Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
29-08-17
15:13
Μην αγχώ. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
13-06-16
15:05
Όχι δεν είναι. Απλά το να δεθείς με κάποιον προϋποθέτει ειλικρίνεια και από τις δύο πλευρές.
Δεν είναι τόσο απλό όσο το περιγράφεις. Αν γνωρίσεις κάποιον σήμερα δεν ξέρεις τίποτα για το παρελθόν του. Είναι πολύ δύσκολο να τον εμπιστευτείς πλήρως γιατί πολύ απλά μπορεί να έχει διαφορετικό πρόσωπο για να προσελκύσει κόσμο. Δεν ξέρεις τον χαρακτήρα του, τα θετικά και τα αρνητικά του, πράγματα που τον πειράζουν, πράγματα στα οποια ξεσπάει, σημαντικά πράγματα που βίωσε κλπ. Θέλει πολυυυυ χρόνο για να καταλάβει ο ένας τον άλλον, χρόνια θα έλεγα. Και συνεπώς είναι δύσκολο. Δεν μπορείς απλώς να είσαι "ειλικρινής". Δεν δουλεύουν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις και δεν κάνεις καν σχέσεις έτσι. Μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα πεις και σου βγαίνουν μετά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
13-06-16
12:55
Εγώ πάντως σίγουρα φταίω.
Τι εννοείς; Δεν φταις σε τίποτα, μην κατηγορείς τον εαυτό σου...
Γενικά είναι πολύ δύσκολο να δεθείς με κάποιον άνθρωπο στην ηλικία μας και μετά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
12-06-16
20:03
Θα έλεγα να μην παίρνεις χάπια... Βέβαια δεν είμαι ιατρός, αλλά αυτά τα χάπια έχουν παρενέργειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
11-06-16
21:52
Εγώ έχω πολύ άγχος. Γενικά αγχώνομαι εύκολα ειδικά όταν πρόκειται να κριθώ. Ενώ έχω διαβάσει πολλά άρθρα και προσπαθώ να έχω μια πιο chill προσέγγιση στην ζωή μου και ενώ ξέρω ότι δεν με βοηθάει σε τίποτα το άγχος, πάλι δεν μπορώ να το καταπολεμήσω. Είναι αδύνατον...
Ένα παράδειγμα: Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε προφορική εξέταση σε μια ομαδικη εργασία στην οποία είχα πάρει το δύσκολο κομμάτι. Η εργασία, ενώ την προσπάθησα και πολύ μάλιστα, δεν πήγε καλά. Μάλιστα είχαμε άσχημα αποτελέσματα (ωστόσο περάσαμε). Βασικά ήταν λίγο πιο περίπλοκο οπότε δεν το αναλύω περισσότερο. Κάναμε ότι μπορούσαμε. Παρό' αυτά, στην ώρα της προφορικής εξέτασης, λίγο πριν παρουσιάσω το δικό μου κομμάτι, άρχισα να αισθάνομαι τους χτύπους της καρδιάς μου. Το στήθος μου έκαναν ντουκου ντουκου, είχα ταχυκαρδία μάλλον. Εκείνη την ώρα προσπαθούσα να καθαρίσω το μυαλό μου, να πάρω βαθιές ανάσες, έλεγα "στα αρχίδια μου και να με κόψει". Και πραγματικά, δεν με ένοιαζε. Και να κοβόμουν yolo εγώ. Ωστόσο και πάλι δεν μπόρεσα να το αντιμετωπίσω. Φυσικά την ώρα της παρουσίασής μου τα πήγα πολύ καλά. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είχα αυτό το άγχος. Νομίζω ήταν επειδή ήταν ομαδική η εργασία και είχα και ευθύνη και για τους άλλους; Ίσως. Το είχα ξαναπάθει όταν σε μια ημερίδα που διοργανώσαμε με κάτι φίλους κόλλησε ο προτζέκτορας του ενός ομιλητή μας και έπρεπε να ανέβω να δω τι παίζει με το λαπτοπ το οποίο είχε κολλήσει. Μετά κατέβηκα και έκανα μια βόλτα σε κάτι πάγκους που είχαμε και μια φοιτήτρια από την ιατρική σχολή (ήταν παρουσίαση σχολών) έδειχνε σε μικρότερους πως είναι να μετράς πίεση. Ε περνούσα από εκεί και μου λέει έλα να σου πάρω. Έβαλε αυτό το πράγμα που σου σφίγγει το χέρι, έβαλε και τα ακουστικά αυτά για να ακούσει το στήθος (ή τι ακούτε εσείς οι ιατροί) με κοιτάει και μου λέει "έχεις ταχυκαρδία" με ένα παράξενο βλέμμα Της απάντησα ότι απλώς αγχώθηκα λίγο.
Δεν είναι μόνο η σχολή φυσικά. Τα ίδια πάθαινα όταν έκανα αθλητισμό/πρωταθλητισμό. Από μικρός το είχα αυτό το άγχος όταν ερχόταν η σειρά μου να αγωνιστώ. Τα ίδια και σε άλλες περιπτώσεις. Επίσης, αγχώνομαι όταν έχω να κυκλοφορήσω πολλές μέρες και ξαφνικά βρεθώ σε πολύ άγνωστο κόσμο ή αν βρεθώ μόνος σε πολλούς αγνώστους. Δεν το παθαίνω πάντα, μόνο όταν έχω καιρό να βρεθώ στην ίδια κατάσταση. Γενικά μιλάω με πάρα πολύ κόσμο, ξέρω το μισό έτος μου, πάρα πολλούς από άλλα έτη, δηλαδή είμαι κοινωνικός, αλλά πχ αν για κάποιον λόγο κάτσω 2 βδομάδες μέσα, μετά ξαφνικά βγω να πάω κάπου για παράδειγμα σχολή/κυλικείο, έχει πολύ κόσμο και δεν δω ούτε έναν που ξέρω θα αισθάνομαι awkward.
Αυτά, γενικά προσπαθώ να το αντιμετωπίζω αλλά είναι δύσκολο :/
Ένα παράδειγμα: Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε προφορική εξέταση σε μια ομαδικη εργασία στην οποία είχα πάρει το δύσκολο κομμάτι. Η εργασία, ενώ την προσπάθησα και πολύ μάλιστα, δεν πήγε καλά. Μάλιστα είχαμε άσχημα αποτελέσματα (ωστόσο περάσαμε). Βασικά ήταν λίγο πιο περίπλοκο οπότε δεν το αναλύω περισσότερο. Κάναμε ότι μπορούσαμε. Παρό' αυτά, στην ώρα της προφορικής εξέτασης, λίγο πριν παρουσιάσω το δικό μου κομμάτι, άρχισα να αισθάνομαι τους χτύπους της καρδιάς μου. Το στήθος μου έκαναν ντουκου ντουκου, είχα ταχυκαρδία μάλλον. Εκείνη την ώρα προσπαθούσα να καθαρίσω το μυαλό μου, να πάρω βαθιές ανάσες, έλεγα "στα αρχίδια μου και να με κόψει". Και πραγματικά, δεν με ένοιαζε. Και να κοβόμουν yolo εγώ. Ωστόσο και πάλι δεν μπόρεσα να το αντιμετωπίσω. Φυσικά την ώρα της παρουσίασής μου τα πήγα πολύ καλά. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είχα αυτό το άγχος. Νομίζω ήταν επειδή ήταν ομαδική η εργασία και είχα και ευθύνη και για τους άλλους; Ίσως. Το είχα ξαναπάθει όταν σε μια ημερίδα που διοργανώσαμε με κάτι φίλους κόλλησε ο προτζέκτορας του ενός ομιλητή μας και έπρεπε να ανέβω να δω τι παίζει με το λαπτοπ το οποίο είχε κολλήσει. Μετά κατέβηκα και έκανα μια βόλτα σε κάτι πάγκους που είχαμε και μια φοιτήτρια από την ιατρική σχολή (ήταν παρουσίαση σχολών) έδειχνε σε μικρότερους πως είναι να μετράς πίεση. Ε περνούσα από εκεί και μου λέει έλα να σου πάρω. Έβαλε αυτό το πράγμα που σου σφίγγει το χέρι, έβαλε και τα ακουστικά αυτά για να ακούσει το στήθος (ή τι ακούτε εσείς οι ιατροί) με κοιτάει και μου λέει "έχεις ταχυκαρδία" με ένα παράξενο βλέμμα Της απάντησα ότι απλώς αγχώθηκα λίγο.
Δεν είναι μόνο η σχολή φυσικά. Τα ίδια πάθαινα όταν έκανα αθλητισμό/πρωταθλητισμό. Από μικρός το είχα αυτό το άγχος όταν ερχόταν η σειρά μου να αγωνιστώ. Τα ίδια και σε άλλες περιπτώσεις. Επίσης, αγχώνομαι όταν έχω να κυκλοφορήσω πολλές μέρες και ξαφνικά βρεθώ σε πολύ άγνωστο κόσμο ή αν βρεθώ μόνος σε πολλούς αγνώστους. Δεν το παθαίνω πάντα, μόνο όταν έχω καιρό να βρεθώ στην ίδια κατάσταση. Γενικά μιλάω με πάρα πολύ κόσμο, ξέρω το μισό έτος μου, πάρα πολλούς από άλλα έτη, δηλαδή είμαι κοινωνικός, αλλά πχ αν για κάποιον λόγο κάτσω 2 βδομάδες μέσα, μετά ξαφνικά βγω να πάω κάπου για παράδειγμα σχολή/κυλικείο, έχει πολύ κόσμο και δεν δω ούτε έναν που ξέρω θα αισθάνομαι awkward.
Αυτά, γενικά προσπαθώ να το αντιμετωπίζω αλλά είναι δύσκολο :/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.