Αυτό ηταν τις καποιες μερες που ελειψα και μου διεφυγε. Προσοχη, δεν ειπε αυτο ο Ξεχασμενος, το πλανο του δεν μιλαει για την αποταμιευση σαν συμπληρωμα της εργασιας, οπως κανουν οι περισσοτεροι. ΑΛΛΑ δουλευεις επικερδως λιγα χρονια, αποταμιευεις, επενδυεις και αυτο ειναι στο εξης η πηγη των εισοδηματων σου κι οχι η δουλεια. Σαφως και εχει δικιο οτι σε αυτην την περιπτωση οι δουλευοντες σε στολιζουν με διαφορα κοσμητικά (λογω ζηλειας προφανως). Ιδου το ποστ:Ποτέ, από κανέναν, δεν έχω ακούσει τους χαρακτηρισμούς που αποδίδεις σε ένα τέτοιο άνθρωπο... Μάλλον έξυπνο και προνοητικό θα τον χαρακτήριζαν παρά τεμπέλη και βάρος.
Ε, ναι, είναι απαραίτητο να κάνουμε οικονομία για ένα και βασικό λόγο: την ασφάλειά μας.
Το πλανο σου το εχει αναπτυξει ο Bodo SchaeferΘεωρώ πως ο μόνος νόμιμος τρόπος για να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος είναι να ακολουθήσεις για λίγα χρόνια μια αρκετά επικερδή εργασία και σε συνδυασμό με τις χαμηλές δαπάνες και την αποταμίευση να μπορείς να επενδύσεις τα χρήματά σου, σε ομόλογα, μετοχές κτλ, ώστε κάποια στιγμή να μπορείς να ζεις μόνο από τους τόκους των επενδύσεών σου.
στο βιβλιο του Der Weg zur finanziellen Freiheit που με λιγο ψαξιμο βρηκα και στα ελληνικά. https://www.skroutz.gr/books/184409.Ο-δρόμος-προς-την-οικονομική-ανεξαρτησία.html
Είναι αξιολογο βιβλιο και προτεινει ενα συντηρητικο πλανο 7ετιας, αλλά βγηκε παλια και οι τραπεζοχρηματιστηριακες επενδυσεις δεν ειναι στο χερι του καθενος σημερα. Για να κερδισεις πια πρεπει να εχεις προχωρημενες επενδυτικες γνωσεις και να στραφεις και σε άλλα προιοντα πχ μικροακινητα (παρκινγκς, μικροστουντιο και μικρους επαγγελματικους χωρους. Τα μικρα προφανως γιατι ειναι ευκολοτερη η προσβαση στην αρχη και ειναι και καλυτερα ρευστοποιησιμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ολοι το στοχο κυνηγαμε, ο εξωραισμος της διαδρομης ερχεται μετά, αν αποτυχεις. Ειναι ανθρωπινο να κοιταμε να τα βολεψουμε με τον εαυτο μας για να απαλυνουμε την απογοητευση, αρκει να μην εχουμε αυταπατες. Για να επιτυχεις ενα στοχο μπορει να προσπαθησεις πολλες φορες μεχρι να τα καταφερεις. Ενας λογος παραπανω να τα βλεπεις ολα ξεκαθαρα και με αυτογνωσια ωστε να βελτιωσεις την επομενη προσπαθεια.Να σου πω την αλήθεια δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο, οι περισσότεροι το στόχο κυνηγάνε και για τη "διαδρομή" δε δίνουν δεκάρα..
Ειναι φορες που η διαδρομη ειναι ο στοχος, αλλα αυτο ειναι η εξαιρεση. Πχ εχεις ενα κομμα που κανει διαδικασιες να εκλεξει αρχηγο. Τοτε θα παρουσιαστουν και υποψηφιοι που ξερουν οτι δεν εχουν καμμια τυχη. Ο στοχος τους ομως δεν ειναι το αρχηγιλικι, αλλα η αναβαθμιση μεσα στο κομμα, πχ να αυξησουν τις πιθανοτητες να γινουν υπουργοι ή να αποκτησουν μεγαλυτερη visibility εναντι του εκλογικου τους σωματος στις επομενες εκλογες.Πάντως έχεις δίκιο, η ίδια η "διαδρομή" καθαυτή χωρίς την επίτευξη του εκάστοτε στόχου, δεν έχει και τόση χάρη..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν κρινω το ιδιο το ποιημα, αλλά το πώς έχει φτασει να χρησιμοποιειται γενικοτερα. Οπου ακουω πολλές Ιθακες και πλουσιες εμπειριες, μου χτυπανε καμπανακια. Συνηθως εχει χαθει ο στοχος και αναζητειται παρηγορια. Οι εμπειριες μπορει να ειναι χρησιμες, αλλα οταν αποτυγχανεις σε κατι το περνας στο παθητικο και συνεχιζεις. Δεν χρειαζεται να ωραιοποιεις τη διαδρομη. Στο κατω κατω το αν ειναι ωραια εξαρταται απο την εκαστοτε περιπτωση.Συμφωνω με το μηνυμα σου σε γενικες γραμμες απλα να αναφερω απλα και μονο για το ποιημα οτι ο καβαφης το θετει διττα βλεπε''παντα στο νου σου ναχεις την Ιθακη,το φθασιμο εκει ειναι προορισμος σου''Κατα τα αλλα σωστα οσα επισημενεις,αλλα το νομισμα εχει δυο πλευρες προσεξε.Καταρχας κανεις λογικα αλματα Δεν πρεπει ποτε να βαζεις τον στοχο πανω απο την διαδρομη.Οχι μονο γιατι πεφτεις στον χρονο μονοπαντα ενω παντα το παρον θα σου φερει την ισορροπια.Ασε που οσο ο στοχος παραμενει απλα στοχος και δεν επιβεβαιωνεται καθημερινα και ειναι απλα ενα ονειρο,τοτε αυτο το ονειρο θα γινει εφιαλτης.ΓΙαυτο ο Καβαφης και δεν ειναι τυχαια αυτα που λεει.Γιαυτο εχε περισσοτερο σεβασμο,και μην ακους τα στερεοτυπα των λιγων που σου λενε τετοια για τον καβαφη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χμ θα ελεγα οτι υπαρχει ενα συνολο απο must thinks στην κοινωνια και η Ιθακη του Καβαφη (δηλ. οτι η διαδρομη εχει νοημα κι οχι ο προορισμος) αποτελει μερος αυτων. Μερικα άλλα must thinks ειναι «το χρημα δεν φερνει την ευτυχια», «ο, τι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο», «ζησε τη ζωη σου σαν να ηταν η τελευταια σου μερα», «η εργασια ειναι αξια» κλπΤί σχέση έχει αλήθεια η "Ιθάκη" του Καβάφη με τα πρέπει και τα κοινωνικά στερεότυπα, νομίζω καμία...
Ολα αυτα εχουν καταντησει να ειναι «κοινωνικα πρεπει», δηλαδη πρεπει να σκεφτεσαι ετσι, ενω στην ουσια ειναι φιλοσοφιες για λαικη καταναλωση και σε αρκετες περιπτωσεις φιλοσοφιες ψυχολογικης επιβιωσης. Δοκιμασε να τα αμφισβητησεις και θα δεις πώς θα σου την πεσουν οσοι εχουν βρει καταφυγιο σε αυτα. Για παραδειγμα η Ιθακη του Καβαφη ειναι ο εθνικος υμνος των αποτυχημενων. Οσοι ειναι ανικανοι να φτασουν στον προορισμο, παινευουν τη διαδρομη. Σορυ, αλλα μονο οταν εχεις φτασει στο στοχο μπορεις να αλλαξεις δεδομενα, αλλιως εχεις απλα περισσοτερες εμπειριες (τις οποιες εχει κι αυτος που εφτασε στον προορισμο). Ελα ομως που οι περισσοτεροι μενουν στην διαδρομη και προσπαθουν να την επιβαλλουν ως αξια.
Ετσι γινεται και με τα υπολοιπα must thinks τα οποια ειναι κοινες αρλουμπες. «Ο, τι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο», αν εισαι ηδη δυνατος, αλλιως οι περισσοτερες πιθανοτητες ειναι να σε αφησει αναπηρο. Το «ζησε τη ζωη σου σαν να ηταν η τελευταια μερα» αν μπορουσε να εφαρμοστει θα εβλεπες ξεκαθαρισμα λογαριασμων με τον χειροτερο τροπο. Ειναι πολυ μεγαλο το θεμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εσύ μου φαινεσαι για ξυπνιο άτομο. Αλιμονο σε αυτους που σκεφτονται με στερεοτυπα. Οι εργοδοτες τριβουν τα χερια τους. Αμα εχεις υπαλληλο που σου μιλαει για την αξια της εργασιας, μπορεις να του δινεις γραπτους επαινους και γελοιους τιτλους οπως «υπευθυνος αισθητικης ανασυγκροτησης της επιχειρησης» κλπ για να δουλευει με μεγαλυτερη όρεξη (και με τον ιδιο εννοειται μισθο). Αν καποιος ειναι θυμα απο μονος του, δεν τον σωζει κανενας.Πάλι εγώ φταίω;!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το συστημα δεν χρειαζεται να προσπαθησει πολυ με ατομα που δεν μπορουν να σκεφτουν ουτε καν την αξιοποιηση της Ακροπολης: https://www.e-steki.gr/showpost.php?p=4193911&postcount=1433Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι αυτομάτως συνδέεται το να μην δουλεύει κάποιος, ή να δουλεύει λίγο με την νωθρότητα, την τεμπελιά κτλ. Και από αυτό φαίνεται και πόσο καλή πλύση εγκεφάλου έχει καταφέρει να κάνει το σύστημα.
Αυτα τα ατομα ειναι για το δημοσιο για μια θεσουλα στο φωτοτυπικο που δεν χρειαζεται πολλη σκεψη. Προφανως δεν υπαρχει περιπτωση να σκεφτουν ποτέ τη θεση τους στην κοινωνικη σκακιερα και το πως το συστημα λειτουργει προς οφελος των ολιγων και εις βαρος των πολλων. Καταδικασμενα απο το ωραριο και τον ταπεινο μισθο που δεν θα τους επιτρεπει ενα αλλο σεναριο ζωης θα καταφυγουν στις γνωστες καραμελες που το συστημα τους εμαθε να πιπιλιζουν καθως και στη ζηλοφθονια για αυτους που τα εχουν καταφερει καλυτερα.
Ενω ηταν τοσο ευκολο να σκεφτεις αυτα : https://www.e-steki.gr/showpost.php?p=4193925&postcount=1439
Βασικα αν η δουλεια σου δεν σε βοηθαει να εξελισσεσαι, αλλα μονο να συντηρεισαι τοτε δεν δουλευεις για σενα, αλλα για να πλουτισεις καποιον άλλον. Το σχολειο ειναι για να σε βαλει στο λουκι της δουλειας (κι οχι της δημιουργιας) και η τηλεοραση για να επιστρεψεις στους εργοδοτες σου ενα μερος του μισθου σου μεσω της καταναλωσης.Η πρόοδος και η δημιουργία προέρχονται από την εργασία σίγουρα, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι πως στο παρόν παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν δουλεύουμε για να προοδεύσουμε, δουλεύουμε για να μπορούμε να καταναλώσουμε όλο και περισσότερα ...
Βασικά αυτο που θελει το συστημα ειναι να αντιμετωπιζεις συνεχεια βιοτικες αναγκες (πραγματικες ή πλαστες), ωστε να μην εχεις μυαλο να σκεφτεις περισσοτερα.
Με βαση αυτο το σκεφτικο εχω θα προσθεσω οτι η προοδος δεν προερχεται τοσο απο την εργασια (η προοδος απο εργασιακης πλευρας οφειλεται στα λιγα μυαλα που εκαναν ανακαλυψεις/εφευρεσεις κι οχι στα ρομποτακια που τις εκαναν προιοντα), αλλα απο τον ελευθερο χρονο που θα σου επιτρεψει να ασχοληθεις με προσωπικη/κοινωνικη αναπτυξη ητοι:
-να αφιερωθεις με ηρεμια στην οικογενεια σου κι οχι με τεντωμενα νευρα απο την κουραση και προβληματα της δουλειας.
-να μορφωθεις, ασχοληθεις με ενα χομπι, ταξιδεψεις κλπ
-να παλεψεις με αλλους ανθρωπους για κοινωνικα θεματα οπως το περιεχομενο της παιδειας, το περιβαλλον, την προστασια του καταναλωτη, την προστασια των προσωπικων δεδομενων στο ιντερνετ, το ανθρωπιστικο εργο, τη χαραξη της πορειας της χωρας, την προωθηση προγραμματων για ιδρυση βιβλιοθηκων, γυμναστηριων, παιδοτοπων κλπ
'Ολα αυτα θελουν χρονο και ξεκουραση. Ας μας πουμε τα συγχρονα σκλαβακια που πετανε καντηλες οταν ακουνε για λιγοτερη εργασια, πού θα βρεθει ο χρόνος και οι ψυχοσωματικες δυναμεις που χρειαζονται για ολα αυτα;
Ξεχασμενε, εισαι απο τα λιγα ατομα που εχουν καταλαβει πώς λειτουργει αυτο το βρωμοσυστημα. Βασικα χανουμε το χρονο μας να εξηγουμε το αυτονοητο, οτι δηλαδη το να ξοδευεις τη ζωη σου δουλευοντας ειναι ο μεγαλυτερος παραλογισμος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αντε παλι. Ο άλλος ραχατι, εσυ νωθροτητα. Δεν χρωσταω τιποτα, αν δεν μπορειτε να ξεκαθαρισετε στο μυαλο σας εννοιες και να καταλαβετε ποσο σημαντικος ειναι ο ελευθερος χρονος για την προοδο. Κι επισης οτι το θεμα δεν ειναι η εργασια, αλλα το εργασιακο μοντελο. Καμμια προοδο δεν εξυπηρετει το σημερινο μοντελο, δεν εχουμε καμμια αναγκη αυτην την τεραστια αγορα προιοντων και υπηρεσιων. Μπορουμε και με λιγοτερα. Αυτη η αγορα υπαρχει για να τα οικονομουν καποιοι και το εργατικο δυναμικο τρεχει μια ζωη να παραγει μεσα σε ενα περιβαλλον εντολων και προθεσμιων. Αυτο το φαινομενο λεγεται rat race (η κουρσα των ποντικων). https://en.wikipedia.org/wiki/Rat_raceΗ νωθρότητα που υποστηρίζεις δεν μπορεί να βοηθήσει καμία κοινωνία να αναπτυχθεί ανεξάρτητα από την κατανομή του πλούτου και το πολιτικοοικονομικό σύστημα, γιατί η πρόοδος και η δημιουργία προέρχονται από την εργασία.
........
Σίγουρα η λύση στην ανισοκατανομή του πλούτου και την εκμετάλλευση δεν είναι το να δουλεύουμε λιγότερο.
Μπορειτε να δουλεψετε οσο θελετε, δεν σας εμποδιζει κανείς. Μπορειτε επισης να κανετε και την επανασταση εναντια στον καπιταλισμο για την αναδιανομη του πλουτου. Εγω προτιμω να συμβαλλω με τους φορους μου οι οποιοι, παρολο που δουλευω λιγο, ειναι αρκετοι.
Αυτα για εκμεταλλευση τριτων τα ακουω βερεσέ. Οι τιμες στη δουλεια μου (coaching) ειναι 50 εως 150Ε/ωρα για personal coaching και 250 εως 750Ε/ωρα για επαγγελματικο. Σε αυτα πρεπει να προστεθουν κερδη απο σεμιναρια, πωλησεις απο προιοντα coaching, ποσοστα απο τη μαρκα μου κλπ.
Η γυναικα μου διατηρει μια μικρη αγροτουριστικη μοναδα (5 δωματια) πανω στον νοτιο γαλλικο δρομο για Santiago de Compostella https://en.wikipedia.org/wiki/Camino_de_Santiago με target group προσκυνητες που κανουν τη διαδρομη και κανει 5000Ε/μηνα τζιρο (τα μισα ειναι καθαρα), εργαζομενη κι αυτη λιγο. Βασικα το συγυρισμα, γιατι ολες οι αλλες υπηρεσιες ειναι με εξωτερικη συνεργασια. Προσφερει διανυκτερευση, εστιαση, ειδη για ταξιδιωτικες αναγκες (φακους, ελβετικους σουγιαδες κλπ), ειδη αυτοκινητου και ποδηλατου, διαφορα events, τουριστικες περιοδειες κλπ
Αυτα για να σας φυγουν οι αποριες. Ενταξει τωρα; Διαλεξτε μια επικερδη δουλεια κι εσεις και θα βγαζετε πολλα δουλευοντας λιγο. Αυτα που λετε λοιπον ειναι ειτε προιον πλυσης εγκεφαλου απο το συστημα ειτε απο ζηλεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Υπαρχουν δουλειες βαρετες και μη, αλλα σιγουρα το συγχρονο εργασιακο μοντελο ειναι γενικως απανθρωπο.Τα σημεία που διαφώνησα, ήταν οι "θεωρίες" ότι όλες οι δουλειές είναι βαρετές, ότι τα περί προσφοράς αποτελούν δικαιολογίες σύγχρονων σκλάβων και οι φαμφάρες ότι πρέπει να εργαζόμαστε ελάχιστα, αλλά να έχουμε υψηλά έσοδα (προφανώς σε βάρος κάποιων άλλων), ώστε να απολαμβάνουμε τη ζωή μας.
Η προσφορα μεσω της εργασιας υπαρχει, αλλα εχει γινει σημαια απο τους καταπιεσμενους εργαζομενους, για την ψυχολογικη τους επιβιωση. Κι ο μπατσος που βαραει μια ζωη προσοχες και διακινδυνευει το τομαρι του με τους κακοποιους ή χανει τον υπνο του στη νυχτερινη βαρδια θα ξεγελασει τον εαυτο του με την κοινωνικη προσφορα αντι να παραδεχτει οτι τα ανεχεται ολα αυτα για να εχει ενα πιατο φαί.
Το να εργαζεσαι λιγο και να κερδιζεις οσα σου χρειαζονται ειναι εφικτο οταν εχεις επικερδη δουλεια και δουλευεις εξυπνα. Δεν θα μας κανεις και εκμεταλλευτες επειδη ετσι σου αρεσει.
Απο ο,τι εχω παρατηρησει εχεις διαστρεβλωσει πολλα απο οσα εχουν λεχθει. Μιλησα για ελευθερο χρονο κι εσυ τον εκανες ραχατι. Ο Andy ειπε οτι δεν γουσταρει δουλειες με ξυπνημα απο τα χαραματα και νυχτερινες βαρδιες (τι πιο λογικο; ) και πηγες να του κανεις κηρυγμα για το πρωινο ξυπνημα λες και ειναι το παιδι κανενας τεμπελακος. Αλλο να αποφασιζεις απο μονος σου να ξυπνας πρωι (πρωι ειναι και 7 η ωρα, η οποια ειναι μια κανονικη ωρα) κι αλλο να τρεχεις σαν το διαολο στα μαυρα σκοταδια για να πλουτισεις ενα αφεντικο.
Κι εμενα βιαστηκες να μου φορτωσεις δουλοπαροικους, ενω απο την αρχη του νηματος βροντοφωναζω «περισσοτερο ελευθερο χρονο για κοινωνικη αναπτυξη κι ανθρωπινη αξιοπρεπεια». Πρεπει καποια στιγμη να σοβαρευτεις.
Δεν προκειται να απολογηθω επειδη οι προγονοι μου ηταν αριστοκρατες. Εγω ζω στον 21ο αιωνα και ο λογος μου ειναι μαλλον αριστερος. Δεν κατηγορω τους εργαζομενους επειδη δουλευουν -ο,τι μπορει ο καθενας κανει για τον επιουσιο- αλλα οσους απο αυτους ειναι υποκριτες. Και συμβιβασμους κανεις και σκλαβος γινεσαι για να επιβιωσεις. Αλλα το να εισαι σκλαβος και να το χαιρεσαι ειναι μιζερια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ατυχης εκφραση. Ήθελα να πω οτι σε καθε ευτυχισμενο αντιστοιχουν χιλιαδες που δεν ειναι. Δηλαδη να τονισω την αναλογια. Πιστευω πραγματι οτι οι ευτυχισμενοι της δουλειας ειναι ελαχιστο ποσοστο.Για έναν πάμπλουτο ζουν χιλιάδες στη σκιά, αλλά για έναν ευτυχισμένο γιατί; Το ψωμί σου τρώει;
Καταπληκτικό κείμενο. Το παρακάτω απόσπασμα απαντά σε όλα:
Ευτυχώς, δεν καταγόμαστε όλοι από ...αριστοκρατικές οικογένειες. Οι γονείς των περισσοτέρων από μας, ήταν απλοί άνθρωποι, οι οποίοι ότι κατάφεραν το κατάφεραν με τη δουλειά τους και μόνον. Έτσι οι γονείς μας με το παράδειγμά τους μας δίδαξαν ότι η εργασία και η προσφορά στους συνανθρώπους μας, είναι πολυτιμότερο αγαθό από το ραχάτι και την εκμετάλλευση της δουλειάς των άλλων. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας εκείνοι που, (αλήθεια ή ψέματα αδιάφορο, καθώς στο διαδίκτυο και σε αγνώστους μπορείς να λες ότι θέλεις), υπερηφανεύονται ότι εργάζονται ...ελάχιστα, δεν λένε ότι για να εισπράττουν αυτοί, κάποιοι "δουλοπάροικοί" τους βρίσκονται σε καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης. Τους "ευχαριστούμε" λοιπόν για τα "μαθήματά" τους, αλλά δεν βλέπω το λόγο να ασχολούμαστε άλλο μαζί τους.
Καπως ετσι ειναι οι φιλοσοφιες ψυχολογικης επιβιωσης των μοντερνων σκλαβων για τις οποιες ειχα μιλησει πιο πανω. Αν κι εχω πολλες αμφιβολιες για το αν γνωριζεις το εργοσιακο περιβαλλον του μεσου πληθυσμου. Ξερεις δεν ειναι ολοι παιδιατροι οπως η μητερα σου. Εσυ προσωπικα εχεις δουλεψει ποτέ; Αυτος που φαινεται οτι εχει δουλεψει ειναι ο Ξεχασμενος.
Και για να χρησιμοποιησω και το προσφιλες σου στυλ: Καλο μου παλικαρι, εισαι μονο 22 χρονων και σε περναω 30 χρονια. Δουλεψε πρωτα καμποσα χρονακια και θα σου φυγουν οι ψευδαισθησεις.
Σε καθε περιπτωση ειναι απολυτο δικαιωμα σου να δουλευεις οσο θες. Θα παρεις και συ το παρασημο της ανοιχτης παλαμης απο τον ιδιο σου τον εαυτο, οταν θα βγεις στη συνταξη στα 67 και κοιταχτεις στον καθρεφτη. Θα συνειδητοποιησεις οτι εχεις πια γερασει και σου εφυγε η ζωη μεσα απο τα χερια, προσπαθωντας να αποδειξεις ποσο εργατικος εισαι. Εγω προτιμω να δουλευω ελαχιστα και απολαμβανω τη ζωη περισσοτερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για πες...Μπορείς να ζήσεις όμως χωρίς να δουλεύεις εάν κάνεις τις σωστές επιλογές στη ζωή σου.
Πιστευω οτι αυτο μπορει να γινει απο ενα σημειο και υστερα, και θελει συστημα που στηριζεται σε:
-επικερδες επαγγελμα/ιδεα
-περασμα απο το γραμμικο εισοδημα σε παθητικο. (Γραμμικο ειναι οταν πρεπει να δουλευεις για καθε φορα που πληρωνεσαι πχ υδραυλικος, παθητικο οταν δουλευεις μονο για να φτιαξεις τη μηχανη που το παραγει πχ δημιουργεις μια σπουδαια application και κερδιζεις καθε φορα που πουλιεται)
-Αναθεση/externalisation. Κρατας μονο τις βασικες ενεργειες (πχ design, strategy κλπ) και αναθετεις τα υπολοιπα σε τριτους πχ εκτελεση, παραγωγη κλπ Ετσι εξοικονομεις χρονο για δημιουργια περισσοτερων προιοντων/υπηρεσιων/παραλληλων προγραμματων.
-Δημιουργια assets απο τα κερδη ωστε να παραγουν κι αυτα χρημα πχ αγορα και ενοικιαση επαγγελματικων χώρων.
Πιστευω οτι σε πεντε εως δεκα χρονια αναλογα με τη δουλεια μπορεις να λυσεις το οικονομικο σου προβλημα και μετα να δουλευεις αν και οποτε θελεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αγαπητε Δια, μην επαναλαμβανεις τα τετριμμενα οσων συμφιλιωνονται με το σημερινο συστημα κι εξυψωνουν τη δουλεια για την ψυχολογικη τους επιβιωση. Η πραγματικοτητα σε διαψευδει. Και η πραγματικοτητα ειναι οτι τα λοτο, τα τυχερα και ολη η σχετικη βιομηχανια οχι μονο ποτέ δεν γνωρισαν κριση, αλλα ειναι και οι μεγαλυτερες μπιζνες. Ο κοσμος κοιταει να ξεφυγει. Ευτυχως δεν κερδιζουν ολοι το λοτο, γιατι αν το κερδιζαν θα γκρεμιζοταν το συστημα εργασιας και οι ελαχιστοι ευχαριστημενοι που θα πηγαιναν να δουλεψουν θα ηταν σαν τη μυγα μες στο γαλα. Χορτασαμε υποκριτικες κοινωνικες αξιες, φτανει πια.Κάτσε βρε Andy γιατί σε έχω για έξυπνο παιδί. Πρώτα-πρώτα δεν έχεις δει και ανθρώπους που τους αρέσει η δουλειά τους, πηγαίνουν κάθε μέρα με κέφι και τη χαίρονται καθώς αισθάνονται ότι προσφέρουν κάτι; Δυστυχώς και τα λεφτά χρειάζονται, αλλά όταν έρθει η ώρα θα μπορέσεις να βρεις μια δουλειά που να σου δίνει και τα χρήματα για μια ικανοποιητική και αξιοπρεπή ζωή, αλλά και ταυτόχρονα να κάνεις κάτι που να σε ευχαριστεί.
Ίσως δεν πρόσεξες καλά τι έγραφε το μήνυμα για το οποίο έγραψες ότι κάπως έτσι πιστεύεις. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένα νέο και έξυπνο παιδί, θεωρεί ευτυχία το να έχει από αδιευκρίνιστες πηγές πολλά χρήματα, να μη χρειάζεται να δουλεύει και να έχει απεριόριστο ελεύθερο χρόνο.
Το μηνυμα δεν σχετιζεται με τον ξαπλωμενο της φωτογραφιας που εβαλες. Κανενας δεν μιλησε για τεμπελια. Το σημερινο συστημα εργασιας μετατρεπει τον ανθρωπο σε μηχανη παραγωγης που ο εργοδοτης οταν δεν χρειαζεται πια πεταει σαν λεμονοκουπα. Καθε ανθρωπος που σεβεται τον εαυτο του πρεπει να αντιδρασει, στα ορια των δυνατοτητων του, στην καθολικη σκεψη που θέλει τον ανθρωπο συγχρονο δουλο. Δεν εισαι ελευθερος οταν δουλευεις. Ακομα και ερευνητης να εισαι πασχιζοντας για το καλο της ανθρωποτητας, τις πιστωσεις για τις ερευνες θα στις δωσουν αυτοι που εχουν τα λεφτα και θα βαλεις νερο στο κρασι σου σχετικα με τις απαιτησεις τους.
Δεν προοδευεις σαν ανθρωπος στο χωρο εργασιας με τα ψευτικα χαμογελα και τα μαχαιρωματα στην πλατη απο συναδελφους που εποφθαλμιουν να σου παρουν τη θεση ή οποιες αλλες ευκαιριες παρουσιαζονται στον επαγγελματικο σου τομεα. Προοδευεις οταν εχεις ελευθερο χρονο να αφιερωσεις στην οικογενεια και τους φιλους σου και να συναναστραφεις αλλους ανθρωπους για να παλεψετε για ιδανικα. Με το σημερινο μοντελο οχι μονο δεν εχεις το χρονο που χρειαζεσαι για κατι τετοιο, αλλα τρεχεις και δεν φτανεις.
Τι θα πει αδιευκρινιστες πηγες; Μιλησα για επικερδεις ασχολιες. Πρεπει να βαλω και λιστα με επικερδη επαγγελματα; Σιγουρα αναμεσα σε αυτα κατι θα βρεις να σου αρεσει.
ΥΓ Στο επομενο ποστ μου ανεφερα και δυο παραδειγματα απο την προσωπικη μου πορεια που δειχνουν πως προσπαθησα να κανω πιο ελαστικη κι ευχαριστη τη δουλεια μου, οποτε τωρα το θεμα ειναι πιο σαφες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εδω θα ηθελα να κανω μια διευκρινηση. Δεν ειμαι απο αυτους που λενε οτι το χρημα δεν φερνει την ευτυχια κι άλλα παρομοια. Ισως το χρημα να μην φερνει την ευτυχια, αλλα αν σου λειψει πραγματικα, τοτε ζεις με εφιαλτες. Θεωρω οτι το χρημα κανει τον ανθρωπο ελευθερο και δυνατο, γιατι εκτος του ότι συμβαλλει στο να εχεις οσο γινεται λιγοτερες εξαρτησεις απο τριτους, βοηθα και στο να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου. Η διαφωνια μου συνισταται στο μοντελο εργασιας που θα υιοθετησεις για να το αποχτησεις. Ποιο ειναι το τιμημα για το χρημα που θα χρειαστεις; Με το σημερινο μοντελο εχουμε φτασει να θεωρουμε νορμαλ το να σπαταλας τα νιατα σου στη δουλεια για να χαρεις τα γεραματα (αν προλαβεις).Κάπως έτσι πιστεύω κι εγώ διότι βλέπω αρκετό κόσμο να κάνει δουλειά που δεν του αρέσει και την κάνει μόνο για τα λεφτά. Ναι μεν, τα λεφτά έχουν αξία, αλλά την ευτυχία δεν την ξεπερνάει τίποτα. Με λίγα λόγια, τα όσα χρόνια που θα δουλέψεις ισοδυναμούν με χαμένο και κουραστικό χρόνο σε ανταλλαγή με χρήματα.
Θα μου πεις αυτες οι σκεψεις ειναι πολυτελειες, οταν η μιση νεολαια δεν εχει καν δουλεια για να εξασφαλισει τα αναγκαια. Στα βασικα της ζωης εχω βαλει το πλαισιο ζωης. Αν το πλαισιο δεν βολευει, τα μαζευεις και πας αλλού, δεν περιμενεις να γερασεις ελπιζοντας κατι αοριστο.
Το μοντελο μου στην καλυτερη περιπτωση αφορα το χομπι που μετατρεπεις σε προσοδοφορα ασχολια και στην χειροτερη περιπτωση την ελαστική εργασια. Στον τομεα μου (life coaching) βλεπω συναδελφους να δουλευουν ολη μερα και να βγαζουν πραγματι πολλα λεφτα. Αυτο ομως προυποθετει να εισαι κλεισμενος ολη μερα σε ενα γραφειο και να λυνεις προβληματα πελατων, κανοντας συχνα τεραστια υπομονη μπροστα στην ανθρωπινη χαζομαρα. Προτιμω να εχω μονο δυο ραντεβου ημερησιως (τα οποια μελλοντικα θα κοψω κι αυτα) και να συμπληρωνω το εισοδημα μου με κανενα σεμιναριο ή κονφερενς, με τη μαρκα μου που θα την δουλευουν αλλοι και θα παιρνω ποσοστα, με το να βγαζω ποτε ποτε κανενα προιον ή βιβλιο στον τομεα μου, με διαφημισεις απο το site μου κλπ Αν εισαι δημιουργικος, κινεισαι κι ανακατευεσαι εποικοδομητικα με κοσμο δεν αισθανεσαι οτι δουλευεις.
Παλια οταν ημουνα πωλητης ακινητων εκλεινα ελαχιστα συμβολαια για να αποφευγω το πολυ στρες στις διαπραγματευσεις (οι απαιτησεις των συμβαλλομμενων ξεφευγουν απο καθε οριο λογικης) κι ασχολιομουν και με παρεμφερη οπως homestaging (διακοσμιση-αναβαθμιση ακινητων για να πωληθουν καλυτερα), αρθρογραφουσα σε ενα σχετικο περιοδικο και βοηθουσα ξενους να εγκατασταθουν στην περιοχη μου.
Εχω φτασει στο συμπερασμα οτι αμα εισαι εφευρετικος, μπορεις να μετατρεψεις ενα μερος του κεφαλαιου εργασια σε πιο υποφερτο ή ακομα κι ευχαριστο χρονο. Αυτο ειναι πολυ σημαντικο, γιατι στο καθιερωμενο μοντελο ζωης η εργασια ειναι ο κυριοτερος παραγονας που θα καθορισει αν θα εχεις μια ρουτινιαρικη ή ενδιαφερουσα ζωη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Α οκ. Αυτό που περιγραφεις είναι το κλασικο σκριπτ που ακολουθει ο περισσοτερος κοσμος. Το βρισκω αρκετα ρουτινιαρικο, αλλά ομολογω οτι δεν ειναι κι ευκολο να ξεφυγεις, ιδιως αν ζεις σε μια κλειστη κοινωνια πχ επαρχια. Προσωπικα εχω ακολουθησει ενα διαφορετικο σκριπτ, το οποιο παρολο που ειναι εφικτο προυποθετει και μεγαλη δοση αντικονφορμισμου.Άπλα μερικές σκέψεις για το πως βλέπω την κοινωνία γύρω να προχωρά.
Θεωρω ως επικεντρο του μοντελου ζωης τον ελευθερο χρονο κι οχι την εργασια. Δεν ειναι δυνατον να αναπτυχθεις σαν ανθρωπος σε ενα περιβαλλον εργασιας οπου εκτελεις εντολες ή τρεχεις να προλαβεις προθεσμιες. Και καλο να ειναι το περιβαλλον, και μονο το γεγονος οτι πρεπει να δινεις το παρον καθε μερα σε ενα ποστο, εισαι σαν το δεμενο αλογο που εχει την ελευθερια να κανει βολτες οσο μακρια του το επιτρεπει το σχοινι του. Δεν γινεται να περιμενεις τη συνταξη για να απολαυσεις την πληρη ελευθερια. Για αυτο εχω απορριψει την καριερα και γενικα την εργασια ως αξια, εκτος αν εχεις πραγματικα παθος για αυτο που κανεις και ξυπνας με χαρα καθε μερα για να πας στη δουλεια.
Στο δικο μου μοντελο ζωης χρειαζεσαι ενα financial plan για να χρηματοδοτεις τη ζωη σου, ενα συντροφο να σε καταλαβαινει κι ενα ικανοποιητικο πλαισιο να αναπτυχθεις (χωρα διαμονης ή εστω περιοχη). Διαλεγεις μια επικερδη απο τη φυση της ασχολια την οποια, αν σου αρεσει, την κρατας οσο θελεις, φροντιζοντας να εξασφαλιζεις οσο γινεται περισσοτερο ελευθερο χρονο κι αν σου ειναι ουδετερη βαζεις ενα μαξιμουμ πεντε δεκα χρονια να φτιαχτεις και τελος.
Τωρα ο γαμος και τα παιδια ειναι θεμα τελειως προσωπικό, Σε καθε περιπτωση πρεπει να το θες εντονα και να εχεις μεγαλες ψυχικες αντιστασεις. Αν δεν τα αντεχεις αυτα τα πραγματα, αλλα τα κανεις επειδη ετσι πρεπει, θα εχεις μια υποτονικη ζωη και ισως και προβληματα.
Το σιγουρο ειναι οτι ζουμε μια φορα και καθε στιγμη που φευγει δεν ξαναρχεται. Οσο τολμηρος ειναι καποιος τοσο καλυτερα ζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.