12-02-08
05:35
Τουλάχιστον πες μας εδώ την κλινική, να την έχουμε υπόψιν μας...
Ευτυχώς είστε μακρυά.
https://www.bluecross.com.cy/article.php?id=8
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-02-08
20:48
Την πήγαμε σε ιδιώτη γιατί μας φάνηκε παράξενο που ακούσαμε "κάταγμα" και είδαμε μια απλή ανάρτηση. Εξάλλου ο καθένας έχει δικαίωμα σε μια δεύτερη γνώμη, δεν είναι αυτό το θέμα. Τελικά μας διαβεβαίωσαν ότι το συγκεκριμένο κάταγμα είναι καλύτερα να αντιμετωπίζεται με απλή ανάρτηση-ακινητοποίηση. Της έγραψαν και παυσίπονα που δεν της είχαν συνταγογραφήσει στο νοσοκομείο.
Ο συγκεκριμένος γιατρός είναι και ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης κλινικής, δεν έχει όμως καμία σχέση αυτό. Και όντως δεν θα κάνω τίποτα και θα νιώθω ένοχη για πολλά. Η ειρωνεία είναι ότι ειδικεύτηκα και στο ιατρικό δίκαιο/ιατρική ηθική μπα σε καλό μου και δεν κάνω τίποτα και ούτε ξέρω τι πρέπει να κάνω και ούτε είχα φανταστεί ποτέ πώς είναι στην πράξη η κατάσταση, εντελώς άχρηστη μιλάμε, έχω όντως άλλες έγνοιες, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τον πετύχω τον συγκεκριμένο γιατρό ως μάρτυρα σε καμιά άλλη υπόθεση τροχαίου δυστυχήματος, σε αυτές που οι ορθοπεδικοί δίνουν και παίρνουν, ορκίζομαι ότι θα τον στήσω στον τοίχο βγάζοντας τα απωθημένα μου, θα τον κάνω να βγάλει καπνούς από τα αφτιά
/me κακιά
Ο συγκεκριμένος γιατρός είναι και ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης κλινικής, δεν έχει όμως καμία σχέση αυτό. Και όντως δεν θα κάνω τίποτα και θα νιώθω ένοχη για πολλά. Η ειρωνεία είναι ότι ειδικεύτηκα και στο ιατρικό δίκαιο/ιατρική ηθική μπα σε καλό μου και δεν κάνω τίποτα και ούτε ξέρω τι πρέπει να κάνω και ούτε είχα φανταστεί ποτέ πώς είναι στην πράξη η κατάσταση, εντελώς άχρηστη μιλάμε, έχω όντως άλλες έγνοιες, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τον πετύχω τον συγκεκριμένο γιατρό ως μάρτυρα σε καμιά άλλη υπόθεση τροχαίου δυστυχήματος, σε αυτές που οι ορθοπεδικοί δίνουν και παίρνουν, ορκίζομαι ότι θα τον στήσω στον τοίχο βγάζοντας τα απωθημένα μου, θα τον κάνω να βγάλει καπνούς από τα αφτιά
/me κακιά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-02-08
16:22
To βάζω κι εδώ.
Πριν λίγες μέρες συνέβη το εξής περιστατικό: Γλίστρησε η θεία μου και είχε πέσει από τις σκάλες. Την πήγαν στο νοσοκομείο. Επειδή δεν έχει κανέναν άλλο δικό της μας τηλεφώνησαν και πήγαμε να την πάρουμε. Μας είπαν ότι είχε ένα κάταγμα στον ώμο για το οποίο αρκούσε απλή ανάρτηση και της έραψαν και τα χείλη.
Εμείς σκεφτήκαμε να την πάμε και σε ένα ιδιώτη ορθοπεδικό μάλλον νιώθοντας περισσότερη ασφάλεια. Πάμε λοιπόν σε μια ιδιωτική κλινική, κατεβαίνω εγώ και λέω στην κοπέλα που ήταν υπεύθυνη υποδοχής. "Στο αυτοκίνητο έχω τη θεία μου, είχε ένα ατύχημα στο σπίτι, ερχόμαστε από το νοσοκομείο, θέλουμε να τη δει ο γιατρός". Μου λέει με σπαστά ελληνικά "ντεν είναι εδώ ο γκιατρός, να του τηλεφωνήσω". Τον παίρνει λοιπόν τηλέφωνο κι αρχίζουν να λένε τα δικά τους και να χαζογελάνε επί 10 λεπτά. Δεν έδωσα σημασία. Στη συνέχεια μου δίνει το γιατρό στο τηλέφωνο να του πω τι συνέβη.
Επαναλαμβάνω τα ίδια "έχω τη θεία μου στο αυτοκίνητο, έπεσε από τις σκάλες, στο νοσοκομείο μας είπαν έχει κάταγμα στον ώμο, είναι με μια απλή ανάρτηση, πονάει η γυναίκα κλπ κλπ κλπ". Μου λέει με πολύ απότομο τόνο ο γιατρός "πριν πόση ώρα έγινε;". Εγώ να πω τη μαύρη αλήθεια νόμιζα ότι θα μου κάνει παρατήρηση που δεν την φέραμε απευθείας σε εκείνον και την ταλαιπωρήσαμε πηγαίνοντας την πρώτα στο δημόσιο νοσοκομείο. Του λέω "μπορεί να'χει και 2 ώρες, εμάς μας τηλεφώνησαν και πήγαμε και την πήραμε από το νοσοκομείο". Και τι μου απαντά;
"Δεν ξέρεις κούκλα μου πως ο κόσμος στις 2 η ώρα (μεσημέρι) πάει σπίτι του και τρώει;"
Ήταν σαν να μου πάτησαν ένα κουμπάκι και να έχω βγεί εκτός εαυτού. Είχαν ανάψει τα λαμπάκια μου. Του είπα μόνο "εμείς ήρθαμε σε μια κλινική που δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, αν δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε πείτε μας να πάμε κάπου αλλού!". Και με επιπλέον θράσσος ο γιατρός "Να πας όπου θέλεις κούκλα μου".
Βέβαια πήγαμε σε άλλη κλινική, όπου τύχαμε ευγενέστερης αντιμετώπισης. Και χίλια ευχαριστώ τόσο στην υποδοχή όσο και στον ορθοπεδικό γιατρό που όταν ειδοποιήθηκε ήρθε μέσα σε 15 λεπτά.
Ήμουν όμως τόσο εξοργισμένη με το περιστατικό που σκεφτόμουν να γράψω σχετική επιστολή σε εφημερίδα. Χθες το βράδυ που το συζητούσα με φίλους μου είπαν "γιατί δεν του είπες ποιά είσαι;" (επειδή είναι γνωστός των γονιών μου ο γιατρός μάλλον). Δεν είμαι όμως καμία. Είμαι μια ανώνυμη που εισήλθα στο χώρο που διατηρεί για παροχή πρώτων βοηθειών και άλλων ιατρικών υπηρεσιών και ζήτησα τις υπηρεσίες του τις οποίες κατά τη δική μου γνώμη ήταν υπόχρεος να προσφέρει και η άρνηση του να ανταποκριθεί για αυτό το γελοίο λόγο "τώρα τρώω" αποτελεί κατά τη δική μου γνώμη αμέλεια.
Δεν ήταν ένα περιστατικό στο δρόμο όπου ναι δεν θα΄ταν υπόχρεος να ενεργήσει σαν γιατρός, ήταν μέσα στην κλινική του, άσχετα αν είναι ιδιωτική ή όχι. Αν μη τι άλλο υπάρχει και ευγενέστερος τρόπος να αρνηθεί να αναλάβει το περιστατικό γιατί η ειρωνεία και το πατερναλιστικό υφάκι "εγώ είμαι γιατρός" έχει πλέον αφεθεί ανεπιστρεπτί στη δεκαετία του 50' όπου ο γιατρός και ο δάσκαλος ήταν οι μόνοι "γραμματιζούμενοι" και εις ένδειξη σεβασμού δεν πλήρωναν το εισιτήριο για το θέατρο.
Πραγματικά δεν μπορούσα να συγχιστώ περισσότερο στην κατάσταση που ήμουν διαφορετικά θα ενεργούσα κάπως. Εσείς τι θα κάνατε;
Πριν λίγες μέρες συνέβη το εξής περιστατικό: Γλίστρησε η θεία μου και είχε πέσει από τις σκάλες. Την πήγαν στο νοσοκομείο. Επειδή δεν έχει κανέναν άλλο δικό της μας τηλεφώνησαν και πήγαμε να την πάρουμε. Μας είπαν ότι είχε ένα κάταγμα στον ώμο για το οποίο αρκούσε απλή ανάρτηση και της έραψαν και τα χείλη.
Εμείς σκεφτήκαμε να την πάμε και σε ένα ιδιώτη ορθοπεδικό μάλλον νιώθοντας περισσότερη ασφάλεια. Πάμε λοιπόν σε μια ιδιωτική κλινική, κατεβαίνω εγώ και λέω στην κοπέλα που ήταν υπεύθυνη υποδοχής. "Στο αυτοκίνητο έχω τη θεία μου, είχε ένα ατύχημα στο σπίτι, ερχόμαστε από το νοσοκομείο, θέλουμε να τη δει ο γιατρός". Μου λέει με σπαστά ελληνικά "ντεν είναι εδώ ο γκιατρός, να του τηλεφωνήσω". Τον παίρνει λοιπόν τηλέφωνο κι αρχίζουν να λένε τα δικά τους και να χαζογελάνε επί 10 λεπτά. Δεν έδωσα σημασία. Στη συνέχεια μου δίνει το γιατρό στο τηλέφωνο να του πω τι συνέβη.
Επαναλαμβάνω τα ίδια "έχω τη θεία μου στο αυτοκίνητο, έπεσε από τις σκάλες, στο νοσοκομείο μας είπαν έχει κάταγμα στον ώμο, είναι με μια απλή ανάρτηση, πονάει η γυναίκα κλπ κλπ κλπ". Μου λέει με πολύ απότομο τόνο ο γιατρός "πριν πόση ώρα έγινε;". Εγώ να πω τη μαύρη αλήθεια νόμιζα ότι θα μου κάνει παρατήρηση που δεν την φέραμε απευθείας σε εκείνον και την ταλαιπωρήσαμε πηγαίνοντας την πρώτα στο δημόσιο νοσοκομείο. Του λέω "μπορεί να'χει και 2 ώρες, εμάς μας τηλεφώνησαν και πήγαμε και την πήραμε από το νοσοκομείο". Και τι μου απαντά;
"Δεν ξέρεις κούκλα μου πως ο κόσμος στις 2 η ώρα (μεσημέρι) πάει σπίτι του και τρώει;"
Ήταν σαν να μου πάτησαν ένα κουμπάκι και να έχω βγεί εκτός εαυτού. Είχαν ανάψει τα λαμπάκια μου. Του είπα μόνο "εμείς ήρθαμε σε μια κλινική που δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, αν δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε πείτε μας να πάμε κάπου αλλού!". Και με επιπλέον θράσσος ο γιατρός "Να πας όπου θέλεις κούκλα μου".
Βέβαια πήγαμε σε άλλη κλινική, όπου τύχαμε ευγενέστερης αντιμετώπισης. Και χίλια ευχαριστώ τόσο στην υποδοχή όσο και στον ορθοπεδικό γιατρό που όταν ειδοποιήθηκε ήρθε μέσα σε 15 λεπτά.
Ήμουν όμως τόσο εξοργισμένη με το περιστατικό που σκεφτόμουν να γράψω σχετική επιστολή σε εφημερίδα. Χθες το βράδυ που το συζητούσα με φίλους μου είπαν "γιατί δεν του είπες ποιά είσαι;" (επειδή είναι γνωστός των γονιών μου ο γιατρός μάλλον). Δεν είμαι όμως καμία. Είμαι μια ανώνυμη που εισήλθα στο χώρο που διατηρεί για παροχή πρώτων βοηθειών και άλλων ιατρικών υπηρεσιών και ζήτησα τις υπηρεσίες του τις οποίες κατά τη δική μου γνώμη ήταν υπόχρεος να προσφέρει και η άρνηση του να ανταποκριθεί για αυτό το γελοίο λόγο "τώρα τρώω" αποτελεί κατά τη δική μου γνώμη αμέλεια.
Δεν ήταν ένα περιστατικό στο δρόμο όπου ναι δεν θα΄ταν υπόχρεος να ενεργήσει σαν γιατρός, ήταν μέσα στην κλινική του, άσχετα αν είναι ιδιωτική ή όχι. Αν μη τι άλλο υπάρχει και ευγενέστερος τρόπος να αρνηθεί να αναλάβει το περιστατικό γιατί η ειρωνεία και το πατερναλιστικό υφάκι "εγώ είμαι γιατρός" έχει πλέον αφεθεί ανεπιστρεπτί στη δεκαετία του 50' όπου ο γιατρός και ο δάσκαλος ήταν οι μόνοι "γραμματιζούμενοι" και εις ένδειξη σεβασμού δεν πλήρωναν το εισιτήριο για το θέατρο.
Πραγματικά δεν μπορούσα να συγχιστώ περισσότερο στην κατάσταση που ήμουν διαφορετικά θα ενεργούσα κάπως. Εσείς τι θα κάνατε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.