BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
14-08-16
11:02
Οι γονείς μου ήθελαν πάρα πολύ να έχω συμμετοχή στην τάξη, να σηκώνω χέρι, να λέω μάθημα κτλ. Όλα αυτά ήταν πολύ λογικά. Με κούραζε όμως πάρα πολύ το γεγονός ότι, όταν καθόμασταν να φάμε, με βομβάρδιζαν πάντα με τις ίδιες ερωτήσεις: "Είπες ιστορία; Είπες θρησκευτικά; Είπες γεωγραφία; Σηκώθηκες να λύσεις άσκηση στα μαθηματικά; Τι σε ρώτησε ο δάσκαλος στη γλώσσα; Τι σε ρώτησε στη φυσική; κτλ." Δεν κατανοούσαν όμως πρώτον ότι κι εγώ ήθελα λίγο να χαλαρώσω και να φάω με την ησυχία μου και δεύτερο δεν έμεναν στην ουσία των πραγμάτων. Θέλω να πω με αυτό ότι σημασία δεν είχε αν είπα μάθημα (το οποίο πιθανότατα παπαγάλισα χωρίς να έχω καταλάβει τίποτα), αλλά αν κατάλαβα το μάθημα. Θα προτιμούσα να με ρωτούν πιο συχνά αν περνάω καλά στο σχολείο. Δεν το λέω σαν παράπονο και εννοείται ότι η προσφορά και οι θυσίες των γονέων μου είναι πάντα ανεκτίμητες.
Y/Γ Επίσης, πάντα ήθελα να είμαι άριστη μαθήτρια και ζούσα σε ένα συνεχές άγχος. Δεν με πίεσαν ποτέ οι γονείς μου γι' αυτό (το μόνο που ζητούσαν ήταν να έχω συμμετοχή στην τάξη). Αντιθέτως, εγώ είχα πολύ μεγάλες αξιώσεις από τον εαυτό μου.
Y/Γ Επίσης, πάντα ήθελα να είμαι άριστη μαθήτρια και ζούσα σε ένα συνεχές άγχος. Δεν με πίεσαν ποτέ οι γονείς μου γι' αυτό (το μόνο που ζητούσαν ήταν να έχω συμμετοχή στην τάξη). Αντιθέτως, εγώ είχα πολύ μεγάλες αξιώσεις από τον εαυτό μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
03-07-16
23:59
Τα παιδικά μου χρόνια θα τα χαρακτήριζα ήσυχα και χαρούμενα. Μεγάλωσα με πολύ αγάπη. Ως αρνητική εμπειρία θεωρώ το γεγονός ότι όλοι μας έλεγαν πολλά ψέματα, προκειμένου να μας προστατέψουν, τα οποία υποτιμούσαν τη νοημοσύνη μας! Λ.χ. "Μην βγεις έξω το μεσημέρι να παίξεις, γιατί περνάει ένας άνθρωπος με τσεκούρι ή θα έρθει ο μπαμούλας ή ο κακός ο λύκος. Αν φας κι άλλο γλυκό, θα πεθάνεις. Μην πας στο ποτάμι*, γιατί περνάει από 'κει ένας άνθρωπος που τρώει παιδάκια". Όλα αυτά τότε με τρόμαζαν και με έκαναν να υπακούω τους μεγάλους. Ταυτόχρονα όμως μου φαίνονταν παράλογα.
*Ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου στον Πύργο Ηλείας, αρκετά κοντά στον Αλφειό ποταμό. Μικρή (ως τα 12) είχα την κακή συνήθεια να απομακρύνομαι, για να εξερευνώ καινούρια μέρη. Εδώ που τα λέμε ο Θεός με φύλαξε και δεν μου συνέβη κάτι. Αν δεν μου έλεγαν κι ένα ψεματάκι, δεν μαζευόμουν. Αντιθέτως τώρα που είμαι μεγάλη φοβάμαι να πάω μόνη μου σ' ένα απόκρημνο μέρος.
*Ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου στον Πύργο Ηλείας, αρκετά κοντά στον Αλφειό ποταμό. Μικρή (ως τα 12) είχα την κακή συνήθεια να απομακρύνομαι, για να εξερευνώ καινούρια μέρη. Εδώ που τα λέμε ο Θεός με φύλαξε και δεν μου συνέβη κάτι. Αν δεν μου έλεγαν κι ένα ψεματάκι, δεν μαζευόμουν. Αντιθέτως τώρα που είμαι μεγάλη φοβάμαι να πάω μόνη μου σ' ένα απόκρημνο μέρος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.