Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
11-07-15
22:15
Προτείνω τα μερικά εκατομμύρια περίπου που κόστισε το δημοψήφισμα να τα απαιτήσουμε σαν κοινωνία από τους βουλευτές του σύριζα και να τα μοιράσουμε σε φτωχούς και ανάγκες.
Προτείνω τα μερικά εκατομμύρια (ή να πω δις; ) που "κόστισε" το μακροχρόνιο 'κάθισμα' των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ στην καρέκλα της εξουσίας (με ότι αυτό συνεπάγεται και ό,τι προκάλεσε η εκμετάλλευσή της -τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται- ) να τα απαιτήσουμε σαν κοινωνία από τους βουλευτές του καλού δικομματισμού και να τα μοιράσουμε σε φτωχούς με ανάγκες, και αδικημένους.
Well, αυτό που θέλω να πω είναι προφανές. Δεν είναι λογική αυτή και έτσι δε λύνουμε το πρόβλημα. Δεν έχει νόημα αυτή η σκέψη. Αν σπατάλησε χρήματα η τωρινή κυβέρνηση (που ίσως και να το έκανε, δεν δίνω 'απαλλαγή' σε κανέναν) τότε τι πρέπει να πούμε για τις προηγούμενες; Μπορούμε να λαϊκίσουμε πολύ. Το θέμα είναι θα βγάλουμε αποτέλεσμα;; Ας μην βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
10-07-15
23:44
Δηλαδή κατά τη γνώμη σου, μόνο η μία πλευρά πρέπει να φάει ban;
Βασικά, ban δε νομίζω να "τρώει" κανείς για τις απόψεις του, αλλά για τον τρόπο που τις εκφράζει. Μπορεί να λες το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο και να γίνεσαι ταυτόχρονα χυδαίος ή προσβλητικός, και μπορεί αντίθετα να λες και ό,τι πιο παράλογο, αλλά να το λες σεβόμενος τον ακροατή σου, δίχως να προκαλείς και να χλευάζεις. Το θέμα δεν είναι τι λες. Αλλά πως το λες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
03-07-15
22:31
Stavri_ εγώ πάλι έχω προσέξει ιδιαίτερα μεγάλη ψυχραιμία από τον κόσμο. Δεν έχω πετύχει ούτε μια μεγάλη διαμάχη. Προφανώς και θα χωριζόμαστε στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ, αλλά ευτυχώς δεν έχω δει να ξεφεύγει η κατάσταση σε κάτι πέρα από συζήτηση.
Δουλεύω στο μαγαζί του θείου μου, σε Coffee Island στα νότια προάστια. Δε μπορείς να φανταστείς τι βλέπω και τι ακούω όλη τη μέρα εκεί... Καμία σχέση με άλλες καταστάσεις που έχουμε περάσει. Φοβάμαι ότι έρχεται τρικυμία. Θαλασσοταραχή... Το μάτι του κόσμου γυαλίζει και όχι με την καλή έννοια. Δε θα το έλεγα αν δε το έβλεπα τόσο έντονα και καθολικά. Μόνο στα χέρια που δεν έχουνε πιαστεί πολλοί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
03-07-15
21:44
Διαβάζω μέρες τώρα τα όσα γράφονται εδώ. Θέση δεν έχω πάρει, ούτε έχω γράψει την δική μου κρίση και γνώμη. Για να είμαι ειλικρινής, πολλά θα ήθελα να πω αυτή τη στιγμή. Δε νομίζω όμως ότι το να μακρηγορήσω ιδιαίτερα, θα έχει κάποιο όφελος.
Πολλά με προβληματίζουν και εμένα. Και πολλά με φοβίζουν. Γιατί να μη το πω άλλωστε;; Δεν είναι μαγκιά να δηλώνεις -θεωρητικά- ατρόμητος και άκαμπτος. Βρισκόμαστε σαν χώρα, σαν έθνος, σαν κράτος, σαν λαός, και σαν άνθρωποι (ατομικά και συλλογικά) σε μία πολύ κρίσιμη καμπή. Της ιστορίας;; Δε ξέρω. Αλλά πολλά διακυβεύονται. Και τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε και ούτε θα τα μάθουμε. Τα συμφέροντα καλά κρατούν, όπως πάντα άλλωστε, σε κάθε πλευρά.
Δε θα μπω στη διαδικασία να πω τα "pros and cons", ενός πιθανού ΝΑΙ, ενός πιθανού ΟΧΙ. Άλλωστε, λίγο πολύ, ειπώθηκαν παραπάνω. Αλλού θέλω να σταθώ. Σε κάτι που θεωρώ πως πολύ παρακάμπτουμε μπροστά στη ''διαμάχη'' του δημοψηφίσματος. Στον εθνικό διχασμό. Δε με φοβίζει τόσο ως Ελληνίδα και ως άνθρωπο τίποτα περισσότερο, από αυτό που βλέπω τις τελευταίες μέρες στα μάτια των συνανθρώπων μου, στα λόγια τους, στις πράξεις τους και τη συμπεριφορά τους. Δε ξέρω αν είμαστε όντως ανώριμος ως λαός, αν είμαστε στυγνοί ωφελιμιστές κοιτάζοντας μόνο το δικό μας κώλο, (θα φανεί αυτό ακόμη περισσότερο στην πορεία), αν έχουμε τελικά συνείδηση και αν η αντίληψή μας λειτουργεί ικανοποιητικά. Αυτό που βλέπω εγώ και με φοβίζει, είναι η Αντιπαλότητα που γεννήθηκε (ή αν υπήρχε, γιγαντώθηκε) ο Διχασμός, το Μίσος, ο Θυμός και η Εκδικητικότητα. Και όλα αυτά, προσανατολισμένα και κατευθυνόμενα προς το κάθε διπλανό μας. Αυτό με φοβίζει. Ούτε τα βρωμοκάναλα, ούτε η κινδυνολογία, ούτε η προπαγάνδα. Με φοβίζει όμως η εθνική Διαίρεση, που πολλοί την περνάνε στο "ντούκου". Ξαφνικά, γινόμαστε ακόμη περισσότερο μονάδες και χάνουμε την έννοια του συνόλου. Αν κάτι είναι αυτό που τρομάζει και έχει τεράστιο αντίκτυπο και θα φανεί, είναι η διχόνοια που καλλιεργείται. Ξαφνικά, χωριζόμαστε. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο αποδυναμωμένο από ένα διασπασμένο σύνολο, ένα διχασμένο έθνος. "Είσαι του ΝΑΙ, και είμαι του ΟΧΙ. Είσαι του ΟΧΙ και είμαι του ΝΑΙ. Είμαι συνειδητοποιημένος και ξέρω τι ψηφίζω/υποστηρίζω και είσαι μαλάκας ανιστόριτος, βολεμένος ή επιθυμείς τη καταστροφή της χώρας κλπ κλπ κλπ"
Όσο διασπαζόμαστε, τόσο πιο ευάλωτοι γινόμαστε. Και εγώ αυτό φοβάμαι. Δε φοβάμαι άμεσα, ούτε το ευρώ, ούτε τη δραχμή, ούτε την κυβέρνηση, ούτε τους Ευρωπαίους "εταίρους" μας. Τον ίδιο μας τον εαυτό φοβάμαι. Φοβάμαι, ότι δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και λογική μας, ώστε να μείνουμε ενωμένοι. Ως λαός, ως έθνος, ως κράτος, ως σύνολο, ως άνθρωποι με κοινές αξίες.
Ο Διχασμός που επιχειρείται με τρομάζει. Ένα ξέρω: "Χτίζει σπίτια η ομόνοια, τα γκρεμίζει η διχόνοια" και "Η ισχύς εν τη ενώσει".
''Από ομονοίης τα μεγάλα έργα." (Δημόκριτος)
Πολλά με προβληματίζουν και εμένα. Και πολλά με φοβίζουν. Γιατί να μη το πω άλλωστε;; Δεν είναι μαγκιά να δηλώνεις -θεωρητικά- ατρόμητος και άκαμπτος. Βρισκόμαστε σαν χώρα, σαν έθνος, σαν κράτος, σαν λαός, και σαν άνθρωποι (ατομικά και συλλογικά) σε μία πολύ κρίσιμη καμπή. Της ιστορίας;; Δε ξέρω. Αλλά πολλά διακυβεύονται. Και τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε και ούτε θα τα μάθουμε. Τα συμφέροντα καλά κρατούν, όπως πάντα άλλωστε, σε κάθε πλευρά.
Δε θα μπω στη διαδικασία να πω τα "pros and cons", ενός πιθανού ΝΑΙ, ενός πιθανού ΟΧΙ. Άλλωστε, λίγο πολύ, ειπώθηκαν παραπάνω. Αλλού θέλω να σταθώ. Σε κάτι που θεωρώ πως πολύ παρακάμπτουμε μπροστά στη ''διαμάχη'' του δημοψηφίσματος. Στον εθνικό διχασμό. Δε με φοβίζει τόσο ως Ελληνίδα και ως άνθρωπο τίποτα περισσότερο, από αυτό που βλέπω τις τελευταίες μέρες στα μάτια των συνανθρώπων μου, στα λόγια τους, στις πράξεις τους και τη συμπεριφορά τους. Δε ξέρω αν είμαστε όντως ανώριμος ως λαός, αν είμαστε στυγνοί ωφελιμιστές κοιτάζοντας μόνο το δικό μας κώλο, (θα φανεί αυτό ακόμη περισσότερο στην πορεία), αν έχουμε τελικά συνείδηση και αν η αντίληψή μας λειτουργεί ικανοποιητικά. Αυτό που βλέπω εγώ και με φοβίζει, είναι η Αντιπαλότητα που γεννήθηκε (ή αν υπήρχε, γιγαντώθηκε) ο Διχασμός, το Μίσος, ο Θυμός και η Εκδικητικότητα. Και όλα αυτά, προσανατολισμένα και κατευθυνόμενα προς το κάθε διπλανό μας. Αυτό με φοβίζει. Ούτε τα βρωμοκάναλα, ούτε η κινδυνολογία, ούτε η προπαγάνδα. Με φοβίζει όμως η εθνική Διαίρεση, που πολλοί την περνάνε στο "ντούκου". Ξαφνικά, γινόμαστε ακόμη περισσότερο μονάδες και χάνουμε την έννοια του συνόλου. Αν κάτι είναι αυτό που τρομάζει και έχει τεράστιο αντίκτυπο και θα φανεί, είναι η διχόνοια που καλλιεργείται. Ξαφνικά, χωριζόμαστε. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο αποδυναμωμένο από ένα διασπασμένο σύνολο, ένα διχασμένο έθνος. "Είσαι του ΝΑΙ, και είμαι του ΟΧΙ. Είσαι του ΟΧΙ και είμαι του ΝΑΙ. Είμαι συνειδητοποιημένος και ξέρω τι ψηφίζω/υποστηρίζω και είσαι μαλάκας ανιστόριτος, βολεμένος ή επιθυμείς τη καταστροφή της χώρας κλπ κλπ κλπ"
Όσο διασπαζόμαστε, τόσο πιο ευάλωτοι γινόμαστε. Και εγώ αυτό φοβάμαι. Δε φοβάμαι άμεσα, ούτε το ευρώ, ούτε τη δραχμή, ούτε την κυβέρνηση, ούτε τους Ευρωπαίους "εταίρους" μας. Τον ίδιο μας τον εαυτό φοβάμαι. Φοβάμαι, ότι δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και λογική μας, ώστε να μείνουμε ενωμένοι. Ως λαός, ως έθνος, ως κράτος, ως σύνολο, ως άνθρωποι με κοινές αξίες.
Ο Διχασμός που επιχειρείται με τρομάζει. Ένα ξέρω: "Χτίζει σπίτια η ομόνοια, τα γκρεμίζει η διχόνοια" και "Η ισχύς εν τη ενώσει".
''Από ομονοίης τα μεγάλα έργα." (Δημόκριτος)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.