BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
01-03-15
23:08
Το θέμα της υπευθυνότητας είναι ένα από τα σημαντικότερα όταν κάποιος/α σπουδάζει εκτός έδρας. Η Ελληνίδα μαμά βέβαια καραδοκεί παντού (είτε εντός είτε εκτός έδρας), ακόμα και όσους/ες όσες είμαστε πιο "μεγάλα παιδιά". Το βλέπω αυτό κάθε μέρα, μιας και συνεχίζω να μένω με τους γονείς μου. Κάθε πρωί με κυνηγάει με ένα ποτήρι στυμμένη πορτοκαλάδα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
28-02-15
17:57
Εγώ, μολονότι, πήγα στη Θεσσαλονίκη (πέρασα στη 2η επιλογή) αρκετά μεγάλη (33 ετών), για να παρακολουθήσω τη διετή επιμόρφωση νηπιαγωγών και δασκάλων (να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, μιας κι έχω μιλήσει γι' αυτή σε άλλα θέματα) οι γονείς μου -ιδιαίτερα η μητέρα μου- ένιωθαν λες και θα πήγαινα στην Αυστραλία. Δεν είναι αυταρχική, αλλά το παρακάνει με την υπερπροστασία. Κάθε μέρα με ρωτούσε τι θα φάω το μεσημέρι. Εννοείται ότι της έλεγα εκείνο που θα ήθελε να ακούσει. Λ.χ. Της έλεγα ότι θα φάω φασολάδα. Ενώ έτρωγα τα φασόλια νερόβραστα με λίγο λαδόξιδο, της έλεγα ότι έβαλα καρότο, σέλινο, κρεμμύδι, ελαιόλαδο, ρίγανη κτλ.,υλικά που βάζει κι εκείνη όταν φτιάχνει φασολάδα.
Σε κάποια φάση ξεκίνησα να συγκατοικώ με μια φίλη μου, η οποία κάπνιζε και η μητέρα μου φοβόταν μήπως μάθω να καπνίζω. Πού να με έβλεπε και με τσιγάρο; Όταν πήγαινα σπίτι μου, ενώ ήμουν στα κιλά μου, πάντα της φαινόμουν πιο αδύνατη και μου άρχιζε: "μήπως δεν τρως, μήπως το έχεις ρίξει στους καφέδες, μήπως στεναχωριέσαι 'κει πάνω κτλ." Τα ίδια κάνει και με την αδερφή μου που μένει στη Ρόδο. Ως προς εμένα πλέον έχει περιορίσει την υπερπροστασία.
Πάντως ήταν πολύ ωραία εμπειρία η φοιτητική ζωή εκτός έδρας.
Σε κάποια φάση ξεκίνησα να συγκατοικώ με μια φίλη μου, η οποία κάπνιζε και η μητέρα μου φοβόταν μήπως μάθω να καπνίζω. Πού να με έβλεπε και με τσιγάρο; Όταν πήγαινα σπίτι μου, ενώ ήμουν στα κιλά μου, πάντα της φαινόμουν πιο αδύνατη και μου άρχιζε: "μήπως δεν τρως, μήπως το έχεις ρίξει στους καφέδες, μήπως στεναχωριέσαι 'κει πάνω κτλ." Τα ίδια κάνει και με την αδερφή μου που μένει στη Ρόδο. Ως προς εμένα πλέον έχει περιορίσει την υπερπροστασία.
Πάντως ήταν πολύ ωραία εμπειρία η φοιτητική ζωή εκτός έδρας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.