Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
21-03-08
22:23
Αγαπητέ φίλε, νομίζω πως συγχέεις τη θλίψη με την κατάθλιψη. Ξέρεις, με τον ίδιο τρόπο τα media μας έκαναν να συγχέουμε τη ρύπανση με τη μόλυνση. Θέλω να πω, ότι πάντα επικρατεί στην κοινή συνείδηση, η λέξη με τη χειρότερη φόρτιση, ακόμη κι όταν δεν είναι δόκιμη. Αυτό έχει ως στόχο τη δημιουργία κλίματος φόβου, απομόνωσης, αποξένωσης και κατά συνέπεια, τυφλής κατανάλωσης. Η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε έτσι αβασάνιστα έναν όρο της ψυχιατρικής, αλλά και άλλους, όπως "φοβία" αντί για φόβο, "παράκρουση", "αμόκ" κλπ, είναι κατά τη γνώμη μου υποβολιμαία. Ας αντισταθούμε διαλεκτικά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-02-08
16:01
Για να δούμε άλλη μια όψη του πράγματος:
(Από συνέντευξη)
Ποιοί είναι οι καλοί θεραπευτές;
Ματθαίος Γιωσαφάτ: -Για να είναι κάποιος καλός θεραπευτής χρειάζεται σωστή εκπαίδευση και ταλέντο. Όταν ήρθα στην Ελλάδα δεν υπήρχε εκπαίδευση. Εμείς εκπαιδεύαμε τους άλλους. Σήμερα οι εκπαιδευμένοι άνθρωποι ακόμα και σε εταιρίες χαμηλού επιπέδου είναι σύνολο 200-300 άτομα. Με πολύ σωστή εκπαίδευση είναι γύρω στους 150. Στην Αθήνα όμως κυκλοφορούν πάνω από 6.000 θεραπευτές.
Μπορεί να είναι ψυχίατροι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Μπορεί να είναι ψυχολόγοι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Οι ψυχολόγοι δεν έχουν καμία εκπαίδευση για να ασχολούνται με τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων, είναι κυρίως για να κάνουν ψυχολογικά τεστ, εκτός αν έχουν κάνει ειδική εκπαίδευση.
Από το στόμα τους κ στου Θεού τ' αυτί, αλλά χλωμό το βλέπω στην Ελλάδα. Οι συνδικαλιστές ψυχολόγοι (οι τυχοδιώκτες εννοείται, όχι οι επαγγελματίες ειδικοί) θα πέσουν να φάνε όποιον τους απαγορεύσει να ασκούν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους χωρίς να έχουν κάποια ειδική εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι (ή πολλοί, αν θέλετε) πτυχιούχοι ψυχολόγοι (που μέχρι χθες αυτόματα είχαν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται "ψυχολόγοι" κ να είναι μέλη του αντίστοιχου επαγγελματικού συνδέσμου, δεν γνωρίζω αν τα κριτήρια εναρμονίστηκαν πλέον με αυτά της ΕΕ) δεν καταλαβαίνουν την σοβαρότητα του επαγγέλματος, με αποτέλεσμα να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Το να μπουν κάποια σοβαρά κριτήρια θα είναι υπέρ τόσο των θεραπευόμενων - που πλέον θα ξέρουν ότι είναι σε σίγουρα χέρια κ όχι σε κομπογιαννίτες - όσο κ υπέρ των ίδιων των λειτουργών ψυχικής υγείας, καθώς το επάγγελμα επιτέλους θα έχει κύρος!
χλωμό κ πάλι χλωμό το βλέπω για την Ελλάδα
Παραθέτω αυτά τα δύο κείμενα για να εξηγήσω καλύτερα την προηγούμενή μας συζήτηση με το Μπρίκι. Εκείνη ήταν εντελώς σίγουρη πως πάσχει από κατάθλιψη, αφού της το διέγνωσαν δύο ειδικοί, ενώ εγώ και κάποιοι άλλοι αμφισβητήσαμε την αυθεντία των ειδικών. Όπως βλέπεις αγαπητή Μπρίκι, έχουμε κάθε λόγο ν' αμφισβητούμε τα πορίσματα των ειδικών, αφού τέτοιοι όπως φαίνεται σπανίζουν στη χώρα μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
11-12-07
12:10
Αρχική Δημοσίευση από MonaXos:Δεν μιλάω φυσικά για το ισχυρό βιολογικό υπόβαθρο, αλλά για τις γενικές γνωστικές επεξεργασίες που κάνει το καταθλιπτικό άτομο όπως τις σκέψεις απαξίωσης του εαυτού, το διαστρεβλωμένο είδωλο (π.χ. επικέντρωση στα αρνητικά χαρακτηριστικά του εαυτού) κ.α.
Αφού αυτές οι γνωστικές επεξεργασίες, όπως λες, βρίσκονται στο υπόβαθρο των καταθλίψεων, δεν νομίζεις ότι η σύγχρονη καταναλωτική και άκρως ανταγωνιστική κοινωνία εντείνει κατά πολύ τις αιτίες αυτές;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
04-12-07
15:10
Άραγε μόνο τα πτυχία δίνουν δικαίωμα σε κάποιον να εκφέρει γνώμη για ένα τέτοιο ζήτημα; Διαβάστε τι έχει να πει ο άλλος κι αν δεν σας καλύπτει ή αποδεικνύει ημιμάθεια, αφήστε το να πέσει στο γυαλό. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ασπαστεί τη γνώμη του οποιουδήποτε μέσα εδώ, αντιθέτως ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι νομίζει ως σωστό.
Εάν αυτά που έχουν γραφεί μέχρι τώρα δεν μπορούν να βοηθήσουν μια συνομιλήτρια, που πάντως ούτε οι ειδικοί το έχουν καταφέρει, τουλάχιστον δείχνουν ποια είναι η μέση άποψη περί κατάθλιψης, αν υπάρχει παραπληροφόρηση στο όλο ζήτημα, εάν η γνώμες των ειδικών γίνονται σεβαστές από το μέσο όρο και άλλα τα οποία θα ήταν χρήσιμα σε τελική ανάλυση.
Δηλαδή για τα ερωτικά δεν μπορούμε ν' απαντήσουμε αν δεν είμαστε σεξολόγοι; Περί δικαίου αν δεν είμαστε νομικοί; Νομίζω ότι η συζήτηση εκτραχύνθηκε χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Άλλωστε μερικοί αυτοδίδακτοι μουσικοί, για παράδειγμα, παίζουν πολύ καλύτερα από σπουδαγμένους, βλέπε το Μάγκα ή τον Σαλέα, τον Πετρολούκα Χαλκιά κλπ στο κλαρίνο. Υποτίθεται πως στην ελληνική κοινωνία δεν πηγαίναμε τόσο συχνά στους ψυχογιατρούς, όσο άλλοι λαοί, επειδή είχαμε τους φίλους να λέμε τον πόνο μας και ενίοτε ν' ακούμε μια θετική άποψη. Αν το απωλέσουμε αυτό, θα έχουμε χάσει τη σημαντικότερη απαντοχή και θα γίνουμε έρμαια των ψυχόμπατσων και των ψυχοφαρμάκων τους.
Εάν αυτά που έχουν γραφεί μέχρι τώρα δεν μπορούν να βοηθήσουν μια συνομιλήτρια, που πάντως ούτε οι ειδικοί το έχουν καταφέρει, τουλάχιστον δείχνουν ποια είναι η μέση άποψη περί κατάθλιψης, αν υπάρχει παραπληροφόρηση στο όλο ζήτημα, εάν η γνώμες των ειδικών γίνονται σεβαστές από το μέσο όρο και άλλα τα οποία θα ήταν χρήσιμα σε τελική ανάλυση.
Δηλαδή για τα ερωτικά δεν μπορούμε ν' απαντήσουμε αν δεν είμαστε σεξολόγοι; Περί δικαίου αν δεν είμαστε νομικοί; Νομίζω ότι η συζήτηση εκτραχύνθηκε χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Άλλωστε μερικοί αυτοδίδακτοι μουσικοί, για παράδειγμα, παίζουν πολύ καλύτερα από σπουδαγμένους, βλέπε το Μάγκα ή τον Σαλέα, τον Πετρολούκα Χαλκιά κλπ στο κλαρίνο. Υποτίθεται πως στην ελληνική κοινωνία δεν πηγαίναμε τόσο συχνά στους ψυχογιατρούς, όσο άλλοι λαοί, επειδή είχαμε τους φίλους να λέμε τον πόνο μας και ενίοτε ν' ακούμε μια θετική άποψη. Αν το απωλέσουμε αυτό, θα έχουμε χάσει τη σημαντικότερη απαντοχή και θα γίνουμε έρμαια των ψυχόμπατσων και των ψυχοφαρμάκων τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
28-11-07
15:24
Είναι άραγε συμβατό να μιλούμε για λογική όταν συζητάμε για ψυχικές παθήσεις; Αν η λογική κρατούσε το κλειδί, σου έφτανε δηλαδή να σκεφτείς λογικά ότι όλα αυτά που περνάς δεν είναι καλά για σένα και δεν στηρίζονται σε τίποτε το οργανικό ή κάτι που δεν μπορείς ν' αλλάξεις στη ζωή σου, δεν θα υπήρχε κανείς με ψυχολογικά προβλήματα (δεν βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου).
Είναι ρεαλιστικό να μην ξεπεράσουμε, ούτε στις ευχές μας, μια νόσο ενώ είναι υπερβολή να βάλουμε στόχο την πλήρη θεραπεία; Δεν έχεις ακούσει πως η θετική σκέψη και ο προγραμματισμός μας με φράσεις που εμπεριέχουν θετική ενέργεια είναι το πρώτο βήμα για κάθε θεραπεία, σωματικού ή ψυχολογικού υποβάθρου; Εφόσον ορθά χίλιες επαναλήψεις ενός συνθήματος δημιουργούν μια αλήθεια, τι σ' εμποδίζει να δημιουργήσεις τη δική σου αλήθεια που θα οδηγεί στη λύτρωσή σου; Εάν κάθε πρωί, μεσημέρι ή βράδυ λες αντί του "Είμαι καταθλιπτική", "Θέλω να είμαι χαρούμενη" και το "θέλω" αυτό προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σου, αποτελεί δηλαδή αυτό που στη φιλοσοφία αποκαλείται "Θέλημα", τότε θα θεραπευτείς χωρίς να το καταλάβεις.
Τέλος, οι γνώμες των δύο ειδικών σε βοήθησαν καθόλου να λύσεις το πρόβλημά σου; Πόσο γνωρίζει άραγε η σύγχρονη επιστήμη την ανθρώπινη ψυχή, ώστε τα πορίσματα των πάσης φύσεως ειδικών να μην επιδέχονται αμφισβήτησης; Μήπως οι ψυχολόγοι έχουν συμφέρον να βαπτίζουν κάθε κατάσταση ως νόσο, για να έχουν πελατεία; Εγώ το έχω αντιμετωπίσει με το παιδί μου, όπου ξαφνικά, λόγω διαζυγίου, αρχίσαμε να το τρέχουμε στους ψυχολόγους. Κάποια στιγμή γύρισα και τους είπα, ότι για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μάθει το παιδί ν' αντιμετωπίζει κάθε δύσκολη κατάσταση τρέχοντας σε ψυχιάτρους, να μην αναπτύξει δηλαδή ώριμους αμυντικούς μηχανισμούς και ότι επιθυμώ αυτή η ιστορία να λήξει σύντομα. Ε, λοιπόν, έκαναν πως δεν το άκουσαν, αφού κάτι τέτοιο τους αφαιρεί πελατεία.
Θα φέρω κι ένα ακόμη παράδειγμα. Την εποχή που πήγαινα στο Δημοτικό σχολείο, δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη η δυσλεξία ως διάγνωση. Σήμερα, με το παραμικρό οι γονείς τρέχουν σε ψυχολόγους, βαπτίζοντας τα παιδιά τους δυσλεκτικά. Ακούγοντας το ποιες είναι οι μαθησιακές δυσκολίες που έκαναν έναν ειδικό να διαγνώσει δυσλεξία, σκέφτηκα ότι εγώ προσωπικά είχα τόσο μεγαλύτερες, που θα έπρεπε να εξαιρεθώ απ' όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Ευτυχώς κανείς δεν σκέφτηκε να μου φορέσει την ταμπελα του δυσλεκτικού παιδιού, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ξεπεράσω όλες μου τις μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες σήμερα αποτελούν μακρινές αναμνήσεις, και να σπουδάσω.
Ελπίζω να είναι κατανοητός ο παραλληλισμός και η επακόλουθη δυσπιστία μου προς τους "ειδικούς" κάθε είδους. Άλλωστε είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι οι χειρουργοί πολύ εύκολα συμβουλεύουν τους ασθενείς να κάνουν εγχειρήσεις, οι οποίες μπορούν στην πραγματικότητα ν' αποφευκτούν, επειδή αυτό είναι το πεδίο των γνώσεών τους και αυτό τους συμφέρει να λένε.
Είναι ρεαλιστικό να μην ξεπεράσουμε, ούτε στις ευχές μας, μια νόσο ενώ είναι υπερβολή να βάλουμε στόχο την πλήρη θεραπεία; Δεν έχεις ακούσει πως η θετική σκέψη και ο προγραμματισμός μας με φράσεις που εμπεριέχουν θετική ενέργεια είναι το πρώτο βήμα για κάθε θεραπεία, σωματικού ή ψυχολογικού υποβάθρου; Εφόσον ορθά χίλιες επαναλήψεις ενός συνθήματος δημιουργούν μια αλήθεια, τι σ' εμποδίζει να δημιουργήσεις τη δική σου αλήθεια που θα οδηγεί στη λύτρωσή σου; Εάν κάθε πρωί, μεσημέρι ή βράδυ λες αντί του "Είμαι καταθλιπτική", "Θέλω να είμαι χαρούμενη" και το "θέλω" αυτό προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σου, αποτελεί δηλαδή αυτό που στη φιλοσοφία αποκαλείται "Θέλημα", τότε θα θεραπευτείς χωρίς να το καταλάβεις.
Τέλος, οι γνώμες των δύο ειδικών σε βοήθησαν καθόλου να λύσεις το πρόβλημά σου; Πόσο γνωρίζει άραγε η σύγχρονη επιστήμη την ανθρώπινη ψυχή, ώστε τα πορίσματα των πάσης φύσεως ειδικών να μην επιδέχονται αμφισβήτησης; Μήπως οι ψυχολόγοι έχουν συμφέρον να βαπτίζουν κάθε κατάσταση ως νόσο, για να έχουν πελατεία; Εγώ το έχω αντιμετωπίσει με το παιδί μου, όπου ξαφνικά, λόγω διαζυγίου, αρχίσαμε να το τρέχουμε στους ψυχολόγους. Κάποια στιγμή γύρισα και τους είπα, ότι για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μάθει το παιδί ν' αντιμετωπίζει κάθε δύσκολη κατάσταση τρέχοντας σε ψυχιάτρους, να μην αναπτύξει δηλαδή ώριμους αμυντικούς μηχανισμούς και ότι επιθυμώ αυτή η ιστορία να λήξει σύντομα. Ε, λοιπόν, έκαναν πως δεν το άκουσαν, αφού κάτι τέτοιο τους αφαιρεί πελατεία.
Θα φέρω κι ένα ακόμη παράδειγμα. Την εποχή που πήγαινα στο Δημοτικό σχολείο, δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη η δυσλεξία ως διάγνωση. Σήμερα, με το παραμικρό οι γονείς τρέχουν σε ψυχολόγους, βαπτίζοντας τα παιδιά τους δυσλεκτικά. Ακούγοντας το ποιες είναι οι μαθησιακές δυσκολίες που έκαναν έναν ειδικό να διαγνώσει δυσλεξία, σκέφτηκα ότι εγώ προσωπικά είχα τόσο μεγαλύτερες, που θα έπρεπε να εξαιρεθώ απ' όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Ευτυχώς κανείς δεν σκέφτηκε να μου φορέσει την ταμπελα του δυσλεκτικού παιδιού, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ξεπεράσω όλες μου τις μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες σήμερα αποτελούν μακρινές αναμνήσεις, και να σπουδάσω.
Ελπίζω να είναι κατανοητός ο παραλληλισμός και η επακόλουθη δυσπιστία μου προς τους "ειδικούς" κάθε είδους. Άλλωστε είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι οι χειρουργοί πολύ εύκολα συμβουλεύουν τους ασθενείς να κάνουν εγχειρήσεις, οι οποίες μπορούν στην πραγματικότητα ν' αποφευκτούν, επειδή αυτό είναι το πεδίο των γνώσεών τους και αυτό τους συμφέρει να λένε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.