09-10-14
01:10
Ο Ντοστογιέφσκι είναι βαρύς σε κάποια βιβλία. Πχ στους Δαιμονισμένους. Αυτό το βιβλίο πρέπει κάποτε να το ξαναδιαβάσω, έχω την εντύπωση πως δεν πρέπει να κατάλαβα ούτε το μισό. Όχι σε άλλα όμως, πχ:
Οι Καραμάζοβ είναι αριστουργηματικό. Μόνο αυτή η λέξη υπάρχει για αυτό το βιβλίο (1500 σελίδες, πάρε βαθιά ανάσα). Το ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι επίσης είχα διαβάσει αρκετά χρόνια πριν. Πολύ καλό επίσης. Ίσως το πιο εμβληματικό του να είναι το Έγκλημα και τιμωρία. Δεν ξέρω, όλοι αυτό βάζουν στη 10άδα των top βιβλίων τους.
Οι Καραμάζοβ είναι αριστουργηματικό. Μόνο αυτή η λέξη υπάρχει για αυτό το βιβλίο (1500 σελίδες, πάρε βαθιά ανάσα). Το ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι επίσης είχα διαβάσει αρκετά χρόνια πριν. Πολύ καλό επίσης. Ίσως το πιο εμβληματικό του να είναι το Έγκλημα και τιμωρία. Δεν ξέρω, όλοι αυτό βάζουν στη 10άδα των top βιβλίων τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
22:40
Αλήθεια τι διαβάζετε τώρα; Εγώ το Κύριε Διοικητά του Romain Slocombe-το τελειώνω δηλαδή σε λίγο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
22:12
Δεν έχω διαβάσει ακόμη ούτε το ένα, ούτε το άλλο... Nα πω την αλήθεια το middlesex οτέ δε μου κίνησε το ενδιαφέρον. Της Ταρτ το έχω πάρει, αλλά κάνω ένα διάλειμμα τώρα από τους τόμους-δε θέλω κάτι μεγαλύτερο των 400 σελίδων!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
21:10
Ναι, ένα πράγμα σαν την Καρδερίνα της Tart. Πριν 2 μήνες παντού άκουγα για αυτήν. Τώρα για το middlesex.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-14
20:37
Μα τι έχει γίνει τελευταία με αυτό το βιβλίο; Λόγω επανέκδοσης λογικά, ε;Jeffrey Eugenides - Middlesex (σε ελληνική μτφρ. Middlesex, ανάμεσα στα δύο φύλα)
εξαιρετικό βιβλίο αν και λίγο αρχικά κουράζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-05-13
20:33
Απλά υπέροχο....
Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων
Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας τού "Balto", ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του "Balto", όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της Λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού. Γιατί είναι όλοι τους αθεράπευτα αισιόδοξοι.
Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος που πραγματεύεται όσο και με την αυθεντικότητα που αναδίδεται από τις σελίδες του.
"Η Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων" απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές, πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα, τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ που απονέμουν οι μαθητές λυκείου και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
"Ο Γκενασιά βρίσκει τον σωστό τόνο, ταυτοχρόνως τρυφερό και πειραχτικό, για να περιγράψει τη γαλλική νεολαία της δεκαετίας του '60. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η εξέγερση κατά των γονέων, η ανακάλυψη του ροκ-εν-ρολ, το πάθος για το ποδοσφαιράκι... Αριστουργηματικές σελίδες, που
κάνουν επί μακρόν απολαυστική την ανάγνωση αυτού του ογκώδους μυθιστορήματος."
(Dominique Guiou, "Le Figaro")
"Με τον τρόπο του Τζόναθαν Κόου, ο συγγραφέας επιτυγχάνει ένα μικρό θαύμα: ένα μεγάλο λαϊκό μυθιστόρημα που δεν παραιτείται από τις λογοτεχνικές και ιστορικές φιλοδοξίες του. Η αφήγηση ρέει και οι ήρωες είναι συγκινητικοί... δύσκολο να τους αφήσεις."
(Baptiste Liger, "Lire")
"Μια υπέροχη τοιχογραφία, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ελκυστικοί· αυτό το αλά Φρανσουά Τρυφώ μυθιστόρημα αποσπά κάποια δάκρυα και πολλά χαμόγελα. Κλασική η γραφή; Μα δεν είναι ακριβώς αυτή που διαρκεί και νικά όλες τις μόδες;"
(J.-Ch. B., "Le Figaro Magazine")
"Η μεγάλη επιτυχία του Γκενασιά συνίσταται στην επιδέξια σύνθεση, τον αδιάκοπο ρυθμό που γοητεύει τους αναγνώστες, ακόμα και όσους αντιστέκονται στα πολυσέλιδα μυθιστορήματα."
(Josyane Savigneau, "Le Monde")
"Με κεντρικό θέμα την προδοσία των ιδανικών και τα δράματα που προκάλεσαν οι ιδεολογίες οι οποίες σημάδεψαν τον 20ό αιώνα, αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο του Γκενασιά -που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα- είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα τούτης της εκδοτικής περιόδου. Με φόντο τον πόλεμο της Αλγερίας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί έναν αξιοθαύμαστο πίνακα της Γαλλίας του '60 από τη σκοπιά των μεταναστών και των προσφύγων, στους οποίους η σημερινή Γαλλία οφείλει πολλά.
(C.S., "Le Nouvel Observateur")
"Ένα πολύ ωραίο λαϊκό μυθιστόρημα, με την ευγενέστερη έννοια του όρου."
(Marie-Noelle Campana, "Etudes")
"Φιλόδοξο μυθιστόρημα. Χρόνια είχα να καταβροχθίσω με τόση απόλαυση ένα τόσο ογκώδες μυθιστόρημα."
(Francois Busnel, "Lire")
"Δυνατό, βαθύ, μελαγχολικό αλλά και εύθυμο, ένα μυθιστόρημα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας: θα είναι το γεγονός αυτής της εκδοτικής περιόδου."
(Franηois Busnel, "L' Express")
"Το σημαντικότερο προτέρημα του βιβλίου: ποτέ δεν ολισθαίνει στον διδακτισμό, διαφυλάσσει τα συναισθήματα, υπερασπίζεται τη μυθιστορηματική δομή. Ωραίο μυθιστόρημα."
(Christine Ferniot, "Telerama")
Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων
Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας τού "Balto", ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του "Balto", όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της Λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού. Γιατί είναι όλοι τους αθεράπευτα αισιόδοξοι.
Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος που πραγματεύεται όσο και με την αυθεντικότητα που αναδίδεται από τις σελίδες του.
"Η Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων" απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές, πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα, τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ που απονέμουν οι μαθητές λυκείου και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
"Ο Γκενασιά βρίσκει τον σωστό τόνο, ταυτοχρόνως τρυφερό και πειραχτικό, για να περιγράψει τη γαλλική νεολαία της δεκαετίας του '60. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η εξέγερση κατά των γονέων, η ανακάλυψη του ροκ-εν-ρολ, το πάθος για το ποδοσφαιράκι... Αριστουργηματικές σελίδες, που
κάνουν επί μακρόν απολαυστική την ανάγνωση αυτού του ογκώδους μυθιστορήματος."
(Dominique Guiou, "Le Figaro")
"Με τον τρόπο του Τζόναθαν Κόου, ο συγγραφέας επιτυγχάνει ένα μικρό θαύμα: ένα μεγάλο λαϊκό μυθιστόρημα που δεν παραιτείται από τις λογοτεχνικές και ιστορικές φιλοδοξίες του. Η αφήγηση ρέει και οι ήρωες είναι συγκινητικοί... δύσκολο να τους αφήσεις."
(Baptiste Liger, "Lire")
"Μια υπέροχη τοιχογραφία, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ελκυστικοί· αυτό το αλά Φρανσουά Τρυφώ μυθιστόρημα αποσπά κάποια δάκρυα και πολλά χαμόγελα. Κλασική η γραφή; Μα δεν είναι ακριβώς αυτή που διαρκεί και νικά όλες τις μόδες;"
(J.-Ch. B., "Le Figaro Magazine")
"Η μεγάλη επιτυχία του Γκενασιά συνίσταται στην επιδέξια σύνθεση, τον αδιάκοπο ρυθμό που γοητεύει τους αναγνώστες, ακόμα και όσους αντιστέκονται στα πολυσέλιδα μυθιστορήματα."
(Josyane Savigneau, "Le Monde")
"Με κεντρικό θέμα την προδοσία των ιδανικών και τα δράματα που προκάλεσαν οι ιδεολογίες οι οποίες σημάδεψαν τον 20ό αιώνα, αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο του Γκενασιά -που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα- είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα τούτης της εκδοτικής περιόδου. Με φόντο τον πόλεμο της Αλγερίας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί έναν αξιοθαύμαστο πίνακα της Γαλλίας του '60 από τη σκοπιά των μεταναστών και των προσφύγων, στους οποίους η σημερινή Γαλλία οφείλει πολλά.
(C.S., "Le Nouvel Observateur")
"Ένα πολύ ωραίο λαϊκό μυθιστόρημα, με την ευγενέστερη έννοια του όρου."
(Marie-Noelle Campana, "Etudes")
"Φιλόδοξο μυθιστόρημα. Χρόνια είχα να καταβροχθίσω με τόση απόλαυση ένα τόσο ογκώδες μυθιστόρημα."
(Francois Busnel, "Lire")
"Δυνατό, βαθύ, μελαγχολικό αλλά και εύθυμο, ένα μυθιστόρημα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας: θα είναι το γεγονός αυτής της εκδοτικής περιόδου."
(Franηois Busnel, "L' Express")
"Το σημαντικότερο προτέρημα του βιβλίου: ποτέ δεν ολισθαίνει στον διδακτισμό, διαφυλάσσει τα συναισθήματα, υπερασπίζεται τη μυθιστορηματική δομή. Ωραίο μυθιστόρημα."
(Christine Ferniot, "Telerama")
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.