Engineer
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
02-05-13
11:07
Θα σε ρωτήσω να μου πεις, γιατί τέτοιο μένος στοχευόμενο απέναντι στους καθηγητές της δημόσιας εκπαίδευσης ;
Με τον όρο "εκπαιδευτικοί", αναφέρομαι παραπάνω κυρίως στα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών και σε μερίδα εκπαιδευτικών. Όχι σε όλους του εκπαιδευτικούς.
Αυτό, άσε να το κρίνουν αυτοί που διαβάζουν αυτά που γράφω.Και ενώ προσπαθείς να με πείσεις ότι είσαι ένας πολίτης όπως θα λέγαμε ο «μέσος Ελληνας», χρησιμοποιείς λέξεις κλειδιά, αναφερόμενος σε ότι αφορά τους εκπαιδευτικούς, που σίγουρα δεν χρησιμοποιεί ο μέσος Ελληνας.
Φυσικά και δεν είναι τυχαίο και το αναφέρω - εξηγώ στην αρχική μου δημοσίευση. Βλέπεις εγώ, προσπαθώ να δω πάντα την όποια αλλαγή θετικά και ως μια ευκαιρία για βελτίωση, επειδή πιστεύω στην παιδεία και πιστεύω ακράδαντα πως η εξυγίανση του εκπαιδευτικού συστήματος, είναι η λύση στα περισσότερα προβλήματα μιας κοινωνίας.Θεωρώ επίσης, ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή του θέματος αρχικά, αλλά πρωτίστως του timing, που επέλεξες να ασχοληθείς με αυτό.
Επίσης, με τιμάει ιδιαίτερα το γεγονός ότι μπήκες στη διαδικασία να ψάξεις και να "ξεθάψεις" πράγματα που έχω γράψει σε άλλα θέματα, αλλά την επόμενη φορά που θα το κάνεις, τουλάχιστον, κάντο δίκαια και όχι όπως σε εξυπηρετεί.
Τώρα πλέον πιστεύω πως "ότι δεν καταλαβαίνεις, δεν είναι χαζό".
Τώρα πλέον νομίζω μπορώ να καταλάβω πότε δεν συνεννοούμαι επειδή δεν με καταλαβαίνει αυτός και πότε δεν συνεννοούμαι επειδή δεν καταλαβαίνω εγώ.
Μου θυμίζεις τα παπαγαλάκια, που σπέρνουν αμφίβολες ειδήσεις.
Ακόμα ένας απρόσωπος προπαγανδιστής και τίποτα περισσότερο.
Τέλος, να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Πίστεψέ με εγώ δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σου. Αυτό που φαίνεται να αντιπροσωπεύεις, στη αρχική σου δημοσίευση, με ενοχλεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Engineer
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
01-05-13
21:32
Λοιπόν, κάθε φορά που επιχειρείται από το κράτος ο περιορισμός των προνομίων μιας κοινωνικής ομάδας, προνομίων που διατηρούν εις βάρος όλων των άλλων, η ίδια ιστορία. Επιστρατεύονται σενάρια συνωμοσίας εξόντωσης και αποκεφαλισμού, κλείνουν δρόμοι, εθνικές οδοί, γίνονται καταλήψεις και εκβιασμοί, πρόεδροι συνδικαλιστικών οργανώσεων παρελαύνουν από παράθυρο σε παράθυρο κουνώντας δάχτυλα και πόσα άλλα. Αρκετά.
Να με συγχωρείτε, αλλά εγώ με τη λογική "φτιάξτε πρώτα ΟΛΑ τα άλλα, μπας και με ξεχάσετε ή μπας και αλλάξει η κυβέρνηση και ξεχαστεί το θέμα ή μπας και διορθωθεί λίγο η κατάσταση και τελικά δεν ασχοληθείτε μαζί μου" δε συμφωνώ καθόλου!
Επίσης η λογική της αυτοαξιολόγησης. Ποιος την έχασε για να τη βρουν οι εκπαιδευτικοί! Διαφωνώ, αλλά αν είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν γίνεται τόσα χρόνια;
Οι εκπαιδευτικοί κάθε φορά που γίνεται μια (ή η όποια) προσπάθεια αλλαγής, αντιδρούν και αποχωρούν από το διάλογο αποδεικνύοντας πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη χάσουν ούτε ένα από τα προνόμια που έχουν και όχι η εξυγίανση του εκπαιδευτικού συστήματος και η αναβάθμιση της παιδείας. Και άντε να το καταλάβω όταν πρόκειται για μειώσεις μισθών. Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αλλά η αξιολόγηση; Όταν κάποιος δεν δέχεται να αξιολογηθεί, να αξιολογηθεί γενικά λέμε, σε σημείο που να μην μπαίνει καν στη διαδικασία να το συζητήσει(!) έμενα μου ακούγεται, το λιγότερο, ύποπτο και αποδεικνύει το πόσο απαραίτητη είναι η αξιολόγηση.
Τέλος, όσον αφορά τις απολύσεις, θα πρέπει να ισχύσει ότι ισχύει παντού και από πάντα (εκτός από το δημόσιο). Όταν κάποιος αδυνατεί να κάνει τη δουλειά που του ανατέθηκε, είτε γιατί δεν θέλει είτε γιατί δεν μπορεί, ή όταν είναι υπεράριθμος και δεν έχει αντικείμενο (βγάζει, ας πούμε, φωτοτυπίες στη διάθεση της δευτεροβάθμιας!) ναι να απολυθεί! Λογική το λένε.
Με τον όρο "εκπαιδευτικοί", αναφέρομαι παραπάνω κυρίως στα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών και σε μερίδα εκπαιδευτικών. Όχι σε όλους του εκπαιδευτικούς.
Αν και με εξοργίζουν αυτά τα παράθυρα που ανοίχτηκαν για να βολεύουν και να βολεύονται όλοι αυτοί εις βάρος όλων μας, μάλλον το λογικό είναι να μη συμμετέχουν στη διαδικασία. Και τότε, θα μου πεις, να δεις τι έχει να γίνει! Της απόσπασης το κάγκελο! Απ όπου και να το πιάσεις βρωμάει πάντως.
Να με συγχωρείτε, αλλά εγώ με τη λογική "φτιάξτε πρώτα ΟΛΑ τα άλλα, μπας και με ξεχάσετε ή μπας και αλλάξει η κυβέρνηση και ξεχαστεί το θέμα ή μπας και διορθωθεί λίγο η κατάσταση και τελικά δεν ασχοληθείτε μαζί μου" δε συμφωνώ καθόλου!
Επίσης η λογική της αυτοαξιολόγησης. Ποιος την έχασε για να τη βρουν οι εκπαιδευτικοί! Διαφωνώ, αλλά αν είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν γίνεται τόσα χρόνια;
Οι εκπαιδευτικοί κάθε φορά που γίνεται μια (ή η όποια) προσπάθεια αλλαγής, αντιδρούν και αποχωρούν από το διάλογο αποδεικνύοντας πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη χάσουν ούτε ένα από τα προνόμια που έχουν και όχι η εξυγίανση του εκπαιδευτικού συστήματος και η αναβάθμιση της παιδείας. Και άντε να το καταλάβω όταν πρόκειται για μειώσεις μισθών. Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αλλά η αξιολόγηση; Όταν κάποιος δεν δέχεται να αξιολογηθεί, να αξιολογηθεί γενικά λέμε, σε σημείο που να μην μπαίνει καν στη διαδικασία να το συζητήσει(!) έμενα μου ακούγεται, το λιγότερο, ύποπτο και αποδεικνύει το πόσο απαραίτητη είναι η αξιολόγηση.
Τέλος, όσον αφορά τις απολύσεις, θα πρέπει να ισχύσει ότι ισχύει παντού και από πάντα (εκτός από το δημόσιο). Όταν κάποιος αδυνατεί να κάνει τη δουλειά που του ανατέθηκε, είτε γιατί δεν θέλει είτε γιατί δεν μπορεί, ή όταν είναι υπεράριθμος και δεν έχει αντικείμενο (βγάζει, ας πούμε, φωτοτυπίες στη διάθεση της δευτεροβάθμιας!) ναι να απολυθεί! Λογική το λένε.
Με τον όρο "εκπαιδευτικοί", αναφέρομαι παραπάνω κυρίως στα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών και σε μερίδα εκπαιδευτικών. Όχι σε όλους του εκπαιδευτικούς.
Εάν ο αριθμός αυτός είναι αληθής, (μην είναι και κατώτερος της πραγματικότητας...) σε μία ενδεχόμενη αξιολόγηση, πώς θα αξιολογούνταν οι συγκεκριμένοι?
Αν και με εξοργίζουν αυτά τα παράθυρα που ανοίχτηκαν για να βολεύουν και να βολεύονται όλοι αυτοί εις βάρος όλων μας, μάλλον το λογικό είναι να μη συμμετέχουν στη διαδικασία. Και τότε, θα μου πεις, να δεις τι έχει να γίνει! Της απόσπασης το κάγκελο! Απ όπου και να το πιάσεις βρωμάει πάντως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Engineer
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
08-04-13
00:30
Αυτό είναι η μια πλευρά του νομίσματος και εν μέρει σωστή. Δυστυχώς υπάρχει και η άλλη πλευρά και μην την υποτιμάς γιατί ο εκπαιδευτικός δεν προλαβαίνει να προετοιμάζεται το ίδιο καλά για τα πάντα. Καλό είναι να υπάρχει μια αλληλοβοήθεια. Άνθρωποι είναι, δεν είναι μηχανές.Έχουν και προσωπική ζωή. Δε γίνεται από το πρωί μέχρι το βράδυ να ασχολούνται με το σχολείο. Εντάξει ρε σεις μην τα ισοπεδώνουμε και όλα. Τι είναι ο εκπαιδευτικός πια; Θεός;
Καλό είναι να υπάρχει μια τράπεζα θεμάτων που όλοι θα συνεισφέρουν. Και αυτό είναι για το καλό και των μαθητών.
Γιατί μια καλή ιδέα να την κρατήσει για τον εαυτό του και να μην τη μοιραστεί και με άλλους συναδέλφους; Δεν το καταλαβαίνω πραγματικά. Ο ανταγωνισμός που θα δημιουργηθεί θα είναι αθέμιτος. Και πολύ φοβάμαι ότι πολλοί εκπαιδευτικοί θα πέσουν στην παγίδα του εντυπωσιασμού κάνοντας εφετζίδικες δραστηριότητες με ουσία μηδέν.
Αναρωτιέμαι, η εκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα πως γίνεται να έχει όλα αυτά τα προβλήματα που αναφέρεις λυμένα, παρέχοντας συγχρόνως καλύτερες υπηρεσίες;
Επειδή, από αυτά που γράφεις, φαίνεται ότι γνωρίζεις το θέμα, ποια είναι η γνώμη σου για την ικανότητα των γονιών και των μαθητών να αξιολογήσουν τους εκπαιδευτικούς;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Engineer
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
07-04-13
07:04
Συμφωνώ (αν και προσωπικά δεν γνωρίζω, αν όντως υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές από σχολείο σε σχολείο).Ένα ερώτημα να θέσω:
Έστω ότι έχουμε ένα σχολείο με διαδραστικούς πίνακες, προτζέκτορες, σύγχρονους υπολογιστές ανά τάξη, ίντερνετ, εξοπλισμένα εργαστήρια φυσικής, ευρύχωρες αίθουσες κτλ και ένα άλλο σχολείο το οποίο δε διαθέτει όλα αυτά...σε ποιο από τα δυο σχολεία λέτε θα γίνεται καλύτερο μάθημα;
Όταν δεν προσφέρονται οι ίδιες δυνατότητες σε όλους τους εκπαιδευτικούς είναι δίκαιη η αξιολόγηση για το ποιος είναι πιο παραγωγικός;
Κάτι τέτοια είχα στο μυαλό μου όταν έγραψα:
Η παραγωγικότητα δεν είναι αναγκαστικά μέγεθος απόλυτο. Μπορεί να είναι και σχετικό. Να ληφθεί υπόψη το κριτήριο του κατά πόσο,ο εκπαιδευτικός, βελτίωσε τις επιδόσεις μιας μονάδας, συγκριτικά με την κατάσταση που παρέλαβε, από άλλον ή ακόμα και από τον εαυτό του.Οι επιδόσεις, επίσης, των μαθητών και των σχολικών μονάδων θα πρέπει να είναι κριτήριο, άλλα με θέσπιση ασφαλιστικών δικλείδων ώστε να λαμβάνονται υπόψη γεωγραφικά κριτήρια, να γίνεται σύγκριση επιδόσεων με εκείνες προηγούμενων ετών κλπ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Engineer
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
06-04-13
19:54
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που δεν μπόρεσα να βρω αντίστοιχο θέμα, ειδικά αυτήν την περίοδο που δρομολογούνται εξελίξεις στη θέσπιση νέων κριτηρίων αξιολόγησης των εκπαιδευτικών (αν υποτεθεί ότι υπήρχαν ποτέ).
Είναι γεγονός πως στα 19 χρόνια που πέρασα μέσα στο Ελληνικό σχολείο, οι εκπαιδευτικοί που συνάντησα και ήταν Δάσκαλοι, και φυσικά έχω να θυμάμαι, είναι μετρημένοι και αποτελούν την εξαίρεση. Από την άλλη, εκείνοι που έχω να θυμάμαι για την ανικανότητά τους, για να είμαστε δίκαιοι, επίσης αποτελούν εξαίρεση και είναι μετρημένοι. Οι περισσότεροι, μου ήταν αδιάφοροι. Την ίδια, περίπου, άποψη έχουν όλοι όσοι γνωρίζω, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου.
Πιστεύετε πως η αξιολόγηση, αρχικά, είναι ένα μέτρο προς την σωστή κατεύθυνση;
-Αν ναι, ποιοι θα πρέπει να συμμετέχουν;
-Αν όχι γιατί;
Εγώ είμαι υπέρ. Πιστεύω σε ένα σύστημα αξιολόγησης το οποίο θα ελέγχεται από έναν κρατικό φορέα, πχ μια ανεξάρτητη αρχή, της οποίας ο ρόλος θα είναι συντονιστικός, θα αξιολογεί τις επιμέρους αξιολογήσεις και θα αποφασίζει. Η αξιολόγηση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη πολλούς παράγοντες όπως επιστημονική επάρκεια γνωστικού αντικειμένου, διδακτική ικανότητα, συμπεριφορά, αποτέλεσμα. Για το λόγο αυτό και οι πηγές από τις οποίες θα προκύπτει η συνολική αξιολόγηση θα πρέπει να είναι πολλές.
Πιστεύω ακράδαντα στο ότι οι μαθητές και οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά πχ. με τη συμπλήρωση ενός ερωτηματολογίου στο τέλος της χρονιάς από το οποίο θα προκύπτει μια βαθμολογία. Η βαθμολογία αυτή θα πρέπει να επηρεάζει τη συνολική βαθμολογία του εκπαιδευτικού κατά ένα μεγάλο ποσοστό (10 – 25%).
Οι επιδόσεις, επίσης, των μαθητών και των σχολικών μονάδων θα πρέπει να είναι κριτήριο, άλλα με θέσπιση ασφαλιστικών δικλείδων ώστε να λαμβάνονται υπόψη γεωγραφικά κριτήρια, να γίνεται σύγκριση επιδόσεων με εκείνες προηγούμενων ετών κλπ.
Θα πρέπει να αναβαθμιστεί ο ρόλος του σχολικού συμβούλου. Να αναλάβει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, από την πλευρά του εκπαιδευτικού, ισοσταθμίζοντας τυχόν στρεβλώσεις και αδικίες που ενδεχομένως θα προκύψουν από την αξιολόγηση (διότι κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει).
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι πως όποιες αλλαγές αποφασιστούν τελικά θα πρέπει να ξεκινήσουν να εφαρμόζονται πιλοτικά σε σχολεία ανά την Ελλάδα, από τις χαμηλότερες βαθμίδες εκπαίδευσης προς τα πάνω με πλάνο τελικής εφαρμογής δεκαετίας – δεκαπενταετίας. Χρειάζεται χρόνος, μελέτη αποτελεσμάτων, διορθωτικές κινήσεις ή ακόμα και ολικό επανασχεδιασμό μιας πολιτικής, που ήταν καλή στα λόγια, αλλά δεν λειτουργεί στην πράξη.
Οι “μεταρρυθμίσεις” που γίνονται στην παιδεία τα τελευταία περίπου δέκα, ίσως και παραπάνω, χρόνια μου θυμίζουν μια βιομηχανία (λόγω αντικειμένου), που ξεκινά τη μαζική παραγωγή ενός προϊόντος από ένα κατασκευαστικό σχέδιο, χωρίς την κατασκευή πρωτοτύπου, δοκιμές καταλληλότητας και αντοχής, έρευνα αγοράς για το πόσο το προϊόν καλύπτει τις ανάγκες για τις οποίες σχεδιάστηκε κλπ. Αυτό συμβαίνει, μάλλον, επειδή τα λάθη στην παιδεία …..δεν έχουν κόστος!
Είναι γεγονός πως στα 19 χρόνια που πέρασα μέσα στο Ελληνικό σχολείο, οι εκπαιδευτικοί που συνάντησα και ήταν Δάσκαλοι, και φυσικά έχω να θυμάμαι, είναι μετρημένοι και αποτελούν την εξαίρεση. Από την άλλη, εκείνοι που έχω να θυμάμαι για την ανικανότητά τους, για να είμαστε δίκαιοι, επίσης αποτελούν εξαίρεση και είναι μετρημένοι. Οι περισσότεροι, μου ήταν αδιάφοροι. Την ίδια, περίπου, άποψη έχουν όλοι όσοι γνωρίζω, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου.
Πιστεύετε πως η αξιολόγηση, αρχικά, είναι ένα μέτρο προς την σωστή κατεύθυνση;
-Αν ναι, ποιοι θα πρέπει να συμμετέχουν;
-Αν όχι γιατί;
Εγώ είμαι υπέρ. Πιστεύω σε ένα σύστημα αξιολόγησης το οποίο θα ελέγχεται από έναν κρατικό φορέα, πχ μια ανεξάρτητη αρχή, της οποίας ο ρόλος θα είναι συντονιστικός, θα αξιολογεί τις επιμέρους αξιολογήσεις και θα αποφασίζει. Η αξιολόγηση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη πολλούς παράγοντες όπως επιστημονική επάρκεια γνωστικού αντικειμένου, διδακτική ικανότητα, συμπεριφορά, αποτέλεσμα. Για το λόγο αυτό και οι πηγές από τις οποίες θα προκύπτει η συνολική αξιολόγηση θα πρέπει να είναι πολλές.
Πιστεύω ακράδαντα στο ότι οι μαθητές και οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά πχ. με τη συμπλήρωση ενός ερωτηματολογίου στο τέλος της χρονιάς από το οποίο θα προκύπτει μια βαθμολογία. Η βαθμολογία αυτή θα πρέπει να επηρεάζει τη συνολική βαθμολογία του εκπαιδευτικού κατά ένα μεγάλο ποσοστό (10 – 25%).
Οι επιδόσεις, επίσης, των μαθητών και των σχολικών μονάδων θα πρέπει να είναι κριτήριο, άλλα με θέσπιση ασφαλιστικών δικλείδων ώστε να λαμβάνονται υπόψη γεωγραφικά κριτήρια, να γίνεται σύγκριση επιδόσεων με εκείνες προηγούμενων ετών κλπ.
Θα πρέπει να αναβαθμιστεί ο ρόλος του σχολικού συμβούλου. Να αναλάβει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, από την πλευρά του εκπαιδευτικού, ισοσταθμίζοντας τυχόν στρεβλώσεις και αδικίες που ενδεχομένως θα προκύψουν από την αξιολόγηση (διότι κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει).
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι πως όποιες αλλαγές αποφασιστούν τελικά θα πρέπει να ξεκινήσουν να εφαρμόζονται πιλοτικά σε σχολεία ανά την Ελλάδα, από τις χαμηλότερες βαθμίδες εκπαίδευσης προς τα πάνω με πλάνο τελικής εφαρμογής δεκαετίας – δεκαπενταετίας. Χρειάζεται χρόνος, μελέτη αποτελεσμάτων, διορθωτικές κινήσεις ή ακόμα και ολικό επανασχεδιασμό μιας πολιτικής, που ήταν καλή στα λόγια, αλλά δεν λειτουργεί στην πράξη.
Οι “μεταρρυθμίσεις” που γίνονται στην παιδεία τα τελευταία περίπου δέκα, ίσως και παραπάνω, χρόνια μου θυμίζουν μια βιομηχανία (λόγω αντικειμένου), που ξεκινά τη μαζική παραγωγή ενός προϊόντος από ένα κατασκευαστικό σχέδιο, χωρίς την κατασκευή πρωτοτύπου, δοκιμές καταλληλότητας και αντοχής, έρευνα αγοράς για το πόσο το προϊόν καλύπτει τις ανάγκες για τις οποίες σχεδιάστηκε κλπ. Αυτό συμβαίνει, μάλλον, επειδή τα λάθη στην παιδεία …..δεν έχουν κόστος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.