06-04-13
20:19
Γεια σου φίλε! Και καλώς μας ήρθες!
Αν κατάλαβα καλά πέρασες κρίση πανικού?
btw το πρόβλημά σου το χουν αρκετοί, μην σου πω οι περισσότεροι! Εντάξει πρέπει να σου πω πως κι εγώ ήμουν υπερβολικά αγχώδης, και ειδικά στο λύκειο το άγχος μου έφτασε στο απόγειό του...
Αν θες μια συμβουλή, μην ψάχνεσαι! Μην σκέφτεσαι τίποτα. Ξέρεις τι καλά που θα αισθανθείς όταν το πετύχεις αυτό; Μια φορά είχα ακούσει από κάποιον που έλεγε ότι όταν τον άλλον τον λες χαζό επανειλημμένα χωρίς να είναι στο τέλος το πιστεύει και ο ίδιος. Γι αυτό βάλτο καλά στο μυαλό σου πως δεν έχεις τίποτα και όλα είναι βλακείες. Μπορεί όλα αυτά να σου βγήκαν τώρα εν όψη τρίτης λυκείου, αλλά σκέψου πως όλοι περνάμε από αυτό το στάδιο, ε, και όσο να πεις κανείς δεν έπαθε τίποτα! Μην σου πω πως αρκετοί μετά στο πανεπιστήμιο λεν τι ξέγνοιαστη χρονιά που ήταν, όταν ως φοιτητές τα βάρη τους έρχονται ουρανοκατέβατα! Γι αυτό τέρμα οι σκέψεις και προπάντων οι αρνητικές!
Μετά θα σου λεγα τον ψυχολόγο να τον κόψεις, συνήθως, σόρρυ φίλοι ψυχολόγοι, σου δίνουν συμβουλές-συνταγές που καλύπτουν έναν γενικό τύπο προβλήματος και όχι εξειδικευμένες πάνω στο πρόβλημά σου. Άλλωστε ο ψυχολόγος πώς θα σε κατανοήσει πλήρως και θα σου δώσει και συμβουλές τις οποίες εσύ ως απελπισμένος θα ακολουθήσεις χωρίς δεύτερη σκέψη κατά γράμμα ενώ είναι μόλις η 1η ή 2η συνεδρία όπως είπες; Ο ψυχολόγος μπορεί να σου έχει κάνει κάποιες ερωτήσεις, και ο ψυχίατρος το ίδιο, στην αρχή να να σε καταλάβει τι άνθρωπος είσαι αλλά προς Θεού, δεν μπορεί να σε ψυχολογήσει άριστα εφόσον δεν σε ξέρει από την στιγμή που γεννήθηκες! Και ποιος σε ξέρει από τη στιγμή εκείνη; Οι γονείς σου! Γι αυτό αν οι άνθρωποι έχουν κατανόηση είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου ακόμα κι αν δεν τους το χεις πει!
Και στη ζωή όλα πρέπει να τα περνάμε στο ψιλό καμιά φορά και πολύυυυυυυ επιφανειακά! Χωρίς βαθυστόχαστες σκέψεις και ανούσια άγχη!
Δεν θα έλεγα ακριβώς κρίση πανικού..προτιμώ το σκέτο ''πανικός'' :Ρ..Αρνητικές σκέψεις δεν μπορώ εύκολα να τις διώξω και αυτό κυριότερα λόγο χαμηλής αυτοεκτίμησης...Συνεχώς αναρωτιέμαι μήπως έχω το ένα και το άλλο και δεν το καταλαβαίνω ότι το έχω(μιλάμε για τρέλαα)..και μετά λόγο αυτόν των σκέψεων,με πιάνει άγχος και λέω να κάτι με έπιασε άρα ή έχω αυτό ή κάτι άλλο..Και όταν ξεχνιέμαι μου έρχεται πάλι η ιδέα ''έχω κάτι'' και γίνετε ο εξής διάλογος με τον εαυτό μου:<<-Κάτι έχω/-Ξεκόλλα πια !!Δεν έχω τίποτα/-Ναι καλά,κάτι έχω και δεν το καταλαβαίνω και λέω ότι δεν έχω κάτι για να ξεχαστώ>>..Ε μετά με πιάνει κάτι από το άγχος δεν ξέρω τι μου κάνω και τι μου συμβαίνει και αρχίζω να πανικοβάλλομαι..υπάρχουν φόρες που δεν τα σκέφτομαι αυτά αλλά με τεστάρω στις φοβίες μου και με ξαναπιάνει κάτι και ξαναγίνεται το παραπάνω...Πολλές φορές στεναχωρίεμαι και λέω αφού το ότι έχω κάτι είναι απλά μια ιδέα...γιατί νιώθω έτσι;;(αγχωμένος,θλιμμένος και δεν ξέρω κάπως περίεργα που λογικά ευθύνεται το άγχος)Κάθε φορά αυτό το πράγμα..υπάρχει περίπτωση να ξεχαστώ και για μερικές μέρες να το παλέψω..αλλά μετά αναρωτιέμαι:Αφού δεν έχω τίποτα τι με έπιανε τόσο καιρό;;Εκεί ξαναρχίζουν τα τεσταρίσματα και οι γενικεύσεις του στυλ..''νιώθω περίεργα,άρα έχω κάτι'' ή ''για να το σκέφτομαι σημαίνει πως το χω κιόλας και δεν το καταλαβαίνω''..
Ξέρω πως άμα καταφέρω να μην σκέφτομαι θα ναι καλύτερα,αλλά από ότι βλέπεις είναι δύσκολο..Ο λόγος που πηγαίνω ψυχολόγο είναι επειδή αυτά μόνο με αυτόν νιώθω άνετα να τα συζητάω (καθώς είμαι κλειστός τύπος),και πιστεύω ότι μόνο με την βοήθεια του μπορώ να γίνω καλά κλπ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.