Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,622 μηνύματα.
08-07-16
15:21
Για μένα, είναι η φασαρία για όλα τα "μπλιμπλίκια" που το συνοδεύουν: ατμοποιητής, υγρά αναπλήρωσης, φορτιστής κλπ. Επίσης η φροντίδα να κοιτάς την μπαταρία για όταν θα αδειάσει να τη φορτίζεις (ορισμένοι παίρνουν και δεύτερη μπαταρία για να μη ξεμείνουν, μέχρι να φορτίσει η πρώτη, κάτι σαν το κινητό δηλαδή), να έχεις ανταλλακτικά ατμοποιητή που πρέπει να αλλάζονται όταν αυτός φθαρεί (εξαρτάται τη χρήση του, περίπου 10 μέρες μου κρατάει ο δικός μου). Επίσης, η κουραστική δοκιμή άπειρων γεύσεων την πρώτη φορά, μέχρι να αποφασίσεις τι σου ταιριάζει, τόσο από άποψης χαρμανιού, όσο και τι τύπος ηλεκτρονικού, καθώς και ατμοποιητή.
Όπως είπα και πριν, το συμπέρασμα είναι οτι αφήνεις μια συνήθεια για να υποδουλωθείς σε μια άλλη, ελπίζοντας να είναι λιγότερο βλαβερή.
Όμως αν εξαιρέσω την πρώτη μέρα οπου ένοιωσα το λαιμό μου και την τραχεία ερεθισμένη από τις απανωτές δοκιμές, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά (και εξεπλάγην κιόλας) είναι οτι από τις πρώτες-πρώτες μέρες ο τσιγαρόβηχας που είχα χρόνια κόπηκε εντελώς κι ούτε βραχνιάζει η φωνή μου πότε-πότε, όπως πριν. Δεν βρωμάει η αναπνοή τσιγαρίλα, ούτε τα ρούχα, ούτε τα δωμάτια του σπιτιού. Τα τασάκια κι οι αναπτήρες κρύφτηκαν, δεν σκέφτομαι το τσιγάρο και δεν μου λείπει καθόλου (υποθέτω γιατί παίρνω λίγη ποσότητα νικοτίνης μέσω των υγρών που ατμίζονται (δεν καίγονται όπως του τσιγάρου) αλλά ρουφάω μετά μανίας τον ατμό του ηλεκτρονικού
Υπάρχει και υγρό χωρίς καθόλου νικοτίνη, αλλά προτίμησα να είναι πιο ομαλή η μετάβασή μου σ'αυτό, επιλέγοντας για την ώρα μια μέτρια ποσότητα νικοτίνης που αναμειγνύω με το καθόλου νικοτίνη, προκειμένου να μην έχω ξαφνικά την αίσθηση του "αέρα κοπανιστού" κι όπου θα ρίσκαρα να ξαναπέσω στο απλό τσιγάρο.
Δεν προκαταβάλω τίποτα, δεν υπόσχομαι τίποτα, αλλά θέλω να συνεχίσω το ηλεκτρονικό και για την ώρα αυτό μου είναι αρκετό.
Κι ίσως κάποια στιγμή να καταφέρω να απεξαρτηθώ εντελώς από ένα πράγμα στο χέρι που ρουφάς και βγάζει ατμό (όπως ήδη έχω αρχίσει να "ξεχνάω" το πώς να κρατάω τσιγάρο).
Όπως είπα και πριν, το συμπέρασμα είναι οτι αφήνεις μια συνήθεια για να υποδουλωθείς σε μια άλλη, ελπίζοντας να είναι λιγότερο βλαβερή.
Όμως αν εξαιρέσω την πρώτη μέρα οπου ένοιωσα το λαιμό μου και την τραχεία ερεθισμένη από τις απανωτές δοκιμές, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά (και εξεπλάγην κιόλας) είναι οτι από τις πρώτες-πρώτες μέρες ο τσιγαρόβηχας που είχα χρόνια κόπηκε εντελώς κι ούτε βραχνιάζει η φωνή μου πότε-πότε, όπως πριν. Δεν βρωμάει η αναπνοή τσιγαρίλα, ούτε τα ρούχα, ούτε τα δωμάτια του σπιτιού. Τα τασάκια κι οι αναπτήρες κρύφτηκαν, δεν σκέφτομαι το τσιγάρο και δεν μου λείπει καθόλου (υποθέτω γιατί παίρνω λίγη ποσότητα νικοτίνης μέσω των υγρών που ατμίζονται (δεν καίγονται όπως του τσιγάρου) αλλά ρουφάω μετά μανίας τον ατμό του ηλεκτρονικού
Υπάρχει και υγρό χωρίς καθόλου νικοτίνη, αλλά προτίμησα να είναι πιο ομαλή η μετάβασή μου σ'αυτό, επιλέγοντας για την ώρα μια μέτρια ποσότητα νικοτίνης που αναμειγνύω με το καθόλου νικοτίνη, προκειμένου να μην έχω ξαφνικά την αίσθηση του "αέρα κοπανιστού" κι όπου θα ρίσκαρα να ξαναπέσω στο απλό τσιγάρο.
Δεν προκαταβάλω τίποτα, δεν υπόσχομαι τίποτα, αλλά θέλω να συνεχίσω το ηλεκτρονικό και για την ώρα αυτό μου είναι αρκετό.
Κι ίσως κάποια στιγμή να καταφέρω να απεξαρτηθώ εντελώς από ένα πράγμα στο χέρι που ρουφάς και βγάζει ατμό (όπως ήδη έχω αρχίσει να "ξεχνάω" το πώς να κρατάω τσιγάρο).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.