Jack of Spades
Περιβόητο μέλος
Ο Κωνσταντίνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,431 μηνύματα.
24-06-15
17:33
Φίλε μου δε λέω καλά θα ήταν να είμασταν όλοι ίσοι, να ξύνουμε τα τέτοια μας μέρα νύχτα και απλώς να απολαμβάνουμε το μάνα εξ' ουρανού που θα πέφτει ισόποσα για όλους από μια τρύπα στον ουρανό, αλλά αυτό πρακτικά δεν γίνεται και ούτε θα γίνει ποτέ γιατί κάποιοι πρέπει να δουλέψουν για το φαγητό που θα φάμε, για τα ρούχα που θα φορέσουμε, για τα laptop που θα χρησιμοποιούμε για να κάνουμε συζητήσεις σε forums κ.λπ.40 ώρες την εβδομάδα και 30 εργάσιμες άδεια το χρόνο; Αυτό κι αν είναι σκλαβια. Απο'την άλλη κι ο επιχειρηματιας που βγαζει καρκίνο και πεθαινει κι αυτός σκλαβος είναι. Και δεν βγάζω τον εαυτο μου απεξω. Περασα κι εγω εποχες σκλαβιας (συγκεκριμμενα για ενα χρονικο διαστημα δουλεψα στην Αφρική οπου δεν ειναι καθολου ροδινα τα πραγματα). Ναι, οταν κανεις κάτι που σε γεμιζει και υπο καλες συνθηκες, τοτε το πραγμα αλλαζει, αλλα τι ποσοστο του εργατικου δυναμικου ειναι αυτο; Αν υποθετικά κερδιζαν ολοι το λοτο και δεν ειχαν πλεον αναγκη χρηματων, τοτε να έβλεψες ποσοι θα πηγαιναν να δουλεψουν. Ας μην κρυβόμαστε πισω απο το δαχτυλο μας.
Πραγματι αυτη η διδαχή αμα πεσει σε τεμπεληδες τους κανει κοινωνικα παρασιτα. Το ελληνικο δημοσιο είναι το πρωτο παραδειγμα που έρχεται στο νου. Σαν αρχή όμως δεν έχει τιποτα το κακο. Αμα δεις το θέμα απο καποια αποσταση και σφαιρικά, αποδεχόμενος το συγχρονο μοντελο εργασιας, στην ουσια αποδεχεσαι οτι ειναι νορμαλ το 80% του πλουτου να είναι μαζεμενο στα χερια ολιγων και οι άλλοι να κατασκοτωνονται καθε μερα να εξασφαλιζουν τον επιούσιο. Δεν προκειται να υποταχτω ποτε σε αυτο το μοντελο.
Αν καποιοι εχοντας λεφτα νομιζουν οτι έιναι πλουσιοι, εγω με τον τροπο ζωης μου έχω καταλάβει οτι εξισου πλουσιος είναι κι αυτός που εχει πολύ χρόνο και μπορει να τον αξιοποιοησει οπως αυτος νομιζει.
Πραγματι έχω πολυ επικερδές επαγγελμα. Αν θελω μπορω να γινω παμπλουτος δουλευοντας. Δεν προκειται ομως ποτε να γινω σκλαβος της εργασιας. Και βεβαια παραδεχομαι οτι η περιπτωση μου δεν ειναι ο ενδεδειγμενος τροπος για ολους. Δεν με ενδιαφερει να διδάξω κανεναν, καθενας κανει ο,τι μπορει. Εγραψα κι εγω την αποψη μου στο νημα οπως και τοσοι άλλοι.
Κοινώς η εργασία δεν είναι μόνο "δουλεύω για να βγάζω λεφτά να έχω να τρώω", είναι μεταξύ πολλών άλλων κοινωνική προσφορά, πεδίο διάχυσης της δημιουργικότητας και παραγωγικότητας του καθενός, ένδειξη σεβασμού απέναντι στους συνανθρώπους μας, στάση ζωής κ.λπ.
Αλλά εντάξει, άμα σου φαίνονται οι 40 ώρες τη βδομάδα και οι 30 μέρες άδεια "σκλαβιά" κατάλαβα, απλά trollάρεις!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Jack of Spades
Περιβόητο μέλος
Ο Κωνσταντίνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,431 μηνύματα.
24-06-15
13:28
Όταν τελειωσα τη φιλολογία και μπήκα στην αγορά εργασίας συνειδητοποίησα ότι την υπολοιπη ζωή μου θα την περνούσα σαν ένας μοντερνος σκλάβος περιμένοντας τη σύνταξη για να ζήσω πραγματικά και μεχρι τότε θα εξυμνούσα την «αξία δουλειά» και τις αρετές της για να χρυσώσω το χάπι.
Τα παράτησα και ήρθα στην Κυανή Ακτή. Δουλεύω σαν ελεύθερος επαγγελματίας σε επικερδείς δουλειες κι όταν βαριέμαι τα παραταω, κανω διακοπες για ενα διαστημα κι επανερχομαι συνηθως με μια καινουργια ασχολια. Η προηγούμενη δουλειά μου ήταν πωλητης ακινήτων, τωρα δουλεύω personal coach για μεγαλοστελέχη επιχ. και μου έχει καρφωθεί και η ιδέα να γίνω μελλοντικά προγραμματιστής.
Βασικά στο θέμα δουλειάς ο πατερας μου με δίδαξε να δουλεύω όσο γίνεται λιγότερο και να φροντιζω να περναω καλά. Αυτο κάνω και δεν το μετάνοιωσα ποτέ.
Εξαρτάται από τη δουλειά, άλλοι αμείβονται καλά δουλεύοντας 40 ώρες την εβδομάδα παίρνουν 30 εργάσιμες άδεια το χρόνο κ.λπ. και άλλοι δουλεύουν χωρίς ωράριο για ψίχουλα...οι πρώτοι δε νομίζω προσωπικά ότι είναι "σκλάβοι", κάθε άλλο που είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από πολλούς μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες (που πεθαίνουν 50-60 χρονών βγάζοντας καρκίνο απ' το άγχος κ.λπ.) και ειδικά αν εργάζονται διοχετεύοντας τη δημιουργικότητα τους πάνω σε κάτι που τους αρέσει και τους "γεμίζει" τότε θα έλεγα ότι είναι απ' τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους της σημερινής εποχής!
Από εκεί και πέρα επέτρεψε μου να σου πω ότι η διδαχή του "να δουλεύω όσο γίνεται λιγότερο και να φροντίζω να περνάω καλά" θυμίζει πιο πολύ αργόμισθο Έλληνα δημόσιο υπάλληλο παρά οτιδήποτε άλλο...εσύ προσωπικά μπορεί να ήσουν μέχρι τώρα τυχερός και να μην το μετάνιωσες ποτέ όμως το 95% όσων ακολούθησαν κι ακολουθούν αυτόν το δρόμο (και αλλάζουν κάθε 4-5 χρόνια δουλειά επειδή π.χ. τη βαριούνται γρήγορα), καταλήγουν να μην έχουν εξειδικευθεί σε τίποτα και τους τσακίζει ο ανταγωνισμός...επομένως αντικειμενικά ΔΕΝ είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος για να ζήσει κάποιος ευτυχισμένα κι άνετα!
Εκτός αν έχεις ήδη κάνα 2-3 μύρια € στην τράπεζα για φάγωμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.