Απρόσεχτος
Νεοφερμένος
Ο Απρόσεχτος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 115 μηνύματα.
16-05-14
19:03
Ο λόγος που θα στενοχωρηθείς περισσότερο αν σκοτώσεις καταλάθος έναν άνθρωπο είναι η κοινωνία και οι συνέπειές της. Όταν σκοτώνεις ένα σκαθάρι δεν έχεις απολύτως καμία συνέπεια, είναι σαν να μη συνέβη. Αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο πέραν από τη φυλακή, βλέπεις τους συγγενείς και φίλους του να κλαίνε, και όλη οι κοινωνία σε αντιμετωπίζει σαν δολοφόνο με ότι αυτό συνεπάγεται. Αν δεν υπήρχαν οι κοινωνικοί φραγμοί ναι το ίδιο θα αισθανόσουνα.
.... Είναι σαν να βρίζεις ένα σκαθάρι.
Η γνώμη μου είναι απλή."κατ εμένα όλες οι ζωές είναι ηθικά ισότιμες από τον άνθρωπο, μέχρι το σκαθάρι και τη ροδιά."
λογικά να υποθέσω, βάσει του συλλογισμού σου πάντα, ότι αν σκοτώσεις κατα λάθος έναν άνθρωπο και αν κόψεις κατά λάθος μια ροδιά, θα στενοχωρηθείς το ίδιο. ή αν ψεκάσεις έναν ψύλλο μέχρι θανάτου.
σε θεωρητικό επίπεδο οι ζωές είναι όλες ίσες κτλ, ανεξαρτήτως είδους, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό. είναι καλό και κουλ η φάση να δείχνουμε ουδετερότητα στα της φύσης, και πόσο μη-ανθρωποκεντρική σκοπιά έχουν οι απόψεις μας, αλλά αυτά δεν μπορούν να σταθούν σε πρακτικό επίπεδο. ο άνθρωπος υπάρχει για να κυριαρχεί. είναι το κυρίαρχο ον -τουλάχιστον στον πλανήτη μας και στον ορατό τετραδιάστατο κόσμο μας-, είμαστε το είδος που κυριαρχεί λόγω της ανωτερότητάς μας σε καίριους και νευραλγικούς τομείς. τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο. η λέξη κλειδί πάντως είναι η εξέλιξη.
Στα του θέματος γιατί βγήκα λίγο οφ-τόπικ: η έκτρωση είναι στην διακριτική ευχέρεια της γυναίκας και του άντρα (μιας και τελείως ορθολογικά, η απόφαση πρέπει να είναι από κοινού) κυρίως σε περιπτώσεις που το κρίνουν οι ίδιοι σωστό και έχει να κάνει με θεμελιώδη -προς την ανάπτυξη του παιδιού- προβλήματα, τα οποία τις περισσότερες φορές είναι και αντικειμενικά. σε άλλες περιπτώσεις έκτρωσης, υπάρχει κίνδυνος να χαρακτηριστείς ανέυθυνος το λιγότερο. είναι μια επιλογή την οποια στην προσφέρει η επιστήμη και δεν πρέπει να την δεχόμαστε ή να την απορρίπτουμε δογματικά.
Η συμπεριφορά του ανθρώπου σήμερα έχει βρεφική ηλικία.
Και ο λόγος είναι γιατι υπακούει στους νόμους που ο ίδιος έχει θεσπίσει και μη μου πείτε οτι είναι τέλειοι γιατι αμφιβάλω εκ των προτέρων.
Λέει ο άνθρωπος, οτι ζωή είναι μετά την 24 εβδομάδα κύησης.
Τρέχουμε όλοι εμείς οι αργόσχολοι εδώ μέσα να κονταροχτυπηθούμε με τις απόψεις μας.Ομως μας διαφεύγει οτι πέραν των νόμων του ανθρώπου υπάρχει και ένα πορτάκι που ανοίγει ορίζοντες ανεξιχνίαστους.
Και κάπου εκεί υπάρχει και η νομοτέλεια που υπακούει η ζωή.
Οσο και αν τολμήσουμε να φανταστούμε, θα είμαστε εγωϊστές ακόμα και αν πούμε μια οποιαδήποτε γνώμη.
Γιατι είμαστε ατελείς, όχι σαν όντα αλλά για την αποδοχή της κατάστασης που ζούμε και κινούμαστε ως αληθηνή.
Και εδώ η αλήθεια είναι δική μας, άρα απόλυτα υποκειμενική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Απρόσεχτος
Νεοφερμένος
Ο Απρόσεχτος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 115 μηνύματα.
13-05-14
19:22
Εδώ δεν βλέπω ρομαντικούς με ίδιες απόψεις και αντίθετους με διαφορετικές απόψεις.Πολύ ρομαντικά τα βλέπεις τα πράγματα και εσύ και οι υπόλοιποι που έχουν την ίδια άποψη. Θεωρείτε δηλαδή ότι είναι προτιμότερο η μάζα κυττάρων (τουτέστιν μελλοντικό παιδί) που δημιουργείται κατά την σύλληψη να αναπτυχθεί είτε με μια χάλια οικογένεια π.χ. δύο νέα παιδιά που δεν ξέρουν που τους πάνε τα τέσσερα και δεν μπορούν μόνοι τους να καταφέρουν τα βασικά πόσο μάλλον με ένα παιδί, ή ακόμα να μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο γιατί (ας είμαστε ρεαλιστές) τόσα παιδιά ζουν σε ορφανοτροφεία επειδή δεν υπάρχουν γονείς να τα υιοθετήσουν, παρά να μην υπάρξει καν τέτοιο παιδί.
Βλέπω γνώμες με αποκρυσταλλωμένη άποψη και γνώμες οι οποίες διίστανται ανάλογα με τις ευθύνες της πράξης.
Μας διαφεύγει ο χαρακτηρισμός της πράξης, η οποία είναι η έκτρωση.
Σαφώς και δεν εξετάζουμε την πρόληψη, ούτε και την ηλικία των αυτουργών.
Ούτε και την πιθανότητα να μην ήξεραν ότι μετά από τις αγκαλίτσες και τα υπόλοιπα (δηλ. την εκσπερμάτωση) ξεκινούν αλυσιδωτές και μη αναστρέψιμες διαδικασίες.
Για να επιστρέψω στον χαρακτηρισμό της πράξης – έκτρωση – βίαια διακοπή κύησης – τεμαχισμός ή πολτοποίηση του εμβρύου – ωραιοποίηση της αφαίρεσης μιας εν δυνάμει ζωής.
Γιατι αποτελεί φτηνή δικαιολογία το ότι δύο παιδιά μικρά πρόκειται να αποκτήσουν παιδί, οπότε να επιτρέψουμε την έκτρωση, αντί να ρίξουμε το βάρος στην ενημέρωση και την πρόληψη, με ορθές απόψεις και όχι στρεβλώνοντας αυτή την ίδια την γλώσσα που επικοινωνούμε, παρεννοώντας έννοιες όπως είναι η ζωή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Απρόσεχτος
Νεοφερμένος
Ο Απρόσεχτος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 115 μηνύματα.
09-05-14
19:00
Οφείλουμε να πούμε τί δεχόμαστε οτι είναι ζωή και όχι να προσπαθήσουμε να αποποιηθούμε τις όποιες απαιτήσεις μιας συνουσίας, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ένα παιδί. Αυτό αφού εμείς δεν φροντίσαμε να φυλαχτούμε, ξεκινά για εμάς μια ανεπιθύμητη κύηση.Κοίτα, κι εγώ δεν είμαι κατά της έκτρωσης αλλά αυτό το "το έμβριο δεν είναι "ζωή"" δεν είναι τόσο απλό. Χωράει πολύ συζήτηση. Μαζί σου, οι περισσότεροι που είναι κατά της έκτρωσης κι εγώ πιστεύω πως είναι επηρεασμένοι από θρησκευτικά παραλληρήματα αλλά το να θεωρεί κάποιος ένα έμβρυο ζωή δεν είναι πάντα αποτέλεσμα θρησκευτικού επηρεασμού. Εξάλλου, δεν ξέρω γιατί δε θα μπορούσε να θεωρείται ζωή ένα έμβρυο. Και δέκα απαντήσεις να μου δώσουν δέκα διαφορετικά άτομα που να υποστηρίζουν ότι το έμβρυο δεν είναι ζωή, αυτό θα προέρχεται μόνο κα μόνο από το πως ορίζεται κανείς το τι είναι ζωή.
Μπορούμε να ψάξουμε νομικές ή άλλες δικαιολογίες, αλλά η ουσία είναι μία και δεν αλλάζει με όποιες λέξεις και αν χρησιμοποιήσουμε.
Αρχόμενη κύηση ισούται με έναρξη μιας ζωής και δεν είναι μόνο σπέρμα ή μόνο ωάριο, παρά έχουν συνδεθεί σε άρηκτο δεσμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.