09-10-14
01:10
Ο Ντοστογιέφσκι είναι βαρύς σε κάποια βιβλία. Πχ στους Δαιμονισμένους. Αυτό το βιβλίο πρέπει κάποτε να το ξαναδιαβάσω, έχω την εντύπωση πως δεν πρέπει να κατάλαβα ούτε το μισό. Όχι σε άλλα όμως, πχ:
Οι Καραμάζοβ είναι αριστουργηματικό. Μόνο αυτή η λέξη υπάρχει για αυτό το βιβλίο (1500 σελίδες, πάρε βαθιά ανάσα). Το ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι επίσης είχα διαβάσει αρκετά χρόνια πριν. Πολύ καλό επίσης. Ίσως το πιο εμβληματικό του να είναι το Έγκλημα και τιμωρία. Δεν ξέρω, όλοι αυτό βάζουν στη 10άδα των top βιβλίων τους.
Οι Καραμάζοβ είναι αριστουργηματικό. Μόνο αυτή η λέξη υπάρχει για αυτό το βιβλίο (1500 σελίδες, πάρε βαθιά ανάσα). Το ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι επίσης είχα διαβάσει αρκετά χρόνια πριν. Πολύ καλό επίσης. Ίσως το πιο εμβληματικό του να είναι το Έγκλημα και τιμωρία. Δεν ξέρω, όλοι αυτό βάζουν στη 10άδα των top βιβλίων τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
22:40
Αλήθεια τι διαβάζετε τώρα; Εγώ το Κύριε Διοικητά του Romain Slocombe-το τελειώνω δηλαδή σε λίγο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
22:12
Δεν έχω διαβάσει ακόμη ούτε το ένα, ούτε το άλλο... Nα πω την αλήθεια το middlesex οτέ δε μου κίνησε το ενδιαφέρον. Της Ταρτ το έχω πάρει, αλλά κάνω ένα διάλειμμα τώρα από τους τόμους-δε θέλω κάτι μεγαλύτερο των 400 σελίδων!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
21:10
Ναι, ένα πράγμα σαν την Καρδερίνα της Tart. Πριν 2 μήνες παντού άκουγα για αυτήν. Τώρα για το middlesex.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
20:37
Μα τι έχει γίνει τελευταία με αυτό το βιβλίο; Λόγω επανέκδοσης λογικά, ε;Jeffrey Eugenides - Middlesex (σε ελληνική μτφρ. Middlesex, ανάμεσα στα δύο φύλα)
εξαιρετικό βιβλίο αν και λίγο αρχικά κουράζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-04-14
21:37
Η κριτική χαρακτήρισε το μυθιστόρημα της Τόνι Μόρισον "Παράδεισος" το πιο πρωτότυπο και παράξενο από τα βιβλία της. Και είναι, πράγματι. Το έργο μιλά σε πολλά επίπεδα: θέματά του, το θρησκευτικό βίωμα, η διαπάλη παλιού και καινούργιου, η γυναικεία ταυτότητα και η γυναικεία μοίρα στον ανδροκρατούμενο κόσμο, η ταλανιστική διαδικασία μέσα από την οποία κατακτάται η ιστορική μνήμη και η φυλετική συνείδηση, η αμφισβήτηση, τέλος της "Ιστορίας" ως μιας και μοναδικής: η αναγνώριση ότι κάθε ιστορική καταγραφή δεν αποτελεί οριστική και τελειωμένη ανασύνθεση του παρελθόντος, αλλά μια από τις πολλές εκδοχές του. Αυτό το πλούσιο μυθιστόρημα, στο οποίο η νομπελίστα συγγραφέας καταθέτει υφολογική δεινότητα και σπαρακτική ανθρωπιά, εκτυλίσσεται στο Ρούμπι, μια μικρή απομονωμένη κοινότητα μαύρων στην καρδιά της Αμερικής. Πλάι στο Ρούμπι, σε μια εγκαταλελειμμένη έπαυλη, αλλοτινό καθολικό σχολείο για τις μικρές Ινδιάνες της περιοχής, γνωστό ως "Μοναστήρι", βρίσκουν καταφύγιο μια χούφτα γυναίκες, εξόριστες, εκούσια ή ακούσια, από την κοινωνία. Η παρουσία τους αποτελεί πρόκληση για τους κατοίκους του Ρούμπι η ελευθέρια, ακατανόητη για τους συντηρητικούς θρησκευόμενους μαύρους, συμπεριφορά τους, η απόφασή τους να ζήσουν "εκτός", η άρνησή τους να συμμορφωθούν σε κανόνες τις μετατρέπουν, στα μάτια των γειτόνων τους, από ακίνδυνες γυναίκες, σε επίβουλες μάγισσες. Οι μεγαλύτεροι του χωριού θα θεωρήσουν εκείνες υπεύθυνες για την εξέγερση των νέων μελών της κοινότητας, που αμφισβητούν τα παραδεδομένα, ζητούν ελευθερία και αξιοπρέπεια, στρατεύονται πολιτικά. Και θα αποφασίσουν να τις εξολοθρεύσουν. Έργο που συνδυάζει την πολιτική με την μεταφυσική, τον ερωτισμό με την θρησκευτικότητα, το παραμύθι με την ιστορία, ο "Παράδεισος" είναι από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της σύγχρονης Αμερικανικής λογοτεχνίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.