί έτσι και μέσω μιας αλληλουχίας καφέδων προσπαθούσε να βρει την άκρη) αλλά σε κάθε περίπτωση είχε μέσα το σετάκι "μια γυναίκα 2 άντρες κομπολόι δίχως χάντρες".
Η δεύτερη αυτή φίλη (η ειλικρινής(!)) βρίσκεται σε μια κατάσταση που ο άλλος δεν μπορεί να το ξεπεράσει, πιστεύει ότι αυτά είναι μόνο αυτά που του είπε αλλά υπάρχουν κι άλλα από πίσω και ενώ είχε ξεκινήσει με τις διαθέσεις "βρήκα τη γυναίκα μου" πλέον απλώς... υπάρχουν και αυτή έχει μείνει να τραβάει το "κουπί" σε μια σχέση που αυτός δεν θέλει να την αφήσει [γιατί--σύμφωνα με τα λεγόμενα του και τις καταστάσεις όπως φτάνουν σε μας τουλ] αλλά δεν μπορεί να την προχωρήσει κιόλας. Stuck into nowhere με λίγα λόγια.
Και έρχομαι λοιπόν εγώ και θέτω το ερώτημα. Δεδομένου ότι καμία από τις 2 φίλες δεν είναι κουτσή/στραβή/κουλή [τουναντίον και στις 2 αξίζει το καλύτερο] και δεδομένου ότι οι συγκεκριμένοι 2 άντρες είναι αρκετά...παρόμοιοι στο στυλ και τη συμπεριφορά (είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο πρώτος--που ζει στην "άγνοια"-- θα είχε παρόμοιες συμπεριφορές με τον 2ο αν ήξερε την κατάσταση) και με δεδομένο ότι οι εν λόγω φίλες είναι και οι 2 άνθρωποι που τις ενδιαφέρει ο γάμος/η οικογένεια. και δη με τους συγκεκριμένους ανθρώπους...
Τελικά μήπως η ... πολλή ειλικρίνια βλάπτει? Μήπως η δεύτερη φίλη θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένη σήμερα αν απλά είχε πει ένα 'αθώο' ψέμα?
Γενικά σε μια τέτοια κατάσταση τι πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο να συμβεί?
Προσωπικά, μέχρι και πριν λίγο καιρό ήμουν πολύ υπέρ της άποψης ότι η 2η φίλη έκανε το σωστό και ότι πρέπει να είμαστε "καθαροί" κτλ κτλ κτλ αλλά μετά τις τελευταίες εξελίξεις... αναρωτιέμαι "μήπως η πολλή ειλικρίνια βλάπτει?"
Αφορμή για τον προβληματισμό αποτελούν δύο παράλληλες ιστορίες που συμβαίνουν σε δύο φίλες μου αλλά δεν αναζητώ λύσεις σε αυτές (κάθεμία από τις δύο είναι αρκετά μεγάλη για να αποφασίσει μόνη της).
Απλώς αναρωτιέμαι ..τι είναι καλύτερο και τι όχι στην πράξη και όχι στη θεωρία [γιατί--στο δικό μου μυαλό αυτή τη στιγμή η πράξη και η θεωρία διαφέρουν].
Οι δύο φίλες λοιπόν έχουν την ίδια ηλικία με μένα και βρίσκονται σε ευτυχισμένες σχέσεις και οι 2. Και οι δύο ...επιθυμούν να παντρευτούν τον άνθρωπο με τον οποίο είναι μαζί.
Η πρώτη... θα τον παντρευτεί. Όταν τον γνώρισε [πριν κανά χρόνο περίπου] βρισκόταν σε άλλη σχέση. Και για το πρώτο δίμηνο της σχέσης τους χώριζε [τέσπα δεν είχε χωρίσει, αλλά δεν ήταν και μαζί, αλλά βρισκόντουσαν κτλ] με τον πρώην. Έκτοτε, βέβαια, εκτός από κανά χρόνια πολλά στις γιορτές δεν έχουν καμία επαφή.
Εμείς (οι φίλες) γνωρίσαμε το..."γαμπρό" αφού ξεκαθάρισε όλη αυτή η κατάσταση. Και το πρώτο που μας είπε ήταν "Μην διανοηθείτε να σας ξεφύγει κάτι για την ύπαρξη του πρώην. Ο νυν ξέρει μόνο ότι τα είχα με τον προ-πρώην και ότι εδώ και ένα χρόνο (όσο κράτησε η προηγούμενη σχέση) ήμουν ελεύθερη".
Και φυσικά εμείς (καθότι δικές της φίλες και όχι του "γαμπρού") κάναμε τουμπεκί και δεν είπαμε κουβέντα.
Το "αποτέλεσμα" είναι τόσο η φίλη μας όσο και ο "γαμπρός" ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι να μας ανακοινώσουν πριν λίγο καιρό ότι παντρεύονται και πόσο ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι είναι. Ο γαμπρός δεν έμαθε ποτέ για την "μπλεγμένη" κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί στην αρχή και φίλη μας είναι μέσα στην τρελή ευτυχία που είναι με αυτό τον άνθρωπο.
Η άλλη φίλη μας πάλι πριν κανά δίχρονο έζησε μια αντίστοιχη κατάσταση. Μόνο που αυτή μισό-"πιάστηκε". Και λέω ΜΙΣΟ-"πιάστηκε" γιατί όταν ο δικός της "γαμπρός" (όπως και ο "γαμπρός" της πρώτης ιστορίας) κάτι ψυλλιάστηκε ανάμεσα στο να πει ενα μπαλωμα-ψέμα (όπως έκανε η πρώτη) επέλεξε ότι αυτός είναι ένας άνθρωπος που την ενδιαφέρει και θέλει να είναι ειλικρινής μαζί του. Και του είπε την κατάσταση. Η οποία ήταν λίγο διαφορετική βέβαια (είχαν χωρίσει, αυτός την κυνηγούσε, αυτή είχε πληγωθεί από τη συμπεριφορά του και έψαχνε τις απαντήσεις στο γιατί της είχε φερθεί έτσι και μέσω μιας αλληλουχίας καφέδων προσπαθούσε να βρει την άκρη) αλλά σε κάθε περίπτωση είχε μέσα το σετάκι "μια γυναίκα 2 άντρες κομπολόι δίχως χάντρες".
Η δεύτερη αυτή φίλη (η ειλικρινής(!)) βρίσκεται σε μια κατάσταση που ο άλλος δεν μπορεί να το ξεπεράσει, πιστεύει ότι αυτά είναι μόνο αυτά που του είπε αλλά υπάρχουν κι άλλα από πίσω και ενώ είχε ξεκινήσει με τις διαθέσεις "βρήκα τη γυναίκα μου" πλέον απλώς... υπάρχουν και αυτή έχει μείνει να τραβάει το "κουπί" σε μια σχέση που αυτός δεν θέλει να την αφήσει [γιατί--σύμφωνα με τα λεγόμενα του και τις καταστάσεις όπως φτάνουν σε μας τουλ] αλλά δεν μπορεί να την προχωρήσει κιόλας. Stuck into nowhere με λίγα λόγια.
Και έρχομαι λοιπόν εγώ και θέτω το ερώτημα. Δεδομένου ότι καμία από τις 2 φίλες δεν είναι κουτσή/στραβή/κουλή [τουναντίον και στις 2 αξίζει το καλύτερο] και δεδομένου ότι οι συγκεκριμένοι 2 άντρες είναι αρκετά...παρόμοιοι στο στυλ και τη συμπεριφορά (είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο πρώτος--που ζει στην "άγνοια"-- θα είχε παρόμοιες συμπεριφορές με τον 2ο αν ήξερε την κατάσταση) και με δεδομένο ότι οι εν λόγω φίλες είναι και οι 2 άνθρωποι που τις ενδιαφέρει ο γάμος/η οικογένεια. και δη με τους συγκεκριμένους ανθρώπους...
Τελικά μήπως η ... πολλή ειλικρίνια βλάπτει? Μήπως η δεύτερη φίλη θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένη σήμερα αν απλά είχε πει ένα 'αθώο' ψέμα?
Γενικά σε μια τέτοια κατάσταση τι πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο να συμβεί?
Προσωπικά, μέχρι και πριν λίγο καιρό ήμουν πολύ υπέρ της άποψης ότι η 2η φίλη έκανε το σωστό και ότι πρέπει να είμαστε "καθαροί" κτλ κτλ κτλ αλλά μετά τις τελευταίες εξελίξεις... αναρωτιέμαι "μήπως η πολλή ειλικρίνια βλάπτει?"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
22-11-07
16:50
TI να σας πω ρε παιδιά.... αφενός λέω "ΝΑΙ ειλικρίνεια" αλλά από την άλλη...
Πχ. σε παραδείγματα σαν τις ΚουΕ ναι κι εγώ προτιμώ το "Ψέμα" γιατί κι εγώ το έχω κάνει... γιατί είναι βλάκεια πχ. ο άλλος να ζωγραφίζει ροζ καρδούλες στο μυαλό του εκείνη την ώρα (όπως αν θέλετε είναι το λογικό!) και εμένα το μυαλό μου να έχει ξεφύγει στο ότι αν δεν βάλω πλυντήριο όταν γυρίσω σπιτι αύριο δεν θα έχω ρούχα να πάω στη δουλειά μου ( ε ναι λοιπόν το ομολογώ μετά από 5' σιωπηλή αγκαλιά εμένα ο νους μου εκεί πάει!!! )
Η σαν του Κρόνου... είναι πολύ αμφιλεγόμενα τα πράγματα. Μου έχει τύχει με πρώην μου να σχολιάζουμε μαζί τύπισσες (ή κάποιες φορές να του υποδεικνύω εγώ τύπου "αυτή που πέρασε τώρα ήταν πολύ καλή!") και υπάρχουν φορές που αν μου πει "ντάξυ τη τζολί ποιος δεν τη βλέπει ως την ωραιότερη" και εμένα να με κάτα πειράξει (παρόλο που αντικεμενικά και υπό ΚΣ προφανώς και ξέρω ότι το να συγκρίνεις εμένα με τη τζολί έιναι σαν να συγκρίνεις .... με τα μύδια )
Αλλά και πάλι αυτά είναι πολύ αθώα παραδείγματα και δεν νομίζω ότι έχουν και τόση σημασία.
Τα σημαντικά στοιχεία στα οποία νομίζω οτι πρέπει να είναι κανείς ειλικρινής είναι αυτά που αφορούν το ουσιαστικό κομμάτι της σχέσης. Δλδ. δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι σοβαρή σχέση να του σκάσει (ή εμένα αντίστοιχα) μνμ από πχ. συνάδελφο να πω εγώ και ενώ ΔΕΝ είναι για δουλειά να μου το αποκρύψει ή να μου πει ψέμματα ότι είναι για τη δουλειά κάτι (όταν η πραγματικότητα θα είναι ότι με την τύπισσα έχει πχ ενα αθώο δεν λέω φλερτ για να περνάει πιο ευχάριστα το 8-ωρο). Τέτοια πράγματα θεωρώ σοβαρά.
Και αν θεωρήσουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο το μάθαινα ή το ψυλλιαζόμουν, αν δεν μου έλεγε την αλήθεια νομίζω ότι -και κάποιος πρέπει να το έχει αναφέρει ήδη νομίζω- δύσκολα θα μπορούσα να ανακτήσω την εμπιστοσύνη του "όταν δεν είμαστε μαζί, κοιμάμαι ήσυχη (αλλά όχι τον ύπνο του δικαίου". Δεν λέω ότι δεν γίνεται και το έχω δει σε ζευγάρια να γίνεται (μάλιστα 2 τέτοια ζευγάρια έχουν παντρευτεί και έχουν και παιδάκια και είναι μια χαρά), απλά νομίζω ότι είναι δύσκολο(αλλά όχι ακατόρθωτο) να ξαναφτάσεις στον ΠΨ κατάσταση.
εντιτ: και για να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα..
Μου έχουν πει αλλά το έμαθα μετά το τέλος της σχέσης όταν κάποιοι (αγνοώντας τον πραγματικό λόγο χωρισμού που ήταν άλλος) ήρθαν να μου πουν ότι "επιτέλους άνοιξα τα μάτια μου και καταλαβα τι ψεύτη είχα δίπλα μου" (και εγώ έμεινα μ@λ@κας).
Για άλλους δεν έτυχε να μάθω, οπότε και δεν αντέδρασα!
Στον αντίποδα έχω πει εγώ ψέμματα σε σχέση μου και το feeling ήταν απαίσιο. Δεν ξέρω επίσης γιατί αλλά, ενώ δεν το έμαθε ουσιαστικά ποτέ, ίσως και λόγω της δικής μου συμπεριφοράς ο τότε΄φίλος μου "πάγωσε" κάπως και τελικά απομακρυνθήκαμε τόσο που λίγους μήνες μετά χωρίσαμε.
Πχ. σε παραδείγματα σαν τις ΚουΕ ναι κι εγώ προτιμώ το "Ψέμα" γιατί κι εγώ το έχω κάνει... γιατί είναι βλάκεια πχ. ο άλλος να ζωγραφίζει ροζ καρδούλες στο μυαλό του εκείνη την ώρα (όπως αν θέλετε είναι το λογικό!) και εμένα το μυαλό μου να έχει ξεφύγει στο ότι αν δεν βάλω πλυντήριο όταν γυρίσω σπιτι αύριο δεν θα έχω ρούχα να πάω στη δουλειά μου ( ε ναι λοιπόν το ομολογώ μετά από 5' σιωπηλή αγκαλιά εμένα ο νους μου εκεί πάει!!! )
Η σαν του Κρόνου... είναι πολύ αμφιλεγόμενα τα πράγματα. Μου έχει τύχει με πρώην μου να σχολιάζουμε μαζί τύπισσες (ή κάποιες φορές να του υποδεικνύω εγώ τύπου "αυτή που πέρασε τώρα ήταν πολύ καλή!") και υπάρχουν φορές που αν μου πει "ντάξυ τη τζολί ποιος δεν τη βλέπει ως την ωραιότερη" και εμένα να με κάτα πειράξει (παρόλο που αντικεμενικά και υπό ΚΣ προφανώς και ξέρω ότι το να συγκρίνεις εμένα με τη τζολί έιναι σαν να συγκρίνεις .... με τα μύδια )
Αλλά και πάλι αυτά είναι πολύ αθώα παραδείγματα και δεν νομίζω ότι έχουν και τόση σημασία.
Τα σημαντικά στοιχεία στα οποία νομίζω οτι πρέπει να είναι κανείς ειλικρινής είναι αυτά που αφορούν το ουσιαστικό κομμάτι της σχέσης. Δλδ. δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι σοβαρή σχέση να του σκάσει (ή εμένα αντίστοιχα) μνμ από πχ. συνάδελφο να πω εγώ και ενώ ΔΕΝ είναι για δουλειά να μου το αποκρύψει ή να μου πει ψέμματα ότι είναι για τη δουλειά κάτι (όταν η πραγματικότητα θα είναι ότι με την τύπισσα έχει πχ ενα αθώο δεν λέω φλερτ για να περνάει πιο ευχάριστα το 8-ωρο). Τέτοια πράγματα θεωρώ σοβαρά.
Και αν θεωρήσουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο το μάθαινα ή το ψυλλιαζόμουν, αν δεν μου έλεγε την αλήθεια νομίζω ότι -και κάποιος πρέπει να το έχει αναφέρει ήδη νομίζω- δύσκολα θα μπορούσα να ανακτήσω την εμπιστοσύνη του "όταν δεν είμαστε μαζί, κοιμάμαι ήσυχη (αλλά όχι τον ύπνο του δικαίου". Δεν λέω ότι δεν γίνεται και το έχω δει σε ζευγάρια να γίνεται (μάλιστα 2 τέτοια ζευγάρια έχουν παντρευτεί και έχουν και παιδάκια και είναι μια χαρά), απλά νομίζω ότι είναι δύσκολο(αλλά όχι ακατόρθωτο) να ξαναφτάσεις στον ΠΨ κατάσταση.
εντιτ: και για να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα..
Μου έχουν πει αλλά το έμαθα μετά το τέλος της σχέσης όταν κάποιοι (αγνοώντας τον πραγματικό λόγο χωρισμού που ήταν άλλος) ήρθαν να μου πουν ότι "επιτέλους άνοιξα τα μάτια μου και καταλαβα τι ψεύτη είχα δίπλα μου" (και εγώ έμεινα μ@λ@κας).
Για άλλους δεν έτυχε να μάθω, οπότε και δεν αντέδρασα!
Στον αντίποδα έχω πει εγώ ψέμματα σε σχέση μου και το feeling ήταν απαίσιο. Δεν ξέρω επίσης γιατί αλλά, ενώ δεν το έμαθε ουσιαστικά ποτέ, ίσως και λόγω της δικής μου συμπεριφοράς ο τότε΄φίλος μου "πάγωσε" κάπως και τελικά απομακρυνθήκαμε τόσο που λίγους μήνες μετά χωρίσαμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.