Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
10-03-13
12:41
Γιατι ειναι αδυνατον να διδαχθει ο ερωτοκριτος εξ ολοκλήρου; θες ενα μηνα μονο να μπεις στο μουντ και στη γλώσσα, πόσο μάλλον να εκτιμήσεις το κείμενο και απο πλευρα ομορφιας και απο πλευρα υπόθεσης. το να διδαξεις ερωτοκριτο απο ενα κειμενακι μονο ειναι εγκλημα. δε μενει τιποτα στον αλλο.
Δὲν μπορεῖς νὰ τὸ διδαχθῇς ὁλόκληρο γιατὶ ἁπλούστατα εἶναι τεράστιο καὶ θὰ ὑπάρχῃ περισσότερο ἄγχος νὰ βγῇ τὸ κείμενο καὶ καθόλου ἡ δυνατότητα νὰ γίνῃ σωστὴ ἀνάλυση. Κι ἐγὼ πάντως διαφωνῶ μὲ τὰ μικρὰ κειμενάκια γιατὶ ἡ ὅλη διαδικασία γίνεται τελείως βιαστικὰ χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ὁ χρόνος γιὰ τὴν ἀπαιτούμενη ἐμβάθυνση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
10-03-13
12:10
Θὰ μποροῦσε νὰ γίνῃ αὐτὸ τὸ ὁποῖο λὲς καὶ νὰ ἐπιλέγωνται κάθε χρόνο δύο διαφορετικὰ ἔργα τὰ ὁποῖα θὰ διδάσκωνται ἐξ ὁλοκλήρου. Σίγουρα πάντως κάποια κείμενα θὰ διδάσκωνται πάλι κατ' ἐπιλογὴν ἀφοῦ κείμενα ὅπως ὁ Ἐρωτόκριτος τὸν ὁποῖον ἀνέφερα εἶναι ἀδύνατον νὰ διδαχθοῦν μέσα σὲ μία χρονιὰ ὁλόκληρα καὶ νομίζω ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μὴ διδάσκωνται καθόλου.
Υ.Γ. Μὴν κάνῃς συνεχῶς ἐπεξεργασία στὰ μηνύματά σου καὶ λέμε τὰ ἴδια...
Υ.Γ. Μὴν κάνῃς συνεχῶς ἐπεξεργασία στὰ μηνύματά σου καὶ λέμε τὰ ἴδια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
10-03-13
11:53
αυτο που δε μου αρεσε στα "κειμενα" ήταν ο αποσπασματικός τους χαρακτήρας.
φιλαράκι ή μας κάνεις όλόκληρο το έργο και μας βάζεις σε ένα μουντ - και μας μενει κατι στην τελική - είτε δε μας κανεις τίποτα.
η λογοτεχνία δεν είναι μπουφές.
Πῶς εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ διδάξῃς ἔργα μυθιστοριογράφων χωρὶς ἀναγκαστικὰ νὰ διαλέξῃς ἕνα ἀπόσπασμα; Πῶς θὰ διδάξῃς ἀκόμα Ἐρωτόκριτο χωρὶς ἀναγκαστικὰ νὰ γίνῃ ἐπιλογὴ ἀπὸ τὸ ἐκτενὲς αὐτὸ ποίημα; Θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρχῃ ἔργασία στὰ παιδιὰ στὴν ἀρχὴ κάθε χρονιᾶς νὰ διαβάζουν ἕνα μυθιστόρημα ὁλόκληρο καὶ νὰ κάνουν μία μικρὴ ἐργασία. Μὴν ξεχνᾷς ὅτι καὶ στὸ παν/μιο δὲν διδάσκονται τὰ κείμενα ὁλόκληρα ἰδίως ὅταν μιλοῦμε γιὰ κείμενα ὅπως ὁ Ἐρωτόκριος ἢ ἡ Ἱλιάδα κλπ. Δὲ νομίζω ὅτι εἶναι ἐκεῖ τὸ πρόβλημα τόσο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
09-03-13
22:53
Τὸ μάθημα τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας εἶναι δυστυχῶς μία πολὺ πονεμένη ἱστορία. Ὑπάρζουν πολλὰ ζητήματα τὰ ὁποῖα ἀναφύονται στὴ διδασκαλία καὶ δυστυχῶς οἱ περισσότεροι φιλόλογοι πιστεύω ὅτι τὸ ἀντιλαμβάνονται λάθος.
Κατ' ἀρχήν, νὰ πῶ ὅτι εἶναι τὸ δεύτερο ἀγαπημένο μου μάθημα μετὰ ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα ὅσον ἀφορᾷ στὰ φιλολογικά. Σίγουρα εἶναι πολὺ πιὸ ἄμεσο σὲ σχέση μὲ τὰ ἀρχαῖα λόγῳ τῆς γλώσσας καὶ πιὸ ἐνδιαφέρον ἀπὸ τὸ μάθημα τῆς ἔκθεσης λόγῳ τοῦ ὅτι μελετοῦμε τὰ κείμενα καὶ γιὰ τὴν αἰσθητική τους ἀξία.
Τὸ κυριώτερο πρόβλημα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος αὐτοῦ δὲν εἶναι τόσο ἡ ὑπερανάλυση στὴν ὁποία ἀναφέρεσαι Ψαραδέλλη. Τὸ κυριώτερο πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ καθηγητὲς δὲν ἔχουν κατανοήσει τί λένε τὰ κείμενα καὶ γι' αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ τὸ μεταδώσουν στὰ παιδιά. Αὐτὸ τὸ κατανόησα στὸ παν/μιο πολὺ καλὰ καθὼς καὶ λόγῳ κατεύθυνσης (ἤμουν στὴν κατεύθυνση ΒΝΕΣ) ἔκανα πολλὰ μαθήματα νεοελληνικῆς λογοτεχνίας. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς καθηγητὲς ποὺ εἶχα στὸ παν/μιο ἀδυνατοῦσαν νὰ μᾶς μεταδώσουν τὴν οὐσία τῶν κειμένων καὶ ἡ προσέγγιση τῶν περισσότερων φοιτητῶν ἦταν ἁπλῶς νὰ παπαγαλίζουν κάποιες ἕτοιμες σημειώσεις. Δυστυχῶς στὴ φιλολογία μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο μπορεῖς νὰ βγάλῃς ἀκόμα καὶ ἄριστα καὶ δὲν κάνω πλάκα...
Ὅταν λοιπὸν ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ κατάσταση στὸ παν/μιο, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι καλύτερα τὰ πράγματα στὸ σχολεῖο; Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο οἱ φιλόλογοι φθάνουν τὴν κατάσταση συχνὰ στὰ δύο ἄκρα· εἴτε κάνουν τὸ μάθημα τὴν ὥρα τοῦ παιδιοῦ καὶ χάνεται κάθε σοβαρότητα καὶ πειθαρχία, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα εἶναι ἀπαραίτητα καὶ γιὰ αὐτὸ τὸ μάθημα ὅπως καὶ γιὰ κάθε μάθημα εἴτε τὸ κάνουν τελείως τυποποιημένα καὶ στεγνὰ μὲ μακροσκελεῖς ἀνούσιες ἀναλύσεις καλύπτοντας ἔτσι τὴ δική τους πλημμελῆ γνώση πάνω στὸ ἀντικείμενο. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι καὶ στὶς δύο περιπτώσεις νὰ μὴν περνάῃ σχεδὸν τίποτα ἀπὸ τὰ κείμενα στοὺς μαθητὲς καὶ νὰ μὴν καλλιεργῆται τὸ λογοτεχνικὸ αἰσθητήριο πρᾶγμα τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ τὸ κύριο ζητούμενο στὸ συγκεκριμένο μάθημα.
Σχετικὰ πάντως μὲ τὸν ὑποκειμενικὸ παράγοντα τοῦ μαθήματος, ὄντως μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν πολλὲς προσεγγίσεις σὲ ἕνα κείμενο οἱ ὁποῖες ταυτοχρόνως νὰ εἶναι σωστές. Αὐτὸ ὅμως δὲ σημαίνει ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ διατυπώνῃ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ θεωρῆται ἐκ τῶν προτέρων σωστό. Σὲ κάθε περίπτωση θὰ πρέπῃ νὰ γίνεται σαφὲς καὶ στοὺς μαθητὲς ὅτι ἡ ἄποψη τὴν ὁποία θέλουν νὰ διατυπώσουν πρέπει νὰ μπορῃ νὰ ἀποδειχθῇ μέσα ἀπὸ τὸ κείμενο καὶ νὰ μὴν εἶναι ἁπλῶς μία ἐπιπόλαια κρίση. Ἐδῶ πάλι τίθεται τὸ ἴδιο ζήτημα· ἀφοῦ δὲν τὸ ἔχουν μάθει αὐτὸ οἱ περισσότεροι φιλόλογοι στὸ παν/μιο πῶς θὰ τὸ δῶσουν στὰ παιδιὰ νὰ τὸ καταλάβουν; Ὅταν ἀντιμετωπίζῃς ἕνα ἀντικείμενο τελείως χρησιμοθηρικά, δὲν μπορεῖς νὰ σκεφθῇς μὲ ἐναλλακτικοὺς τρόπους καὶ νὰ κινηθῇ ἡ σκέψη σου σὲ ἄλλα μονοπάτια...
Ὅσον ἀφορᾷ στὴ λογοτεχνικὴ ἀπόλαυση, τὸ πρόβλημα εἶναι πάλι ἡ ἔλλειψη λογοτεχνικοῦ αἰσθητηρίου ἀπὸ τοὺς φιλολόγους καθὼς ἡ κυριώτερη σχολὴ ἀνάλυσης σήμερα σὲ αὐτὰ τὰ κείμενα καὶ στὸ παν/μιο δυστυχῶς εἶναι ἡ λεγόμενη σχολὴ τῆς ἀποδόμησης. Τὰ κείμενα ἀποδομοῦνται ἀπὸ κάθε καλλιτεχνικὸ χαρακτηριστικὸ καὶ σὲ ὅλα προσπαθοῦν οἱ μελετητὲς νὰ βροῦν κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ στοιχεῖα. Ἐδῶ φυσικὰ ἔπαιξε μεγάλο ῥόλο ἡ ἐπικράτηση στὶς φιλοσοφικὲς σχολὲς μιᾶς ἔντονα μαρξίζουσας ἀντίληψης ὅσον ἀφορᾷ στὴ διδασκαλία καὶ τῆς λογοτεχνίας. Αὐτὸ φυσικὰ μεταδίδεται καὶ στὴ διδασκαλία στὸ σχολεῖο κάνοντας ἀποστεώνοντας ὅμως τὰ κείμενα ἀπὸ τὶς κυριώτερες ἀρετές τους καὶ κάνοντας αὐτὸ τὸ μάθημα στρυφνὸ καὶ δυσάρεστο.
Τέλος, σημαντικὸ ῥόλο παίζει καὶ ἡ λανθασμένη σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἐπιλογὴ τῶν κειμένω ἀφοῦ τὰ περισσότερα ἔχουν ἐπιλεγεῖ ὄχι μὲ κριτήριο τὴν ἀντιληπτικὴ ἱκανότητα τῶν παιδιῶν σὲ κάθε ἡλικία ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὰ γοῦστα κάποιων στὸ παιδαγωγικὸ ἰνστιτοῦτο. Δὲν μπορῶ νὰ κατανοήσω πῶς γίνεται νὰ διδάσκεται σὲ παιδιὰ τῆς Γ΄ Λυκείου ἔστω κι ἂν εἶναι τῆς θεωρητικῆς κατεύθυνσης ὁ «Κρητικὸς» τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ. Τὸ συγκεκριμένο κείμενο εἶναι πολὺ δύσκολο στὴν ἀνάλυσή του καὶ εἶχα δυσκολευθεῖ κι ἐγὼ στὸ παν/μιο νὰ τὸ προσπελάσω (ἄσχετα ἂν εἶναι ἀπὸ τὰ ἀγαπημένα μου ποιήματα).
Θεωρῶ λοιπὸν ὅτι τὸ μάθημα αὐτὸ πρέπει νὰ ἀνακτήσῃ τὴ σοβαρότητα ποὺ τοῦ πρέπει ἀλλὰ καὶ νὰ μπορέσῃ μὲ τὴ ζωντανὴ ἀλλὰ καὶ πειθαρχημένη διδασκαλία νὰ μεταδώσῃ ὅσο γίνεται στὰ παιδιὰ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴ λογοτεχνία ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν τέχνη καὶ τὴν αἰσθητικὴ γενικώτερα. Εἶναι πιστεύω στὰ χέρια τῶν διδασκόντων νὰ δώσουν τὴν αἴγλη ἡ ὁποία ἁρμόζει στὸ συγκεκριμένο μάθημα...
Κατ' ἀρχήν, νὰ πῶ ὅτι εἶναι τὸ δεύτερο ἀγαπημένο μου μάθημα μετὰ ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα ὅσον ἀφορᾷ στὰ φιλολογικά. Σίγουρα εἶναι πολὺ πιὸ ἄμεσο σὲ σχέση μὲ τὰ ἀρχαῖα λόγῳ τῆς γλώσσας καὶ πιὸ ἐνδιαφέρον ἀπὸ τὸ μάθημα τῆς ἔκθεσης λόγῳ τοῦ ὅτι μελετοῦμε τὰ κείμενα καὶ γιὰ τὴν αἰσθητική τους ἀξία.
Τὸ κυριώτερο πρόβλημα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος αὐτοῦ δὲν εἶναι τόσο ἡ ὑπερανάλυση στὴν ὁποία ἀναφέρεσαι Ψαραδέλλη. Τὸ κυριώτερο πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ καθηγητὲς δὲν ἔχουν κατανοήσει τί λένε τὰ κείμενα καὶ γι' αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ τὸ μεταδώσουν στὰ παιδιά. Αὐτὸ τὸ κατανόησα στὸ παν/μιο πολὺ καλὰ καθὼς καὶ λόγῳ κατεύθυνσης (ἤμουν στὴν κατεύθυνση ΒΝΕΣ) ἔκανα πολλὰ μαθήματα νεοελληνικῆς λογοτεχνίας. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς καθηγητὲς ποὺ εἶχα στὸ παν/μιο ἀδυνατοῦσαν νὰ μᾶς μεταδώσουν τὴν οὐσία τῶν κειμένων καὶ ἡ προσέγγιση τῶν περισσότερων φοιτητῶν ἦταν ἁπλῶς νὰ παπαγαλίζουν κάποιες ἕτοιμες σημειώσεις. Δυστυχῶς στὴ φιλολογία μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο μπορεῖς νὰ βγάλῃς ἀκόμα καὶ ἄριστα καὶ δὲν κάνω πλάκα...
Ὅταν λοιπὸν ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ κατάσταση στὸ παν/μιο, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι καλύτερα τὰ πράγματα στὸ σχολεῖο; Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο οἱ φιλόλογοι φθάνουν τὴν κατάσταση συχνὰ στὰ δύο ἄκρα· εἴτε κάνουν τὸ μάθημα τὴν ὥρα τοῦ παιδιοῦ καὶ χάνεται κάθε σοβαρότητα καὶ πειθαρχία, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα εἶναι ἀπαραίτητα καὶ γιὰ αὐτὸ τὸ μάθημα ὅπως καὶ γιὰ κάθε μάθημα εἴτε τὸ κάνουν τελείως τυποποιημένα καὶ στεγνὰ μὲ μακροσκελεῖς ἀνούσιες ἀναλύσεις καλύπτοντας ἔτσι τὴ δική τους πλημμελῆ γνώση πάνω στὸ ἀντικείμενο. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι καὶ στὶς δύο περιπτώσεις νὰ μὴν περνάῃ σχεδὸν τίποτα ἀπὸ τὰ κείμενα στοὺς μαθητὲς καὶ νὰ μὴν καλλιεργῆται τὸ λογοτεχνικὸ αἰσθητήριο πρᾶγμα τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ τὸ κύριο ζητούμενο στὸ συγκεκριμένο μάθημα.
Σχετικὰ πάντως μὲ τὸν ὑποκειμενικὸ παράγοντα τοῦ μαθήματος, ὄντως μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν πολλὲς προσεγγίσεις σὲ ἕνα κείμενο οἱ ὁποῖες ταυτοχρόνως νὰ εἶναι σωστές. Αὐτὸ ὅμως δὲ σημαίνει ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ διατυπώνῃ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ θεωρῆται ἐκ τῶν προτέρων σωστό. Σὲ κάθε περίπτωση θὰ πρέπῃ νὰ γίνεται σαφὲς καὶ στοὺς μαθητὲς ὅτι ἡ ἄποψη τὴν ὁποία θέλουν νὰ διατυπώσουν πρέπει νὰ μπορῃ νὰ ἀποδειχθῇ μέσα ἀπὸ τὸ κείμενο καὶ νὰ μὴν εἶναι ἁπλῶς μία ἐπιπόλαια κρίση. Ἐδῶ πάλι τίθεται τὸ ἴδιο ζήτημα· ἀφοῦ δὲν τὸ ἔχουν μάθει αὐτὸ οἱ περισσότεροι φιλόλογοι στὸ παν/μιο πῶς θὰ τὸ δῶσουν στὰ παιδιὰ νὰ τὸ καταλάβουν; Ὅταν ἀντιμετωπίζῃς ἕνα ἀντικείμενο τελείως χρησιμοθηρικά, δὲν μπορεῖς νὰ σκεφθῇς μὲ ἐναλλακτικοὺς τρόπους καὶ νὰ κινηθῇ ἡ σκέψη σου σὲ ἄλλα μονοπάτια...
Ὅσον ἀφορᾷ στὴ λογοτεχνικὴ ἀπόλαυση, τὸ πρόβλημα εἶναι πάλι ἡ ἔλλειψη λογοτεχνικοῦ αἰσθητηρίου ἀπὸ τοὺς φιλολόγους καθὼς ἡ κυριώτερη σχολὴ ἀνάλυσης σήμερα σὲ αὐτὰ τὰ κείμενα καὶ στὸ παν/μιο δυστυχῶς εἶναι ἡ λεγόμενη σχολὴ τῆς ἀποδόμησης. Τὰ κείμενα ἀποδομοῦνται ἀπὸ κάθε καλλιτεχνικὸ χαρακτηριστικὸ καὶ σὲ ὅλα προσπαθοῦν οἱ μελετητὲς νὰ βροῦν κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ στοιχεῖα. Ἐδῶ φυσικὰ ἔπαιξε μεγάλο ῥόλο ἡ ἐπικράτηση στὶς φιλοσοφικὲς σχολὲς μιᾶς ἔντονα μαρξίζουσας ἀντίληψης ὅσον ἀφορᾷ στὴ διδασκαλία καὶ τῆς λογοτεχνίας. Αὐτὸ φυσικὰ μεταδίδεται καὶ στὴ διδασκαλία στὸ σχολεῖο κάνοντας ἀποστεώνοντας ὅμως τὰ κείμενα ἀπὸ τὶς κυριώτερες ἀρετές τους καὶ κάνοντας αὐτὸ τὸ μάθημα στρυφνὸ καὶ δυσάρεστο.
Τέλος, σημαντικὸ ῥόλο παίζει καὶ ἡ λανθασμένη σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἐπιλογὴ τῶν κειμένω ἀφοῦ τὰ περισσότερα ἔχουν ἐπιλεγεῖ ὄχι μὲ κριτήριο τὴν ἀντιληπτικὴ ἱκανότητα τῶν παιδιῶν σὲ κάθε ἡλικία ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὰ γοῦστα κάποιων στὸ παιδαγωγικὸ ἰνστιτοῦτο. Δὲν μπορῶ νὰ κατανοήσω πῶς γίνεται νὰ διδάσκεται σὲ παιδιὰ τῆς Γ΄ Λυκείου ἔστω κι ἂν εἶναι τῆς θεωρητικῆς κατεύθυνσης ὁ «Κρητικὸς» τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ. Τὸ συγκεκριμένο κείμενο εἶναι πολὺ δύσκολο στὴν ἀνάλυσή του καὶ εἶχα δυσκολευθεῖ κι ἐγὼ στὸ παν/μιο νὰ τὸ προσπελάσω (ἄσχετα ἂν εἶναι ἀπὸ τὰ ἀγαπημένα μου ποιήματα).
Θεωρῶ λοιπὸν ὅτι τὸ μάθημα αὐτὸ πρέπει νὰ ἀνακτήσῃ τὴ σοβαρότητα ποὺ τοῦ πρέπει ἀλλὰ καὶ νὰ μπορέσῃ μὲ τὴ ζωντανὴ ἀλλὰ καὶ πειθαρχημένη διδασκαλία νὰ μεταδώσῃ ὅσο γίνεται στὰ παιδιὰ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴ λογοτεχνία ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν τέχνη καὶ τὴν αἰσθητικὴ γενικώτερα. Εἶναι πιστεύω στὰ χέρια τῶν διδασκόντων νὰ δώσουν τὴν αἴγλη ἡ ὁποία ἁρμόζει στὸ συγκεκριμένο μάθημα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.