Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
11-12-07
02:34
...να προσθέσω επίσης κάτι μικρό αλλά -κατά τη γνώμη μου- σημαντικό:
“Βλαβερόν” : Αυτό που “βλάπτει τον ρουν” = καταστρέφει τη ροή, την κίνηση των πραγμάτων και επομένως του σύμπαντος.
“Βλαβερόν” : Αυτό που “βλάπτει τον ρουν” = καταστρέφει τη ροή, την κίνηση των πραγμάτων και επομένως του σύμπαντος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-11-07
23:28
Θυμάμαι όταν έφερα την κόρη μου σπίτι από το μαιευτήριο...Θήλαζε όταν πεινούσε και κοιμόταν όταν νύσταζε και οι συνήθειές της ήταν άψογα συντονισμένες με τις ανάγκες της. Θα 'λεγε κανείς ότι η έννοια της Προσαρμογής λειτουργούσε μέσα της αυθόρμητα χωρίς την ανάγκη του επίκτητου μέτρου...
Ο άνθρωπος γεννιέται έχοντας έμφυτη Προσαρμογή στο περιβάλλον του και μεγαλώνοντας αναγκάζεται να θέσει μέτρα ώστε να επιστρέψει σ' αυτήν την ισορροπία.
Ο ενήλικος άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να μη φάει παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, για να μην ξενυχτήσει παραπάνω απ' όσο αντέχει, για να μην κοιμηθεί παραπάνω απ' όσο ο οργανισμός του απαιτεί. "Μηδέν άγαν"...
Όπως η ζυγαριά που παλαντζάρει πριν ισορροπήσει, έτσι και ο άνθρωπος για να προσεγγίσει το σωστό μέτρο έχει ανάγκη να ταλαντευτεί από το ζενίθ στο ναδίρ, ακόμα και να αγγίξει την υπερβολή. Το βλέπουμε άλλωστε έντονα στην εφηβεία, όπου οι νέοι στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους βιώνουν εύκολα στα άκρα, στο ντύσιμο τη διασκέδαση τις καθημερινές αντιδράσεις, μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση και η υπερβολή να κοπάσει.
Πως αλλιώς να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του αν δεν κατανοήσει τα όριά του; Πως αλλιώς να εφαρμόσει το μέτρο αν πρώτα δεν το αμφισβητήσει;
Το μέτρο της φύσης άλλωστε είναι η άπειρη δυνατότητα μέσα στην οποία τα πάντα ρει...
Ο άνθρωπος γεννιέται έχοντας έμφυτη Προσαρμογή στο περιβάλλον του και μεγαλώνοντας αναγκάζεται να θέσει μέτρα ώστε να επιστρέψει σ' αυτήν την ισορροπία.
Ο ενήλικος άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να μη φάει παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, για να μην ξενυχτήσει παραπάνω απ' όσο αντέχει, για να μην κοιμηθεί παραπάνω απ' όσο ο οργανισμός του απαιτεί. "Μηδέν άγαν"...
Όπως η ζυγαριά που παλαντζάρει πριν ισορροπήσει, έτσι και ο άνθρωπος για να προσεγγίσει το σωστό μέτρο έχει ανάγκη να ταλαντευτεί από το ζενίθ στο ναδίρ, ακόμα και να αγγίξει την υπερβολή. Το βλέπουμε άλλωστε έντονα στην εφηβεία, όπου οι νέοι στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους βιώνουν εύκολα στα άκρα, στο ντύσιμο τη διασκέδαση τις καθημερινές αντιδράσεις, μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση και η υπερβολή να κοπάσει.
Πως αλλιώς να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του αν δεν κατανοήσει τα όριά του; Πως αλλιώς να εφαρμόσει το μέτρο αν πρώτα δεν το αμφισβητήσει;
Το μέτρο της φύσης άλλωστε είναι η άπειρη δυνατότητα μέσα στην οποία τα πάντα ρει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.