methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
19-03-17
00:45
Οι ψυχολόγοι βγάζουν μια οτι να ναι σχολή μπορεί κάποιο master και το παίζουν ψυχοθεραπευτές. Γνώμη μου είναι να πάτε σε ψυχίατρο διότι ο ψυχίατρος θα σου πει αυτο που πρέπει να ακούσεις ο ψυχολόγος θα σου πει αυτο που θέλεις να ακούσεις.
Η δουλεια του ψυχιάτρου δεν ειναι ουσιαστικά το να συνταγογραφήσει χάπια; Δηλαδή οκ, αν ειναι πολυ σοβαρή η περίπτωση φαντάζομαι οτι ειναι λογικο να απευθυνθείς εκει, κανει την ίδια δουλεια με τον ψυχολόγο ομως; Για να βρεις την αιτία και οχι απλα να καλύψεις το προβλημα, χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση,κατι που καποιος καλός ψυχολόγος μπορει να σου προσφέρει θεωρω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
15-03-17
17:26
Δεν ειναι το ίδιο, υποτίθεται οτι γίνεται δουλεια εκει... Αρκεί να εισαι ειλικρινής και να μην αποφεύγεις να συζητήσεις πραγματα, όπως εγω καλη ωρα... Δεν πρεπει να αφήνεις να τα αφηνεις ολα να μαζεύονται και να τα κρατάς μεσα σου, εγω ακομα νιώθω άσχημα για πραγματα που συνέβησαν κατι χρονια πριν και με επηρεάζουν ακομα (πολλα θεματα σας λέω.. )Δεν βρίσκω κανένα κάποιος να πάει σε ψυχοθεραπευτή/ψυχολόγο για να σου πει αυτά που ξέρεις ήδη (ότι πρέπει να χαλαρώνει, να μην έχει αρνητικές σκέψεις μπλα μπλα). Χαμένα χρήματα.
Ισχυει αυτο... Αν δεν μπορεις να λειτουργήσεις πλέον, το χάνεις το παιχνίδι. Και πολλες φορες υπαρχουν μέρες που νιώθω αγχωμένη ή γενικα άσχημα, χωρις πάντα να υπάρχει λόγος ή για ασήμαντες βλακειες και με επηρεάζει σωματικά όλο αυτο. Όποτε φαντάζομαι οτι το καλυτερο που θα μπορουσα να κανω θα ηταν να κανω αλλη μια προσπάθεια... Και βασικα γι'αυτο έγραψα στο θεμα (αν και μαλλον θα επρεπε να γράψω στο αλλο για τους ψυχολόγους),επειδη αυτη η εβδομάδα ηταν πολυ άσχημη και ήθελα γενικα να ακουσω απόψεις και παρόμοιες εμπειρίες.Δεν θα του πει μόνο τα αυτονόητα, αυτά τα λέει και η γιαγιά σου αν της πεις ότι έχεις άγχος.
Με την ψυχοθεραπεία στόχος είναι να πας πιο μέσα και να βρεις το αίτιο και όχι την αφορμή και να δουλέψετε σιγά σιγά τους τρόπους για να καταλαγιάσει. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εκλογικεύουν τα πάντα και μπορούν να το παλέψουν μόνοι τους, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι το καταστέλλουν 100%. Π.χ. και εγώ που πιστεύω ότι έχω μια ήπια μορφή αγχώδους διαταραχής, την δουλεύω μόνη μου όταν με πιάνει κάποιο (σχετικά) παράλογο άγχος για να είμαι λειτουργική μες στη μέρα, αλλά κάποια στιγμή ίσως γίνει ένα μπαμ που δεν θα μπορέσω να αντιμετωπίσω και ίσως χρειαστώ ψυχοθεραπεία. Οι άνθρωποι που πάνε στον ψυχίατρο δεν είναι αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται μια ώθηση και μία στήριξη που είναι απολύτως λογικό να μην μπορούν να βρουν μόνο στον εαυτό τους, και οι οικείοι καμιά φορά χειροτερεύουν τα πράγματα. Το ότι μπορεί να καταλήξει μία συνεδρία στο "κλισέ" τύπου "μην αγχώνεσαι τόσο", είναι ο επίλογος, αλλά τα οφέλη τα λαμβάνεις σε όλη την διάρκειά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
14-03-17
23:29
Πράγματι εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται δύσκολη διαδικασία και για να πω την αληθεια φοβάμαι λιγο να μπω παλι σ'αυτο το ψάξιμο, να προσπαθήσω να ειμαι ειλικρινής κτλ κτλ, για να μην πω οτι στις συνεδρίες μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα στις περισσότερες ερωτησεις και προσπαθούσα να κρατηθώ. Γενικα μου ειναι πολυ δύσκολο να ανοιχτω και γι'αυτο νομιζω οτι έπαθα την πιο άσχημη κρίση που εχω πάθει ως τωρα, επειδη είχα κρατήσει πολλα πραγματα μεσα μου και ο οργανισμός μου ήθελε να μου πει enough is enough Απλα υπαρχουν φορες που γενικα ειναι ολα καλα και νιώθω τελεια και οτι εχω ξεπεράσει τα πάντα και δεν χρειάζεται να ψάξω καν για βοήθεια γιατι ειμαι εντάξει. Και μετα αρχίζουν παλι τα ίδια, διαφορα άσχημα ψυχοσωματικά, και μετα νιώθω καλα παλι και μετα παλι τα ίδια κτλ κτλ. Και προφανώς κανεις δεν καταλαβαίνει.Ψάξε για γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του θέματος που ξεκινά από το ας πούμε δέντρο (τις κρίσεις πανικού) και φτάνει στο δάσος (τι υπάρχει από πίσω). Να θυμάσαι πως οι κρίσεις πανικού είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία και πως θεραπεύονται πλήρως, επομένως δεν υπάρχει λόγος να μη ζητάς βοήθεια. Μπορείς να δεις στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας της περιοχής σου για πιο συμφέρουσες τιμές ανά συνεδρία.
Δεν προλαβαίνω να τα γράψω αναλυτικά, πάντως η δική μου συμβουλή σε όποιον υποφέρει είναι να αναζητήσει θεραπεία, να επιμείνει επειδή δεν είναι εύκολο να βρεις τον σωστό ψυχοθεραπευτή και να δοκιμάσει να επισκεφτεί άλλον αν δεν ταιριάξει με τον πρώτο. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη και απαιτεί επιμονή και ειλικρίνεια, αλλά αξίζει τον κόπο.
Ναι ισχυει αυτο για τη βοήθεια απο ατομα που ειναι γύρω σου. Με βοηθάει παρα πολυ να μου αποσπούν την προσοχη με κατι εντελώς άκυρο ώστε να φύγει το focus απο αυτη την άσχημη αίσθηση. Τι να πω, θα προσπαθήσω να το ψάξω.Κάτιι που σίγουρα θα σε βοηθήσει είναι το εξης; με το που νιώσεις αυτό τον φόβο ότι κάτι πάει να γίνει αλλά ακόμη και όταν περνάς την κρίση πανικού να απευθυνθείς σε κάποιον φίλο σου για να σε ηρεμίσει με τρόπο όμως. Εκφράσεις του τύπου " μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε", " σταμάτα να το σκέφτεσαι" θα σε στρεσάρουν παραπάνω γιατί προφανώς δεν είναι αυτό που θες να ακούσεις εκείνη την στιγμή. Πρέπει με..τσαχπίνικο τρόπο, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, να κάνεις τον άλλον να ξεχαστεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.