koukimanster
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η koukimanster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 298 μηνύματα.
11-04-15
19:34
Μου φαινεται ειλικρινα υπερβολικο το να πηγαινω οπου θελουν οι αλλοι...δν τ κανω...βεβαια εδω ανοιγει αλλο θεμα κατα ποσο αφηνουμε αλλους να επηρεαζουν τη ζωη μας? Κατα ποσο κανουμε αυτο που θελουμε η καταπιεζουμε τους εαυτους μας μη χαλασει η καρδια τς γειτονισσας ...
Ναι ακριβώς, γι' αυτό είπα ότι μπορούμε να φύγουμε εύκολα οφφ τοπικ.
Το θέμα πάντως του "έκανα θρησκευτικό γάμο/βάφτιση παρόλο που δεν ήθελα" το βλέπω ΠΟΛΥ συχνά σε γνωστούς, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Φυσικά και οι δικοί μου γονείς είναι σε παρόμοια φάση, "ε μα φυσικά θα κάνεις θρησκευτικό γάμο" και "ε εννοείται θα βαφτίσεις το παιδί σου, τι, αβάφτιστο θα το αφήσεις;!". Όταν βέβαια προσπάθησα να πω ότι δεν έχω καμια ιδιαίτερη πρεμούρα να παντρευτώ, ότι αν παντρευόμουν θα το έκανα μόνο με πολιτικό γάμο και ότι δε θέλω να κάνω παιδιά (οπότε οκ με τη βάφτιση δεν είχαμε τόσο θέμα), άρχισαν τα γνωστά "θα με πεθάνεις", οπότε φαντάζομαι ότι είναι όντως εύκολο, ευκολότατο μάλιστα, να ενδώσεις. Μου φαίνεται κι εμένα απαράδεκτο, λάθος και αρρωστημένο το να προσπαθούν οι γονείς και ο περίγυρος να παρέμβουν, ωστόσο βρίσκω κατανοητό το να ενδίδουν κάποιοι: άμα αρχίσουν οι καυγάδες εκατέρωθεν και οι φωνές και οι τραγικότητες της ελληνίδας μάνας, είναι εύκολο να μπεις στο τριπάκι να πεις "προκειμένου να αποφύγω τη λύσσα, θα το κάνω.
edit:
Για το δεύτερο πλέον δε νομίζω ότι έχουν πολλοί τόσο θέμα με το να μη γίνει θρησκευτικός γάμος όσο το να μη γίνει βάφτηση. Εννοώ ότι μπορεί ένα ζευγάρι να πει ότι δεν υπάρχουν λεφτά για θρησκευτικό γάμο, νυφικά και δεν συμαζεύεται και να μη τους πρήξουν παραπάνω.
Στη θεωρητική κουβέντα που κάναμε με τους δικούς μου για γάμους και τέτοια, καταφέραμε να κοντέψουμε να τσακωθούμε για τα καλά ακριβώς επειδή εγώ έλεγα υπέρ του πολιτικού γάμου. Πρόσεξε, στη θεωρητική κουβέντα, δεν παίζει γάμος τώρα στα κοντά ή κάτι. Ούτε το επιχείρημα των χρημάτων τους έπεισε και δεν είμαστε πλούσιοι λολ. Δεν είναι καν κανονικά πιστοί οι δικοί μου, κάθε Μ. Παρασκευή και Ανάσταση πάνε εκκλησία. Είναι απλά θέμα παράδοσης και ριζωμένης αντίληψης περισσότερο: αν δεν είναι στην Εκκλησία η τελετή, ο γάμος είναι όχι_κανονικός. Όσο κι αν αυτές οι αντιλήψεις μοιάζουν άκακες/ανώδυνες, δεν είναι: είναι απόδειξη του πόσο έχει πιάσει ο ψυχολογικός/ενοχικός προσηλυτισμός στη θρησκεία και την παράδοση.
Όταν νέοι, μορφωμένοι άνθρωποι σαν τους δικούς μου, ουσιαστικά παραδέχονται ότι ντρέπονται/φοβούνται να κάνει το παιδί τους πολιτικό γάμο, όταν δηλαδή αυτό έχει περάσει στο μυαλό τους σαν κάτι παράξενο, που το κάνουν οι εκκεντρικοί και οι περίεργοι, και ότι το μόνο κανονικό είναι ο θρησκευτικός γάμος, τότε φοβάμαι να σκεφτώ τι υποστηρίζουν οι κανονικοί πιστοί, οι πιστοί-πιστοί χριστιανοί, για σημερινά θέματα (2015) της ζωής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
koukimanster
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η koukimanster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 298 μηνύματα.
11-04-15
17:55
Δυστυχώς είναι εύκολο να το λες, όμως αν η άρνησή σου για θρησκευτικό γάμο/βάφτιση ξεσηκώνει τσακωμούς, αντιδράσεις, φωνές και τέτοια, τότε είναι εύκολο να αρχίσεις να ενδίδεις και να λες "έλα μωρέ, ας το κάνουμε, σιγά, ούτως ή άλλως για μας δεν αλλάζει κάτι, δεν πιστεύουμε, απλά το κάνουμε για να μη χαλάσουμε την καρδιά της πεθεράς/μαμάς/μπαμπά/κάποιου". Απ' τη μια ακούγεται ανώδυνο ("να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας"), απ' την άλλη πιστεύω ότι δεν είναι. Δεν είναι μόνο κοινωνικό θέμα, έχει προεκτάσεις που όντως θεωρητικά αγγίζουν τον προσηλυτισμό. Ακριβώς με την πίεση του "θα μας σχολιάζουν στη γειτονιά" ή "μα η θεία Μαρίκα μας είχε καλέσει στη βάφτιση, πρέπει να κάνουμε κι εμείς βάφτιση", συνεχίζεται η νοοτροπία ότι είναι απαράδεκτο να είσαι άθεος/άθρησκος και ότι το μόνο αποδεκτό και φυσιολογικό είναι το να είσαι θρησκευόμενος και φυσικά αποκλειστικά και μόνο χριστιανός ορθόδοξος. Οι πολιτικές τελετές, πχ πολιτικός γάμος, απαξιώνονται ως ανούσιες και έχουν και ένα άρωμα "μη πραγματικού γάμου", έχω ακούσει πάμπολλες φορές την εξιστόρηση κουτσομπολιών ως "αρχικά παντρεύτηκαν με πολιτικό και μετά από λίγο καιρό παντρεύτηκαν και κανονικά".
Τέλος πάντων, θεωρητικολογία απ' τη μια, απ' την άλλη το βρίσκω όντως ύπουλο και συγκαλυμμένο προσηλυτισμό που καλά καλά ούτε οι θύτες (οικογένεια που γκρινιάζει) δεν το καταλαβαίνει ότι τον κάνει, ακριβώς λόγω αυτής της νοοτροπίας ότι αν δεν κάνεις θρησκευτική τελετή στην εκκλησία, τότε σα να μην έκανες τίποτα.
Τέλος πάντων, θεωρητικολογία απ' τη μια, απ' την άλλη το βρίσκω όντως ύπουλο και συγκαλυμμένο προσηλυτισμό που καλά καλά ούτε οι θύτες (οικογένεια που γκρινιάζει) δεν το καταλαβαίνει ότι τον κάνει, ακριβώς λόγω αυτής της νοοτροπίας ότι αν δεν κάνεις θρησκευτική τελετή στην εκκλησία, τότε σα να μην έκανες τίποτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
koukimanster
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η koukimanster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 298 μηνύματα.
11-04-15
16:50
Ευτυχώς που το γράφει στο Απολυτήριο Γενικού Λυκείου.
Πείτε μου ότι δεν ισχύει αυτό. Θα ξεθάψω το απολυτήριό μου για να τσεκάρω. Τέλειωσα το 2005, γραφόταν το θρήσκευμα τότε;
Μπορεί να ξεφύγει σε οφφ τόπικ μονοπάτια αν πλατειάσουμε, αλλά θα το θέσω γιατί έχει να κάνει με το θέμα του θρεντ: πίεση από γονείς/ευρύτερη οικογένεια για βάφτιση μωρού, ενώ οι γονείς του μωρού δεν πιστεύουν, δεν είναι χριστιανοί και δε θέλουν να βαφτίσουν το μωρό. Discuss. Τι θα κάνατε; Θα το αποφεύγατε; Αν ναι, πώς; Αν όχι, δεν είναι άλλο ένα λιθαράκι στη διατήρηση του ψιλοακραίου προσηλυτισμού και του ψιλομεσαίωνα; Ελαφρώς διαφορετικό/όχι πολύ διαφορετικό: πίεση από γονείς/ευρύτερη οικογένεια για θρησκευτικό γάμο ενώ το ζευγάρι θέλει πολιτικό γάμο. Πόσοι το βιώσατε και πώς το αντιμετωπίσατε τελικά;
edit: Για Θρησκευτικά και απαλλαγή. Εγώ δεν είχα πάρει ποτέ, στο Γυμνάσιο ήμουν η πιο γαμάτη μαθήτρια Θρησκευτικών έβερ, θυμόμουν απ' έξω όλες τις ιστοριούλες με απίστευτη λεπτομέρεια και θυμάμαι μια φορά ο καθηγητής με ρώτησε μια "ερώτηση κρίσεως" (προσέξτε, ερώτηση κρίσεως για μεταφυσικά πράματα, αλλά οκ αγνοείστε το οξύμωρο) στην οποία θυμάμαι ακόμα και τώρα πολύ πολύ έντονα ότι ούτε κατάλαβα τι ρώτησε, ούτε τι ήθελε να του απαντήσω ούτε και κατάλαβα τι αρλούμπες αράδιασα, αλλά του φάνηκε τόσο μα τόσο γαμάτο αυτό που απάντησα που είπε ότι στο εξής θα ρωτάει την ερώτηση και θα περιμένει αυτήν την απάντηση. Θυμάμαι ότι είχε να κάνει με το "δέντρο της ζωής".
Α ναι για απαλλαγή ήθελα να πω, παρένθεση τέλος. Η αδερφή μου έκανε χαρτιά για να πάρει απαλλαγή στο Λύκειο και έφαγε και η ίδια αλλά κυρίως οι γονείς μου τόσο πρήξιμο που στο τέλος της είπαν "δεν μπορείς απλά να κάθεσαι μέσα και να μην ασχολείσαι καν, να μην προσέχεις καθόλου;" και τελικά ο διευθυντής συμφώνησε ότι μπορούσε να πάρει μια "άτυπη απαλλαγή" και να ασχολείται με κάποιο άλλο μάθημα εκείνη την ώρα. Οπότε για τα Θρησκευτικά, άλλαζε θρανίο, πήγαινε πίσω-πίσω, και διάβαζε Μαθηματικά ή Φυσική ή κάτι. Όλα αυτά περί το 2008 λολ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.