Giorgos216
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,247 μηνύματα.
24-11-15
00:48
Αρχικά κρίμα που είναι τέτοιο τσίρκο η όλη υπόθεση. Πρέπει να παρθούν κεφάλια.
Στο δια ταύτα:
Επιλογή #1: Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο καταλληλότερος να διευρήνει τη βάση της Νέας Δημοκρατίας, απορροφώντας τον κεντρώο χώρο (π.χ. Ένωση Κεντρώων, Το Ποτάμι, Δημιουργία, ξανά!), αλλά και σε άλλους πολιτικούς χώρους ως προοδευτικός εφόσον δείξει τις απαραίτητες ηγετικές ικανότητες. Επιπλέον, νομίζω πως μπορεί να κάνει πολύ ορθές μεταρρυθμίσεις στη χώρα αλλά και τον διεφθαρμένο μηχανισμό της ΝΔ.
Επιλογή #2: Άδωνις Γεωργιάδης. Ο καταλληλότερος να συγκρουστεί κατά μέτωπο με την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, να αποτινάξει τα κρατικιστικά και αριστερίστικα κατάλοιπα από τη νοοτροπία πολλών Ελλήνων και να δώσει τη μάχη των ιδεών που πρέπει να δοθεί. Επιπλέον, είναι και αυτός οικονομικά φιλελεύθερος, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άρα μπορεί να αλλάξει συλλήβδην την πορεία της οικονομίας αλλά και να εξυγιάνει την εσωκομματική λειτουργία.
Αυτές ήταν οι δύο σοβαρές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας. Προτιμώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυρίως διότι είναι προοδευτικός για κεντροδεξιός και μπορεί να διευρύνει τη βάση της Νέας Δημοκρατίας ως μετριοπαθής φιλελεύθερος. Ωστόσο, εκτιμώ και τον Άδωνι Γεωργιάδη και του αναγνωρίζω εξαιρετικές ικανότητες για βελτίωση όλων των οργάνων που διαχειρίζεται. Τον θεωρώ, όμως, καταλληλότερο ως μεγάλο στέλεχος παρά ως πρόεδρο της κεντροδεξιάς.
Πάμε στις κακές επιλογές, δεν έχω επιλέξει σειρά:
Βαγγέλης Μεϊμαράκης: Ο μεταβατικός πρόεδρος είναι εντελώς παλαιοκομματικός και προσκολλημένος στο γνωστό κομματικό μηχανισμό. Προϊόν του κομματικού σωλήνα, με ένα πλεονέκτημα: είναι αρκετά ενωτικός, κυρίως για τη λαϊκή "κεντρο"δεξιά. Ωστόσο, η συσπείρωση δεν ωφελεί καθόλου, καθώς είναι απαραίτητη η διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας αν θέλουμε να μιλάμε για σοβαρές πιθανότητες να εκλεγεί κυβέρνηση στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι εντελώς ακατάλληλος να διευρύνει τη Νέα Δημοκρατία, ταβάνι είναι το 28% που έλαβε τον Σεπτέμβριο και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψηφίσουν ΝΔ με εκείνον πρόεδρο άνθρωποι που δεν ψήφισαν την τελευταία φορά. Επιπλέον, έχει ταχθεί ανοιχτά κατά της εκλογής του προέδρου από τη βάση του κόμματος, κάνοντάς το ξεκάθαρο πως είναι υπέρ των προσωπικών μηχανισμών στο κόμμα.
Απόστολος Τζιτζικώστας: Ξεκινάμε από την αδυναμία του να εκλεγεί βουλευτής έως το 2019, που σημαίνει άλλος πρόεδρος την Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που σημαίνει ουσιαστικά άλλος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σημαίνει πως θα συνομιλεί με τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους του Αλέξη Τσίπρα και όχι με τον ίδιο, που λέγεται πως σημαίνει και προβλήματα στην ανάθεση της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης εάν εκλεγεί πρώτο κόμμα η ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Τα μεινεκτήματα του Τζιτζικώστα, όμως, δεν περιορίζονται σε αυτό. Ξύλινος λόγος, χωρίς να δείχνει καμία ουσιαστική ηγετική ικανότητα στη διαχείριση των εσωκομματικών προβλημάτων, αλλά αντίθετα πυροδοτώντας την κατάσταση άνευ λόγου, έχοντας ουσιαστικές αδυναμίες να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους. Το μόνο θετικό εν συγκρίσει με τον τελευταίο είναι ότι θα μπορούσε, ως "νέος" να φέρει κάποιους ανυποψίαστους στο μαντρί, αν και πιθανότατα θα ήταν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, βάσει της άρτιας σχέσης του με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δηλαδή τον Πάνο Καμμένο, τον Νίκο Νικολόπουλο (τον στηρίζουν φανερά), αλλά και τον Τάκη Μπαλτάκο (επίσης τον στηρίζει). Μάλιστα, το πιθανότερο είναι να έχει πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον Μάκη Βορίδη, που μάλλον επιβεβαιώνει τα δεξιά αντανακλαστικά του Τζιτζικώστα.
Να πω για τους τελευταίους δύο υποψήφιους το εξής: Κατά την περίοδο συλλόγης υπογραφών για τις υποψηφιότητές τους, συγκέντρωσαν έκαστος 170-200 υπογραφές, ενώ πρέπει να συγκεντρώσουν 50, για να μπλοκάρουν άλλες υποψηφιότητες. Επιπλέον, είναι εκλεκτοί μεγάλων τμημάτων του διεφθαρμένου κομματικού μηχανισμού της ΝΔ που ξεκινάει από την ΟΝΝΕΔ και τις διάφορες επιτροπές (βλέπε ΚΕΦΕ με πρόεδρο τον Παπαμιμίκο, τον Γραμματέα του κόμματος που λειτουργεί εμφανώς υπέρ Τζιτζικώστα, όπως και τον Σάκη Ιωαννίδη, τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ που λειτουργεί εμφανώς υπέρ Μεϊμαράκη). Τους θεωρώ εντελώς ανίκανους να εξορθολογίσουν τον κομματικό μηχανισμό αλλά και να βελτιώσουν τις οικονομικές συνθήκες στη χώρα, να μη χαϊδεύουν τα δικά τους παιδιά και να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Υ.Γ: Ενδεχομένως να δίνω ένα μικρό προβάδισμα, για επιλογή #3, στον Απόστολο Τζιτζικώστα. Όσο περισσότερο Βαγγέλη Μεϊμαράκη ακούω, τόσο πιο πολύ θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο με το τι ταβερνιάρηδες πάνε για Πρωθυπουργοί.
Υ.Γ2: Να προσθέσω πως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης τάχθηκε ανοιχτά κατά οποιασδήποτε μορφής διαλόγου με τους υπόλοιπους υποψηφίους, είτε σε εσωκομματικά όργανα, είτε στην τηλεόραση. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας κρύφτηκε πίσω από την άρνηση του Μεϊμαράκη, λέγοντας πως θα συμμετάσχει "μόνο αν έρθουν όλοι", ενώ οι Μητσοτάκης-Γεωργιάδης καλούσαν εξαρχής σε debate και ας έρθουν όσοι επιθυμούν. Δεν έγινε τίποτα με ευθύνη των πρώτων δύο.
Στο δια ταύτα:
Επιλογή #1: Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο καταλληλότερος να διευρήνει τη βάση της Νέας Δημοκρατίας, απορροφώντας τον κεντρώο χώρο (π.χ. Ένωση Κεντρώων, Το Ποτάμι, Δημιουργία, ξανά!), αλλά και σε άλλους πολιτικούς χώρους ως προοδευτικός εφόσον δείξει τις απαραίτητες ηγετικές ικανότητες. Επιπλέον, νομίζω πως μπορεί να κάνει πολύ ορθές μεταρρυθμίσεις στη χώρα αλλά και τον διεφθαρμένο μηχανισμό της ΝΔ.
Επιλογή #2: Άδωνις Γεωργιάδης. Ο καταλληλότερος να συγκρουστεί κατά μέτωπο με την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, να αποτινάξει τα κρατικιστικά και αριστερίστικα κατάλοιπα από τη νοοτροπία πολλών Ελλήνων και να δώσει τη μάχη των ιδεών που πρέπει να δοθεί. Επιπλέον, είναι και αυτός οικονομικά φιλελεύθερος, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άρα μπορεί να αλλάξει συλλήβδην την πορεία της οικονομίας αλλά και να εξυγιάνει την εσωκομματική λειτουργία.
Αυτές ήταν οι δύο σοβαρές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας. Προτιμώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυρίως διότι είναι προοδευτικός για κεντροδεξιός και μπορεί να διευρύνει τη βάση της Νέας Δημοκρατίας ως μετριοπαθής φιλελεύθερος. Ωστόσο, εκτιμώ και τον Άδωνι Γεωργιάδη και του αναγνωρίζω εξαιρετικές ικανότητες για βελτίωση όλων των οργάνων που διαχειρίζεται. Τον θεωρώ, όμως, καταλληλότερο ως μεγάλο στέλεχος παρά ως πρόεδρο της κεντροδεξιάς.
Πάμε στις κακές επιλογές, δεν έχω επιλέξει σειρά:
Βαγγέλης Μεϊμαράκης: Ο μεταβατικός πρόεδρος είναι εντελώς παλαιοκομματικός και προσκολλημένος στο γνωστό κομματικό μηχανισμό. Προϊόν του κομματικού σωλήνα, με ένα πλεονέκτημα: είναι αρκετά ενωτικός, κυρίως για τη λαϊκή "κεντρο"δεξιά. Ωστόσο, η συσπείρωση δεν ωφελεί καθόλου, καθώς είναι απαραίτητη η διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας αν θέλουμε να μιλάμε για σοβαρές πιθανότητες να εκλεγεί κυβέρνηση στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι εντελώς ακατάλληλος να διευρύνει τη Νέα Δημοκρατία, ταβάνι είναι το 28% που έλαβε τον Σεπτέμβριο και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψηφίσουν ΝΔ με εκείνον πρόεδρο άνθρωποι που δεν ψήφισαν την τελευταία φορά. Επιπλέον, έχει ταχθεί ανοιχτά κατά της εκλογής του προέδρου από τη βάση του κόμματος, κάνοντάς το ξεκάθαρο πως είναι υπέρ των προσωπικών μηχανισμών στο κόμμα.
Απόστολος Τζιτζικώστας: Ξεκινάμε από την αδυναμία του να εκλεγεί βουλευτής έως το 2019, που σημαίνει άλλος πρόεδρος την Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που σημαίνει ουσιαστικά άλλος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σημαίνει πως θα συνομιλεί με τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους του Αλέξη Τσίπρα και όχι με τον ίδιο, που λέγεται πως σημαίνει και προβλήματα στην ανάθεση της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης εάν εκλεγεί πρώτο κόμμα η ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Τα μεινεκτήματα του Τζιτζικώστα, όμως, δεν περιορίζονται σε αυτό. Ξύλινος λόγος, χωρίς να δείχνει καμία ουσιαστική ηγετική ικανότητα στη διαχείριση των εσωκομματικών προβλημάτων, αλλά αντίθετα πυροδοτώντας την κατάσταση άνευ λόγου, έχοντας ουσιαστικές αδυναμίες να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους. Το μόνο θετικό εν συγκρίσει με τον τελευταίο είναι ότι θα μπορούσε, ως "νέος" να φέρει κάποιους ανυποψίαστους στο μαντρί, αν και πιθανότατα θα ήταν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, βάσει της άρτιας σχέσης του με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δηλαδή τον Πάνο Καμμένο, τον Νίκο Νικολόπουλο (τον στηρίζουν φανερά), αλλά και τον Τάκη Μπαλτάκο (επίσης τον στηρίζει). Μάλιστα, το πιθανότερο είναι να έχει πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον Μάκη Βορίδη, που μάλλον επιβεβαιώνει τα δεξιά αντανακλαστικά του Τζιτζικώστα.
Να πω για τους τελευταίους δύο υποψήφιους το εξής: Κατά την περίοδο συλλόγης υπογραφών για τις υποψηφιότητές τους, συγκέντρωσαν έκαστος 170-200 υπογραφές, ενώ πρέπει να συγκεντρώσουν 50, για να μπλοκάρουν άλλες υποψηφιότητες. Επιπλέον, είναι εκλεκτοί μεγάλων τμημάτων του διεφθαρμένου κομματικού μηχανισμού της ΝΔ που ξεκινάει από την ΟΝΝΕΔ και τις διάφορες επιτροπές (βλέπε ΚΕΦΕ με πρόεδρο τον Παπαμιμίκο, τον Γραμματέα του κόμματος που λειτουργεί εμφανώς υπέρ Τζιτζικώστα, όπως και τον Σάκη Ιωαννίδη, τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ που λειτουργεί εμφανώς υπέρ Μεϊμαράκη). Τους θεωρώ εντελώς ανίκανους να εξορθολογίσουν τον κομματικό μηχανισμό αλλά και να βελτιώσουν τις οικονομικές συνθήκες στη χώρα, να μη χαϊδεύουν τα δικά τους παιδιά και να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Υ.Γ: Ενδεχομένως να δίνω ένα μικρό προβάδισμα, για επιλογή #3, στον Απόστολο Τζιτζικώστα. Όσο περισσότερο Βαγγέλη Μεϊμαράκη ακούω, τόσο πιο πολύ θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο με το τι ταβερνιάρηδες πάνε για Πρωθυπουργοί.
Υ.Γ2: Να προσθέσω πως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης τάχθηκε ανοιχτά κατά οποιασδήποτε μορφής διαλόγου με τους υπόλοιπους υποψηφίους, είτε σε εσωκομματικά όργανα, είτε στην τηλεόραση. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας κρύφτηκε πίσω από την άρνηση του Μεϊμαράκη, λέγοντας πως θα συμμετάσχει "μόνο αν έρθουν όλοι", ενώ οι Μητσοτάκης-Γεωργιάδης καλούσαν εξαρχής σε debate και ας έρθουν όσοι επιθυμούν. Δεν έγινε τίποτα με ευθύνη των πρώτων δύο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.