financial
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο financial αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 380 μηνύματα.
31-12-14
13:07
Δεν είναι απόλυτο. Κι εγώ εργάζομαι, αλλά οι δικοί μου με αντιμετωπίζουν σαν παιδί. Δεν έχω παράπονο, ποτέ δεν μου στέρησαν την έξοδο ή την ελευθερία λήψης αποφάσεων, αλλά -αν και το έχουν μετριάσει- δεν έχουν πάψει να είναι υπερπροστατευτικοί. Αρχίζουν αυτά τα παιδιάστικα "ήπιες γάλα; μην πίνεις πολλούς καφέδες, βάλε μπουφάν, θα κρυώσεις κτλ"Είναι το μόνο παράπονο που έχω. Το έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές, αλλά δεν αλλάζουν. Γονείς μου είναι και τους αγαπάω. Άρα, τους δέχομαι, όπως είναι. Γι' αυτό και συνεχίζω να μένω μαζί τους. Είναι μεγάλοι άνθρωποι και χρειάζονται βοήθεια.
Σε συγχαίρω για τη στάση σου γιατί η κατανόηση ειναι πολυ σημαντική σε τέτοιες περιπτώσεις... Η καλύτερη λύση για να αποφευχθούν οι συγκρούσεις ειναι ο διάλογος, οπότε σε καμία περίπτωση δεν τους περιφρονούμε... Απο την άλλη γενικά δεν θα μένουμε πάντα με τους γονείς μας, αλλα αυτο δεν σημαίνει οτι τους ξεχνάμε ή οτι δεν νοιαζόμαστε και κόβουμε καθε σχέση.... Ίσα ίσα η απόσταση μπορεί να δώσει περισσότερο και ουσιαστικότερο νόημα σε μια σχέση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.