02-04-14
22:02
Εξαϋλώνεται η ύλη το σώμα, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Αλλά ο άνθρωπος, ως γνωστόν, δεν αποτελείται μόνο από αυτό!
ΥΓ μη μου υπενθυμίσει κανείς το #119 μήνυμα μου, εκεί απευθυνόμουν σε άλλη...τοποθέτηση!
Ολα στηριζονται σε υποθεσεις , ισως ολα αυτα που αισθανομαστε και τα λεμε ψυχη ειναι απλη χημεια που δινει τετοια ψευδαισθηση στον εγκεφαλο μας. Ισως απο την αλλη οταν πεθαινουμε περναμε σε εναν αλλο κοσμο που ειτε θυμομαστε αυτον το κοσμο (μετανιωνοντας ή οχι) ειτε καν δεν θυμασαι τιποτα οπως και δεν θυμασαι που ησουν πριν γεννηθεις. Γινεται την στιγμη που το σπερματοζωαριο βρισκει το ωαριο, εκεινη την στιγμη να δημιουργειται μια νεα ψυχη απο το πουθενα ;
Εξαϋλώνεται η ύλη το σώμα, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Αλλά ο άνθρωπος, ως γνωστόν, δεν αποτελείται μόνο από αυτό!
ΥΓ μη μου υπενθυμίσει κανείς το #119 μήνυμα μου, εκεί απευθυνόμουν σε άλλη...τοποθέτηση!
Ίσως, αλλά όπως το σκέφτομαι τουλάχιστον εγώ, είναι πολύ προτιμότερο να πεθαίνεις ξέροντας ότι έζησες στο έπακρο, πραγματοποίησες τις επιθυμίες σου, και άφησες “κάτι“ πίσω σου. Επιτεύγματα; Δόξα; Ευχάριστες αναμνήσεις; Ανάλογα.
Αρα μιλας για την στιγμη που ξερεις οτι σε λιγο θα πεθανεις, εκει που εισαι ετοιμαθανατος και σκεφτεσαι τι εκανες στην ζωη σου. Ναι εκει σιγουρα θα ευχοσουν να ειχες κανει οσα λες απο πανω, αλλα υποθετω οτι μετα απο λιγες μερες δεν νομιζω να υπαρχεις ωστε να τα σκεφτεσαι . Αλλα απο την αλλη ολα ειναι σχετικα
Παντως δεν ειναι πολυ παραξενο το οτι τα ζωα δεν γνωριζουν πως θα πεθανουν και ετσι ζουν απλα , ενω εμεις τα πιο εξυπνα οντα γνωριζουμε οτι θα πεθανουμε και ομως παραδοξως πασχιζουμε να επιζησουμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
12-01-14
12:04
Θα μπορουσε να ηταν διαφορετικα ; εννοω οτι παρα μονο υποθεση των ζωντανων δεν μπορει να ειναι αφου ολοι προς τα εκει πηγαινουμε ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-01-14
18:47
Οπως λεει ο Σοπενχαουερ : " και μονο την ωρα του θανατου θα αντιληφθουμε τελικα οτι μια ψευδαιαθηση ειχε στριμωξει την υπαρξη μας στο ατομο μας." Κι που ξερουμε, ισως η ζωη που ζουμε δεν ειναι παρα ενα τιποτα μια "ψευδαισθηση" και οτι απλως ο θανατος ειναι η αρχη της πραγματικης μας υπαρξης . γιατι αραγε προσπαθουμε να κρατηθουμε στην κατασταση που ονομαζεται ζωη εξαιτιας του φοβου του θανατου; Τελικα ο θανατος ειναι το μονο πραγμα που μας αποδεικνυει οτι πραγματικα υπαρχουμε εδω . Γιατι χωρις τελος δεν υπαρχει και αρχη. Και ολοι οι ανυπομονοι που θελουν να μαθουν που πανε μετα το θανατο, ειναι πολυ απλο πανε εκει που ηταν πριν γεννηθουν. Και αυτο που ειναι ουσιαστικα αξιο αποριας ειναι οχι που παμε οταν πεθαινουμε αλλα γιατι ερχομαστε στην ζωη. Η ανυπαρξια τελικα ειναι η πιο ευκολη λυση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.