Giorgos216
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,247 μηνύματα.
20-06-15
20:52
Προφανώς δεν πιστεύω πως δεν τους αναλογεί ευθύνη, αναφέρθηκα σε αυτό που είπες πως "έτσι γεννήθηκαν", το οποίο ορθώς διόρθωσες λέγοντας πως υπάρχει γεννετική προδιάθεση αλλά παίζουν σημαντικό ρόλο τα βιώματα του κάθε ανθρώπου.
Είμαι εξαιρετική αυστηρός σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της δημόσιας τάξης και δη την αποτροπή και καταδίκη των εγκλημάτων και θεωρώ πως θα έπρεπε να είμαστε ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια ζητήματα. Πιστεύω πως το δικαστικό σύστημα στη χώρα μας θα έπρεπε να είναι αυστηρότερο και πολύ πιο αποτελεσματικό, η ισόβια κάθειρξη να γίνει πράγματι ισόβια και να μην υπάρχουν παραθυράκια στους νόμους για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών. Όπως λες, ο νόμος πρέπει να είναι σκληρός.
Ωστόσο, μπορώ να συζητήσω για τη θανατική ποινή καθώς δεν έχω ξεκάθαρη και παγιωμένη άποψη, όπως δηλώνω και σε προηγούμενη δημοσίευσή μου λίγο πιο πάνω, ανεξαρτήτως που τείνω να ταχθώ κατά τελευταία. Πιστεύω πως η πολιτεία που θα επιβάλλει θανατική ποινή σε εξαιρετικές περιπτώσεις δολοφόνων/βιαστών κλπ. ΔΕΝ "πέφτει στο επίπεδό τους" όπως ισχυρίζονται κάποιοι και θεωρώ πως έχει νόημα η σχετική συζήτηση, ακόμη και αν εν τέλει θεωρήσουμε πως δεν ωφελεί η συγκεκριμένη ποινή (και μακάρι να μην ωφελεί για να μη χρειάζεται να την εκτελέσουν άνθρωποι, δε θα είναι ευχάριστο θαρρώ). Όμως, προσωπικά δε μπορώ να συζητώ για βασανιστήρια, ακόμη και αν αυτά πράγματι μείωναν τα ποσοστά του εγκλήματος (που πιστεύω ακράδαντα πως δε θα ήταν καθόλου αποτελεσματικά), καθώς δε δέχομαι να κινηθούμε προς την κατεύθυνση των υπανάπτηκτων (πολιτισμικά και κοινωνικά) χωρών όπου λιθοβολούνται και διαμελίζονται άνθρωποι ως σοβαρή τιμωρία για την παραβίαση των νόμων.
Δε θεωρώ πως η συγκεκριμένη συζήτηση προσφέρει πραγματικά στην αποτροπή του εγκλήματος και στο κοινωνικό ώφελος αλλά αποκλειστικά στην ικανοποίηση που μπορεί να έπαιρναν ορισμένοι από το σωματικό άλγος των τιμωρηθέντων. Ικανοποίηση, η οποία φοβάμαι πως δηλώνει σαδισμό. Καλώς ή κακώς, μπορώ να αναγνωρίσω το κοινό αίσθημα ικανοποίησης όταν μία εγκληματική ύπαρξη παύει να υφίσταται (θανατώνεται, κοινώς). Δε μπορώ όμως επ'ουδενί να αντιληφθώ πως η ικανοποίηση για τον βάναυσο βασανισμό οποιουδήποτε εμβίου όντος αξιολογείται θετικά και προωθείται ως λύση για τον εμπλουτισμό του δικαστικού μας συστήματος.
Είμαι εξαιρετική αυστηρός σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της δημόσιας τάξης και δη την αποτροπή και καταδίκη των εγκλημάτων και θεωρώ πως θα έπρεπε να είμαστε ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια ζητήματα. Πιστεύω πως το δικαστικό σύστημα στη χώρα μας θα έπρεπε να είναι αυστηρότερο και πολύ πιο αποτελεσματικό, η ισόβια κάθειρξη να γίνει πράγματι ισόβια και να μην υπάρχουν παραθυράκια στους νόμους για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών. Όπως λες, ο νόμος πρέπει να είναι σκληρός.
Ωστόσο, μπορώ να συζητήσω για τη θανατική ποινή καθώς δεν έχω ξεκάθαρη και παγιωμένη άποψη, όπως δηλώνω και σε προηγούμενη δημοσίευσή μου λίγο πιο πάνω, ανεξαρτήτως που τείνω να ταχθώ κατά τελευταία. Πιστεύω πως η πολιτεία που θα επιβάλλει θανατική ποινή σε εξαιρετικές περιπτώσεις δολοφόνων/βιαστών κλπ. ΔΕΝ "πέφτει στο επίπεδό τους" όπως ισχυρίζονται κάποιοι και θεωρώ πως έχει νόημα η σχετική συζήτηση, ακόμη και αν εν τέλει θεωρήσουμε πως δεν ωφελεί η συγκεκριμένη ποινή (και μακάρι να μην ωφελεί για να μη χρειάζεται να την εκτελέσουν άνθρωποι, δε θα είναι ευχάριστο θαρρώ). Όμως, προσωπικά δε μπορώ να συζητώ για βασανιστήρια, ακόμη και αν αυτά πράγματι μείωναν τα ποσοστά του εγκλήματος (που πιστεύω ακράδαντα πως δε θα ήταν καθόλου αποτελεσματικά), καθώς δε δέχομαι να κινηθούμε προς την κατεύθυνση των υπανάπτηκτων (πολιτισμικά και κοινωνικά) χωρών όπου λιθοβολούνται και διαμελίζονται άνθρωποι ως σοβαρή τιμωρία για την παραβίαση των νόμων.
Δε θεωρώ πως η συγκεκριμένη συζήτηση προσφέρει πραγματικά στην αποτροπή του εγκλήματος και στο κοινωνικό ώφελος αλλά αποκλειστικά στην ικανοποίηση που μπορεί να έπαιρναν ορισμένοι από το σωματικό άλγος των τιμωρηθέντων. Ικανοποίηση, η οποία φοβάμαι πως δηλώνει σαδισμό. Καλώς ή κακώς, μπορώ να αναγνωρίσω το κοινό αίσθημα ικανοποίησης όταν μία εγκληματική ύπαρξη παύει να υφίσταται (θανατώνεται, κοινώς). Δε μπορώ όμως επ'ουδενί να αντιληφθώ πως η ικανοποίηση για τον βάναυσο βασανισμό οποιουδήποτε εμβίου όντος αξιολογείται θετικά και προωθείται ως λύση για τον εμπλουτισμό του δικαστικού μας συστήματος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giorgos216
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,247 μηνύματα.
20-06-15
17:00
Εχμ, ακόμη και να είναι προς συζήτησιν η θανατική ποινή σε κάποιον, δε βλέπω πώς μας ωφελεί να βασανίζονται. Ειδικά από τη στιγμή που "έτσι γεννήθηκαν", θα υπέθετες πως δεν τους αναλογεί ευθύνη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.