Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
20-11-07
14:39
Να ρωτήσω, έστω ότι έχετε μια φίλη, όχι καλή, η οποια φλερτάρει αθώα με τον καλο σας, σε κάποιο dinner. Όχι με σκοπό, αλλα γιατί της αρέσουν τα παιχνίδια, οι ίντριγκες και οι πλάκες. Πως θα νιώθατε? Και αν ζηλεύατε, από ποιον θα ζητάγατε εξηγήσεις?
δεν θα μου άρεσε .-
Αν ήταν φίλη θα ζητούσα από την ίδια. Αν δεν ήταν και τόσο κοντινή και ΑΝ είχα σχέση τέτοια που να μου το επιτρέπει θα ζητούσα από τον καλό μου. Ιδανικά θα ήθελα να το "κοροιδέψουμε" σαν σκηνικό μαζί μετά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
14-04-06
14:47
xmmm...tricky...τι θεωρώ εγώ "φυσιολογική" ζήλια... Είναι φυσιολογικό να ζηλεύω την άγνωστη -τόσο σε μένα όσο και σε αυτόν- καινούρια "θεά" στο γραφείο που έκανε εντύπωση τόσο σε αυτον όσο και σε όλον τον υπόλοιπο αντρικό κ γυναικείο πληθυσμό, και έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν σχέση. Δεν είναι φυσιολογικό να του τα πρήξω ή να προκαλέσω καυγάδες για αυτό ή για την καλή σχέση που έχει με την πιο ωραία από μένα φίλη του, φίλη μου...
Είναι φυσιολογικό να νιώθω τσιμπήματα ζήλιας όταν ετοιμάζεται για έξοδο που δεν με περιλαμβάνει -για οποιοδήποτε λόγο- και ξέρω ότι θα είναι εκεί γυναίκες περιποιημένες, ωραίες, ελεύθερες. Δεν είναι φυσιολογικό όμως να του απαγορέψω να πάει ή να τον κάνω να ζει με το κινητό στο χέρι (τώρα πίνω μια γουλιά ουίσκι, ΄τωρα μου είπε ο Τάκης "μεγαλε πως πάει το Project", όχι αγάπη μου με τη Μαρία ούτε γεια δεν έχουμε πει! κτλ)...
Κοινώς για μένα η φυσιολογική ζήλια είναι αυτή που σε κάνει να νιώθεις περίεργα ή "απειλούμενη", ακόμα κ αν έχεις εμπιστοσύνη στον άλλο, όταν ξέρεις ότι θα βρίσκεται μακριά σου σε περιβάλλοντα με πειρασμούς, αλλά μένει εκεί και δεν σου χαλάει τη σχέση.
Πχ, τι θέλω να πω. Έχω αρχίσει να βγαίνω με ένα παιδί τελευταία. Δεν θεωρώ παράλογο ότι, επειδή το εργασιακό περιβάλλον μου και η ζωή μου γενικά περιλαμβάνει ως επί το πλείστον άντρες νιώθει ζήλια, με την έννοια ότι πετάει κακιούλες, όταν πχ με παίρνουν τηλ στο κινητό ακόμα και βράδυ διάφοροι γνωστοί μου (όχι από την άμεσα παρέα μου που τους ξέρει αλλά "καλοί γνωστοι" από το περιβάλλον μου) αλλά αν αυτό ξεπεράσει τα όρια της πλάκας και αρχίσει να γίνεται αιτία καυγά ή διαφωνιών ("και τι δουλειά είχε ο Κώστας να σε πάρει τηλ 9 η ώρα το βράδυ? Δεν μπορούσε να πάρει κάποιον άλλο?") τότε ναι θα θεωρήσω ότι ξεφεύγει το πράγμα από τα όρια του φυσιολογικού.
Από την άλλη, για εμένα,αφενός είμαι τυχερή γιατί κ το δικό του περιβάλλον αποτελείται από άντρες [αποκλειστικά!] δεν θα κρύψω όμως ότι όταν μου αναφέρει διάφορα γυναικεία ονόματα ως "φίλες" του, ναι θέλω να της γνωρίσω και να κάνω "αισθητή" την παρουσία μου, έτσι για σιγουριά ! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τον πιέσω να μου τις γνωρίσει ή θα του απαγορέυσω να τις βλέπει αν δεν έιμαι κ εγώ εκεί κτλ ... Αυτό, με βάση τη λογική μου, είναι μη φυσιολογικό. Τα "τσιμπήματα" ζήλειας που ανέφερα εγώ τα εντάσσω στα "φυσιολογικά"...
[smilie=3,13,35]
Είναι φυσιολογικό να νιώθω τσιμπήματα ζήλιας όταν ετοιμάζεται για έξοδο που δεν με περιλαμβάνει -για οποιοδήποτε λόγο- και ξέρω ότι θα είναι εκεί γυναίκες περιποιημένες, ωραίες, ελεύθερες. Δεν είναι φυσιολογικό όμως να του απαγορέψω να πάει ή να τον κάνω να ζει με το κινητό στο χέρι (τώρα πίνω μια γουλιά ουίσκι, ΄τωρα μου είπε ο Τάκης "μεγαλε πως πάει το Project", όχι αγάπη μου με τη Μαρία ούτε γεια δεν έχουμε πει! κτλ)...
Κοινώς για μένα η φυσιολογική ζήλια είναι αυτή που σε κάνει να νιώθεις περίεργα ή "απειλούμενη", ακόμα κ αν έχεις εμπιστοσύνη στον άλλο, όταν ξέρεις ότι θα βρίσκεται μακριά σου σε περιβάλλοντα με πειρασμούς, αλλά μένει εκεί και δεν σου χαλάει τη σχέση.
Πχ, τι θέλω να πω. Έχω αρχίσει να βγαίνω με ένα παιδί τελευταία. Δεν θεωρώ παράλογο ότι, επειδή το εργασιακό περιβάλλον μου και η ζωή μου γενικά περιλαμβάνει ως επί το πλείστον άντρες νιώθει ζήλια, με την έννοια ότι πετάει κακιούλες, όταν πχ με παίρνουν τηλ στο κινητό ακόμα και βράδυ διάφοροι γνωστοί μου (όχι από την άμεσα παρέα μου που τους ξέρει αλλά "καλοί γνωστοι" από το περιβάλλον μου) αλλά αν αυτό ξεπεράσει τα όρια της πλάκας και αρχίσει να γίνεται αιτία καυγά ή διαφωνιών ("και τι δουλειά είχε ο Κώστας να σε πάρει τηλ 9 η ώρα το βράδυ? Δεν μπορούσε να πάρει κάποιον άλλο?") τότε ναι θα θεωρήσω ότι ξεφεύγει το πράγμα από τα όρια του φυσιολογικού.
Από την άλλη, για εμένα,αφενός είμαι τυχερή γιατί κ το δικό του περιβάλλον αποτελείται από άντρες [αποκλειστικά!] δεν θα κρύψω όμως ότι όταν μου αναφέρει διάφορα γυναικεία ονόματα ως "φίλες" του, ναι θέλω να της γνωρίσω και να κάνω "αισθητή" την παρουσία μου, έτσι για σιγουριά ! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τον πιέσω να μου τις γνωρίσει ή θα του απαγορέυσω να τις βλέπει αν δεν έιμαι κ εγώ εκεί κτλ ... Αυτό, με βάση τη λογική μου, είναι μη φυσιολογικό. Τα "τσιμπήματα" ζήλειας που ανέφερα εγώ τα εντάσσω στα "φυσιολογικά"...
[smilie=3,13,35]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.