aye
Πολύ δραστήριο μέλος
Η aye αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Πωλητής/ρια. Έχει γράψει 862 μηνύματα.
05-09-14
16:39
Έχουμε και λέμε:
- Δώδεκα μηνών με είχαν αφήσει στη βεράντα μέσα σε περπατούρα και έτρεχα πέρα δώθε. Βρήκα την τσάντα με τα μανταλάκια και άρχισα να τα πετάω ένα ένα από το μπαλκόνι του 4ου ορόφου.
- Πέντε χρονών, μεσημέρι που κοιμόταν όλοι, μπήκα στο μπάνιο, πήρα το ξυράφι του πατέρα μου και ξύρισα (στεγνά) τα φρύδια μου. Κόπηκα και άσχημα στο ένα, έχω ακόμα την ουλή. Μετά για μέρες μου φαινόταν πολύ διασκεδαστικό όταν οι μεγάλοι συνειδητοποιούσαν ότι κάτι δεν πάει καλά, και ξαφνικά γουρλώνανε τα μάτια και ρωτούσαν "πουντα τα φρύδια σου;"
- Έξι χρονών ανακάλυψα ότι μπορώ να ξεβιδώσω το διχτάκι από την άκρη της βρύσης του νεροχύτη. Εϊχα την φαεινή ιδέα να βάλω μέσα ένα κομμάτι αποσμητικό χώρου και να το ξαναβιδώσω "για να μυρίζει ωραία το νερό". Παραλίγο έτσι να τους δηλητηριάσω όλους. Ευτυχώς ψυλλιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά επειδή κάθε φορά που γέμιζαν νερό το μπρίκι και το έβαζαν στο μάτι για να ψήσουν καφέ, έβγαζε πολύ αφρό και γινόταν κόλαση.
- Επίσης ήμουν πυρομανής (ακόμα είμαι, αλλά έχω μάθει να το ελέγχω). Κάθε καινούργιο υλικό/αντικείμενο μου άρεσε να του βάζω φωτιά για να δώ πως καίγεται, και μετά κοιτούσα εκστατικά τις φλόγες μέχρι να σβήσουν.
- Το αποκορύφωμα: Εννιά χρονών μπήκα στο αμάξι του πατέρα μου που ήταν παρκαρισμένο στο εξοχικό και χαζολογούσα (κλασικά μεσημέρι που οι μεγάλοι κοιμόταν και εμένα λόγω βαρεμάρας έμπαινε ο διάολος μέσα μου). Μέσα στο ντουλαπάκι του συνοδηγού είχε λίγο καναββόμαλο από αυτό που χρησιμοποιούσαν τότε η υδραυλικοί για τις ενώσεις σωληνώσεων, πριν επικρατήσει η ταινία από τεφλόν. Φυσικά έπιασα αναπτήρα και του έβαλα φωτιά. Τότε συνειδητοποίησα ότι είναι εξαιρετικά εύφλεκτο (ξερή φυτική ίνα), και πήραν οι φλόγες φωτιά για τα καλά, την έσβησά όπως-όπως και καλού κακού γέμισα και δυο ποτήρια νερό από την κουζίνα και τα έριξα μέσα στο ντουλαπάκι. Φυσικά όταν ξυπνήσαν και μπήκαν στο αμάξι και είδαν νερά και στάχτες και λιωμένο πλαστικό με πήρε ο διάολος για τα καλά. Ο πατέρας μου τσαντίστηκε ιδιαίτερα γιατί μισοκάηκαν και δυο παλιές οικογενειακές φωτογραφίες που για κάποιο λόγο κρατούσε εκεί μέσα.
- Επίσης, στην πρώτη δημοτικού είχα ανακαλύψει το συρτάρι που έβαζαν οι γονείς μου κάθε μήνα τα χρήματα του μισθού τους (μετρητά τότε όλα, μιλάμε για αρχές δεκαετίας 80), και έκλεψα δέκα χιλιάρικα με σκοπό να τα πάω στο σχολείο. Με ανακάλυψαν στο τσακ την ώρα που έβγαινα από το σπίτι και έπαθαν τρελλό σόκ, ήταν πολλά λεφτά τότε οι δέκα χιλιάδες δραχμές, αξία περίπου όσο 500 ευρώ σήμερα.
- Επίσης, αφού γεννήθηκε η αδερφή μου και αρχίσαν μέσα στο σαλόνι να βάζουν φωτογραφίες της δίπλα στις δικές μου σε 2-3 κορνίζες, εγώ λόγω ζήλιας και κακίας επανειλλημένως άνοιγα την κορνίζα (πάντα κρυφά και μεσημέρι που κοιμόντουσαν οι μεγάλοι), και γύρναγα την φωτογραφία της αδερφής μου για να φαίνεται είτε ανάποδα είτε λευκή.
- Τέλος, όταν ήταν μωρό προσπάθησα να την πνίξω στην κούνια, αλλά ξύπνησε το σκασμένο και άρχισε να ουρλιάζει και έτρεξαν όλοι οι μεγάλοι και φυσικά με ξαναπήρε ο διάολος.
Ξέρω, ξέρω, αγγελούδι σκέτο ήμουν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.